Hoe het Westen ISIS heeft gecreëerd –
Onze TERRORISTEN

“Dit is een organisatie met een apocalyptische, strategische visie die uiteindelijk op het einde van de dag  zal moeten worden verslagen”, vertelde Gen Martin Dempsey, voorzitter van de Amerikaanse stafchefs, in augustus op een persconferentie van het Pentagon.

De militaire actie is noodzakelijk om de verspreiding van ISIS/IS ,,kanker,” te stoppen zij President Obama Barry Soetoro , Gisteren in zijn toespraak verzocht hij uitgebreide luchtaanvallen over Irak en Syrië”, en nieuwe maatregelen om Iraakse en Koerdische grondkrachten te bewapenen en op te leiden.

“De ,,enige manier om [IS] te verslaan is om samen vastberaden een zeer ongecompliceerd bericht te verzenden,” verklaarde de Engelse Eerste minister nazi Bilderberg trekpop David Cameron. “Een land als het onze zal zich niet laten verleiden door deze barbaarse moordenaars.”

Ontbrekend van het koor van verontwaardiging, echter, is om het even welke erkenning van de integrale rol van de heimelijke strategie van de V.S. en van de Britse regionale militaire intelligentie van de V.S. en Britse regionale militaire intelligentie in het machtigen van en zelfs direct sponsoren van de zeer zelfde giftige militanten Islamisten   in Irak, Syrië en verder, die van al-Qaida en ”ISIS”, de Islamitische Staat van Irak en Syrie”, of nu eenvoudigweg, de Islamitische Staat (IS) gingen losbarsten.

Sinds 2003 coördineert de Anglo-Amerikaanse macht in het geheim en openlijk directe en indirecte steun aan islamitische terroristische groeperingen die verbonden zijn met Al Qaida in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Deze slecht doordachte lappendeken van geostrategieën is een erfenis van de hardnekkige invloed van de neoconservatieve ideologie, gemotiveerd door de jarenlange maar vaak tegenstrijdige ambities om de regionale olievoorraden te domineren, een expansionistisch zionisten staat Israël te verdedigen en in het kader daarvan de kaart van het Midden-Oosten opnieuw te tekenen.

Ondanks de ontkenningen van het Pentagon dat er laarzen ter plaatse zullen zijn – en Barry’s Soetoro aka Obama’s volharding dat dit niet opnieuw een “oorlog in Irak” zou zijn – bevestigen de lokale Koerdische militaire en inlichtingenbronnen dat de Amerikaanse en Duitse speciale operatietroepen hier al “ter plaatse” zijn. Zij helpen ons bij de aanval”. Amerikaanse luchtaanvallen op ISIS-posities en wapenleveringen aan de Koerden gingen ook gepaard met Britse RAF-verkenningsvluchten boven de regio en Britse wapenleveringen aan Koerdische peshmerga-strijdkrachten.

Verdeel en heers in Irak

Het is niet dat we niet willen dat de Salafi’s geen bommen gooien”, zei een Amerikaanse regeringsvertegenwoordiger in 2007. “Het is naar wie ze ze gooien – Hezbollah, Moqtada al-Sadr, Iran, en naar de Syriërs, als ze blijven samenwerken met Hezbollah en Iran.

Vroeg tijdens de invasie en het beroep van 2003 in Irak, leverden de VS heimelijk wapens aan de bij al-Qaeda aangesloten opstandelingen, zelfs terwijl ze ogenschijnlijk een opkomende sjiitische regering steunden.

Pakistaanse defensiebronnen die in februari 2005 door Asia Times werden geïnterviewd, bevestigden dat opstandelingen die werden beschreven als “voormalige Ba’ath-partij” loyalisten – die werden gerekruteerd en getraind door “al-Qaeda in Irak” onder leiding van wijlen Abu Musab Zarqawi – door de VS werden voorzien van Pakistaans geproduceerde wapens. De wapenleveringen omvatten geweren, granaatwerpers met raketaandrijving, munitie, raketten en andere lichte wapens.

