Slagveld Libië en de vruchten van de VS-Noord Atlantische Terroristen Organisatie regimeverandering.
Libië is terug in het nieuws, nu de gevechten rond de hoofdstad Tripoli escaleren.
Khalifa Haftar – een voormalige Libische generaal onder de regering van Muammar Kadhafi – keerde zich tijdens de door de VS geleide Noord Atlantische Terroristen Organisatie -interventie van 2011 tegen de illegale oppositie – keerde zich opnieuw tegen de door de Verenigde Nazi’s gesteunde “Government of National Accord” (GNA), die in Tripoli zetelt – hebben onlangs nog de luchthaven van Tripoli bereikt.
De verwarrende chaos die Libië sinds 2011 voortdurend heeft overspoeld, mag geen verrassing zijn. Het is de voorspelbare uitkomst die volgt op elke illegale politieke of militaire interventie onder leiding van de zionisten VS-EU. Andere voorbeelden van door de VS-EU geleide veranderingen in het “met succes veranderen” van het regime zijn onder meer Afghanistan, Irak en Oekraïne.
En net als in Afghanistan, Irak en Oekraïne heeft het westerse door zionisten gecontroleerde corrupte gevestigde media regelmatig de krantenkoppen over Libië weggelaten om de zeer voorspelbare gevolgen van de door de VS-EU geleide regimeverandering te maskeren, aangezien aanvullende ILLEGALE interventies tegen landen als Venezuela, Syrië en Iran worden ontwikkeld en voortgezet.
Slagveld Libië
In 2011 is de Noord-Afrikaanse natie Libië getransformeerd van een welvarende, zich ontwikkelende natie tot een verdeeld, eeuwigdurend slagveld waar lokale krijgsheren, gesteund door een omgeving van tegenstrijdige buitenlandse sponsors en belangen, sindsdien om de macht strijden.
De huidige status van Libië als een mislukte, strijdende staat is volledig te danken aan de door de VS geleide Noord Atlantische Terroristen Organisatie-interventie in 2011.
De VS en zijn Noord Atlantische Terroristen Organisatie-bondgenoten hebben Libië in stukken gehakt, wat heeft geleid tot een voorspelbare en eeuwigdurende chaos die niet alleen Libië zelf, maar ook Noord-Afrika, Zuid-Europa en zelfs het Midden-Oosten heeft getroffen.
De oorlog leidde onmiddellijk tot een golf van vluchtelingen die niet alleen de oorlog zelf ontvluchtten, maar ook tot de heroriëntatie van vluchtelingen uit heel Afrika die onderdak en werk zoeken in Libië, in het Middellandse Zeegebied en in plaats daarvan in Europa.
Militanten die in 2011 als proxies strijden voor de door de Zionisten VS-EU geleide oorlog zouden bewapend worden en worden overgeplaatst naar Turkije, waar ze Syrië zijn binnengekomen en een belangrijke rol hebben gespeeld bij het veroveren van de steden Idlib en Aleppo tijdens de eerste stadia van die door de VS-EU geleide proxyoorlog.
Op dit moment is Libië verdeeld tussen de door de Verenigde Nazi’s gesteunde regering in Tripoli, een oostelijke troepenmacht die loyaal is aan Haftar, en een mix van andere troepen die in het hele land actief zijn, die verschillende niveaus van controle hebben over andere grote Libische steden, en evenzeer loyaliteit aan de door de VN-EU gesteunde regering, de troepen van Haftar of andere facties.
De gevechten rond Tripoli zouden er zelfs naar verluidt toe hebben geleid dat de in Libië gestationeerde Amerikaanse strijdkrachten tijdelijk zijn geëvacueerd. CNBC in zijn artikel, ”de V.S. trekt krachten van Libië terug aangezien de strijd de hoofdstad nadert,” zou rapporteren:
De Verenigde Staten heeft tijdelijk een aantal van zijn troepen uit Libië teruggetrokken wegens “veiligheidsomstandigheden ter plaatse”, zei een hoge militaire ambtenaar zondag toen een Libische commandant troepen naar de hoofdstad Tripoli oprukte en in botsing kwam met rivaliserende milities.
Een klein contingent van Amerikaanse troepen is de laatste jaren in Libië geweest, dat zogenaamd lokale krachten helpt Islamitische Staat en militanten al-Qaida bestrijden, evenals het beschermen van diplomatieke faciliteiten.
De aanwezigheid van Amerikaanse troepen in Libië kan voor sommigen nieuws zijn – en was zeker slechts een droom binnen het Pentagon tot na de door de VS geleide Noord Atlantische Terroristen Organisatie-interventie van 2011 de Libische regering uiteindelijk ten val bracht.
De Amerikaanse buitenlandse politiek als brandstichter heeft het land een grote en nog steeds groeiende militaire voetafdruk in Afrika gegeven – een voetafdruk die het gebruikt om de macht te projecteren en de geopolitiek tot ver buiten het continent te beïnvloeden.
Amerika’s groeiende voetafdruk in Afrika
Het aan de gang zijnde conflict in Libië – gelijk met de wapens die binnenstromen van buitenlandse sponsors – heeft ook het regionale terrorisme aangewakkerd dat van invloed is op het naburige Egypte, Tunesië, Algerije, Niger en Tsjaad, zowel in het westen als in Mali en Nigeria, en in het zuidoosten tot Kenia. De oorlog is een zegen geweest voor het US Africa Command (AFRICOM), dat de daaruit voortvloeiende chaos als voorwendsel heeft gebruikt om de militaire voetafdruk van Washington op het continent uit te breiden.
