Het vijfde jaar in Syrie

Zoals blijkt uit een serie documenten die een onweerlegbaar bewijs vormen begon 4 jaar geleden de al lang voorbereide oorlog tegen Syrië. Een assortiment islamisten waaronder veel salafisten en vooral de Syrische Moslimbroederschap starten vandaag vier jaar geleden met hun aanval op het land.

Leugenaars

Die gruwel heette in onze corrupte media ‘De Arabische lente’ en onze corrupte pers was dan ook vol lof over die vrijheidsstrijders. Lees er maar het leerzaam boek ‘De vloek van Osama’ van VRT-icoon Rudi Vranckx op na (1). In een kort relaas in dit boek wijst hij een Syrische gesprekspartner op zijn ongelijk want die opstandelingen eisten toch democratie, vrijheid en het einde van de corruptie.

Zelden zo’n onzin gelezen. Nog steeds heeft een Jens Fransen en de andere leugenaars van de westerse corrupte media het over een vreedzame revolte die bloedig door het Syrische leger werd onderdrukt. Vergetend dat al bij de eerste betogingen ettelijke politiemensen door sluipschutters zijn vermoord en een ganse serie overheidsgebouwen werden vernield.

Een foto daterende van april 2011 van de salafistische terreurgroep Hizb ut Tahrir genomen tijdens een solidariteitsbetoging in Libanon voor hun vrienden in Syrië waar de beweging verboden was. Zoals trouwens ook in een serie Europese landen.

Wat moest de Syrische regering als reactie dan doen? Hen laten begaan? Bloemen sturen? Hen de sleutels van de overheidsgebouwen geven? Kom nou, dat is lachen met de realiteit en met de feiten. Natuurlijk traden politie en leger snel brutaal op. Maar geweld lokt geweld uit, dat is onvermijdelijk.

En natuurlijk is en was er corruptie in Syrië. Maar waar niet? In de VS met Goldman Sachs en J.P. Morgan Stanley? in Spanje met Jose Maria Aznar, Mariano Rajoy en hun Partido Popular? In Groot Brittannië met een Rupert Murdoch, de HSBC bank en David Cameron? In Frankrijk met Nicolas Sarkozy, de UMP, Serge Dassault en Christine Lagarde? Moeten we daarom Assad vermoorden en Syrië in brand steken?

Hezbollah

Neen, de enige en in de pers onuitgesproken reden waarom het land vernield diende te worden is dat men zo de Libanese verzetsgroep Hezbollah dacht kapot te kunnen maken. En waarom wou men die vernielen? Gewoon omdat die in de zomer van 2006 met succes een massale aanval van het Israëlische leger had afgeslagen.

En in de ogen van de zionisten en hun vrienden in Washington kan men niet ongestraft de almacht van het Israëlische leger weerstaan. En dus moest eerst Syrië, gezien als de ruggengraat van Hezbollah, uitgeschakeld worden. En daarom moest men Assad in de pers ontmenselijken, van hem een monster maken die alleen de dood verdiende. Een monster die geen enkele moreel besef heeft.

En dus trokken figuren als een Gideon Rachman en Roula Khalaf in The Financial Times, een Jorn De Cock en Rudi Vranckx op pad om van Assad inderdaad een monster te maken, klaar om geslacht te worden door wat in hun ogen dan vrijheidsstrijders waren.

De idealisten

Misschien het dieptepunt op dit vlak was dat van een professor Rik Coolsaet, een man die via de sp.a (socialistische partij) opgeklommen is en het zo tot professor internationale politiek aan de Gentse universiteit bracht. De expert voor onze media en een man die ooit ageerde tegen de aankoop van de F16.

De westerse massamedia hebben hun best gedaan om van Bashar al Assad een monster te maken. Zodat hij eens ontdaan van alle menselijkheid zo vermoord kon worden door die salafistische bendes. De Libische leider Kadhaffi achterna.

Die had midden 2013 de gore lef door in het nieuwsprogramma Terzake van televisiezender Canvas die Belgische Syriëstrijders idealisten te noemen die ginds groepen gingen vervoegen die zich nog nooit aan de bevolking hadden vergrepen.

En dat is dan een professor. Arm onderwijs. Arme UGent. Arme Belgische wetenschap. Het toont de ondragelijke lichtheid van onze wetenschappelijke instellingen en ons onderwijs dat zo iemand die zo’n leugens, zo’n onzin verkoopt het tot professor kan brengen en aanblijven. En dan verbaasd reageren als jonge moslims die dit horen richting Syrië, Irak, al Qaeda en ISIS trekken.

