Het laatste westerse Rijk?
“Door de bomen het bos niet kunnen zien’ is een treffende metafoor als we kijken naar de meeste commentaren van de afgelopen twintig jaar of zo. Deze periode is opmerkelijk in het aantal echt tektonische veranderingen die het internationale systeem heeft ondergaan.
Het begon allemaal tijdens wat ik beschouw als de “Kristallnacht van het internationaal recht”, 30 augustus 1995, toen het Anglo Zionistische Rijk de Bosnisch-Serviërs aanviel in een directe en totale schending van de meest fundamentele beginselen van het internationaal recht.
Lees eerst: Zionisten (dat zijn geen Judaisten) werkten samen met de nazi’s. De meeste mensen weten immers niet wat zionisten zijn.
Toen was er 9/11, dat de zionisten/Neocons het “recht” gaf (of zo beweerden ze) om te dreigen, aan te vallen, te bombarderen, te doden, te verminken, te ontvoeren, te vermoorden, te martelen, te chanteren, en op andere wijze te mishandelen om het even welke persoon, groep of natie op deze planeet, eenvoudigweg omdat “wij de onmisbare natie zijn” en “of u hoort bij de terroristen of u hoort bij ons“.
In diezelfde jaren zagen we dat Europa – in de Europese Nazi Fascisten Unie – een derderangs Amerikaanse kolonie werd die zelfs niet in staat was om zelfs maar haar fundamentele Europese geopolitieke belangen te verdedigen, terwijl de VS een derderangs kolonie van illegale zionisten staat Israël werd die zelfs niet in staat was om zelfs maar de fundamentele Amerikaanse geopolitieke belangen te verdedigen.
Interessant genoeg, terwijl de Verenigde Zionisten Staten van Amerika en de Europese Nazi Fascisten Unie onder het gewicht van hun eigen fouten instortten, waren Rusland en China duidelijk aan het opklimmen; Rusland vooral in militaire termen (zie hier en hier) en China vooral in economisch opzicht.
Het belangrijkste is dat Rusland en China geleidelijk aan zijn overeengekomen om symbionten te worden die, zou ik zeggen, nog sterker en zinvoller zijn dan wanneer deze twee landen door een soort van formele alliantie zouden worden verenigd: allianties kunnen worden verbroken (vooral wanneer een westerse natie erbij betrokken is), maar symbiotische verhoudingen duren meestal eeuwig (nou ja, niets is natuurlijk eeuwig, maar wanneer een levensduur wordt gemeten in tientallen jaren is het het functionele equivalent van “voor eeuwig”, in ieder geval in geostrategische analytische termen).
De Chinezen hebben nu een officiële, speciale en unieke uitdrukking ontwikkeld om die relatie met Rusland te karakteriseren. Ze spreken van een “Strategisch, alomvattend partnerschap van coördinatie voor het nieuwe tijdperk”.
Dit is de ergste nachtmerrie van de Anglo Zionisten, en hun erfenisritmiek gaat tot het uiterste om te verbergen dat Rusland en China, voor alle praktische doeleinden, strategische bondgenoten zijn. Ze doen ook hun uiterste best om de Russische bevolking ervan te overtuigen dat China een bedreiging vormt voor Rusland (met valse argumenten, maar let daar niet op).
Het zal niet werken, terwijl sommige Russen bang zijn voor China, kent Kremlin de waarheid van de zaak en zal de symbiotische relatie van Rusland met China verder verdiepen. En dat niet alleen, het lijkt er nu op dat Iran geleidelijk aan wordt toegelaten tot dit bondgenootschap. We hebben de meest officiële bevestiging van dat feit in woorden die generaal Patrushev in illegale zionisten staat Israël na zijn ontmoeting met Amerikaanse en Israëlische functionarissen heeft uitgesproken:
“Iran is en blijft altijd onze bondgenoot en partner”.
Ik zou verder kunnen gaan met het opsommen van verschillende tekenen van de ineenstorting van het Anglo Zionistische Rijk en van tekenen dat er een nieuwe, parallelle internationale wereldorde aan het opbouwen is voor onze ogen. Ik heb dat in het verleden al vele malen gedaan, en ik zal het hier niet allemaal herhalen (geïnteresseerden kunnen hier en hier klikken).
Ik stel dat de Anglo Zionisten een eindstadium van verval hebben bereikt waarin de vraag “of” wordt vervangen door “wanneer”. Maar nog interessanter zou het zijn om te kijken naar het “wat”: wat betekent de ineenstorting van het Anglo Zionistische Rijk werkelijk?
