De Trilaterale Commissie: Helpen de Amerikaanse bankiers bij hun coup.

Amerikaanse president Jimmy Carter in het Oval Office met de Britse premier Margaret Thatcher (Bron: Wikicommons).

Tot voor kort geloofde ik zoals velen dat Jimmy Carter niet de typische politicus is. De ex-president, die zich onderscheidt van de vele uitverkopen en hacks van de gevestigde orde, heeft zich vaak opgeworpen als de enige stem van de rede in het Amerikaanse establishment die de onrechtvaardigheden van de Amerikaanse militairen, de misstanden van de zionistische lobby en de zelfvernietigende aard van de Amerikaanse oligarchie aan de kaak stelt. Een man die zo openhartig spreekt kan toch zeker niet slecht zijn.

Hoewel ik geloof dat Carter waarschijnlijk goede bedoelingen had, geloof ik ook dat de man vandaag de dag waarschijnlijk net zo weinig weet als toen hij werd gebruikt als marionet door de strijdkrachten die nu zijn geïdentificeerd als de internationale Deep State die de Amerikaanse buitenlandse en binnenlandse politiek overnam tijdens zijn voorzitterschap in 1977-1981.

Onder Carter’s bewind, een organisatie die is voortgekomen uit de gecombineerde invloed van de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen en de nazi Bilderberg Groep nam Amerika over onder de naam van de Trilaterale Commissie die de laatste restanten van anti-imperiale impulsen van de visie van de presidenten Franklin Roosevelt en John Kennedy omvormt tot de zelfvernietigende mandenkorfzaak die we vandaag de dag hebben leren kennen.

Aangezien deze Trilaterale hervormingen zo alomvattend waren en zo veel te maken hadden met het economisch beleid, het creëren van slavernij op de buitenlandse schuld, de financiering van het terrorisme en groene energie, is het de moeite waard om een korte evaluatie uit te voeren van de manier waarop dit is gebeurd, terwijl we ook moeten kijken naar een aantal van de belangrijkste spelers die dit mogelijk hebben gemaakt.

De Trilaterale Commissie neemt het over

Terwijl James Carter in 1977 de 39e president van Amerika werd, werd in 1973 de Trilaterale Commissie opgericht onder het nominale hoofd van ultra zionist David Rockefeller III (president van Chase Manhattan Bank) en een coterie van internationale financiers en imperialistische ideologen die religieus geloofden in de utopische doctrine van het mondiale bestuur onder een meesterslaven-ethiek. Het idee om tijdens het hoogtepunt van de Koude Oorlog drie mondiale machtszones (Noord-Amerika, West-Europa en Japan) te consolideren onder een eengemaakte commandostructuur was de drijfveer achter de oprichting van deze denktank in die tijd.

Een hoofdrolspeler in de Trilaterale Commissie, die later Carter’s National Security Advisor werd, werd zionist Zbigniew Brzezinski genoemd, die deze agenda noemde als het “Technetronic-tijdperk”, dat hij in 1970 beschreef als een tijdperk dat “het geleidelijk verschijnen van een meer gecontroleerde samenleving” met zich meebracht. Zo’n samenleving zou worden gedomineerd door elite psychopaten, die zich niet door traditionele waarden laat leiden.”. Wie zouden deze specialisten vertegenwoordigen? In zijn Between Two Ages maakte ultra zionist Brzezinski het heel duidelijk:

“De natiestaat als fundamentele eenheid van het georganiseerde leven van de mens is niet langer de belangrijkste creatieve kracht: Internationale banken en multinationale ondernemingen handelen en plannen in termen die ver vooruitlopen op de politieke concepten van de natiestaat”.

Senator Barry Goldwater beschreef dit buitenlandse beest dat Amerika transformeert in zijn autobiografie uit 1979 With No Apologies door te zeggen:

“De Trilaterale Commissie is internationaal…. (en)….is bedoeld als het vehikel voor multinationale consolidatie van de commerciële en bancaire belangen door de controle over de politieke regering van de Verenigde Staten over te nemen. De Trilaterale Commissie vertegenwoordigt een bekwame, gecoördineerde inspanning om de vier machtscentra – politiek, monetair, intellectueel en kerkelijk – in handen te krijgen en te consolideren”.

Een andere Amerikaanse politicus die dit buitenlandse zionistische virus bestreed, was presidentskandidaat Lyndon LaRouche, die op 4 augustus 1981 The Trilateral Commission’s Rapid End to Democracy schreef:

“Het plan is om de ineenstorting van het financiële systeem van de Verenigde Staten en het grootste deel van West-Europa te combineren met andere landen om een ‘globaal crisismanagement-scenario op de grootste en meest rampzalige schaal te creëren … de financiële crisis zal worden gebruikt om de Verenigde Staten, onder andere de landen die zo behandeld worden, bij decreet van het Internationaal Maffia Fonds (IMF) aan een dictatuur te onderwerpen”.

