De Rumsfeld/Cebrowski Doctrine

Al twee decennia past het Pentagon de “Rumsfeld/Cebrowski doctrine” toe op het “bredere Midden-Oosten”. Verschillende keren dacht het erover om het uit te breiden naar het “Caribische bekken”, maar zag hiervan af en concentreerde zijn macht op zijn eerste doel. Het Pentagon fungeert als een autonoom besluitvormingscentrum dat in feite buiten de macht van de president valt. Het is een civiel-militaire regering die haar doelstellingen oplegt aan de rest van het leger.

De kaarten van de Amerikaanse joint chiefs of staff in 2001, gepubliceerd in 2005 door kolonel Ralph Peters, zijn nog steeds de leidraad voor de acties van het Amerikaanse leger in 2021.

In mijn boek L’Effroyable imposture [1] [2], schreef ik in maart 2002 dat de aanslagen
– van 11 september bedoeld waren om de Verenigde Staten te laten accepteren:
aan de binnenkant een systeem van massasurveillance (de Patriot Act) ;
en, extern, een hervatting van het keizerlijk beleid, waarover op dat moment geen documentatie – bestond.

Het werd pas duidelijker in 2005, toen kolonel Ralph Peters – destijds commentator van Fox News – de beroemde kaart van de Joint Chiefs of Staff publiceerde, de kaart van de “herschikking” van het “bredere Midden-Oosten” [3]. Het kwam als een schok voor alle kanselarij: het Pentagon was van plan om de grenzen te hertekenen die geërfd waren van de Frans-Britse kolonisatie (de Sykes-Picot-Sazonov-akkoorden van 1916) zonder rekening te houden met enige staat, zelfs een bondgenoot.

Vanaf dat jaar deed elke staat in de regio er alles aan om te voorkomen dat de storm op zijn volk zou vallen. In plaats van zich te verenigen met buurlanden tegenover de gemeenschappelijke vijand, probeerde elk de hand van het Pentagon af te leiden naar zijn buren. Het meest emblematische geval is dat van Turkije, dat zijn positie meerdere keren veranderde, waardoor de verwarde indruk van een gekke hond werd gewekt.

Twee visioenen van de wereld botsen. Voor het Pentagon is sinds 2001  stabiliteit de strategische vijand van de Verenigde Staten, terwijl het voor Rusland de voorwaarde is voor vrede.

De kaart onthuld door kolonel Peters – die de minister van Defensie, Donald Rumsfeld, haatte – maakte het echter niet mogelijk om het algehele project te begrijpen. Reeds, ten tijde van de aanslagen van 11 september, had hij een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Parameters van het Amerikaanse leger [4]. Hij zinspeelde op de kaart die hij pas vier jaar later publiceerde, en stelde voor dat de gezamenlijke stafchefs zich voorbereidden om het uit te voeren door middel van gruwelijke misdaden die ze zouden moeten uitbesteden om hun eigen handen niet vuil te maken. Je zou kunnen denken dat hij het over privélegers had, maar de geschiedenis toonde aan dat ze zich ook niet konden bezighouden met misdaden tegen de menselijkheid.

Het laatste woord over het project was in het “Office of Force Transformation”, gecreëerd door Donald Rumsfeld in het Pentagon in de dagen na de aanslagen van 9/11. Het werd bezet door admiraal Arthur Cebrowski. Deze beroemde strateeg was de ontwerper van de automatisering van de strijdkrachten [5]. Men kon geloven dat dit Bureau een manier was om zijn werk af te maken. Maar niemand betwistte deze reorganisatie meer. Nee, hij was er om de missie van de Amerikaanse strijdkrachten te transformeren, zoals de weinige opnames van zijn lezingen in militaire academies bevestigen.

Arthur Cebrowski gaf drie jaar les aan alle hoge Amerikaanse officieren, dus aan alle huidige algemene officieren.

Het door admiraal Cebrowski bepaalde doel is niet alleen het “bredere Midden-Oosten”, maar alle regio’s die niet zijn geïntegreerd in de nazi Fascistische geglobaliseerde economie.

Wat hij leerde was vrij eenvoudig. De wereldeconomie word geglobaliseerd. Om de grootste macht ter wereld te blijven, moesten de Verenigde Staten zich aanpassen aan het financiële kapitalisme. De beste manier om dit te doen was ervoor te zorgen dat de ontwikkelde landen de natuurlijke hulpbronnen van arme landen zonder politieke obstakels konden exploiteren.

Van daaruit verdeelde het de wereld in tweeën: aan de ene kant de geglobaliseerde economieën (waaronder Rusland en China) die bestemd waren om stabiele markten te zijn en aan de andere kant alle andere die zouden worden beroofd van staatsstructuren en aan chaos zouden worden overgelaten, zodat transnationalen hun rijkdom konden exploiteren zonder weerstand. Om dit te bereiken moesten de niet-geglobaliseerde volkeren langs etnische lijnen worden verdeeld en ideologisch worden vastgehouden.

