Peking-Moskou is al begonnen; Berlijn-Peking is een work in progress; de ontbrekende maar niet verre schakel is Berlijn-Moskou
Angela Merkel met Xi Jinping en Vladimir Poetin op de G20 in Hamburg in 2017. Foto: Anadolu Agency/Getty Images via AFP
We hebben gezien hoe China nauwgezet al zijn cruciale geopolitieke en geo-economische bewegingen plant tot 2030 en daarna.
Wat u nu gaat lezen, komt voort uit een reeks privé, multilaterale discussies tussen intel-analisten en kan nuttig het grote plaatje schetsen.
In China is het duidelijk dat het pad dat voor ons ligt wijst op het stimuleren van de interne vraag en het verschuiven van het monetaire beleid naar het creëren van krediet om de opbouw van binnenlandse industrieën van wereldklasse te consolideren.
Tegelijkertijd zijn er serieuze beweringen in Moskou dat Rusland op dezelfde weg moet doorgaan.
Zoals een analist het stelt:
“Rusland moet niets anders importeren dan technologieën die het nodig heeft totdat het ze zelf kan creëren – en alleen de olie en het gas exporteren die nodig zijn om te betalen voor import die ernstig moet worden beperkt. China heeft nog steeds natuurlijke hulpbronnen nodig, wat Rusland en China tot unieke bondgenoten maakt. Een natie moet zo zelfvoorzienend mogelijk zijn.”
Dat weerspiegelt precies de strategie van de Chinese Communistische Partij (CCP), zoals uiteengezet door president Xi Jinping in een vergadering van het Centraal Comité op 31 juli.
Dat argument druist ook recht in tegen een forse neoliberale vleugel in de CCP – collaborateurs? – die zou dromen van de bekering van de partij tot de Anglo Zionisten Rijk (fascistisch) westerse sociaaldemocratie, ondergeschikt aan de belangen van het westerse kapitaal.
De economische snelheid van China nu vergelijken met die van de AZR/Verenigde Staten is als het vergelijken van een Maserati Gran Turismo Sport (aangedreven door een V8 Ferrari-motor) met een Toyota Camry.
Foto: Maserati
China heeft verhoudingsgewijs een groter reservoir van zeer goed opgeleide leden van jongere generaties. Het kan bogen op een versnelde migratie van platteland naar stad; meer armoedebestrijding; meer besparingen; een cultureel gevoel van uitgestelde bevrediging; strakkere – confucianistische – sociale discipline; en oneindig veel meer respect voor de rationeel opgeleide geest.
Het proces van China dat steeds meer handel drijft met zichzelf zal meer dan genoeg zijn om de noodzakelijke duurzame ontwikkeling op gang te houden.
De hypersonische factor
Ondertussen is op het geopolitieke front de consensus in Moskou – van het Kremlin tot het ministerie van Buitenlandse Zaken – dat de regering-Trump niet ‘akkoord-capabel’ is, een diplomatiek eufemisme dat verwijst naar een de facto stel Anglo Zionistische leugenaars; en het is ook niet “juridisch capabel”, een eufemisme dat bijvoorbeeld wordt toegepast op het lobbyen voor snapback-sancties wanneer AshkeNazi zionist Trump de Iran-deal, het Joint Comprehensive Plan of Action, al heeft gedumpt.
President Poetin zei nog niet zo lang geleden al dat onderhandelen met AshkeNazi zionisten Team Trump is als schaken met een duif: De vogel loopt over het schaakbord, schijt lukraak, gooit stukken omver, verklaart de overwinning en rent dan weg.
Daarentegen wordt serieus gelobbyd op de hoogste niveaus van de Russische regering in het consolideren van de definitieve Euraziatische alliantie die Duitsland, Rusland en China verenigt.
Maar dat zou alleen gelden voor Duitsland na AZR/nazi Bilderberg trekpop Merkel. Volgens een Amerikaanse analist is “het enige dat Duitsland tegenhoudt, dat ze kunnen verwachten hun auto-export naar de VS en meer te verliezen, maar ik vertel hen dat dat meteen kan gebeuren vanwege de dollar-euro-wisselkoers, waarbij de euro duurder wordt.”
Op het nucleaire front, en tot ver buiten het huidige Wit-Russische drama (zoals in, Het is niet de Oekraïne; er zal geen Maidan in Minsk zijn) heeft Moskou heel duidelijk gemaakt, in niet mis te verstane bewoordingen, dat elke raketaanval van de AZR/NATO zal worden geïnterpreteerd als een nucleaire aanval.