Ik zie deze kwestie zelden aan de orde komen en als dat het geval is, is het meestal om allerlei garanties te geven dat het Rijk niet echt zal instorten, dat het te machtig, te rijk en te groot is om te mislukken en dat de huidige politieke crises in de Verenigde Zionisten Staten en de Europa Nazi Fascisten Unie gewoonweg zullen leiden tot een reactieve transformatie van het Anglo Zionistische Imperium, zodra de specifieke problemen die het land teisteren zijn aangepakt.
Dat soort waanideeën is volledig buiten de werkelijkheid. En de realiteit van wat zich voor onze ogen afspeelt, is veel dramatischer dan hier en daar een paar problemen op te lossen en vrolijk door te gaan met het ”oplossen van de problemen”.
Een van de factoren die ons tot een gevoel van zelfgenoegzaamheid verleidt is dat we zoveel andere rijken in de geschiedenis hebben zien instorten om vervolgens vrij snel te worden vervangen door andere rijken, dat we ons niet eens kunnen voorstellen dat wat zich nu afspeelt een veel dramatischer fenomeen is: de overgang naar de geleidelijke irrelevantie van een hele beschaving!
Maar laten we eerst onze begrippen definiëren. Ondanks alle zelfgenoegzame onzin die in westerse scholen wordt ”onderwezen”, heeft de westerse beschaving niet haar wortels in het oude Rome of, nog minder, in het oude Griekenland. De realiteit is dat de westerse beschaving is geboren uit de middeleeuwen in het algemeen en, in het bijzonder, de 11e eeuw, die niet toevallig de volgende opeenvolging van bewegingen van het pausdom zag:
1054: Rome scheidt zich af van de rest van de christelijke wereld in het zogenaamde Oosters Schisma of Grieks Schisma, ook wel eens Grote Schisma genoemd.
1075: Rome neemt de zogenaamde Pauselijke Dictatus papae over
1095: Rome lanceert de eerste kruistocht
Deze drie nauw verwante gebeurtenissen zijn van cruciaal belang voor de geschiedenis van het Westen. De eerste stap die het Westen nodig had was om zich te bevrijden van de invloed en het gezag van de rest van de christelijke wereld. Toen de banden tussen Rome en de christelijke wereld werden verbroken, was het logisch dat Rome besloot dat de paus nu de meest extravagante supermachten heeft die geen enkele andere bisschop voor hem ooit had durven overwegen. Tenslotte heeft deze nieuwe autonomie en het verlangen naar absolute controle over onze planeet geleid tot wat men “de eerste Europese imperialistische oorlog” zou kunnen noemen: de eerste kruistocht.
Kort samengevat: de 11e eeuwse Franken waren de echte voorouders van het moderne “West-Europa” en de 11e eeuw was de eerste imperialistische “buitenlandse oorlog” (om een moderne term te gebruiken). De naam van het Rijk van de Franken is door de eeuwen heen veranderd, maar niet de aard, de essentie of het doel van het Rijk van de Franken. Tegenwoordig zijn de echte erfgenamen van de Franken de Anglo Zionisten (zie hier voor een echte *superb* discussie over de Frankische rol in het vernietigen van de ware, oude, christelijke Romeinse beschaving van het Westen).
In de loop van de volgende 900 jaar of meer, hebben veel verschillende rijken het Frankische pausdom vervangen, en de meeste Europese landen hadden hun “moment van glorie” met overzeese kolonies en een soort ideologie die, per definitie en axiomatisch, werd uitgeroepen tot de enige goede (of zelfs “de enige christelijke”) ideologie, terwijl de rest van de planeet in onbeschaafde en over het algemeen vreselijke omstandigheden leefde die alleen konden worden verzacht door degenen die *altijd* geloofden dat zij, hun religie, hun cultuur of hun natie een soort messiaanse rol in de geschiedenis hadden (noem het “duidelijke bestemming” of “de last van de blanke” of een Kulturträger op zoek naar een welverdiend Lebensraum): de West-Europeanen.
Het lijkt erop dat de meeste Europese naties geprobeerd hebben een imperium te zijn en een imperialistische oorlog te voeren. Zelfs moderne ministaten als Nederland, Portugal of Oostenrijk waren ooit gevreesde keizerlijke machten. En elke keer als er een Europees Rijk viel, was er altijd een ander Europees Rijk dat in de plaats kwam van dit Rijk.
