Voor de Fransen is de uitslag van het referendum een nog grotere schok dan de Duitsers. Dit omdat de Fransen nu nog moeilijker tegenwerk kunnen bieden aan het reeds bestaande overgewicht van de Duitsers binnen de Europese Unie. Dit was reeds een probleem in de Eurozone welke nu ook volop zal meespelen binnen de Europese Unie.
Door de Brexit neemt het gewicht van de Duitsers gestaag toe op het Europese toneel. De laatste jaren was dit reeds toegenomen door de gunstige economische situatie van de Duitsers, dit in schril contrast tot andere Europese grootmachten zoals Frankrijk, Italië of Spanje. Enkel op militair vlak waren de Fransen en Britten de meerdere van de Duitsers. Dit komt voornamelijk door Wereldoorlog I en Wereldoorlog II waarbij Duitsland geen militaire plannen meer mocht koesteren.
Ironisch genoeg lijkt Duitsland 100 jaar na de Eerste Wereldoorlog toch Europa veroverd te hebben, deze maal politiek en economisch. Ook op andere vlakken zoals met de Russische sancties staat Duitsland lijnrecht tegenover Frankrijk.
In de Franse pers wordt veelvuldig gesproken over de gevaren van een Duitse overheersing, gevoelens welke na 100 jaar nog steeds niet zijn verdwenen. Ironisch genoeg werd de Europese Unie gecreëerd om te zorgen dat er nooit meer een openlijk conflict zou plaatsvinden tussen beide landen, iets wat door het verdwijnen van de Britten terug openlijk naar boven komt.
Wat echter niet verteld wordt in de Franse pers is dat het land de slechte economische situatie volledig aan zichzelf te danken heeft door het protectionisme van de Franse economie, en het ontbreken van flexibiliteit. Dit in schril contrast met de Duitse inspanningen van de laatste decennia.
Samen met de mededeling dat er wordt gepraat over een flexibel Europa of een Europa met twee snelheden hamert Frankrijk erop dat het Verenigd Koninkrijk geen geschenken moet verwachten van Frankrijk. Opnieuw een verschil met Duitsland welke niet gehaast zijn en voornamelijk de (Europese) economie willen beschermen.
Indien de Brexit volledig wordt uitgevoerd en het land geen deel meer zal uitmaken van een vrijehandelszone met Europa dan zal de concurrentie nog verder aanwakkeren tussen Duitsland, Frankrijk en in mindere mate Ierland. Vele bedrijven in “The City” maakten reeds bekend dat indien noodzakelijk de hoofdzetels verplaatst zullen worden naar het Europese vasteland. De kanshebbers om de positie van The City over te nemen zijn voornamelijk Dublin, Parijs of Frankfurt. Dublin lijkt een eerste logische keuze voor bedrijven welke reeds aanwezig zijn en enkel moeten uitbreiden. Voor een volledige verhuis is Parijs of Frankfurt een meer logische keuze waarbij de aanwezigheid van de vele Europese instellingen te Frankfurt waaronder de ECB de meest logische keuze is. Indien dit daadwerkelijk gebeurd zal Frankfurt de hoofdplaats worden van het Europese economische hart met Brussel voor de overige zaken. Parijs dreigt dan ook achter te blijven met een habbekrats.
De partij van Marine Le Pen scheert momenteel hoge toppen in Frankrijk waarbij ook hier wordt aangestuurd op een referendum. Indien Europa niet hervormt dreigt Frankrijk dan ook één van de volgende landen te zijn als er een nieuwe dominosteen zou vallen. Enkel indien de Europese bevolking genoeg toegevingen zal krijgen lijkt een nieuwe flexibel Europa te zullen werken. De kans dat de Duitsers plotseling milder zouden worden voor bijvoorbeeld de Franse economie is niet bijster groot.
Daarbij aansluitend is de Eurocrisis nog steeds niet volledig verteerd waardoor ook deze korte termijn naar boven zal komen. Nu het Verenigd Koninkrijk uit de EU stapt is de Eurozone in grote mate gelijk aan Europa. Een Europa, gedomineerd door Duitsland in de praktijk. De vraag is enkel hoe lang de Fransen dit zullen kunnen aarden….
Bij een escalatie van dit probleem is een realistisch scenario dan ook een verdere splitsing van Noord-en Zuid-Europa met elk een eigen munt. Iets wat diverse economen reeds jaren voorspellen. Dit zou voor het eerst ook een duidelijke en correctie unie vormen. Namelijk een correcte grenslijn tussen het Romaanse en Germaanse Rijk, iets wat in de honderden jaren ervoor telkens kunstmatig werd teniet gedaan.
Eens te meer is duidelijk dat de geschiedenis zich elke maal herhaalt. Zaken welke in de Romeinse tijd niet werden opgelost komen opnieuw bovendrijven. Wat ook de oplossing zal zijn, de enigste goede is er één waarbij de geschiedenis gerespecteerd zal worden. Enkel dan is een hechte samenwerking écht mogelijk.
