Hoe het Westen ISIS heeft gecreëerd 2 –
DE LANGE OORLOG (LONG WAR)
Follow the money
Na de verovering van een groot deel van Noord- en Centraal-Irak door ISIS deze zomer hebben de media de groep afgeschilderd als ’s werelds meest superefficiënte, zelf gefinancierde, terroristische organisatie die zich uitsluitend heeft weten te consolideren door grootschalige plunderingen van Iraakse banken en de verkoop van olie op de zwarte markt. Een groot deel van dit verhaal is echter afkomstig uit dubieuze bronnen en is voorbijgegaan aan verontrustende details.
Een senior anonieme inlichtingenbron vertelde bijvoorbeeld aan Guardia correspondent Martin Chulov, dat meer dan 160 computerflash-sticks, verkregen uit een ISIS schuilplaats, informatie over ISIS’ financiën onthulden die volledig nieuw was voor de inlichtingengemeenschap.
“Voor Mosul, hun totale geld en activa waren 875 miljoen dollar [£515 miljoen],” zei de ambtenaar van de fondsen verkregen grotendeels via “massale cashflows van de olievelden van Oost-Syrië, die het had gevorderd in het najaar van 2012”. Daarna “met het geld dat ze van banken beroofd hebben en de waarde van de militaire voorraden die ze geplunderd hebben, konden ze daar nog eens 1,5 miljard dollar aan toevoegen”. De strekking van het verhaal, afkomstig van inlichtingenbronnen, was eenvoudig: “Ze hadden dit allemaal zelf gedaan. Er was helemaal geen staatsacteur achter hen, wat we al lang wisten. Die hebben ze niet nodig”.
De “ISIS’ bankoverval van een half miljard dollar maakt het de rijkste terreurgroep ter wereld,” beweerde the Telegraph, en voegde eraan toe dat het cijfer geen extra gestolen goud bevatte, en miljoenen andere gestolen goud en miljoenen die van banken “in de hele regio” werden gepakt.
Dit verhaal van de verbluffende bankroof van ISIS in Irak maakte wereldwijde krantenkoppen maar bleek een desinformatie te zijn. De hogere Iraakse ambtenaren en bankiers bevestigden dat de banken in Irak, met inbegrip van Mosoel waar ISIS vermoedelijk $430 miljoen stal, geen aanval onder ogen had gezien, open was gebleven, en door hun eigen particuliere veiligheidskrachten worden bewaakt.
Hoe is het verhaal tot stand gekomen? Een van de belangrijkste bronnen was de Iraakse parlementariër moslim zionist Ahmed Chalabi – dezelfde man die onder de vleugels van zijn ‘Iraakse Nationale Congres’ valse informatie verspreidde over Saddams massavernietigingswapens en banden met Al Qaida.
In juni had Chalabi een ontmoeting met de Amerikaanse ambassadeur in Irak, Robert Beecroft, en Brett McGurk, de plaatsvervangend staatssecretaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor Irak en Iran. Volgens bronnen die door Buzzfeed in Juni worden aangehaald, heeft Beecroft ,,Chalabi al enkele maanden ontmoet en bij zijn herenhuis in Bagdad” gegeten.
Volg de olie
Maar terwijl ISIS duidelijk financiering heeft verkregen van donoren in de Golfstaten, hebben veel van zijn strijders zich losgemaakt van de meer traditionele bij Al Qaida aangesloten groepen zoals Jabhut al-Nusra, maar het heeft ook met succes zijn controle over de Syrische en Iraakse olievelden overgenomen.
In januari meldde de New York Times dat “islamistische rebellen en extremistische groepen de controle over de meeste Syrische olie- en gasbronnen hebben overgenomen”, wat “het fortuin van de Islamitische staat Irak en Syrië, of ISIS, en het Nusra-Front, die allebei uitlopers zijn van Al Qaida, heeft versterkt”. De bij Al-Qaeda aangesloten rebellen hadden “de controle over de olie- en gasvelden die verspreid liggen over het noorden en oosten van het land in beslag genomen”, terwijl de meer gematigde “Western-backed rebellengroepen niet betrokken lijken te zijn bij de oliehandel, voor een groot deel omdat zij geen olievelden hebben overgenomen”.