De eerste regio die werd getroffen was het Arabisch-islamitische gebied van Marokko tot Pakistan, met uitzondering van illegale zionisten staat Israël en twee naburige microstaten die moesten voorkomen dat de brand zich zou verspreiden, Jordanië en Libanon. Dit is wat het Ministerie van Buitenlandse Zaken het “bredere Midden-Oosten” noemde. Dit gebied werd niet bepaald door oliereserves, maar door elementen van de gemeenschappelijke cultuur van zijn inwoners.

De oorlog die admiraal Cebrowski zich voorstelde, zou de hele regio bestrijken. Er moest geen rekening worden gehouden met de verdeeldheid van de Koude Oorlog. De Verenigde Zionisten Staten hadden daar geen vrienden of vijanden meer. De vijand werd niet gedefinieerd door zijn ideologie (de communisten) of zijn religie (de “botsing van beschavingen”), maar alleen door zijn niet-integratie in de geglobaliseerde economie van het financiële kapitalisme. Niets kon degenen beschermen die het ongeluk hadden om geen volgelingen te zijn, om onafhankelijk te zijn.

Deze oorlog was niet bedoeld om de VS alleen toe te staan natuurlijke hulpbronnen te exploiteren, zoals eerdere oorlogen hadden gedaan, maar voor alle geglobaliseerde staten om dit te doen. Bovendien waren de Verenigde Staten niet langer echt geïnteresseerd in het vastleggen van grondstoffen, maar in het verdelen van werk op wereldschaal en het laten werken van anderen voor hen.

Dit alles impliceerde tactische veranderingen in de manier waarop oorlogen werden gevoerd, omdat het niet langer een kwestie was van het behalen van de overwinning, maar van het voeren van een “oorlog zonder einde”, zoals president George W. Bush het zei. Alle oorlogen die sinds 9/11 zijn begonnen, zijn nog steeds aan de gang op vijf verschillende fronten: Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Jemen.

Het maakt niet uit of geallieerde regeringen vazallen deze oorlogen interpreteren in overeenstemming met de Amerikaanse communicatie: het zijn geen burgeroorlogen, maar fasen van een plan dat vooraf is opgesteld door het nazi fascistische Pentagon.

Esquire Magazine, maart 2003

De “Cebrowski Doctrine” schudde het Amerikaanse leger wakker. Zijn assistent, Thomas Barnett, schreef een artikel voor Esquire Magazine [6], en publiceerde vervolgens een boek om het in meer detail aan het grote publiek te presenteren: The Pentagon’s New Map [7].

Het feit dat Barnett in zijn boek, gepubliceerd na de dood van admiraal Cebrowski, beweert dat het auteurschap van zijn doctrine niet misleidend mag zijn. Het is gewoon een manier voor het Pentagon om het niet aan te nemen. Hetzelfde fenomeen had bijvoorbeeld plaatsgevonden met de “botsing van beschavingen”. Het was oorspronkelijk de “Lewis Doctrine”, een communicatieargument bedacht binnen de Nationale Veiligheidsraad om nieuwe oorlogen te verkopen aan de publieke opinie. Het werd aan het grote publiek gepresenteerd door Bernard Lewis’ assistent, Samuel Huntington, die het presenteerde als een academische beschrijving van een onontkoombare realiteit.

De tenuitvoerlegging van de Rumsfeld/Cebrowski Doctrine heeft veel ups en downs gehad. Sommigen kwamen uit het Pentagon zelf, anderen uit de mensen die werden verpletterd. Zo werd het aftreden van de commandant van het Centraal Commando, admiraal William Fallon, georganiseerd omdat hij op eigen initiatief een beredeneerde vrede had gesloten met het Iran van Mahmoud Ahmadinejad. Het werd uitgelokt door… Barnett zelf, die een artikel publiceerde waarin Fallon werd beschuldigd van misbruik van president Bush. Of nogmaals, het falen om Syrië te verstoren was te wijten aan het verzet van zijn volk en de intrede van het Russische leger.

Lees ook: Nazi’s in het witte huis

Het Pentagon is gekomen om gewassen af te branden en een blokkade van het land te organiseren om het volk te verhongeren; wraakzuchtige acties die getuigen van zijn onvermogen om staatsstructuren te vernietigen.

Tijdens zijn verkiezingscampagne voerde Donald Trump campagne tegen de eindeloze oorlog en voor de terugkeer van de GI’s naar hun huizen. Hij slaagde er in om geen nieuwe fronten te beginnen en wat mannen naar huis te brengen, maar slaagde er niet in om het Pentagon te temmen. Het Pentagon ontwikkelde zijn Special Forces zonder een “handtekening” en slaagde erin om de Libanese staat te vernietigen zonder het gebruik van soldaten op een zichtbare manier. Het is deze strategie die het in illegale zionisten staat Israël zelf uitvoert en anti-Arabische en anti-Joodse pogroms organiseert als gevolg van de confrontatie tussen Hamas en Israël.

Het Pentagon heeft herhaaldelijk geprobeerd de “Rumsfeld/Cebrowski doctrine” uit te breiden naar het Caribische Bekken. Het plande een omverwerping, niet van het regime van Nicolás Maduro, maar van de Bolivariaanse Republiek Venezuela. Het heeft dit uiteindelijk uitgesteld.

