Hoe de Asjkenazische Joden het Westen veroverden – Deel 1

(Als u de oorsprong van de Ashkenazim niet kent, wilt u dit misschien doen voordat u dit artikel leest door hier te klikken.)

Om het Westen te veroveren, pasten de Ashkenazim een eenvoudig proces in twee stappen toe:

1) zichzelf te veranderen in Gods uitverkoren volk;

2) de uitgifte van geld overnemen.

Ze begrepen volledig dat er slechts twee entiteiten zijn die de meeste mensen op aarde vereren: God en Geld.

“Je kunt niet zowel God als geld dienen.”
Matteüs 6:24

Ze slaagden er dus in om beide in hun voordeel te sturen.

STAP 1

Om het christelijke Westen te slim af te zijn, was het essentieel dat de Asjkenazische Joden zichzelf opnieuw uitvonden. Daarom sleutelden ze aan Bijbelse terminologieën.

Eerst een beetje achtergrond.

Het geloof dat tegenwoordig bekend staat als het Jodendom werd nooit zo genoemd.

Rabbi Adolph Moses legde in samenwerking met Rabbi H.G. Enlow in “Yahvism and Other Discourses” duidelijk uit: “Onder de ontelbare tegenslagen die zijn overkomen… de meest fatale in zijn gevolgen is de naam Jodendom… noch in Bijbelse noch post Bijbelse, noch in Talmoedische noch in veel latere tijden, wordt de term jodendom ooit gehoord…”

En hoe heette het eerder?

Rabbijn Louis Finkelstein verklaarde in zijn boek “De Farizeeën, de sociologische achtergrond van hun geloof” dat

“Farizeïsme Talmoedisten werd, Talmoedisme middeleeuws rabbinisme werd en middeleeuws rabbinisme modern rabbinisme werd. Maar door deze naamsveranderingen heen . . . de geest van de oude Farizeeën overleeft, ongewijzigd . . . Van Palestina tot Babylonië; van Babylonië tot Noord-Afrika, Italië, Spanje, Frankrijk en Duitsland; van deze naar Polen, Rusland en Oost-Europa in het algemeen, heeft het oude farizeïsme rondgezworven . . . toont het blijvende belang aan dat aan het farizeïsme als religieuze beweging wordt gehecht . . .”

Het Jodendom is eigenlijk farizeïsme en daarom een verkeerde benaming, omdat het noch de leer van Juda is, noch de leer die Christus praktiseerde, dus geen Abrahamitische geloof.

“Farizeïsme vormde het karakter van het Jodendom en het leven en denken van de Jood voor de hele toekomst”, legt de Joodse Encyclopedie uit.

In feite is farizeïsme de heidense leer van de Farizeeën van weleer, een kwade geloofsbelijdenis die ze meebrachten uit hun Babylonische ballingschap. Het volgt niet de waarheid van de Bijbel, noch van het Oude Testament, noch van het Nieuwe.
De centrale leerstellingen zijn te vinden in een boek genaamd de Talmoed (de echte satanische verzen), een boek vol wereldse tradities, leugens en bijgeloof.

“De Babylonische Talmoed is gebaseerd op de mystieke religieuze praktijken van de Babyloniërs die werden geassimileerd door de Judaïstische rabbijnen tijdens hun Babylonische ballingschap rond 600 voor Christus.C.,” schreef Edward Hendrie in Het oplossen van het mysterie van Babylon de Grote. “De rabbijnen gebruikten toen deze occulte tradities in plaats van het woord van God.”

En daarom berispte Jezus voortdurend de Farizeeën.

