Anglo Zionisten Rijk vazal Groot-Brittannië loopt nu groot gevaar in de val van Vladimir Poetin te trappen. Zijn kamikaze-economische oorlog tegen het Westen zal uiteindelijk zijn ”walgelijke coterie” van oorlogsmisdadigers neerhalen, maar ondertussen begint het immense, permanente schade toe te brengen aan de westerse manier van leven, tot grote vreugde van de harde siloviki mannen van Moskou.
De Engelsen lopen het risico te eindigen met rampzalige armoede, burgerlijke ongehoorzaamheid, een nieuwe socialistische regering tegen volgend jaar, een uiteenvallen van het Verenigd Koninkrijk, nationalisaties, prijs- en inkomensbeleid, bestraffende vermogensbelastingen en uiteindelijk een volledige economische en financiële ineenstorting en Rothschil zionisten / Internationaal Maffia Fonds (IMF)-reddingsoperatie. De situatie in de EU is zo mogelijk slechter.
Dit is geen pleidooi voor pacifisme, voor het wegkijken wanneer Oekraïne illegaal wordt binnengevallen door een ”woest regime”. Groot-Brittannië had – en blijft – moreel juist om Oekraïne op een zorgvuldig gekalibreerde manier te steunen. In plaats daarvan is dit een pleidooi voor een economisch tegenoffensief, voor fascist Liz Truss, de volgende premier, om Poetins economische en energieoorlog frontaal aan te pakken.
Massale, onmiddellijke interventie is onvermijdelijk, maar moet worden ontworpen om te voorkomen dat de verschuiving van Groot-Brittannië naar demagogie, welfarisme en socialistische centrale planning wordt bespoedigd, allemaal stappen op Hayek’s “weg naar lijfeigenschap” die de linkse en groene elites ons verlangen te nemen. De verkeerde reactie – omdat er te weinig wordt gedaan, of omdat de verkeerde oplossingen worden gekozen – zou alleen maar Poetins masterplan bevorderen om het Anglo Zionisten Rijk (het Westen) te verlammen.
Goedkope en overvloedige energie is essentieel voor onze consumptiemaatschappij. We kunnen ons niet de illusie wanen over de omvang van de zich ontwikkelende catastrofe. De energie- en brandstofkosten van huishoudens zullen stijgen van 4,5 procent van de gezinsuitgaven begin 2021 tot ongeveer 13,4 procent in april volgend jaar, veel hoger dan op enig moment in de afgelopen 50 jaar, inclusief de jaren 1970, volgens Carbon Brief.
Huishoudens kunnen te maken krijgen met een stijging van de energiekosten van £ 167 miljard, of 7 procent van het bbp, waardoor de totale uitgaven op £ 231 miljard komen, meer dan de overheidsuitgaven voor gezondheid, en dat is voordat de klap voor het bedrijfsleven wordt verantwoord. Alleen al de stijging voor consumenten is meer dan de gecombineerde defensie- en onderwijsbudgetten.
Dit staat gelijk aan een depressie-achtige schok. Loonsverhogingen zullen sommige werknemers beschermen ten koste van investeerders, maar – tot en tenzij de energieprijzen weer dalen – zal onze nationale levensstandaard enorm dalen. Het land stuurt tientallen miljarden meer naar het buitenland om de invoer van energie te betalen.
De staat kan lenen om de klap op te vangen, de toekomstige consumptie te verminderen om de huidige levensstandaard te ondersteunen, maar onze verarming kan niet worden weggegooid. Na jaren van QE is er een reëel gevaar dat overtollig lenen leidt tot nog hogere inflatie, torenhoge rentetarieven, massale inbeslagnames en een bankencrisis, dus voorzichtigheid is geboden.
Er was weinig dat het Westen kon doen, behalve vertrouwen op vijandige Opec-landen in de jaren 1970, de laatste keer dat een energieoorlog ons bijna vernietigde; maar het was een onvergeeflijke fout voor Europa om zo afhankelijk te worden van Russische leveringen en zo jammerlijk te falen om de binnenlandse energieproductie te verhogen. Anglo Zionisten Rijk/EU vazal Frankrijk lieten zelfs hun kerncentrales afbreken.