Onder leiding van ultra zionist Brzezinski werd een derde van de leden van de Trilaterale Commissie benoemd tot lid van de top van het kabinet onder leiding van zionisten trekpop Carter. Opmerkelijke leden zijn Walter Mondale (Vice President), Harold Brown (Defense Secretary), Cyrus Vance (Secretary of State), Michael Blumenthal (Treasury Secretary), James Schlesinger (Energy Csaar) en Paul Volcker (Fed Chairman).

Om de Britse afkomst van deze groep over te brengen, waren ultra zionisten Brzezinski en Blumenthal niet alleen lid van nazi Bilderberg, maar ook twee van de negen directeuren van het Council on Foreign Relations Project voor de jaren tachtig. Het CFR is de Cecil Rhodes/Roundtable Group die in 1921 in Amerika werd opgericht om het mandaat van Rhodos om Amerika als verloren kolonie te heroveren en het herstellen van een nieuw Brits Rijk te bevorderen.

De crisis van de democratie

In 1975 schreef ultra zionist Brzezinski’s assistent Samuel P. Huntington het boek Crisis van de Democratie in het kader van het project van de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen uit de jaren tachtig van de vorige eeuw, dat 33 boeken van 10 Task Forces publiceerde om het Technetronic-tijdperk in te luiden. Huntington zei:

“We zijn gaan inzien dat er potentieel wenselijke grenzen zijn aan de economische groei. Er zijn ook potentieel wenselijke grenzen aan de onbeperkte uitbreiding van de democratie…. een regering die geen gezag heeft, zal weinig mogelijkheden hebben om haar bevolking de noodzakelijke offers op te leggen”.

Huntington en Brzezinski voerden een hervorming van de buitenlandse zaken uit die begon met de financiering van radicale islamitische scholen en politieke bewegingen, te beginnen met de door USAID geleide omverwerping van de Sjah van Iran en de installatie van de Ayatollah Khomeini in 1979. De Amerikaanse financiering van Al-Qaeda en de Mujahedin werd nominaal gedaan om de pragmatische reden van het tegengaan van de Sovjets in Afghanistan, maar de werkelijke reden was om een “Clash of Civilizations” thesis te rechtvaardigen die Huntington later publiceerde in de veronderstelling dat de grote religies geen vrede zouden kunnen hebben, tenzij er een globale Leviathan werd opgericht om de orde van bovenaf op te leggen. Dit was een duidelijk geval van het Pygmalion effect tot het uiterste.

Het is hier opmerkelijk dat de Sjah, samen met veel leiders van de niet-gebonden beweging, toen betrokken waren bij een grote strijd om zich te bevrijden van de neokoloniale schuldslavernijstructuur onder Anglo-Amerikaanse controle door hun onvervreemdbare soevereine bevoegdheden te gebruiken om de onbetaalbare schulden kwijt te schelden en tegelijkertijd investeringen in wetenschappelijke en technologische vooruitgang te ontketenen met behulp van het “Japan-model” van na de Tweede Wereldoorlog. De inspirerende sprong van Japan na de Tweede Wereldoorlog van het feodalisme naar een geavanceerde wetenschappelijk-industriële economie maakte het lidmaatschap van de Trilaterale Commissie zo belangrijk voor de nieuwe Olympische goden die vreesden dat andere ontwikkelingslanden zouden volgen.

Het gecontroleerde uiteenvallen van het Westen

Twee maanden na zijn benoeming tot voorzitter van de Federal Reserve gaf zionist Paul Volcker een lezing aan de Warwick University in Londen waarin hij verklaarde dat “een gecontroleerde desintegratie in de wereldeconomie een legitiem doel is voor de jaren tachtig”.

Zionist Volcker slaagde erin deze gecontroleerde desintegratie te bewerkstelligen door de rente vanaf 1979 te verhogen tot 20-21,5%, waardoor ze daar tot 1982 bleven, terwijl ook de reserveverplichtingen voor commerciële banken werden verhoogd. Het effect heeft de Amerikaanse economie voor altijd lamgelegd: de landbouwproductie stortte sterk in, de metaalsnijmachines storten met 45,5% in, de autoproductie stortte met 44,3% in en de staalproductie stortte met 49,4% in.

Tijdens deze traumatische periode werden kleine en middelgrote ondernemingen in alle sectoren van de Noord-Amerikaanse en Europese economie opzettelijk failliet verklaard, waardoor alleen multinationale ondernemingen in staat werden gesteld zich dergelijke rentetarieven te veroorloven. Het programma van Volcker maakte de weg vrij voor de Kemp-Roth Tax Act uit 1981, die de weg vrijmaakte voor onroerend goed speculatie en de Garn-St. Germaine Act uit 1982, die de Amerikaanse banken dereguleerde en de oprichting van universeel/too-big-to-fail bankieren bevorderde.