“Je behoort tot je vader, de duivel, en je wilt de verlangens van je vader uitvoeren. Hij was vanaf het begin een moordenaar, die niet vasthield aan de waarheid, want er is geen waarheid in hem. Als hij liegt, spreekt hij zijn moedertaal, want hij is een leugenaar en de vader van de leugen.” Johannes 8:44

“Je hebt de geboden van God losgelaten en houdt vast aan menselijke tradities.”  Marcus 7:8

“Want gij hebt de sleutel tot kennisweggenomen.” Lucas 11:52

“Jullie slangen, jullie addergebroed, hoe zullen jullie ontsnappen aan de zin van de hel?” Matteüs 23:33

‘Wee u, Schriftgeleerden en farizeeën, huichelaars! want gij zee en landt om één bekeerling te maken , en wanneer hij gemaakt is, maakt gij hem tweevoudig meer het kind des heiligen dan uzelf.’  Matteüs 23:15

De term jodendom werd voor het eerst bedacht door historicus Flavius Josephus in de eerste eeuw toen hij de geschiedenis, de beschaving, de taal, de poëzie, de religie, de kunst, de wetenschap, de manieren, de gebruiken, de instellingen en de genocide van de oude Judaïeten beschreef. Het is niet bedacht met de bedoeling om een religie te beginnen, en het Jodendom wordt zelfs niet genoemd in de Bijbel.

De mensen die voor het eerst de term jodendom en de historische inhoud ervan aangrepen, waren toen christenen. Ze gebruikten het als een educatief hulpmiddel om kennis te maken met de ware Joodse Hebreeën die de leer van Christus praktiseerden. Een dergelijk mechanisme stelde hen in staat de brieven van de apostelen beter te begrijpen.

Als gevolg hiervan waren ze in staat om twee belangrijke feiten te begrijpen die de christenen van vandaag zijn ontgaan:

a) dat de Joodse Hebreeën die christenen werden het ware Israël van God waren, die God de Grote Verdrukking bespaarde tijdens de Apocalyps van 70 na Christus – een gebeurtenis waarvan veel christenen tegenwoordig denken dat die in de toekomst ligt;

b) dat degenen die de Farizeeën volgden niet het ware Israël van God waren en daarom niet gespaard bleven tijdens deze catastrofe die de genocide en het einde van het Hebreeuwse ras zag.

“Want zij zijn niet allen Israël, die van Israël zijn…”  Romeinen 9:6

“De Heer is niet traag over Zijn belofte, zoals sommigen traagheid tellen, maar is geduldig jegens u, niet wensend dat iemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering komen.” 2 Petrus 3:9

“Zie, uw huis wordt u verlaten!”  Matteüs 23:38

In feite waren die Judaïze Hebreeën die de Farizeeën volgden het zaad van de Duivel, een waarheid die de apostel Johannes in Openbaring probeerde over te brengen door hen “Babylon” te noemen.

“De naam die op haar voorhoofd geschreven stond, was een mysterie: Babylon de grote, de moeder van de prostituees en van de gruwelen der aarde.” Openbaring 17:5

Proselieten van het farizeïsme of rabbinisme in het Spanje en Portugal van de 15e/16e eeuw werden Marranos genoemd, wat varkens of vies betekent. Velen van hen bekeerden zich tot het christendom en werden bestempeld als Conversos. Sommige moderne Joodse historici probeerden Marranos echter te zuiveren door daaruit af te leiden dat dit label alleen werd gebruikt wanneer aanhangers van het farizeïsme of rabbinisme zich tot het christendom bekeerden. De feiten zeggen echter anders.

De meeste historici – zelfs hardcore Joodse zoals Benzion Netanyahu (Ja, Bibi’s vader) – noemden degenen die Conversos bekeerden, niet Marranos. Brian Chalmers schreef in zijn recensie van Netanyahu’s boek:

“(Netanyahu) marshals bewijs en argumenten in een poging om te bewijzen dat de ‘Nieuwe Christenen’ oprechte aanhangers van het christendom waren, en zelfs ‘vurige assimilatiedeskundigen’ die graag in christelijke gezinnen wilden trouwen en anderszins opgingen in de Spaanse samenleving. de Conversos waren eigenlijk oprechte christenen.”

