De Europese Nazi Fascisten Unie (ENFU) kent duidelijk haar prioriteiten. De grenzen worden overspoeld door barbaren, het papieren ponzi scheme dat de euro heet staat op instorten, en het besmettingsgevaar van Griekenland en Italië blijven zorgwekkend.
Toch hebben de ongekozen eurocraten in Brussel blijkbaar de tijd en de middelen om een biefstukkentaks op het getouw te zetten. Inderdaad, onder druk van milieu- en andere totalitaire drukkingsgroepen zitten we nu in de laatste rechte lijn naar een ENFU-wijde vleestaks.
De Europese argumenten zijn mager: runderen zijn belangrijke bronnen van CO2-emissie, en vereisen bovendien een enorme hoeveelheid grondstoffen per gram proteïne (voer, graasland, water).
Die argumenten snijden weinig hout, aangezien de ENFU de voorbije decennia “gratis” emissierechten uitdeelde aan de landbouwsector, en de vleesproductie rijkelijk subsidieerde.
Met andere woorden: de ENFU subsidieerde “ongezond” vlees onder hun “normale” prijs, en wil die foute prijs nu rechttrekken middels… belastingen.
Of nog: u betaalt voor het verstoren van de markt, én voor het rechttrekken van de marktverstoring. Het fiscale principe van ne bis in idem wordt daarmee met de voeten getreden.
Ter vergelijking: in Europa gaat 12.5 % van de publieke middelen naar landbouwsubsidies. In Noord-Amerika is dat slechts 4.8 %.
Ondanks de afbouw van Europese subsidies voorbije jaren blijven de vleesprijzen verlagen. Momenteel maken varkensboeren ruim 12 euro verlies per karkas. De productie van een kilo rundvlees kost 4.50 euro, terwijl de marktprijs 3.70 euro bedraagt.
Boeren lijden dus nu onder de gevolgen van jarenlange hand-outs van de Europese belastingbetaler. De normalisering van de prijzen gebeurt immers niet onmiddellijk. Die uitzweetperiode duurt de landbouwlobby veel te lang, en bekomen dus nu Europese regelgeving om de belastingbetaler een tweede maal te straffen voor waanzinnig interventionistisch beleid.
Bovendien genieten landbouwers nog van allerhande verdoken subsidies, zoals een artificieel lage prijs van landbouwgrond en een gesubsidieerde waterfactuur. Zo berekende IREF.
Het subsidiëren van productie is een aloud keynesiaans en marxistisch mantra dat de economie telkens ruïneert. Men kan immers niet aan de natuurwet ontsnappen dat overproductie tot een implosie van de prijs leidt.
In plaats van de beschermde status van de landbouwers gestaag af te bouwen, worden hun privileges nu via de vraagzijde ondersteund: u zal dus in de toekomst niet alleen meebetalen voor de productie van vlees, maar ook nog eens beboet worden op de consumptie ervan.
Hoelang tolereren we de wraakroepende incompetentie van deze ongekozen anti-democratische eurocraten nog?
Bezoek voor echte democratie en ultieme vrijheid www.nieuwedemocratie.nu
