Prinsjesdag, de dag van het grote (ver)zwijgen ( 01-9-2000 )

Huizen, vrijdag 1 september 2000

De leugen regeert zei koningin Beatrix

Staatssecretaris  Hans Hoogervorst (SoZaWe) onthult de werkelijkheid over het AOW-fonds op Belgische televisie.

Op 31 augustus bracht de Belgische televisie BRT een reportage over het bezoek van een Belgische delegatie aan Den Haag. Men was op studiebezoek om te zien hoe de Nederlandse regering een beleid ontwikkelde om de vergrijzing over ca. 20 jaar op te vangen en de AOW-pensioenen betaalbaar te houden in de toekomst. De Belgen kampen met een staatsschuld die per hoofd van de bevolking twee keer zo hoog is als die van Nederland; en Nederland heeft inmiddels een begrotingsoverschot waardoor de staatsschuld fors aan het dalen is. Dit in tegenstelling tot de situatie in België. Staatssecretaris Hoogervorst van Sociale Zaken en Werkgelegenheid stelde duidelijk dat het spaarfonds voor de AOW een aanvullende component was in het verlagen van de staatsschuld.

In Nederland spreekt in de media en in de Tweede Kamer niemand over dit belangrijke feit. Niemand zegt  hardop dat het sparen voor het AOW-fonds alleen maar een extra snelle en parallelle aflossing van de staatsschuld is. Het curieuze van deze spaarvorm is namelijk dat het spaarfonds uitsluitend mag bestaan uit staatsobligaties. Maar in bedrijfseconomische termen betekent dat gewoon het inkopen van eigen aandelen. In dit geval schuldbewijzen van de staat aan de burger, waarmee de schuld aan de burger vervalt. Die burger wordt dus beduveld met een schijnbaar hogere, maar reëel veel lagere staatsschuld dan de officiële cijfers aangeven.  Daarnaast hebben we (?) nog vele honderden miljarden in spaarfondsen.

De argumentatie van Hoogervorst voor de Belgische TV die in Nederland natuurlijk niet op de zenders te zien was, is niet alleen een drogredenering, maar tevens een vrijwel zeker risico voor de financiering van de AOW later. Want wat gebeurt er in 2020 wanneer de liquidatie van de gespaarde staatsobligaties begint om de AOW te financieren? Simpel, de staatskas wordt geheel klassiek gevuld met de opbrengst van de uitgifte van schuldbewijzen van de Nederlandse staat, ofwel een  doodgewone staatslening met oude papiertjes in plaats van nieuwe. Hoe zit het dan met de rente in 2020? Zijn die obligaties dan nog te verkopen? Als dat nou  geen volksverlakkerij is, dan weet ik het niet meer. Maar krijgen de burgers nu al een goede voorlichting op dit punt om een verstandige politieke discussie te  beginnen? Of een parlementair debat dat nu o zo zorgvuldig wordt vermeden met de deal die PvdA en VVD hebben gesloten? U zult het niet te horen krijgen. In elk geval niet vanuit de ‘vrije’ nieuwsgaring van de omroepen en de landelijke pers. U moet er zelf voor knokken. Ga bellen.

Maar waarom doen ze niks? De verklaring daarvoor is eenvoudig. De bevolking moet een doemscenario  voorgespiegeld blijven worden, zodat de looneisen en de collectieve uitgaven beperkt kunnen blijven ten gunste van de winsten en de export van het bedrijfsleven, onder het mom van werkgelegenheid. Tegen export op zich is natuurlijk geen bezwaar aan te tekenen als het gaat om het compenseren van de import; en tegen werk ook niet. Maar wel als het gaat om het buitenland op te kopen, dan ligt het anders. Want sinds de oorlog hebben we een aanzienlijk en structureel overschot op de handelsbalans en de kapitaalbalans. We barsten als natie van de poen, maar niet om er van te leven, maar om te schrapen, te stapelen en de hele wereld in bezit te krijgen ten koste van het welzijn van de overige Nederlanders.

Want door het polderwondermodel zijn er op sociaal en maatschappelijk terrein gigantische tekorten ontstaan met de bezuinigingen op de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en het onderwijs. Het economisch herstel is alleen terug te vinden in het bedrijfsleven en bij de  beleggers op de beurs die met speculeren meer verdienen – zonder te werken – dan het nettoloon van alle werknemers tezamen. In de wereld van de collectieve  voorzieningen zien we ’n gigantische vernietiging van welvaart, welzijn en arbeidsplaatsen naast een geruïneerde dienstverlening van de overheid aan de  burgers. Wat heet herstel? Herstel van wat?

Als klap op de vuurpijl lanceert de WRR op 1 september een per definitie asociaal programma met de inperking van  de lonen bij ziekte en de verlenging van de risico’s van doorbetaling van loon door de werkgevers tot drie jaar, naast een kennelijk ‘wetenschappelijk’ maar  volkomen krankzinnig advies om mensen die buiten de arbeidstijd ziek zijn worden (door bijvoorbeeld een sportblessure) geen uitkering meer te geven. De WRR wordt duidelijk bevolkt door ’n stel asociale ignorante warhoofden die hun  functioneren aan het grootkapitaal hebben verkocht.

Waar gaat dit verhaal eigenlijk  over? Over misleiding, omissie, incompetentie, bedrog en het belazeren van de  burgers, zowel door de overheid, door politici in de Tweede Kamer, de media en  zelfs door de kerken, die hun mond hielden daar waar ze de alarmklokken allang  hadden moeten luiden. De sociale ontwrichting zie je overal om je heen. Het  resultaat van Lubbers’ CDA-keerpunt ’81 en de implementatie van de WRR-adviezen  om de huishoudens te monetariseren en een meisjesbeleid te laten voeren dat alle  vrouwen dwingt om te gaan werken en daardoor de sociaal-culturele structuur te  vernietigen.

Het is nu al zo dat in nieuwe  Amerikaanse huizen geen keuken meer wordt ingebouwd omdat die toch niet meer  nodig is. Alle voedsel komt kant en klaar uit de supermarkt. De nieuwe woningen  hebben alleen nog een grote koel/vrieskast en een grote magnetron om het eten op  te warmen. Van sociale cohesie is in dergelijke gezinnen totaal geen sprake  meer. Mooi toekomstbeeld, nietwaar? En onze minima? Ach, gewoon uithongeren, en  zie het “werkt” een pracht van een poldermodel. En het enige  waar je voor moet zorgen is dat ze niet aan het woord komen in de Kamer en in de  media, want anders breekt de pleuris uit. En dat kunnen we  binnenlands bestuurlijk niet gebruiken. De Belgen kwamen iets leren over geld en  geldpolitiek en niet over sociale cohesie en welzijn.

Wat een zooitje maken wij ervan.  Wij? Wie zijn wij? Wij zijn de media die het lef niet hebben structurele zaken  aan de burgers ter overdenking voor te leggen. Liever ‘binnenlands bestuur’ dan  echte democratie waarvan het referendum en ’n basisinkomen onmisbare onderdelen  zijn.

R.M. Brockhus, Westkade 227, 1273 RJ Huizen

Is er 13 jaar later iets verandert ?

Dit bericht is geplaatst in Economie, VVD + PvdA. Bookmark de permalink.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.