Maar vandaag de dag?
Wie denk je dat er een rijk zou kunnen creëren dat sterk genoeg is om de leegte te vullen die het gevolg is van de ineenstorting van het Anglo Zionistische Rijk?
Het canonieke antwoord is “China”. En ik denk dat dit onzin is.
Imperiums kunnen niet alleen handel drijven. Handel alleen is gewoon niet genoeg om een levensvatbaar rijk te blijven. Imperiums hebben ook militaire macht nodig, en niet zomaar een militaire macht, maar het soort militaire macht die het verzet nutteloos maakt. De waarheid is dat geen enkel modern land in de buurt komt van de capaciteiten die nodig zijn om de Verenigde Zionisten Staten van Amerika te vervangen in de rol van wereldhegemonie: zelfs het verenigen van de Russische en Chinese militairen zou dat resultaat niet bereiken omdat deze twee landen dat niet hebben:
1) een wereldwijd netwerk van bases (die de Verenigde Zionisten Staten hebben, tussen de 700-1000, afhankelijk van hoe en wat je meetelt)
2) een belangrijke strategische capaciteit voor lucht- en zeetransport en projectie van het vermogen om zeetransporten uit te voeren
3) een netwerk van zogenaamde “bondgenoten” (koloniale marionetten, eigenlijk) die zullen helpen bij het inzetten van militair geweld.
Maar nog belangrijker is dit: China en Rusland hebben geen enkele wens om weer een imperium te worden. Deze twee landen hebben eindelijk de eeuwige waarheid begrepen, namelijk dat imperiums als parasieten zijn die zich voeden met het lichaam dat hen herbergt. Ja, niet alleen zijn alle rijken altijd en inherent kwaadaardig, maar men kan er ook goed voor pleiten dat de eerste slachtoffers van het imperialisme altijd de naties zijn die het rijk als het ware “ontvangen”.
De Chinezen en Russen willen dat hun landen echt vrij, machtig en soeverein zijn, en ze begrijpen dat dit alleen mogelijk is als je een leger hebt dat een aanval kan afschrikken, maar noch China noch Rusland heeft er belang bij om de planeet te controleren of een of andere regimewisseling op te leggen aan andere landen.
Het enige wat ze echt willen is veilig zijn voor de Verenigde Zionisten Staten van Amerika, dat is het.
Deze nieuwe realiteit is vooral zichtbaar in het Midden-Oosten, waar landen als de Verenigde Zionisten Staten, illegale zionisten staat Israël of vazal Saoedi-Arabië (dit is de zogenaamde “As van Vriendelijkheid”) op dit moment alleen in staat zijn om een leger in te zetten dat in staat is om burgers af te slachten of de infrastructuur van een land te vernietigen, maar dat niet effectief kan worden ingezet tegen de twee echte regionale mogendheden met een modern leger: Iran en Turkije.
Maar de meest onthullende lakmoesproef was de poging van de Verenigde Zionisten Staten om Venezuela terug te intimideren tot onderwerping. Voor alle vuur- en zwavelbedreigingen die uit politbureau DC komen, is het hele “Bolton-plan of -plannen?)” voor Venezuela heeft een echt gênante mislukking veroorzaakt:
als de enige “Hyperpower” op de planeet niet eens een enorm verzwakt land in zijn achtertuin kan overweldigen, een land dat een grote crisis doormaakt, dan moet het Amerikaanse leger zich inderdaad houden aan de invasie van kleine landen zoals Monaco, Micronesië of misschien het Vaticaan (in de veronderstelling dat de Zwitserse garde de gewapende vertegenwoordigers van de “onontbeerlijke natie” niet wil neerschieten).
Feit is dat een toenemend aantal middelgrote “gemiddelde” landen nu geleidelijk aan de middelen verwerft om zich te verzetten tegen een Amerikaanse aanval. Dus als het schrijven op de muur staat voor het Anglo Zionistische Rijk, en als geen enkel land de Verenigde Zionisten Staten kan vervangen als keizerlijke wereld hegemon, wat betekent dat dan? Het betekent het volgende:
Duizend jaar Europees imperialisme loopt ten einde!
Deze keer zullen noch Spanje, noch het Verenigd Koninkrijk, noch Oostenrijk de plaats van de Verenigde Zionisten Staten innemen en proberen een wereld hegemon te worden. In feite is er geen enkel Europees land dat zelfs maar in de verste verte in staat is om het soort “pacificatieoperaties van de kolonies” uit te voeren die nodig zijn om de koloniën in een geschikte staat van wanhoop en terreur te houden.