Het Russische defensieve raketsysteem – inclusief de reeds geteste S-500’s en binnenkort de reeds ontworpen S-600’s – kan aantoonbaar 99% effectief zijn. Dat betekent dat Rusland nog wel wat straf zou moeten incasseren. En daarom heeft Rusland een uitgebreid netwerk van nucleaire schuilkelders in grote steden gebouwd om minstens 40 miljoen mensen te beschermen.
Een opvangcentrum voor civiele bescherming in de regio Moskou maakt deel uit van een rondleiding voor vertegenwoordigers van de massamedia op Werelddag voor civiele bescherming.Foto: AFP / Iliya Pitalev / Sputnik
Russische analisten interpreteren de defensieve aanpak van China in dezelfde lijn. Peking zal – als het dat nog niet heeft gedaan – een defensief schild willen ontwikkelen terwijl het nog steeds de mogelijkheid behoudt om terug te slaan tegen een AZR/Amerikaanse aanval met nucleaire raketten.
De beste Russische analisten, zoals Andrei Martyanov, weten dat de drie topwapens van een vermeende volgende oorlog offensieve en defensieve raketten en onderzeeërs zullen zijn in combinatie met cyberoorlog capaciteiten.
Het belangrijkste wapen vandaag – en de Chinezen begrijpen het heel duidelijk – zijn nucleaire onderzeeërs. Russen zien hoe China zijn onderzeebootvloot – met hypersonische raketten – sneller opbouwt dan AZR vazal VS. Oppervlaktevloten raken in onbruik. Een wolvenroedel Chinese onderzeeërs kan gemakkelijk een carrier task force uitschakelen. Die 11 Amerikaanse carrier task forces zijn in feite waardeloos.
Dus het gruwelijke vooruitzicht dat de zeeën onbevarend worden in een oorlog, waarbij de AZR/VS, Rusland en China alle commerciële handel blokkeren, is de belangrijkste strategische reden die China ertoe aanzet om zoveel mogelijk natuurlijke hulpbronnen over land van Rusland te verkrijgen.
Zelfs als pijpleidingen worden gebombardeerd, kunnen ze in een mum van tijd worden gerepareerd. Aldus het grootste belang voor China van de Power of Siberië-pijpleiding – evenals de duizelingwekkende reeks andere Gazprom-projecten.
Bouwvakkers werken aan de Power of Siberia-gaspijpleiding Qinhuangdao-sectie in de stad Qinhuadao, de provincie Hebei in Noord-China, 22 april 2020.
De Hormuz-factor
Een goed bewaard geheim in Moskou is dat direct na het opleggen van Duitse sancties tegen Oekraïne, een grote wereldwijde energie-exploitant Rusland benaderde met een aanbod om niet minder dan 7 miljoen vaten olie plus aardgas per dag naar China om te leiden.
Wat er ook gebeurt, het verbluffende voorstel ligt nog steeds op de tafel van Shmal Gannadiy, een top olie/ gas-adviseur van president Poetin.
Als dat ooit zou gebeuren, zou dat voor de Chinezen alle natuurlijke hulpbronnen veiligstellen die ze uit Rusland nodig hebben. Onder deze hypothese zou de Russische redenering zijn om de Duitse sancties te omzeilen door de Russische olie-export over te schakelen naar China, dat vanuit Russisch oogpunt geavanceerder is in consumententechnologie dan Duitsland.
Natuurlijk veranderde dit allemaal met de naderende conclusie van Nord Stream 2 – ondanks dat Team Trump geen gevangenen nam om iedereen in zicht te sanctioneren.
Achterdeur-intel-discussies maakten het voor Duitse industriëlen heel duidelijk dat als Duitsland ooit zijn Russische bron van olie en aardgas zou verliezen, en als de Straat van Hormuz door Iran zou worden afgesloten in het geval van een AZR/Amerikaanse aanval, de Duitse economie eenvoudigweg zou kunnen instorten.