Gezien het feit dat de Ashkenazim – zelf geen Judaïtische Hebreeën – volgelingen en proselieten van het farizeïsme waren, een religie die christenen overal afkeurden, beseften ze dat ze een nieuw beeld nodig hadden, een nieuwe public relations-campagne die hen in een gunstiger daglicht zou stellen. En de reden dat ze dat wilden was omdat ze een machiavellistisch plan hadden. Ze waren van plan het Westen te veroveren.
(Machiavelli is een nazi Nederlandse prijs)

Zo kwamen ze ergens in de late 18e eeuw in actie. Ze slijpen hun Chutzpah en probeerden christenen hen te laten zien als het ware Israël van God. Hun puur cosmetische revisie zou bestaan uit a) het hernoemen van het farizeïsme jodendom; ja, datzelfde jodendom christenen gebruikten voor educatieve doeleinden, en b) zichzelf opnieuw uitvinden als “joden”, een uitdrukking die christenen gebruikten om judaïtische Hebreeën of judeeërs te beschrijven (d.w.z. mensen uit de stam judaïs). Het was het perfecte bedrogpakket dat goedgelovige christenen gemakkelijk konden slikken.

De in Joden geboren historicus Benjamin H. Freedman legde het als volgt uit:

“Toen het woord ‘Jood’ voor het eerst in de Engelse taal werd geïntroduceerd in de 18e eeuw (1775), was de enige implicatie, gevolgtrekking en insinuaties ‘Judeeër’. Tijdens de 18e, 19e en 20e eeuw creëerde een goed georganiseerde en goed gefinancierde internationale ‘pressiegroep’ een zogenaamde ‘secundaire betekenis’ voor het woord ‘Jood’ onder de Engelssprekende volkeren van de wereld. Deze zogenaamde ‘secundaire betekenis’ voor het woord ‘Jood’ heeft geen enkele relatie met de 18e-eeuwse oorspronkelijke connotatie van het woord ‘Jood’. Het is een verkeerde voorstelling van zaken.“

Zoals het er nu uitziet, kaapten de aanhangers van het farizeïsme of rabbinisten niet alleen het woord jodendom, maar ze verduisterden ook het woord jood. Echter – na verloop van tijd en zoals het betrekking heeft op het christendom – werd het woord Jood volledig uitgehold uit zijn “Judea” of “Judahite” betekenis, omdat degenen die het kaapten niet van de stam Juda waren. In feite veroorzaakt dat woord in veel christelijke kringen tegenwoordig nogal wat verwarring.

“De huidige algemeen aanvaarde ‘secundaire betekenis’ van het woord ‘Jood’ is fundamenteel verantwoordelijk voor de verwarring in de hoofden van christenen met betrekking tot elementaire leerstellingen van het christelijk geloof,”
vervolgde historicus Benjamin H. Freedman.

Het is vandaag de dag ook in zeer grote mate verantwoordelijk voor de verwatering van de toewijding van talloze christenen voor hun christelijk geloof. De implicaties, gevolgtrekkingen en insinuaties van het woord ‘Jood’ vandaag, voor de overheersende meerderheid van intelligente en geïnformeerde christenen, zijn tegenstrijdig en volledig in strijd met onbetwistbare historische feiten. Christenen die zich niet langer voor de gek laten houden, zijn verdacht van de christelijke geestelijkheid die hun lievelingslied ‘Jezus was een Jood’ tot vervelens toe blijven herhalen, herhalen en herhalen. Het nadert nu eigenlijk een psychose.

“Talloze christenen weten vandaag dat ze door de christelijke geestelijkheid werden ‘gehersenspoeld’ over het onderwerp ‘Jezus was een Jood’… (Ze) worden ook steeds meer gewaarschuwd met de dag waarom de zogenaamde of zelfbenoemde ‘Joden’ over de hele wereld gedurende drie eeuwen ontelbare sommen geld hebben uitgegeven om de fictie te fabriceren dat de ‘Judeeërs’ in de tijd van Jezus ‘Joden’ waren in plaats van ‘Judeeërs’, en dat ‘Jezus een Jood was’.

De gedwongen evolutie van het woord ‘Jood’ is vergelijkbaar met de evolutie die het woord ‘Homo’ overkwam. Gay=Merry werd Gay=Homoseksueel. Probeer iemand die gelukkig is (en die geen homoseksueel is) te vertellen dat je blij bent dat hij zo ‘homoseksueel’ is en kijk wat er gebeurt.

Een ander voorbeeld is wanneer veel christenen tegenwoordig omgaan met een Jood die ze net hebben ontmoet, hun onmiddellijke reactie is om te zeggen: “O, Jezus was ook een Jood.” Wat ze onbewust zeggen is: “O, Jezus was ook een Farizeeër.”