De Fransen hadden hun allerlaatste hoera in Algerije, het Verenigd Koninkrijk in de Falklands, Spanje kan niet eens Gibraltar terugkrijgen, en vazal Nederland heeft geen echte marine die het waard is om over te spreken. De Midden-Europese landen zijn te druk bezig met het bruinen van het huidige rijk om er zelfs maar aan te denken om een rijk te worden (nou ja, behalve Polen natuurlijk, dat droomt van een soort Pools Rijk tussen de Baltische en Zwarte Zee; laat ze er maar over dromen, ze dromen er al eeuwen over, en ze zullen er nog vele eeuwen over dromen….).
Vergelijk nu de Europese militairen met het soort strijdkrachten dat je in Latijns-Amerika of Azië kunt vinden? In de meeste Anglo’s is de aanname van superioriteit zo’n grote schok dat ze zich totaal niet realiseren dat middelgrote en zelfs kleine landen militairen kunnen ontwikkelen die voldoende zijn om een regelrechte Amerikaanse invasie onmogelijk te maken, of in ieder geval elke bezetting die onbetaalbaar duur is in termen van mensenlevens en geld (zie hier, hier en hier).
Deze nieuwe realiteit maakt ook de typische Amerikaanse raket/luchtaanval campagne vrij nutteloos: ze zullen veel gebouwen en bruggen vernielen, ze zullen de lokale tv-zenders (“propagandabedrijven” in keizerlijke terminologie) veranderen in gigantische stapels rokend puin en dode lichamen, en ze zullen veel onschuldigen doden, maar dat zal geen enkele regimewisseling tot gevolg hebben.
Het opvallende feit is dat als we accepteren dat oorlogsvoering de voortzetting van politiek met andere middelen is, dan moeten we ook toegeven, dat de Amerikaanse strijdkrachten volgens die definitie totaal nutteloos zijn, omdat ze de Verenigde Zionisten Staten niet kunnen helpen om zinvolle politieke doelen te bereiken.
De waarheid is dat het “Westen” op militair en economisch gebied al verloren heeft. Het feit dat degenen die het begrijpen niet praten, en dat degenen die hierover praten (ontkennen natuurlijk) geen begrip hebben voor wat er gebeurt, maakt geen enkel verschil.
In theorie zouden we ons kunnen voorstellen dat een soort sterke leider aan de macht zou komen in de Verenigde Zionisten Staten (de andere westerse landen zijn totaal irrelevant), die de zionisten/neocons – zoals Poetin in Rusland heeft gedaan – zou verpletteren, en de brutale en plotselinge ineenstorting van het Rijk zou voorkomen, maar dat gaat niet gebeuren.
Als er één ding is wat de afgelopen decennia zonder redelijke twijfel is gebleken, is dat het imperiale systeem totaal niet in staat is zichzelf te hervormen ondanks mensen als Ralph Nader, Dennis Kucinich, Ross Perrot, Ron Paul, Mike Gravel of zelfs zionistische / Bilderberg trekpoppen als Barry Soetoro aka Obama en Trump – allemaal mannen die betekenisvolle veranderingen beloofden en die met succes werden tegengehouden door het zionistische systeem om iets zinvols te bereiken .
Zo is het systeem nog steeds 100% effectief, althans binnen de Verenigde Zionisten Staten en haar vazallen staten: het kostte de Neocons minder dan 30 dagen om Trump en al zijn beloften van verandering te verpletteren, en nu heeft het Tulsi Gabbard er zelfs toe gebracht om te buigen en toe te geven aan de absoluut verplichte politieke orthodoxie en mythen van de zionisten/Neocons.
Wat gaat er nu gebeuren?
Eenvoudig gezegd, Azië zal de plaats innemen van de westerse wereld. Maar – cruciaal – deze keer zal geen enkel imperium in de plaats komen van het Anglo Zionistische rijk. In plaats daarvan zal een losse en informele coalitie van voornamelijk Aziatische landen een alternatief economisch en beschavingsmodel bieden, dat voor de rest van de planeet enorm aantrekkelijk zal zijn.