Deze wapens “konden niet bestemd zijn voor de Iraakse veiligheidstroepen omdat er Amerikaanse wapens aan hen zouden worden gegeven”, vertelde een bron aan Syed Saleem Shahzad – het hoofd van het Pakistaanse bureau van de Times, die, “bekend om zijn onthullingen van het Pakistaanse leger” volgens de New Yorker, in 2011 werd vermoord. Eerder, spelen de V.S. een dubbelspel om de bedreiging van een ,,Shi’ite-geestelijke godsdienstige beweging ,,weg te leiden”,” zeiden de Pakistaanse defensiebron.

Dit was niet de enige manier waarop de Amerikaanse strategie de opkomst van Zarqawi, een bin Laden mentee en geesteskind van de extremistische ideologie die later zou leiden tot ‘ISIS’ geholpen.

Volgens een weinig bekend rapport van november voor de Amerikaanse Joint Special Operations University (JSOU) en Strategic Studies Department, Dividing Our Enemies, was na de invasie in Irak “een interessante casestudy over het aanwakkeren van ontevredenheid onder vijanden, wat leidde tot ‘rood-tegen-rood’ [vijand-tegen-vijandig] vuurgevechten”.

Terwijl de Amerikaanse strijdkrachten tegen de opstand aan de ene kant van de VS-troepen eisen dat ze “de harde of berooide levensomstandigheden van de inheemse bevolking verbeteren” om in het openbaar de lokale harten en geesten te veroveren:

“…. de keerzijde van deze munt is er een minder besproken. Het is geen poging om degenen die gevangen zitten in het kruisvuur van opstandige en tegenopstandige oorlogen te overtuigen, noch door middel van een kogel, noch door middel van een uitzending. Integendeel, deze onderzijde van de munt tegen de opstand wordt berekend om de tegenaanval uit te buiten of verdeeldheid te zaaien onder de tegenstanders met als doel de vijandelijke dodelijke ontmoetingen aan te wakkeren”.

Met andere woorden, de Amerikaanse strijdkrachten zullen de publieke legitimiteit nastreven door middel van conventionele sociale bijstand en tegelijkertijd lokale vijanden delegeren door het escaleren van intra-opdringerig geweld, wetende dat dit op zijn beurt het aantal onschuldige burgers “gevangen in het kruisvuur” zal doen escaleren. Het idee is dat geweld dat heimelijk gekalibreerd wordt door speciale operaties van de VS, niet alleen vijanden zal verzwakken door middel van gevechten in de strijd, maar de bevolking tegen hen zal keren.

In dit geval bestond de ‘vijand’ uit jihadisten, Ba’athisten en vreedzame soefi’s, die in de meerderheid waren, maar net als de militanten ook tegen de Amerikaanse militaire aanwezigheid waren en daarom beïnvloed moesten worden. Het JSOU-rapport verwees naar de gebeurtenissen eind 2004 in Fallujah, waar “Amerikaanse specialisten op het gebied van psychologische oorlogsvoering (PSYOP)” zich ertoe verbonden “opstandelingen die tegen opstandelingen strijden”.

Dit hield in dat de ideologie van Zarqawi, ironisch genoeg, werd gepromoot om deze te verslaan: “De PSYOP-strijders maakten programma’s om Zarqawi’s moorddadige activiteiten uit te buiten – en deze te verspreiden via vergaderingen, radio- en televisie-uitzendingen, aalmoezen, krantenverhalen, politieke cartoons en affiches – om zo zijn volksheldenimago te verminderen, en om de verschillende facties aan te moedigen elkaar uit te kiezen.

“Door in te gaan op de afkeer en het antagonisme van de Fallujanen tegen de Zarqawi jihadi’s deed de Joint PSYOP Task Force zijn best om een breuk tussen de soennitische groepen te bevorderen”.

Maar toch zoals genoteerd door Dahr Jamail, één van de weinig unembedded onderzoeksverslaggevers in Irak na de oorlog, werd de proliferatie van propaganda die de versnelling van zelfmoordbomaanslagen verbindt met de persona van Zarqawi niet geëvenaard door zinvol bewijsmateriaal. Zijn eigen onderzoek om de talloze beweringen te staven die de opstand toeschrijven aan Zarqawi voorbij de anonieme bronnen van de Amerikaanse inlichtingendienst, stuitte slechts op een “griezelige leegte”.