O, de godslastering!

Een woord is wat het is volgens de betekenis van zijn tijd. Het woord “Jood” is tegenwoordig zo diepgeworteld in het beschrijven van iemand die het farizeïsme (of jodendom) volgt, dat het volledig is ontdaan van zijn oorspronkelijke betekenis. Vandaar dat het niet langer een Judaïet of Judeeër beschrijft, het eigenlijke woord in de niet-vertaalde bijbel. Daarom moet het uit de vertaalde bijbel worden geschrapt, want het enige wat het doet is verwarring scheppen in de christelijke geest; en juist die verwarring is precies wat de satanische krachten willen om christenen te ontzetten als het nieuwe uitverkoren volk – uitverkoren om lief te hebben en goed te doen – en Christus te belasteren als een farizeeër.

“God is niet de auteur van verwarring…”  1 Korintiërs 14:33

Aangezien de heer Freedman verwees naar “een internationale pressiegroep” die de “secundaire betekenis” van het woord “Jood” beïnvloedde zoals het van toepassing is op volgelingen van het farizeïsme, en omdat hij ook vermeldde dat het goed gefinancierd was en dat het ontelbare sommen geld uitgaf, is de enige manier om het echt te ontdekken terug te gaan naar de 18e eeuw en het geld erachter op te graven. Geld praat immers en dat andere spul drijft.

In het midden van de 18e eeuw viel één familie op als de ultieme MONEY-familie, de in Duitsland geboren Asjkenazische Joden die bekend staan als de Rothschilds.

Wikipedia legt uit:

“De opmars van de familie naar internationale bekendheid begon in 1744, met de geboorte van Mayer Amschel Rothschild in Frankfurt am Main, Duitsland. Hij was de zoon van Amschel Moses Rothschild, (geboren rond 1710), een geldwisselaar die handel had gedreven met de prins van Hessen. Mayer, geboren in de ‘Judengasse’, het getto van Frankfurt, ontwikkelde een financieel huis en verspreidde zijn imperium door elk van zijn vijf zonen te installeren in de vijf belangrijkste Europese financiële centra in Londen, Parijs, Wenen en Napels, evenals Frankfurt.

“Tijdens de 19e eeuw, toen het op zijn hoogtepunt was, wordt door sommigen aangenomen dat de Rothschild-familie het grootste privéfortuin ter wereld bezat, evenals het grootste privéfortuin in de moderne wereldgeschiedenis.”

Zou het kunnen dat de Rothschilds degenen waren achter deze “pressiegroep” die het woord Jood opdroeg en het woord Jodendom kaapte als onderdeel van hun machiavellistische plan?

Zo ja, wat hadden ze te winnen?

Eigenlijk zijn er twee goede redenen waarom de Rothschilds absoluut betrokken zouden zijn, zo niet zelf de bedenkers van dit veroveringsplan zouden zijn.

Ze hadden een verraderlijk slecht visioen. Ze wilden Palestina transformeren in hun nieuwe moederland, Israël, omdat zij en hun mede-Ashkenazim hun thuisland Khazaria hadden verloren.

“Na de dood van James Jacob de Rothschild in 1868 nam zijn oudste zoon Alphonse Rothschild het beheer van de familiebank over en was het meest actief in de ondersteuning van Eretz Israel,” verduidelijkt Wikipedia.

“De rothschild familiearchieven tonen aan dat tijdens de jaren 1870 de familie bijna 500.000 frank per jaar bijdroeg namens het Oosterse Jodendom aan de Alliance Israélite Universelle.Baron Edmond James de Rothschild, jongste zoon van James Jacob de Rothschild, was een beschermheer van de eerste nederzetting in Palestina in Rishon-LeZion, en kocht van Ottomaanse landheren delen van het land dat nu het huidige Israël vormt”.

In 1917 was Walter Rothschild, 2e Baron Rothschild, de geadresseerde van de Balfour-verklaring aan de Zionistische Federatie, die de Britse regering verplichtte tot de oprichting in Palestina van een nationaal tehuis voor het ”Joodse” volk.