Lees ook: Geld door schuld – Vier simpele vragen

In diezelfde periode zagen debiteuren uit de derde wereld, die 20% rente moesten betalen, hun schulden met 40-70% de hoogte in schieten. Leiders die zich tegen dit programma verzetten, zoals de Pakistaanse Zulfikar Ali Bhutto, de Indira Gandhi van India, de Thomas Sankara van Burkina Faso en de Mexicaanse Lopez Portillo et al. werden systematisch gedood of omvergeworpen.

Toen het duidelijk werd dat de nieuwe president Ronald Reagan niet gunstig stond tegenover de Trilaterale Commissie/CFR-agenda – hij drong aan op bilaterale ontmoetingen met Gandhi en het Mexicaanse Portillo in 1981 om hun industriële groeibeleid te ondersteunen en dreigde zionist Volcker te ontslaan, werd zijn eliminatie snel georkestreerd.

Nadat CFR/Trilaterale Commissielid George Scherff aka George Bush als VP van Reagan was geplaatst (het verdrijven van Reagans vriend Sen. Paul Laxalt tijdens een door Rockefeller geleid mediaschandaal), werd John Hinckley- een MK Ultra psychische gemanipuleerd persoon die diep verbonden was met de Bush-familie, ingezet om een moord te plegen door Reagan in de borst te schieten op 30 maart 1981.

Reagan herstelde nooit van deze poging en de goedbedoelde maar zeer kneedbare Hollywoodster werd steeds meer gevormd door CFR-Trilateral Commission-agenten, ondanks zijn neiging om zich te laten beïnvloeden door pro-nationale staatsfiguren, zoals blijkt uit het feit dat hij in 1983 zijn goedkeuring hechtte aan het gezamenlijke plan tussen de VS en de Sovjet-Unie voor het Strategisch Defensie-initiatief (later gecorrumpeerd tot een unilaterale doctrine van Scherff Sr. aka Bush Sr.).

Groene ontvolking

Het mag niet worden genegeerd dat de transformatie van de Amerikaanse economie van een pro-industriële open groei systeem model naar een gesloten Malthusiaans systeem model ook een initiatief was van krachten die de Trilaterale Commissie controleren.

In 1974 noemde David Rockefeller III de “Club of Rome/UN World Population Conference” in Boekarest als volgt:

“Er is behoefte aan een herziening van het concept van economische groei. Vooral in de afgelopen jaren zijn de grenzen van de groei in ons bewustzijn gekomen. De uitputting van de hulpbronnen, de vervuiling en de energiecrisis hebben dat allemaal heel duidelijk gemaakt. De aard en het doel van de groei moeten worden veranderd.”.

De agenda voor een “postindustriële samenleving”, gedreven door een groene infrastructuurrevolutie, werd uiteengezet in het Global 2000 Report van 24 juli 1980, dat opriep tot energiebesparing, bevolkingsbeheersing en milieuzorg als de basis voor de nieuwe economie. Later dat jaar wordt de Global Conservation Strategy van het Wereld Natuur Fonds gepubliceerd, parallel aan de Global 2000 thesis.

Het WWF werd in deze tijd geleid door nazi Bilderbergers prins Filip en prins nazi schoft Bernhardt en de vicevoorzitters tijdens het bestuur van Carter waren onder andere zionist Louis Mortimer Bloomfield, wiens Permindex Bureau werd betrapt op het coördineren van de moord op JFK en Trilaterale Commissielid nazi Bilderberg trekpop Maurice Strong, die in een interview in 1990 opriep tot een vernietiging van de industriële beschaving.

Dit was niet alleen een geschiedenisles.

Wat u zojuist hebt gelezen, lijkt misschien aan de oppervlakte een geschiedenisverslag te zijn, maar het is veel meer dan dat. Het is een toekomstig verslag.

Het is een toekomstig verslag, omdat je toekomst wordt gevormd door historische krachten die je moet begrijpen als je ervoor wilt kunnen kiezen om je werkelijkheid te beïnvloeden in overeenstemming met die historische trajecten die eigenlijk in harmonie zijn met de echte eigenbelangen van de mensheid.

De krachten van vooruitgang en antikolonialisme die de Trilaterale Commissie veertig jaar geleden probeerde uit te schakelen, zijn nieuw leven ingeblazen onder de hernieuwde leiding van Rusland, China en een groeiend aantal landen die een – eigen – toekomst willen hebben.

In toenemende mate zijn nationalistische krachten (hoe verward ze ook mogen zijn) ontstaan als een anti-technocratische beweging in Noord-Amerika en Europa, die landen die ooit verloren dachten te zijn gegaan van de Nieuwe Wereldorde, een kans biedt om hun verloren renaissance-erfgoed nieuw leven in te blazen.

We kunnen onszelf (nog) bevrijden …