De Amerikaanse militaire operatie in Fallujah, die grotendeels gerechtvaardigd werd door de bewering dat Zarqawi’s militante strijdkrachten de stad hadden bezet, gebruikte witte fosfor, clusterbommen en willekeurige luchtaanvallen om 36.000 van de 50.000 huizen van Fallujah te verpulveren, waarbij bijna duizend burgers omkwamen, 300.000 inwoners werden geterroriseerd om te vluchten en een onevenredige toename van de geboorte-afwijkingen, kanker en zuigelingensterfte als gevolg van de verwoestende milieugevolgen van de oorlog tot gevolg had.

Tot op de dag van vandaag heeft Fallujah te lijden gehad van het feit dat het grotendeels is afgesneden van het grotere Irak, dat de infrastructuur van het land grotendeels onbruikbaar is omdat de water- en rioleringssystemen nog steeds in verval zijn, en dat zijn burgers, die het slachtoffer zijn van sektarische discriminatie en vervolging door de Iraakse regering, steun hebben gekregen van de sjiitische milities en politie.

“Duizenden rouw- en dakloze Falluja-families hebben een nieuwe reden om de VS en haar corrupte vazallen bondgenoten te haten”, aldus The Guardian in 2005. Zo heeft de Amerikaanse bezetting de zaden geplant waaruit Zarqawi’s erfenis zou samensmelten tot het Frankensteins monster dat zichzelf “de islamitische staat” noemt.

Hoe het Westen al-Qaeda naar Syrië heeft gebracht ….

Volgens de voormalige Franse minister van Buitenlandse Zaken Roland Dumas had Groot-Brittannië al in 2009 een heimelijke actie in Syrië gepland: “Ik was in Engeland twee jaar voor het geweld in Syrië voor andere zaken,” vertelde hij de Franse televisie: “Ik had een ontmoeting met Britse topfunctionarissen, die me bekenden dat ze iets in Syrië aan het voorbereiden waren. Dit was in Groot-Brittannië, niet in Amerika. Groot-Brittannië bereidde groepen voor om Syrië binnen te vallen”.

Gelekte e-mails van de particuliere inlichtingendienst Stratfor, met inbegrip van notities van een vergadering met Pentagon ambtenaren, bevestigde dat met ingang van 2011, de VS en het Verenigd Koninkrijk speciale krachten opleiding van de Syrische oppositie goed op weg was. Het doel was om de “ineenstorting” van het regime van Assad “van binnenuit” te ontketenen.

Sindsdien is de rol van de door zionisten bezette Golfstaten – namelijk Saoedi-Arabië, Qatar, Koeweit, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië (en NATO-lid Turkije) – bij de officiële en officieuze financiering en coördinatie van de meest virulente elementen onder de Syrische rebellen onder de voogdij van de zionistische Amerikaanse militaire inlichtingendienst geen geheim. Toch is de conventionele wijsheid dat het doorluizen van steun aan islamitische extremisten in de bij Al Qa’ida aangesloten rebellenbeweging een kolossale en betreurenswaardige vergissing is geweest.

De realiteit is heel anders. De empowerment van de islamitische facties binnen het ‘Vrije Syrische Leger’ (FSA) was een uitgemaakte zaak van de strategie.

In haar streven om kolonel Khadafi in Libië af te zetten, had de Noord Atlantische Terreur Organisatie (NATO) zich eerder verbonden met rebellen die verbonden waren aan de Al Qaida-fractie, de Islamic Fighting Group. Het resulterende Libische regime, gesteund door de zionisten VS, werkte op zijn beurt samen met de leiders van de FSA in Istanbul om geld en zware wapens te leveren voor de anti-Assad-opstand. Het ministerie van Buitenlandse Zaken huurde zelfs een met Al Qa’ida gelieerde Libische militiegroep in om de Amerikaanse ambassade in Benghazi te beveiligen – hoewel ze banden hadden met de mensen die de ambassade aanvielen.

Vorig jaar bevestigde CNN dat CIA-functionarissen die stiekem vanuit de ambassade van Benghazi opereerden, werden gedwongen om extra leugendetectietests te doen om een verdachte Amerikaanse Congreslid te beschermen tegen een verkapte operatie “om grond-lucht raketten uit Libië, door Turkije en in de handen van Syrische rebellen te verplaatsen”.