In 1924 richtte Baron Edmond James de Rothschild de Palestine Jewish Colonisation Association (PICA) op, die meer dan 125.000 hectare (50.586 ha) land verwierf en zakelijke ondernemingen opzette. In Tel Aviv is er een weg, Rothschild Boulevard, naar hem vernoemd, evenals verschillende plaatsen in Israël die hij hielp oprichten, waaronder Metulla, Zikhron Ya’akov, Rishon Lezion en Rosh Pina.

“De Rothschilds speelden ook een belangrijke rol in de financiering van de Israëlische overheidsinfrastructuur. James A. de Rothschild financierde het Knesset-gebouw als een geschenk aan de staat Israël en het gebouw van het Hooggerechtshof van Israël werd aan Israël geschonken door Dorothy de Rothschild.

Dus, in samenzwering met het Anglo Zionistische (Britse) Rijk, spanden de Rothschilds samen om de illegale zionisten staat Israël te creëren op het gestolen land Palestina. Blijkbaar werden ze moe van deze willekeurige grondaankopen. Ze wilden de hele enchilada. Dus sloegen ze de hele zaak op, heel Palestina, met behulp van het Britse leger (net zoals AIPAC het Amerikaanse leger gebruikt om al deze oorlogen in het Midden-Oosten te voeren ten voordele van Israël).

Alleen machtig geld had iets van die dimensie kunnen doen materialiseren. Welke andere particulieren in de geschiedenis ken je die iets van die omvang hebben weten te bereiken? Het is niet elke dag dat je zijn eigen land kunt kopen of in dit geval stelen, vooral omdat je daarmee het rijk dat helpt in gevaar brengt. Zie Israël: de gesel der rijken. Bijgevolg, en vanwege dat risico, was er meer dan geld nodig voor de realisatie van zo’n gedurfd plan.

“Amerika’s traditionele kerken in de 19e eeuw zouden nooit staan voor een Joodse bezetting van Jezus’ thuisland,” legde auteur C.E. Carlson uit.

Daarom hadden de Ashkenazim een wonder nodig.

Ze moesten door het Westen worden erkend als het ware Israël van God om de bevolking van de christelijke rijken mollig en aangenaam te houden terwijl ze probeerden het “heilige” land te stelen, dat vanuit een religieus standpunt in die tijd meestal werd gecontroleerd door de katholieke kerk / rijk dankzij de vele kruistochten om de “ongelovige” moslims te ontzetten.

Dus farizeïsme of rabbinisme werd jodendom, terwijl zijn aanhangers op wonderbaarlijke wijze de “joden” van de Bijbel werden. Wie geld zei, kan geen wonderen kopen. 🙂

Toen de Ashkenazim hun naturalisatie als “Joden” van de bijbel voltooiden, stuurden ze een luide boodschap naar de christelijke wereld: de “verwanten” van Christus waren er nog steeds en hadden daarom het recht volgens “Bijbelse profetieën” om terug te keren naar “hun thuisland” Israël (tijdelijk Palestina genoemd in hun ogen, hoewel de Ashkenazim en alle andere raciaal identificeerbare “Joden” niet eens in de verste verte verwant zijn aan onze Heer Jezus Christus, en geen van hun voorouders leefde ooit noch ten oosten, noch ten westen van de Jordaan). Zie Zijn Joden de Israëlieten van de Bijbel?

Daarop financierden ze, om de illusie te starten en levend te houden dat de schepping van het hedendaagse Israël het resultaat was van “bijbelse profetieën”, vele “commentaarbijbels” zoals de Scofield Reference Bible met opzettelijk onjuiste commentaren over de terugkeer van de “Joden” naar “hun thuisland”, samen met de uitvinding van de on-Bijbelse opnametheologie en hersenspoelende verwijzingen naar “antisemitisme ” een zonde zijn. Ze hielden ook gecompromitteerde predikers op de loonlijst, zoals John Hagee, om de kudde voortdurend te hersenspoelen door hun demonische gal uit te spuwen in verwijzing naar Israëlische “Joden” als Gods “Uitverkoren Volk”.