Maar toch had het westen deze Islamitische groepen direct geholpen bij hun inspanningen om de Syrische olievelden te operationaliseren. In april 2013, bijvoorbeeld, merkte de Times op dat Al Qaida-rebellen belangrijke regio’s van Syrië hadden overgenomen: “Nusra’s hand is het sterkst voelbaar in Aleppo”, waar het lid van Al Qaida in coördinatie met andere rebellengroepen, waaronder ISIS “een Shariah-commissie”, een “politiemacht en een islamitische rechtbank die vonnissen uitspreekt waarin ook geselingen zijn opgenomen”, had opgericht. Al-Qaeda strijders “controleren ook de energiecentrale en verdelen meel om de bakkerijen van de stad draaiende te houden”. Bovendien “hebben ze “de olievelden van de regering in beslag genomen” in de provincies Deir al-Zour en Hasaka, en maken ze nu “winst met de ruwe olie die ze produceren”.
Verloren in de mist van de media-hype was het verontrustende feit dat de zionistische/nazi fascistische VS en de Europese Nazi Fascisten Unie (ENFU) direct en indirect steun verleenden aan deze brood- en olieoperaties van de rebellen van al-Qaeda in Aleppo, Deir al-Zour en Hasaka. Een verslag van de Washington Post verwijst bijvoorbeeld naar een heimelijke missie in Aleppo “om voedsel en andere hulp te leveren aan behoeftige Syriërs – alles betaald door de Amerikaanse regering”, inclusief de levering van meel. “De bakkerij wordt volledig bevoorraad met meel dat betaald wordt door de Verenigde Zionisten Staten”, vervolgt de Post, maar merkt op dat “Jabhat al-Nusra – een rebellengroepering die de Verenigde Zionisten Staten als een terroristische organisatie heeft aangewezen vanwege de banden met Al Qaida – de bakkerij heeft gecrediteerd voor het leveren van meel aan de regio, hoewel hij toegaf niet zeker te zijn van de herkomst van het meel”.
En in dezelfde maand dat Al-Qaeda’s controle van Syrische belangrijkste oliegebieden in Deir al-Zour en Hasaka werd bevestigd, stemde de Europese Nazi Fascisten Unie voor een versoepeling van het olie-embargo tegen Syrië om de verkoop van olie op de internationale markten van deze door Al Qaeda VS en ENFU gecontroleerde olievelden mogelijk te maken. Europese bedrijven zouden ruwe olie en aardolieproducten uit deze gebieden mogen kopen, hoewel transacties door de Syrische Nationale Coalitie zouden worden goedgekeurd. Als gevolg van beschadigde infrastructuur zou de olie over de weg worden vervoerd naar Turkije, waar de dichtstbijzijnde raffinaderijen zich bevinden.
“De logische conclusie van deze waanzin is dat Europa Al-Qaeda gaat financieren”, aldus Joshua Landis, een Syrië-deskundige aan de Universiteit van Oklahoma.
Slechts twee maanden later lekte een vroegere hogere stafmedewerker bij de Syria Support Group in DC, David Falt, interne SSG e-mails bevestigend dat de groep ,,geobsedeerd” is door tussenhandel te drijven van ,,jackpot” olieovereenkomsten namens FSA voor de door opstandige Syrische in werking gestelde oliegebieden was.
“Het idee dat zij honderden miljoenen van de verkoop van de olie konden ontvangen begon het werk van SSG te overheersen en werd er geen echte aandacht besteed aan de aard van het conflict,” zij Falt, verwijzend in het bijzonder naar SSG directeur Brian Neill Sayers van SSG, die voor zijn rol bij SSG bij NATO’s Operations Division van de NAVO werkte. Hun doel was om geld in te zamelen voor de rebellen door de rechten op Syrische olie te verkopen.