De acht leden van de gezamenlijke stafchefs.

Opgemerkt moet worden dat het nazi fascistische Pentagon een autonome macht is geworden. Het heeft een gigantisch budget van 740 miljard dollar, dat is ongeveer twee keer de jaarlijkse begroting van de hele Franse staat. In de praktijk reikt haar macht veel verder dan dat, omdat zij alle lidstaten van het Atlantisch Bondgenootschap corrupte vazallen controleert.

Het zou verantwoording moeten afleggen aan de president van de Verenigde Staten, maar de ervaringen van de trekpop presidenten Barry Soetoro aka Barack Obama en Donald Trump tonen het absolute tegenovergestelde. De eerste slaagde er niet in om zijn beleid op te leggen aan generaal John Allen in het gezicht van Daesh, terwijl de laatste werd geleid door central command. Er is geen reden om aan te nemen dat het anders zal zijn met CFR-Nazi Bilderberg trekpop ”president” pedofiel Joe Biden.

De recente open brief van voormalige Amerikaanse general officers [8] laat zien dat niemand meer weet wie de leiding heeft over het Amerikaanse leger. Hoezeer hun politieke analyse de Koude Oorlog ook waardig is, dit doet hun opmerking niet te zwijgen: de federale regering en de algemene officieren zitten niet langer op dezelfde golflengte.

Het werk van William Arkin, gepubliceerd door de Washington Post, heeft aangetoond dat de federale overheid een vage groep agentschappen organiseerde onder toezicht van het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid na de aanslagen van 11 september [9]. In het grootste geheim onderscheppen en archiveren ze de communicatie van alle mensen die in de Verenigde Staten wonen.

Arkin heeft zojuist in Newsweek onthuld dat het Ministerie van Defensie van zijn kant geheime Special Forces heeft gecreëerd, los van die in uniform [10]. Zij hebben nu de leiding over de Rumsfeld/Cebrowski-doctrine, ongeacht welke trekpop er in het Witte Huis zit en wat hun buitenlands beleid is.

Het Pentagon heeft een clandestiene Special Forces van 60.000 man. Ze verschijnen niet op een officieel document en werken zonder uniform. Zogenaamd gebruikt tegen terrorisme, zij zijn in feite degenen die het beoefenen. De klassieke legers zijn gewijd aan de strijd tegen Russische en Chinese rivalen.

Toen het Pentagon Afghanistan en Irak in 2001 aanviel, gebruikte het zijn conventionele legers – het had geen andere – en die van zijn Britse bondgenoot. Tijdens de “eindeloze oorlog” in Irak bouwde het echter Iraakse jihadistische krachten op, zowel soennitische als sjiitische, om het land in een burgeroorlog te storten [11]. Een van hen, afgeleid van al-Qaeda, werd gebruikt in Libië in 2011, een andere in Irak in 2014 onder de naam Daesh. Geleidelijk aan hebben deze groepen de Amerikaanse legers vervangen om het vuile werk te doen dat kolonel Ralph Peters in 2001 beschreef.

Vandaag de dag heeft niemand Amerikaanse soldaten in uniform gezien in Jemen, Libanon en illegale zionisten staat Israël. Het Pentagon zelf heeft hun terugtrekking aangekondigd. Maar er zijn 60.000 clandestiene, d.w.z. niet-geüniformeerde, Amerikaanse special forces die chaos creëren, via een ”burgeroorlog”, in deze landen.

[1] September, 11 2001 : The big lie, Thierry Meyssan, Carnot (2002).

[2] Contrary to popular belief, this book does not deal with the attacks of September 11. Only the first part (“Bloody staging”) demonstrates the material impossibility of the dominant version. The other two parts deal with the politics of mass surveillance (“Death of Democracy in America”) and the imperial project to come (“The Empire Attacks”).

[3] “Blood borders. How a better Middle East would look”, Ralph Peters, Armed Forces Journal, June 1, 2006.

[4] “Stability. America’s ennemy”, Ralph Peters, Parameters, #31-4, Winter 2001.

[5] Transforming Military Force. The Legacy of Arthur Cebrowski and Network Centric Warfare, James R. Blaker, Praeger Security International (2007).

[6] “Why the Pentagon Changes Its Maps. And why we’ll keep going to war”, Thomas Barnett, Esquire Magazine, March 2003.

[7] The Pentagon’s New Map: War and Peace in the Twenty-first Century, Thomas P. M. Barnett, Paw Prints (2004).

[8] “Open Letter from Retired Generals and Admirals”, Voltaire Network, 9 May 2021.

[9] Top Secret America: The Rise of the New American Security State, William M. Arkin & Dana Priest, Back Bay Books (2012).

[10] “Exclusive: Inside the Military’s Secret Undercover Army”, William M. Arkin, Newsweek, May 17, 2021.

[11] Before Our Very Eyes, Fake Wars and Big Lies: From 9/11 to Donald Trump, Chapter : “The fusion of the two “Gladio” networks and preparation of Daesh” 104#, Thierry Meyssan, Progress