En, voor de goede orde, niet alleen stoften ze de dode Hebreeuwse taal af uit de vuilnisbak van vergeten talen om er het officiële dialect van Israël van te maken, maar ze wekten ook het Sanhedrin-hof van weleer op dat Christus ter dood veroordeelde om te dreigen met de toorn van “Gods uitverkorenen” degenen die de zionistische opvatting durven tegen te spreken dat het geheel van het gestolen land Palestina aan Israël toebehoort.

ii. Ze wilden respect, controle, macht en mogelijk zelf aanbidding.

Door te doen alsof ze het Jodendom volgden, “de leer van Juda” (door gevolgtrekking de doctrine die Christus de Judaïet praktiseerde), en door zich voor te doen als Joden (door gevolg Judaïeten), zouden de Rothschilds en hun farizeïsche broeders in een heel nieuw licht worden gezien door westerse christenen.

Christenen zouden hen niet langer vergelijken met de gevreesde Farizeeën van weleer, die Jezus voortdurend berispte. Christenen zouden niet langer een mentaal beeld schetsen van hen als kinderen van de Duivel.

En niet langer zouden ze worden behandeld als farizeïsche heidenen en varkens die laster verdienen, zoals de Europeanen gewoon waren om hen te beoordelen als volgelingen van het farizeïsme.

Nu zouden ze gezien worden als die van Juda die ontsnapten en wachtten op Gods redding.

Door Joden te worden die het Jodendom beoefenden, positioneerden de Ashkenazim zichzelf en hun coreligionisten in de hoofden van christenen als degenen die God niet heeft afgewezen.

“Ik zeg dan: God heeft Zijn volk toch niet verworpen? Moge het nooit zijn!”  Romeinen 1:11

Impliciet werden zij het uitverkoren volk.

Vandaar dat alle volgelingen van het farizeïsme niet langer door de buitenwereld zouden worden geïdentificeerd als Ashkenazim, Sefardim, Samaritanen, Europeanen of Afrikanen, maar gewoon als Joden, de verwanten van Jezus Christus, de God van de westerse wereld.

Zo werden “Jodendom” en “Jood” de onmiddellijke revisionistische woorden die historici probeerden toe te passen, omdat de financiële prikkel om dit te doen buitengewoon verleidelijk was. Als gevolg hiervan werden de woorden die werden gebruikt om de aanhangers van het farizeïsme en hun religie te beschrijven gezuiverd (net als toen zwarten niet langer negers wilden worden genoemd). Dit zorgde er op zijn beurt voor dat gecompromitteerde schrijvers van alle pluimage dit voorbeeld volgden, terwijl ze op zoek waren naar een excuus om het woord “Jood” te exploiteren in verwijzing naar proselieten van het farizeïsme of rabbinisten.

Pre-18e-eeuwse toneelschrijvers gebruikten bijvoorbeeld het woord IEWE (Iewe is oud-Engels en betekent Jehudite / Judahite of Judea) in hun werk, maar in tegenstelling tot het woord Jood werd het uitgesproken als Yee-hoo-wee, het strekte zich het beste uit om het oorspronkelijke Hebreeuwse fonetiek van Ye-hu-wdiy te imiteren. Het gebruik ervan was nooit bedoeld om een JOOD te beschrijven in de zin van de religieuze persoon die we vandaag kennen, maar dat maakte niet uit voor degenen die revisionisme in gedachten hadden.

In The Merchant of Venice was Shakespeare’s Shylock the Iewe een fictieve creatieve constructie die zijn voor de hand liggende tautologie leende van de Bijbelse Judaïtische geldwisselaars, die Jezus zweepte en uit de tempel joeg. De creatie ervan was niet bedoeld om rabbinalisten uit Shakespeare’s tijd na te bootsen. Niettemin is het op grote schaal en ten onrechte geïnterpreteerd als een “JOOD” in de moderne zin van het woord.