Maar men liet dit maar verder gaan. Toen eind 2013 de VRT in een hoogtepunt van hypocrisie een show ten voordele van Syrië opzette kregen wij er op TV het interview van Rudi Vranckx met nu bij zijn 72 hemelse maagden zittende terrorist Abdoelrahman Ayachi. De man was ginds in (sic) bevrijd Syrië zijn door de VRT (dus de overheid, U en ik) betaalde gids en tolk.

Neen, mensen als Abdoelrahman Ayachi waren voor Vranckx helden, goede jongens en mensen die het land gingen redden van dat onmenselijk monster genaamd Assad. Dat diezelfde Abdoelrahman hier in eerste aanleg wegens terrorisme 8 jaar cel had gekregen en in beroep 4 jaar vertelde onze sterreporter van de VRT natuurlijk niet. Schandelijk.

Dit terwijl men die dag een interview met norbertijn pater Daniel Maes niet uitzond. De man leeft al jaren in Syrië maar vertelt geen sprookjes over vrijheidsstrijders in gevecht met het monster Assad. En dus werd het interview die dag niet uitgezonden. “Slechte kwaliteit”, klonk het geheel ongeloofwaardig bij de VRT. Of de VRT als propagandazender van al Qaeda & Co.

Reeds van in het prille begin van de oorlog riep deze in Saoedi Arabië levende salafistische predikant Adnan al Aroun via de Saoedische TV op om alle niet salafisten in Syrië te vermoorden. Hun beenderen moesten aan de honden gevoed worden stelde deze vrijheidsstrijder. De man ontvluchte volgens de Syrische media zijn land toen hij als soldaat betrapt werd op het verkrachten van medesoldaten.

De prijs is nu dat men fortuinen moet uitgeven aan extra beveiliging en dat het leven van onze politiemensen in gevaar werd gebracht door de walgelijke praktijken van onze media, politici, ngo’s en ‘experts’ genre Coolsaet. Wat een farce, wat een schande, wat een domheid.

De ngo’s

Hetzelfde bij de ngo’s die hun taak als verdedigers van de mensenrechten zo opvatten dat ze juist het tegenovergestelde deden en de buitenwereld de ene leugen na de andere verdraaiing kwamen vertellen. Met als mooi voorbeeld het idealistisch door Pax Christi opgehangen beeld van het stadje Kafranbel waar ook weer die (sic) vrijheidsstrijders weerstand boden tegen dat ‘monster’.

Dat Kafranbel een door salafistische terreurbendes bezet dorp was wou men bij Pax Christi natuurlijk niet weten. Een simpele kijk op de door die mensen daar via Twitter verspreide foto’s had hen nochtans dat zo geleerd. Op de vele tientallen foto’s zag je namelijk nooit een vrouw. Die zaten thuis opgesloten aan de haard, verborgen onder hun nikab.

Terwijl dat soort lieden als Brigitte Hermans, Rik Coolsaet, Jorn De Cock, Jens Fransen, enzovoort over het lot van de homo’s in Rusland ellenlange klaaggezangen houden steunden zij in Syrië groepen die homo’s gewoon vermoorden. Daarvoor deden zij dan plots hun ogen potdicht. Het toont dat niet Assad een gebrek aan moraal heeft maar zij, de Europese Unie en de VS, die van hem een monster maakten.

Oproep om bombardementen

Hetzelfde natuurlijk voor een Amnesty International en Human Rights Watch die niets meer zijn dan een verlengstuk van het Amerikaans, EU en Brits imperialisme. Organisaties die onder het mom van mensenrechten hier vier jaar lang al meeheulen met al Qaeda & company.

Vier jaar lang al steunt Brigitte Hermans en Pax Christi de terreur in Syrië. De actie in het stadje Kafranbel was voor haar en haar organisatie een ideaal.

Het ging zelfs zover dat zij medio 2013 opriepen tot Amerikaanse bombardementen op Syrië. Waarna Al Qaeda en andere salafistische bendes het land dan verder konden vernielen. En dat heeft dan het lef om zich een ‘mensenrechtenorganisatie’ te noemen. Het is in mijn ogen gewoon uitschot.

Achteraf is trouwens gebleken dat veel van hun informatie over de mensenrechten schendingen door de Syrische regering afkomstig was van salafistische organisaties en de regeringen van Qatar en Saoedi-Arabië. Landen gekend voor hun barbaarse regeringsmethodes en die ook de financiers zijn van al Qaeda en andere terreurbendes.

Amnesty International en Human Rights Watch zijn geen wereldverbeteraars maar integendeel organisaties die de rechten van de mens o.m. in het geval van Syrië zware schade toebrachten. Hun enigste plaats is dan ook voor een rechtbank op aanklacht van het schenden van de mensenrechten. Hier rust een mooie taak voor het Nederlandse parlement.