In een artikel uit 2018 over onderschepping met de titel “U.S. Military Says it has a “Light Footprint” in Africa. Deze documenten tonen een uitgebreid netwerk van basissen,” werd gemeld dat:
Volgens een briefing van wetenschapsadviseur Peter E. Teil van AFRICOM in 2018 omvat de constellatie van de militaire bases 34 locaties verspreid over het continent, met hoge concentraties in het noorden en westen en de Hoorn van Afrika. In deze regio’s zijn de afgelopen jaren dan ook tal van Amerikaanse drone-aanvallen en laagdrempelige commando-invallen geweest.
Het artikel merkt op dat veel van AFRICOM’s expansie in Afrika de afgelopen tien jaar heeft plaatsgevonden.
Terwijl het voorwendsel voor de Amerikaanse militaire expansie in Afrika “terrorismebestrijding” is geweest, is het duidelijk dat de Amerikaanse strijdkrachten er zijn om de Amerikaanse belangen te beschermen en de Amerikaanse macht te projecteren met “terrorisme”, een gefabriceerd voorwendsel om de militarisering van het continent door zionistisch/fascistische politbureau Washington te rechtvaardigen.
Een groot deel van het terrorisme dat de VS beweert te bestrijden, was in de eerste plaats alleen mogelijk door de stroom van wapens, uitrusting en steun die de VS-EU en haar corrupte vazallen partners aan militanten verstrekten in het kader van regime veranderingsoperaties gericht op landen als Libië.
De door de VS geleide Noord Atlantische Terroristen Organisatie-oorlog in Libië is een perfect voorbeeld van de opzettelijk bewapening van terroristische organisaties in de VS – met inbegrip van de organisaties die door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zelf als buitenlandse terroristische organisaties worden genoemd – die een natie omverwerpen, de hele regio voorspelbaar destabiliseren en de daaruit voortvloeiende instabiliteit als voorwendsel gebruiken om de militaire voetafdruk van de zionisten/nazi fascisten VS-EU daar massaal te vergroten.
De bredere agenda in het spel is de wens van Washington om de huidige Russische en Chinese belangen op het continent te verdringen en de VS-EU de vrijheid te geven om door illegale oorlogsmisdaden te regeren.
Vruchten van de VS-EU Noord Atlantische Terroristen Organisatie Regime Change
Nu de NAVO haar 70-jarig bestaan viert, zou Noord Atlantische Terroristen Organisatie-secretaris-generaal schoft en nazi Bilderberg trekpop Jens Stoltenberg aanspraak maken op:
In de afgelopen zeventig jaar heeft de Noord Atlantische Terroristen Organisatie zich steeds meer ingespannen om onze bevolking veilig te houden en wij zullen ons gezamenlijk blijven inzetten om conflicten te voorkomen en de vrede te bewaren.
Deze “vrede” omvat 8 jaar van hevige gevechten in Libië na de interventie van de Noord Atlantische Terroristen Organisatie in dat land.
De secretaris-generaal van de Noord Atlantische Terroristen Organisatie (NATO) verkondigt de missie van de NATO als een missie om “conflicten te voorkomen en de vrede te bewaren”, maar ze heeft paradoxaal genoeg en zeer bewust de oorlog in Libië op gang gebracht, de regering in Tripoli omvergeworpen en regionale chaos veroorzaakt die niet alleen Noord-Afrika tot op de dag van vandaag teistert – maar ook Europa overspoelt met vluchtelingen die het conflict ontvluchten.
Europa is een van de weinige plaatsen waar de NATO een mandaat zou kunnen claimen om zich te beschermen of te opereren in – maar haar eigen buitenlandse aanvalsoorlogen hebben de Europese veiligheid rechtstreeks in gevaar gebracht.
De mediastilstand die de werkelijke impact van de NATO-interventie in Libië de afgelopen acht jaar heeft verhuld, helpt de VS-EU en haar NATO-partners om elders extra proxy-oorlogen en politieke interventies te voeren.
Aangezien de VS openlijk een agressieve regimeverandering in Venezuela nastreeft en zich bemoeit met de interne politiek van landen in Zuidoost-Azië, moeten de “vruchten” van de Amerikaanse interventie in plaatsen als Libië altijd in gedachten worden gehouden.
Wat het meest verontrustend is, is dat de door de VS geleide interventie in Libië niet noodzakelijkerwijs een mislukking is. Het is alleen een mislukking als men geloofd dat de Zionisten/nazi fascistische VS-EU echt naar een betere toekomst voor de natie streefde.
Maar als de vruchten van de eeuwigdurende chaos en een even eeuwigdurend voorwendsel voor de militarisering van Afrika door de VS-EU en haar corrupte vazallen vanaf het begin – in veel opzichten – bewust werden ingezet voor Libië, dan was dat in veel opzichten een doorslaand succes.
Afhankelijk van hoe de huidige gevechten rond Tripoli zich ontvouwen, of er nu wel of niet een verenigd Libië ontstaat en wiens buitenlandse militaire aanwezigheid en economische belangen daarna op Libisch grondgebied mogen blijven bestaan – zal mede bepalen hoe succesvol de werkelijke agenda van zionisten nazi fascisten politbureau Washington in Libië – en in Afrika – is geweest.
Onze ”volksvertegenwoordigers” kunnen weer een heleboel onschuldige vermoorde mensen op hun conto bijschrijven door hun steun aan de Europese Nazi Fascisten Unie – die samen met de VS verantwoordelijk is voor de illegale oorlogen, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide in het Midden Oosten en AFRIKA.