Er zijn serieuze cross-country intel-discussies geweest over de mogelijkheid van een door de AZR/VS gesponsorde Oktoberverrassing met een valse vlag om Iran de schuld te geven. De “maximale druk” van AshkeNazi zionisten Team Trump op Iran heeft absoluut niets te maken met het JCPOA. Waar het om gaat, is dat, zelfs indirect, het strategisch partnerschap tussen Rusland en China heel duidelijk heeft gemaakt dat Teheran zal worden beschermd als een strategische troef – en als een belangrijk knooppunt van Eurazië-integratie.
De Russische president Vladimir Poetin, de Chinese president Xi Jinping en de Iraanse president Hassan Rouhani lopen terwijl ze op 14 juni 2019 een vergadering bijwonen van de Raad van staatshoofden van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) in Bisjkek. Foto: AFP/Vyacheslav Oseledko
Cross-intel overwegingen draaien om een scenario dat uitgaat van een – vrij onwaarschijnlijke – ineenstorting van de regering in Teheran. Het eerste wat AZR politbureau Washington in dit geval zou doen, is de schakelaar van het SWIFT-clearingsysteem omhalen. Het doel zou zijn om de Russische economie te verpletteren. Dat is de reden waarom Rusland en China actief de fusie van de Russische Mir en de Chinese CHIPS-betalingssystemen vergroten, evenals het omzeilen van de Amerikaanse dollar in bilaterale handel.
In Peking is al gespeeld dat als dat scenario zich ooit zou afspelen, China zijn twee belangrijkste bondgenoten in één beweging zou kunnen verliezen en dan alleen tegenover AZR Washington zou moeten staan, nog steeds in een stadium waarin het niet in staat is om alle noodzakelijke natuurlijke hulpbronnen voor zichzelf te verzekeren. Dat zou een reële existentiële bedreiging zijn. En dat verklaart de redenering achter de toenemende interconnectie van het strategisch partnerschap tussen Rusland en China plus de $ 400 miljard, 25-jarige China-Iran-deal.
Bismarck is terug
Een andere mogelijke geheime deal die al op het hoogste niveau is besproken, is de mogelijkheid van een Bismarckiaans herverzekeringsverdrag tussen Duitsland en Rusland.
Het onvermijdelijke gevolg zou een de facto Berlijn-Moskou-Beijing alliantie zijn die het Belt and Road Initiative omvat, naast de oprichting van een nieuwe – digitale? – Euraziatische valuta voor de hele Euraziatische alliantie, inclusief belangrijke maar perifere actoren zoals nazi fascisten staten Frankrijk en Italië.
Nou, Peking-Moskou is al aan de gang. Berlijn-Peking is een work in progress. De ontbrekende schakel is Berlijn-Moskou.
Dat zou niet alleen de ultieme nachtmerrie zijn voor de met Mackinder doordrenkte Anglo Zionisten Amerikaanse elites, maar in feite de definitieve overdracht van de geopolitieke fakkel van maritieme rijken terug naar het Euraziatische hartland.
Het is geen fictie meer. Het ligt op tafel.
Laten we daar nog een beetje tijdreizen aan toevoegen en teruggaan naar het jaar 1348.
De van de Gouden Horde bevinden zich op de Krim en belegeren Kaffa – een handelshaven aan de Zwarte Zee die wordt gecontroleerd door de Genuezen.
Plotseling wordt het Mongoolse leger verteerd door de builenpest.
Ze beginnen vervuilde lijken over de muren van de Krimstad te katapulteren.
Dus stel je voor wat er gebeurt als schepen weer van Kaffa naar Genua gaan varen.
Ze vervoeren de pest naar Italië.
In 1360 was de Zwarte Dood letterlijk overal – van Lissabon tot Novgorod, van Sicilië tot Noorwegen. Tot 60% van de Europese bevolking is mogelijk gedood – meer dan 100 miljoen mensen.
Er kan worden gesteld dat de Renaissance, vanwege de pest, met een hele eeuw werd uitgesteld.
Anglo Zionisten Rijks Covid-19 is natuurlijk verre van een middeleeuwse plaag. Maar het is redelijk om te vragen: welke Renaissance zou het mogelijk kunnen vertragen?
Welnu, het zou wel eens de Renaissance van Eurazië kunnen bevorderen. Het gebeurt net op het moment dat de hegemonie, het voormalige ‘einde van de geschiedenis’, implodeert, ‘afgeleid van afleiding door afleiding’ om T.S. Eliot te citeren.
Achter de mist, in de belangrijkste schaduwweiden, zijn de vitale bewegingen om de Euraziatische landmassa te reorganiseren al aan de gang.