Olie van ISIS

En uiteraard is de hoofdrol in dit bijna ongezien menselijk drama weggelegd voor een Nicolas Sarkozy, François Hollande, Barack Obama en David Cameron die samen met vooral Turkije, Saoedi Arabië en Qatar de oorlog verklaarde aan dat zo prachtige land van 24 miljoen inwoners.

Het is niet Assad die verantwoordelijk is voor de mogelijks 200.000 doden en 8 miljoen vluchtelingen. Neen, het zijn die corrupte westerse leiders die in hun imperialistische arrogantie en op vraag van Israël meenden het land te moeten vernielen.

Kreeg terrorist Abdoelrahman Ayachi de gelegenheid om tijdens de VRT-actie voor Syria propaganda te maken voor zijn terreurbeweging dan mocht pater Daniel Maes niet spreken. Censuur heet dat en steun voor de terreur tegen de Syrische bevolking.

Niet door henzelf natuurlijk, neen, hiervoor hadden zij jihadisten, o.a. uit België. Waarbij Fouad Belkacem als nuttige idioot nu gestraft wordt. Met als vraag: Hoe sterk moet die man zich nu wel bekocht voelen? Hij is niet meer nodig en vliegt dus maar de cel in.

Het was toch de EU die in mei 2013 eenparig toeliet dat ISIS/Al Qaeda de olie afkomstig van de door haar in april 2013 bezette Syrische olievelden in Europa kon verkopen. Olie van Assad mocht niet meer, maar olie van ISIS was dan weer hartelijk welkom in de EU. Onze regeringen als de financiers van ISIS. Geen krant hier die dit vaststaande feit durft te schrijven.

En dat is dan het ‘Europa der waarden’ waar een Katholiek en grote schoft Herman ”natte dwijl” Van Rompuy en Guy Verhofstadt het zo graag over hebben. Vergeet het, het verhaal van Syrië toonde perfect aan dat de EU elk moreel gevoel mist en gewoon een arrogante en domme imperialistische kracht is. Een walgelijke remake van het negentiende eeuwse Franse en Britse imperialisme.

Vluchtelingenkampen

En ook voor de VN en haar organisaties is het dossier van Syrië een grote schande. Landen als Turkije, Jordanië en Israël voeren openlijk oorlog tegen hun buurland Syrië en de VN kijkt gewoon toe. Neen, een man als VN secretaris-generaal Ban Ki-moon stak de schuld regelmatig zelfs bij de Syrische regering. Enige kritiek op die gewapende agressie tegen buurland Syrië kwam er nooit.

En nochtans is de VN juist opgericht om dit soort zaken aan te pakken. Maar ze doet niets. Integendeel, de door VN-organisaties als het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen gecontroleerde vluchtelingenkampen aan de Syrische grens zijn al jaren een rekruteringsoord voor die salafistische groepen. Zelfs kinderen worden er naar het front gestuurd. De VN weet het en laat betijen.

Nu gaat Syrië haar vijfde jaar van oorlog in. Het tij is militair gelukkig voor het land aan het keren. Het gaat moeilijk en traag maar wie de vorderingen ziet die het leger in 2014 maakte kan alleen maar met een vrij grote zekerheid stellen dat die vooruitgang zich dit jaar zal verder zetten.

De praktijken van ISIS, de ooit door de Europese Unie met aan het hoofd christelijke schoft Herman ”natte dweil” Van Rompuy gesteunde terreurbeweging.

Het voorbije jaar bracht vrede voor grote delen van westelijk Syrië, het dichtstbevolkte deel, en de wederopbouw is er al begonnen. Laat ons hopen dat die positieve trend zich dit jaar zal verder zetten. De 24 miljoen Syriërs verdienen dit. Dit jaar zal heel waarschijnlijk niet het definitieve einde van de oorlog brengen maar het einde zal vermoedelijk zichtbaar worden.

Wat de Syriërs niet nodig hebben zijn de tranen van onze corrupte media, Pauw, Jinnek, een vandaag, NOS etc. en onze ”volksvertegenwoordigers”. Ze stinken uren in de wind naar hypocrisie. Zij zijn immers als waterdragers van de westerse regeringen, Israël en die van de slavenstaten op het Arabisch schiereiland medeverantwoordelijk voor dit leed. Ze zijn een schande voor de mensheid.

1) ‘De vloek van Osama – Tien jaar die de wereld hebben verscheurd’, Rudi Vranckx, 2011, De Bezige Bij, Antwerpen.