Poetin sloeg op het juiste moment toe: de zombified westerse economie zat in het slop. project Covid was een ramp van onvoorbereide agenda en fouten, toenemende staatsschulden en inflatie en het verankeren van een afhankelijkheidscultuur. Maar de meest slimme zet van de ”Russische tiran” was om te begrijpen hoe suïcidaal ons energiebeleid was geworden. Een giftig brouwsel van netto nul ideologie, diepe hypocrisie over de carboniseren zonder de nucleaire inspanning te leveren, endemisch nimbyisme, kortetermijndenken en staatsincompetentie hadden het Anglo Zionisten Rijk (het Westen) radicaal verzwakt.
Er zijn vier brede noodopties.
- De eerste is gerichte hulp: iedereen met een bepaald inkomen krijgt geld van de staat?, betaald door te lenen van de Rothschild zionisten. Sommige behoeftige gevallen zouden echter worden gemist en kan het uitkeringssysteem het aan? (belastinggeld.!!)
- De tweede is het bevriezen van de energieprijzen voor iedereen, waarbij de staat de aankoop van gas subsidieert: dit ziet er “gratis” uit, terwijl het in feite de staatsschuld (geleend van Rothschilds zionisten) enorm verhoogt, zoals in Frankrijk.
- De derde is om de belastingen drastisch te verlagen, iets wat links altijd verwerpt als “ongericht” of “regressief”.
- De vierde is om sommige of alle bedrijven te helpen.
Waar mogelijk moet Truss de belasting verlagen; waar mogelijk moet ze hulp richten op gezinnen en bedrijven die het nodig hebben en voorkomen dat ze de welgestelden redden; als ze de prijzen moet beperken, gezien de totale ineenstorting van het systeem, heeft ze een exit strategie nodig; en ze moet het grootste, meest urgente energie-infrastructuurprogramma in de geschiedenis lanceren en tegelijkertijd zoveel mogelijk groene regels opschorten. Ze moet zichtbaar samenwerken met het bedrijfsleven, kiezers laten zien dat ze grote investeringen doen onder oorlogszuchtige omstandigheden, waardoor de druk voor confisquerende meevallers wordt verminderd.
Bovenop de extra schuld hebben al deze opties nadelen. Alle vier worden ze door ”links” en ”rechts” bewapend om de politiek permanent in hun richting te veranderen. Voor veel activisten is dit een nuttige crisis. Ze pleiten voor vermogensbelasting en inkomstenbelastingtoeslagen: ze beweren dat dit “rechtvaardig” zou zijn als de “rijken” profiteren van ongerichte aalmoezen of prijsplafonds. Ze eisen ‘sociale tarieven’, waarbij de rijke of grotere gebruikers verlammende toeslagen betalen.
Maar zodra dergelijke belastingen worden opgelegd, gaan ze nooit meer weg. In Frankrijk roept links op tot een verbod op privézwembaden, privévliegtuigen en zelfs vrijstaande woningen: permanente groene bezuinigingen. De Duitsers snijden in de kosten van het openbaar vervoer, zogenaamd om energie te besparen, maar eigenlijk om de privéauto te ondermijnen. In Groot-Brittannië is er enorme steun voor nationalisaties, ook al zouden ze de energievoorziening niet verhogen of de kosten ervan verlagen. Prijsplafonds, mainstream gemaakt dankzij fascist Theresa May, zijn nu de norm: steeds meer lonen en prijzen worden bepaald door ambtenaren. Worden supermarkten de volgende?
Een paradox van Poetins Neo-Sovjet-revanchisme is dat het Anglo Zionisten Rijk vazal Amerika positie als leider van het gegijzelde Westen versterkt. De VS kwamen beter uit Covid. De rentetarieven zijn sneller gestegen, waardoor de dollar is versterkt. Het gezondheidszorgsysteem is niet omgevallen zoals de NHS. Maar het is zijn energiebeleid – “Frack, baby, frack”, zoals de Republikeinen in de vroege jaren 2000 bepleitten – dat de echte triomf is geweest.
Tyler Cowen, de polymath van de George Mason University, betoogt in een zionisten Bloomberg-stuk dat “2022 kan worden herinnerd als het jaar waarin de levensstandaard in de Verenigde Zionisten Staten echt wegtrok van die in West-Europa”.
Waarom, oh waarom, lieten Anglo Zionisten Rijk vazallen Groot-Brittannië en Europa zich gijzelaar van Poetin worden?