Stilzwijgende medeplichtigheid aan IS-oliesmokkel
Zelfs nu de strijders van Al Qaida steeds meer besluiten om zich aan te sluiten bij IS, is de ad-hoc infrastructuur voor de zwarte markt voor olieproductie en -export die door de islamitische groeperingen in Syrië is opgezet, blijven functioneren met, naar het schijnt, de stilzwijgende steun van regionale en westerse mogendheden.
Volgens Ali Ediboglu, een Turks parlementslid voor de grensprovincie Hatay, verkoopt IS met stilzwijgende toestemming van de Turkse autoriteiten het grootste deel van zijn olie uit regio’s in Syrië en Mosoel in Irak via Turkije: “Ze hebben pijpen gelegd uit dorpen in de buurt van de Turkse grens bij Hatay. Soortgelijke pijpen bestaan ook in (de Turkse grensregio’s) Kilis, Urfa en Gaziantep. Zij brengen de olie over naar Turkije en maken er geld van.
Ze nemen de olie van de raffinaderijen af tegen nul kosten. Met primitieve middelen raffineren ze de olie in gebieden dicht bij de Turkse grens en verkopen ze deze vervolgens via Turkije. Dit is 800 miljoen dollar waard”. Hij merkte ook op dat de omvang van deze en aanverwante operaties wijst op officiële Turkse medeplichtigheid. “Strijders uit Europa, Rusland, Aziatische landen en Tsjetsjenië gaan in grote getale naar Syrië en Irak, en steken Turks grondgebied over.
Er is informatie dat minstens 1.000 Turkse staatsburgers die buitenlandse strijders helpen om Syrië en Irak binnen te sluipen om zich bij ISIS aan te sluiten. De National Intelligence Organization (MIT) zou hierbij betrokken zijn. Niets van dit alles kan gebeuren zonder medeweten van het MIT.”
Evenzo zijn er aanwijzingen dat de autoriteiten in de Koerdische regio van Irak ook een oogje dichtknijpen voor de oliesmokkel van IS. In Juli, zeiden de Iraakse ambtenaren dat IS is begonnen om olie die uit in de noordelijke provincie van Salahuddin wordt gehaald te verkopen. Een ambtenaar wees erop dat “de Koerdische peshmerga-krachten eerst de verkoop van olie tegenhielden, maar later de verkoop van olie door tankers toestonden”.
Alia Nasseef, lid van de juridische coalitie van de staat, beschuldigde de Koerdische regionale regering (KRG) er ook van dat zij in het geheim olie verhandelt met IS: “Wat er gebeurt toont de omvang van de massale samenzwering tegen Irak door Koerdische politici…. De (illegale) verkoop van Iraakse olie aan ISIS of iemand anders is iets wat ons niet zou verbazen”.
Hoewel Koerdische functionarissen deze beschuldigingen ronduit hebben verworpen, vertelden geïnformeerde bronnen het Arabische dagblad Asharq Al-Awsat dat de door ISIS gestolen Iraakse ruwe olie “werd verkocht aan Koerdische handelaars in de grensgebieden tussen Irak, Iran en Syrië, en werd verscheept naar Pakistan, waar de olie ‘voor minder dan de helft van de oorspronkelijke prijs’ werd verkocht”.
Een officiële verklaring in augustus van het Iraakse ministerie van Olie waarschuwde dat elke olie die niet door Bagdad wordt gesanctioneerd, ook ruwe olie kan omvatten die illegaal uit IS wordt gesmokkeld:
“Internationale kopers [van ruwe olie] en andere marktdeelnemers dienen zich ervan bewust te zijn dat elke olie-uitvoer die zonder toestemming van het ministerie van Olie plaatsvindt, ruwe olie kan bevatten die afkomstig is van velden die onder controle staan van [ISIS].