Met hun commando- en controlecentrum in Istanbul, Turkije, werden militaire voorraden uit Saoedi-Arabië en Qatar in het bijzonder door de Turkse inlichtingendienst naar de grens getransporteerd voor de verkoop aan rebellen. CIA-agenten en Israëlische en Jordaanse commando’s trainden ook FSA-rebellen aan de Jordaans-Syrische grens met antitank- en luchtafweergeschut. Daarnaast blijkt uit andere rapporten dat ook het Britse en Franse leger betrokken waren bij deze geheime trainingsprogramma’s.

De Commissie is van mening dat de Britse en Franse militairen een belangrijke rol hebben gespeeld in de strijd tegen de georganiseerde misdaad. Het lijkt erop dat dezelfde FSA-rebellen die deze elitetraining kregen, direct naar ISIS zijn gegaan – vorige maand zei een ISIS-commandant, Abu Yusaf,:

“Veel van de FSA-mensen die door het westen zijn opgeleid, komen ook daadwerkelijk bij ons zitten”.

The National bevestigde daarmee het bestaan van een ander commando- en controlecentrum in Amman, Jordanië, “bemand door westerse en Arabische militaire functionarissen”, dat “voertuigen, sluipschuttersgeweren, mortieren, zware machinegeweren, handvuurwapens en munitie naar Vrije Syrische Legereenheden kanaliseert”. Rebellen en bronnen van de oppositie beschreven de wapenbrug als “een goed geleide operatie, bemand door hoge militaire functionarissen uit 14 landen, waaronder de VS, Europese landen en de Arabische Golfstaten, waarbij de laatste het grootste deel van het materieel en de financiële steun aan de rebellengroeperingen leveren”.

De door The National geïnterviewde bronnen van de FSA ontkenden dat er bij het controlecentrum ook maar enige bij Al Qa’ida aangesloten facties betrokken waren, of enige wapensteun zouden ontvangen. Maar dit is moeilijk te geloven, gezien het feit dat “door Saoedi-Arabische en Qatariaanse wapens” via Amman naar de rebellen, naar hun favoriete facties, werden doorgesluisd.

Uit geclassificeerde evaluaties van de militaire hulp van Amerikaanse bondgenoten Saudi-Arabië en Qatar, verkregen door de New York Times, bleek dat “de meeste wapens die op verzoek van Saoedi-Arabië en Qatar werden verscheept om Syrische rebellengroepen te bevoorraden…. naar harde islamitische jihadisten gaan en niet naar de meer seculiere oppositiegroepen die het Westen wil versterken”.

Om te voorkomen dat er enige twijfel bestaat over de mate waarin al deze heimelijke militaire hulp, gecoördineerd door de VS, is het de moeite waard om op te merken dat eerder dit jaar de Israëlische militaire inlichtingenwebsite Debkafile – gerund door twee veteraancorrespondenten die 23 jaar lang voor The Economist het Midden-Oosten hebben bestreken – dat heeft gemeld: “Turkije geeft Syrische rebellenkrachten, waaronder de aan Al Qa’ida gelieerde Nusra-front, doorgang door zijn grondgebied om het noordwestelijke Syrische kustgebied rond Latakia aan te vallen.

In augustus rapporteerde Debkafile dat “de VS, Jordanië en zionisten staat Israël stilzwijgend de gemengde zak van zo’n 30 Syrische rebellengroeperingen steunen”, waarvan sommige net “de controle over de Syrische kant van de Quneitra-doorgang, het enige doorvoerpunt tussen de Israëlische en de Syrische Golan, in beslag hadden genomen”. Echter, Debkafile merkte op, “Al Qa’ida elementen zijn in al die facties doordrongen”. Israël heeft beperkte steun verleend aan deze rebellen in de vorm van “medische zorg” en “wapens, inlichtingen en voedsel….”.