In Was Shylock Joods? verduidelijkte professor Emma Smith het als volgt:

“Dat ‘Jood’ (Iewe) een bijvoeglijk naamwoord zou kunnen zijn in plaats van een zelfstandig naamwoord – een attribuut van een persoon dat niet altijd of alleen religie of ras aanduidt – is gebruikelijk in zijn inzet in het vroegmoderne Engels … In de vroegmoderne tijd was de betekenis ‘Jood’ (Iewe) op zijn minst gedeeltelijk losgeraakt van de raciale of religieuze betekenis waarmee het nu stevig verbonden is… R.H. Tawney toonde – samen met Shakespeares eigen biografie – lang geleden aan dat Elizabethaanse geldleningen ‘geen beroep maar een bijbaantje’ was. Zo was de vroegmoderne associatie tussen Joden en geld lenen bijna altijd een wetende fictie…”

Shakespeare was niet anti-Jood zoals sommigen beweren, en Shylock werd ook niet geschapen om degenen die vandaag bekend staan als Joden te belasteren, vooral toen hij werd geschreven in een tijd dat “Joden” Rabbinisten werden genoemd (volgelingen van de Babylonische Talmoed), en iedereen wist dat ze niet van de stam Juda waren.

Toch hebben gecompromitteerde historici en critici het hele Shylock-geldschieter-ding ingewikkeld gemaakt en opnieuw ontworpen om te worden opgevat als anti-“Jood” – precies zoals ze Christopher Marlowe’s The Rich Iewe of Malta verdraaiden tot The Rich Jew of Malta. Zoals professor Smith opmerkte: “… de representatie van antisemitisme is interessanter en belangrijker voor ons…”

Met zulke gunstige intellectuele en religieuze gezindheden die alleen geld kon kopen, waren de Rothschilds nu sociologisch ongebonden om hun fortuin te vergaren door middel van oorlogen, woeker en fiatgeld van hun eigen centrale banken, in samenwerking met hun Ashkenazi-broeders. Dit stelde hen op hun beurt in staat om meer macht te vergaren, wereldgebeurtenissen te beheersen en een ander volk (de Palestijnen) van hun land te beroven.

Als “bloedverwanten van Jezus” dachten ze heel vooruitziend dat niemand hen zou durven fronsen terwijl ze hun snode activiteiten uitvoerden. Joden zijn immers “Gods uitverkorenen”, en als zodanig is God degene die hen zegent.

Handen af dus.

Maar als, God verhoede, ze zouden worden afgekeurd, konden ze altijd hun tegenstanders afkopen, of hen ervan beschuldigen samenzweringstheoretici te zijn, of zelfs hun leven vernietigen door hen als antisemieten te bestempelen terwijl Joden niet eens Semieten zijn.

“… het is onmogelijk om de genetische samenstelling te veranderen van Kaukasisch naar Semitisch; wat automatisch hun claim tenietdoet om terug te keren naar Israël, het land van hun voorouders, omdat hun voorouders nooit in het Bijbelse Israël waren,”

Verklaarde Benjamin Disraeli, een voormalige Jood die zich bekeerde tot het christendom en een Victoriaanse premier van Groot-Brittannië, verwijzend naar zijn mede-Ashkenazim die vanuit Rusland en Oost-Europa naar Palestina migreerden, met het oog op het veranderen van het Arabische land in illegale zionisten staat Israël.

Dus, zie, de realiteit van de moderne Farizeeën werd opnieuw gekalibreerd. “Abracadabra!” bezwoer de geest en daar waren ze dan, de aanhangers van de leer van Juda, de “Joden” van de bijbel, de uitverkoren Hebreeën (terwijl alle Hebreeën onherroepelijk dood zijn).

“We kwamen naar dit land (Palestina) dat werd bevolkt door Arabieren en we vestigen daar een Hebreeuwse, dat is een Joodse staat”, braakte de Asjkenazische-Israëlische generaal Moshe Dayan, nu overleden en binnenkort oorlogsmisdadiger in de hel.

O, het bedrog!

“Want er is niets verborgen dat niet zal worden onthuld, en niets verborgen dat niet bekend zal zijn of in de openbaarheid zal worden gebracht.” Lucas 8:17

Binnen kort STAP 2

“Geef me controle over het geld van een natie en het kan me niet schelen wie zijn wetten maakt” – Mayer Amschel Bauer Rothschild

Binnenkort deel 2