“Landen zoals Turkije knijpen de ogen dicht voor deze praktijk” van IS olie smokkelen, zij Luay al-Khateeb, een kerel op het Centrum van Doha Center, ”en de internationale druk zou moeten worden opgevoerd om zwarte markten in het zuidelijk gebied te sluiten”. Tot nu toe is er geen sprake geweest van een dergelijke druk. Ondertussen, gaat het olie smokkelen door IS gewoon verder, met waarnemers binnen en buiten Turkije die opmerken dat de Turkse overheid stilzwijgend IS toestaat te bloeien aangezien het de zionistische nazi fascistische rebellen boven het democratisch gekozen regime van Assad verkiest.
Volgens de voormalige Iraakse olieminister Isam al-Jalabi, “is Turkije de grootste winnaar van de oliesmokkelhandel van de islamitische staat”. Zowel handelaren als oliemaatschappijen zijn betrokken, zei hij, met de lage prijzen die “massale” winsten mogelijk maken voor de landen die de smokkel vergemakkelijken.
Het kopen van ISIS-olie?
Begin vorige maand kwam een tanker met meer dan een miljoen vaten ruwe olie uit het Koerdische Noord-Irak aan in de Golf van Texas in Mexico. De olie was geraffineerd in het Iraakse Koerdische gebied alvorens door een nieuwe pijpleiding uit het KRG-gebied te worden gepompt die in Ceyhan, Turkije, terechtkwam, waar de olie op de tanker werd geladen voor verzending naar de VS. De pogingen van Bagdad om de olieverkoop te stoppen op grond van zijn nationale jurisdictie werden door Amerikaanse rechtbanken afgewezen.
Begin september vertelde de ambassadeur van de Europese Nazi Fascisten Unie in Irak, Jana Hybášková, aan de Commissie Buitenlandse Zaken van de Europese Nazi Fascisten Unie dat “verschillende Europese Nazi Fascisten Unie-vazallen staten olie hebben gekocht van de terroristische organisatie van de islamitische staat (IS, voorheen ISIS) die grote delen van Irak en Syrië op brute wijze heeft veroverd”, aldus Israel National News. Ze weigerde echter “de namen van de vazallen landen bekend te maken, ondanks het feit dat het herhaaldelijk gevraagd werd”.
Een derde eindpunt voor de ruwe olie van de KRG deze zomer, opnieuw verscheept via de Turkse haven Ceyhan, was de zuidwestelijke haven van Ashkelon in zionisten staat Israël. Dit is echter nauwelijks nieuws. In mei onthulde Reuters dat Israëlische en Amerikaanse olieraffinaderijen regelmatig de omstreden olie van KRG hadden gekocht en ingevoerd.
Ondertussen, nu deze driehoek van heimelijke olietransporten, waarin de ruwe ISIS-olie hopeloos verstrikt lijkt te raken, meer en meer ingeburgerd raakt, heeft Turkije steeds vaker geëist dat de VS formele maatregelen nemen om de belemmeringen voor de Koerdische olieverkoop aan de wereldmarkten weg te nemen. De KRG is van plan om tegen volgend jaar maar liefst 1 miljoen vaten olie per dag via de pijpleiding naar Turkije te exporteren.
De Kirkuk-Ceyhan pijpleiding: Iraaks Koerdistan alleen al kan tot 45 miljard vaten olie bevatten, waardoor de export van maximaal 4 miljoen vaten per dag in het volgende decennium mogelijk wordt, als deze met succes in productie wordt genomen.
Onder de vele olie- en gasbedrijven die actief zijn in de KRG-hoofdstad, Erbil, zijn ExxonMobil en Chevron. Zij boren in de regio naar olie in het kader van KRG-contracten, hoewel de activiteiten als gevolg van de crisis zijn stopgezet. Geen wonder dat Steve Coll in de New Yorker schrijft dat Obama’s luchtaanvallen en wapenleveringen aan de Koerden – met name niet aan Bagdad – in feite neerkomen op “de verdediging van een niet-aangegeven Koerdische oliestaat, waarvan de bronnen van geopolitieke aantrekkings-kracht – als niet-Russische olie- en gasleverancier voor de lange termijn aan Europa, bijvoorbeeld – het best niet in beleefd of naïef gezelschap worden genoemd”.