“Zionisten staat Israël trad op als lid, samen met de VS en Jordanië, van een ondersteuningssysteem voor rebellengroeperingen die in Zuid-Syrië vochten. Hun inspanningen worden gecoördineerd via een oorlogsruimte die het Pentagon vorig jaar in de buurt van Amman heeft ingericht. De Amerikaanse, Jordaanse en Israëlische officieren die de faciliteit bemannen, bepalen in overleg welke rebellengroeperingen van de speciale trainingskampen voor Syrische rebellen in Jordanië” worden voorzien van versterkingen en welke van hen wapens zullen ontvangen. Alle drie de regeringen begrijpen heel goed dat, ondanks al hun voorzorgsmaatregelen, een deel van hun militaire hulp onvermijdelijk zal doordringen tot de Syrische arm van Al Qaida, Jabhat Al-Nusra, die in rebellenkringen vecht. Noch Washington, noch Jeruzalem, noch Amman zou het comfortabel vinden om toe te geven dat ze het Nusra-Front van al-Qaeda in het zuiden van Syrië bewapenen.”

Deze steun ging ook naar ISIS. Hoewel deze laatste oorspronkelijk in oktober 2006 in Irak werd opgericht, had de groep in 2013 haar activiteiten in Syrië aanzienlijk uitgebreid door samen te werken met al-Qaeda’s al-Nusra tot februari 2014, toen Israëlische Staat (IS) formeel werd aangeklaagd door al-Qaeda. Desondanks wijzen deskundigen van de islamitische groepen in de regio erop dat de vermeende kloof tussen al-Nusra en IS, hoewel echt, niet zo groot is als men zou hopen, en dat het slechts een verschil in tactiek is in plaats van een fundamentele ideologie.

Officieel gaat de financiële steun van de Amerikaanse regering aan de FSA via de Washington DC-entiteit, de Syrische Ondersteuningsgroep (SSG) en de Syrische Ondersteuningsgroep (SSG), die in april 2012 is opgericht. De SSG heeft via het ministerie van Financiën van de VS een vergunning om “financiële, communicatieve, logistieke en andere diensten te exporteren, wederuit te voeren, te verkopen of te leveren aan het Vrije Syrische Leger (“Free Syrische Army (“FSA”)”) die anders verboden zouden zijn op grond van Uitvoeringsbesluit 13582, ter ondersteuning van de FSA”.

Medio 2013 heeft de regering-Obama haar steun aan de rebellen geïntensiveerd met een nieuw geclassificeerd uitvoeringsbesluit dat haar vroegere beleid, dat de directe steun van de VS beperkt tot niet-dodelijke apparatuur, heeft teruggedraaid. Net als voorheen zou het bevel erop gericht zijn om wapens te leveren aan “gematigde” krachten in de FSA.

Behalve dat de doorlichting van de regering om islamitische extremisten te beletten Amerikaanse wapens te ontvangen, heeft nooit gewerkt.

Een jaar later ontdekte Moeder Jones dat de Amerikaanse regering “weinig toezicht heeft op de vraag of Amerikaanse leveringen ten prooi vallen aan corruptie – of in de handen van extremisten,” en vertrouwt “op te veel goede trouw”. De Amerikaanse regering houdt bij dat rebellen hulp ontvangen via “handgeschreven ontvangstbewijzen van rebellencommandanten in het veld” en het oordeel van haar bondgenoten. Landen die de rebellen steunen – dezelfde landen die de aan Al Qaida gelieerde islamisten in staat hebben gesteld om “controles uit te voeren op de levering van dodelijke en niet-dodelijke goederen”.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat elf prominente rebellengroepen zich in september vorig jaar, nu de Golfstaten nog steeds de lakens uitdelen, distantieerden van de ‘gematigde’ oppositieleiders en zich met Al Qaida hebben verbonden.

Volgens de eigen conservatieve schatting van de SSG is maar liefst 15% van de rebellenstrijders islamitisch gelieerd aan Al Qaida, hetzij via de Jabhut al-Nusra factie, hetzij via de afgescheiden groep Israëlische Staat (IS). Maar persoonlijk, schat het Pentagon officieel dat ,,meer dan 50%” van FSA uit Islamitische extremisten, en volgens rebellenbronnen noch FSA belangrijkste Gen Salim Idris noch zijn hogere assistenten van de FSA in veel onderzoek in dienst nemen, waarvan de besluiten typisch door lokale bevelhebbers worden genomen.

De incompetente trekpoppen in Den Haag – ook wel bekend als volksvertegenwoordigers – steunen de illegale staatsgreep en volkerenmoord in Syrië, uiteraard in opdracht van zionisten staat Israël. 

Lees ook deel 2 – De lange oorlog