Wat het Rijk betreft, het zal zichzelf zeer effectief ontbinden en langzaam aan irrelevant worden. Zowel Amerikanen als Europeanen zullen zich voor het eerst in hun geschiedenis moeten gedragen als beschaafde mensen, wat betekent dat hun traditionele “ontwikkelingsmodel” (het plunderen van de hele planeet en het blind beroven van iedereen) zal moeten worden vervangen door een model waarin deze Amerikanen en Europeanen zullen moeten werken zoals iedereen om rijkdom te verzamelen.
Deze notie zal de huidige keizerlijke heersende elites psychopathische zionistische trekpoppen in politiek en de corrupte gevestigde media met afschuw vervullen, maar ik durf te wedden dat het door de meerderheid van de bevolking zal worden toegejuicht, vooral wanneer dit “nieuwe” (voor hen) model meer vrede en welvaart zal opleveren dan het vorige!
Als de zionisten/Neocons niet de hele planeet in een nucleaire holocaust opblazen, zullen de Verenigde Zionisten Staten en de burgers in de Europese Nazi Fascisten Unie overleven, maar pas na een pijnlijke overgangsperiode die tien jaar of langer kan duren. Een van de factoren die de overgang van het Imperium naar het “gewone” land enorm zal bemoeilijken is de diepgaande en diepe invloed die 1000 jaar imperialisme op de westerse culturen heeft gehad, vooral in de volledig megalomane Verenigde Zionisten Staten (de lezingenreeks “Empire as a way of life” van professor John Marciano gaat uitstekend in op dit onderwerp – ik beveel ze van harte aan!):
Duizend jaar hersenspoeling is niet zo gemakkelijk te overwinnen, vooral niet op het onderbewuste (aannames) niveau.
Tot slot is de huidige nogal vervelende reactie op het multiculturele karakter van de westerse heersende elites niet minder pathologisch dan deze bijtende multiculturele reactie. Ik verwijs naar de nieuwe theorieën die de Tweede Wereldoorlog “opnieuw bekijken” en inspiratie vinden in alles wat het Derde Rijk te bieden heeft, inclusief een heropleving van racistische/raciale theorieën.
Dit is vooral belachelijk (en beledigend) wanneer het afkomstig is van mensen die proberen zich voor te doen als christenen maar die in plaats van gebeden op hun lippen gewoon 1488-achtige onzin spuwen. Deze mensen vertegenwoordigen allemaal precies het soort “oppositie” waar de Neocons zo graag mee te maken hebben en die ze uiteindelijk altijd (en ik bedoel echt altijd*) verslaan.
Deze (schijn)oppositie (eigenlijk nuttige idioten) zal sterk blijven zolang ze goed gefinancierd blijft (en dat is ze op dit moment). Maar zodra de huidige megalomanie (“Wij zijn het Witte Ras! Wij hebben Athene en Rome gebouwd! Wij zijn Evropa!!!!”) eindigt met een onvermijdelijke bespiegeling, zullen de mensen uiteindelijk weer gezond worden en beseffen dat geen enkele externe zondebok verantwoordelijk is voor de huidige toestand in het Westen.
De trieste waarheid is dat het Westen dit alles zichzelf heeft aangedaan (voornamelijk door arrogantie en trots!), en de huidige golven van immigranten zijn niet meer dan 1000 jaar van echt slecht karma die terugkeren naar waar het oorspronkelijk vandaan kwam. Ik wil niet suggereren dat de mensen in het Westen allemaal individueel verantwoordelijk zijn voor wat er nu gebeurt. Maar ik zeg wel dat alle mensen in het Westen nu leven met de gevolgen van 1000 jaar ongebreideld imperialisme.
Het zal moeilijk, heel moeilijk zijn om van richting te veranderen, maar omdat dat ook de enige haalbare optie is, zal het vroeg of laat gebeuren.
Maar toch – er is hoop. Als de zionisten/Neocons de planeet niet opblazen, en als de mensheid genoeg tijd krijgt en zijn verstand gaat gebruiken om zijn geschiedenis te bestuderen en te begrijpen waar hij de verkeerde afslag heeft genomen, dan is er misschien, heel misschien, heel misschien, hoop.
Ik denk dat we allemaal troost kunnen vinden in het feit dat, hoe lelijk, dom en slecht het Anglo Zionistische Rijk ook is, geen enkel ander rijk ooit zal komen om het te vervangen.
Met andere woorden, zouden we het huidige rijk overleven (wat geenszins zeker is!) dan kunnen we in ieder geval uitkijken naar een planeet zonder imperiums meer, alleen maar soevereine landen.
Ik stel dat dit een toekomst is die het de moeite waard is om voor te vechten.