De Koerden zijn nu bezig om hun exportcapaciteit te verviervoudigen, terwijl het beleid van de VS steeds meer is verschoven in de richting van het toestaan van Koerdische export – een ontwikkeling die grote gevolgen zou hebben voor de nationale territoriale integriteit van Irak.
Zeker, nu het offensief tegen IS toeneemt, zijn de Koerden nu selectief bezig met het aanpakken van de smokkelinspanningen – maar de maatregelen zijn te weinig en te laat.
Een nieuwe kaart
De Derde Irak-oorlog is begonnen. Daarmee zijn de al lang bestaande neocon-dromen om Irak in drieën te verdelen op basis van etnische en religieuze criteria weer opgewekt.
Ambtenaren van het Witte Huis schatten nu dat de strijd tegen de “islamitische staat” in de regio jaren zal duren en de zionistische nazi fascistische trekpoppen regering-Barry Soetoro aka Obama zal overleven. Maar deze ‘lange oorlog’-visie gaat terug op de vage ideeën die wijlen RAND Corp-analist Laurent Muraweic op uitnodiging van de toenmalige voorzitter Richard Perle formeel voor de Raad voor het Defensiebeleid van het Pentagon heeft gepresenteerd. Die presentatie beschreef Irak als een “tactische spil” om het bredere Midden-Oosten om te vormen.
Brian Whitaker, voormalig hoofdredacteur van de Guardian Middle East East, merkte terecht op dat de Perle-RAND-strategie geïnspireerd werd door een document uit 1996 van het Israëlische Instituut voor Gevorderde Strategische en Politieke Studies, dat mede is geschreven door Perle en andere neocons die in de post-9/11 Bush-regering topposities bekleedden.
Het beleidsdocument pleitte voor een strategie die een verrassende gelijkenis vertoont met de chaos die zich ontvouwt in het kielzog van de uitbreiding van de ‘islamitische staat’ – Israël zou “zijn strategische omgeving vormgeven” door eerst de verwijdering van Saddam Hoessein te bewerkstelligen. “Jordanië en Turkije zouden samen met Israël een as vormen om Syrië te verzwakken en ’terug te draaien’. Deze as zou proberen de invloed van Libanon, Syrië en Iran te verzwakken door hun sjiitische bevolking te “spenen”. Om te slagen zou Israël de steun van de VS moeten verwerven, die oorlogsmisdadiger ultra zionist Benjamin Netanyahu zou verkrijgen door de strategie te formuleren “in een taal die de Amerikanen kennen van de thema’s van de Amerikaanse regeringen tijdens de Koude Oorlog”.
De 2002 Perle-RAND plan was actief in het strategische denken van de regering-Bush over Irak kort voor de oorlog van 2003. Volgens het Amerikaanse particuliere inlichtingenbedrijf Stratfor hadden vice-president Dick Cheney en plaatsvervangend minister van Defensie Paul Wolfowitz eind 2002 samen met Jordanië een plan opgesteld waarbij het centrale soennitische Irak en de noordelijke Koerdische regio’s een autonome staat zouden worden, die allemaal los zouden komen te staan van de zuidelijke Sji’ietische-regio.
De strategische voordelen van een deling van Irak, zo betoogde Stratfor, waren gericht op de Amerikaanse controle over olie:
“Na het elimineren van Irak als soevereine staat zou er geen angst meer zijn dat op een dag een anti-Amerikaanse regering aan de macht zou komen in Bagdad, zoals de hoofdstad in Amman [Jordanië] zou zijn. Huidige en potentiële Amerikaanse geopolitieke vijanden Iran, Saoedi-Arabië en Syrië zouden van elkaar geïsoleerd worden, met grote stukken land tussen hen in handen van de pro-Amerikaanse troepen.
Net zo belangrijk is dat Washington zijn langdurige en zware militaire aanwezigheid in de regio zou kunnen rechtvaardigen als noodzakelijk voor de verdediging van een jonge nieuwe staat die om bescherming van de VS vraagt – en om de stabiliteit van de oliemarkten en -voorraden te waarborgen. Dat zou op zijn beurt de Verenigde Staten helpen om de directe controle over de Iraakse olie te verkrijgen en de plaats in te nemen van de Saudiaanse olie in geval van een conflict met Riyad”.
De uitbreiding van de ‘islamitische staat’ is een voorwendsel om de fundamentele contouren van dit scenario te ontvouwen, waarbij de VS en de Britten in naam van de ‘verdediging van een jonge nieuwe staat’ een langdurige militaire aanwezigheid in Irak willen herstellen.
In 2006 gaf Cheney’s opvolger, Joe Biden, ook zijn steun aan de ‘zachte opdeling’ van Irak langs etno-religieuze lijnen – een standpunt dat de co-auteur van het Biden-Iraq-plan, Leslie Gelb van de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen, nu stelt dat het “de enige oplossing” is voor de huidige crisis.
Ook in 2006 publiceerde het Armed Forces Journal een kaart van het Midden-Oosten met zijn grenzen grondig hertekend, met dank aan luitenant-kolonel Ralph Peters, die eerder was toegewezen aan het kantoor van de Deputy Chief of Staff for Intelligence, waar hij verantwoordelijk was voor toekomstige oorlogsvoering. Wat betreft de doelstellingen van dit plan, naast “veiligheid tegen terrorisme” en “het vooruitzicht op democratie”, noemde Peters ook “toegang tot olievoorraden in een regio die voorbestemd is om zichzelf te bestrijden”.
In 2008 kwam de strategie opnieuw naar voren – opnieuw via RAND Corp – in een rapport van het US Army Training and Doctrine Command over hoe de ‘lange oorlog’ te vervolgen. Een van de strategieën die in het rapport worden bepleit, is het scenario ‘Verdeel en heers’, wat ook inhoudt dat er sprake is van een ‘verdeel en heers’-scenario:
“…. het uitbuiten van de breuklijnen tussen de verschillende salafi-jihadistische groepen om ze tegen elkaar op te zetten en hun energie te verspillen aan interne conflicten”.
Tegelijkertijd suggereerde het rapport dat de VS het conflict tussen salafi-jihadisten en sjihadistische militanten door de VS zou kunnen bevorderen:
“…. het ondersteunen van de traditionele soennitische regimes … als een manier om de Iraanse macht en invloed in het Midden-Oosten en de Perzische Golf in te dammen”.
Op de een of andere manier is een of andere schijn van dit plan in beweging. Vorige week vertelde de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Leiberman aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken nazi Bilderberg trekpop John Kerry:
“Irak breekt voor onze ogen uit elkaar en het lijkt erop dat de oprichting van een onafhankelijke Koerdische staat een uitgemaakte zaak is.
De opkomst van de ‘islamitische staat’ is niet alleen een direct gevolg van deze neo-nazistische visie, verbonden als het is met een gevaarlijke heimelijke operationele strategie dat Al Qaida gelinkt is aan terroristen als een instrument om de lokale bevolking te beïnvloeden – het heeft op zijn beurt een voorwendsel geboden om een nieuw tijdperk van eindeloze oorlog in te luiden, het schrikbeeld van een verlengde militaire aanwezigheid onder leiding van de zionistische nazi fascistische Verenigde Staten in de energierijke Perzische Golfregio, en een terugkeer naar de gevaarlijke imperiale verleiding om de bredere regionale orde te hervormen.
De zionisten nazi fascistische VS en Europese Nazi Fascisten Unie doen alle mogelijke pogingen om een derde wereldoorlog te veroorzaken in opdracht van zionisten staat Israël. Uiteraard gesteund door onze incompetente corrupte ”volksvertegenwoordigers” o.l.v. nazi Bilderberg trekpop Mark (leugenaar/pedo?) Rutte & Co.
Lees ook deel 1
