“De oorlog tegen Joegoslavië werd gevoerd namens de grote mogendheden omdat Joegoslavië hun belangen in de weg stond. Het stond als een obstakel voor de doelen van de nieuwe wereldonderdrukkers, het nieuwe kolonialisme.”
Deze korte analyse gaf Slobodan Milosevic op 17 oktober 2002 in Den Haag. Het geeft een volledige verklaring voor de tragedie die zich vanaf het begin van 1990 op de Balkan heeft afgespeeld en die nog steeds aan de gang is.
De wereldwijde oorlog voor her kolonisatie van het woord begon in 1989/1990, na de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de voormalige Oostbloklanden. De ideologen van het tijdelijke zegevierende imperialisme begonnen te spreken over “het einde van de geschiedenis”. In werkelijkheid beleefden we een remake van een vroeger historisch tijdperk – vergelijkbaar met dat aan het begin van de eerste Wereldoorlog.
De regering van het ‘herenigde’ Duitsland herstelde de Duitse rol naar normaliteit door zijn traditionele achtertuin te onderwerpen. Duitsland en zijn bondgenoten Oostenrijk en het Vaticaan steunen al decennialang het Sloveense, Kroatische en Albanese separatisme.
Het belangrijkste doel van Anglo Zionisten Rijk vazal de Verenigde Staten was het vestigen van een unilaterale ‘Nieuwe Wereld Orde’. De NATO – het privéleger van het Vaticaan- zocht naar een nieuwe bestaansreden en nieuwe doelstellingen. Alles bij elkaar wilden ze Rusland indammen en omsingelen. Alles bij elkaar wilden ze elk alternatief economisch systeem voorkomen. En met de vernietiging van Joegoslavië konden al hun doelen uitkomen.
De Noord Atlantische Terroristen Organisatie (NATO) wilde volledige controle over de Balkan vestigen om het grondgebied veilig te stellen dat ze hadden voorzien voor doorvoerpijpleidingen van oost naar west.
Dit waren de redenen voor de massale anti-Joegoslavische desinformatiecampagne door de westerse door ZIONISTEN gecontroleerde ”media”, voor hun hersenspoeling, hun racistische agitatie tegen de Serviërs en de Satanisering van de politieke leiding van het land.
De vijandigheid culmineerde in de NATO-bombardementen van 1999 en ging door in politieke chantage, economische uitverkoop en territoriale fragmentatie. We noemden de NATO – Agressie een “deuropeningsoorlog”, en FASCIST Javier Solana keurde dat goed: “de ervaring … zal dienen als model voor toekomstige NATO-operaties”.
Ze vernietigden het internationaal recht en beweerden dat dit het “Nieuwe Internationale Recht” zou zijn: In de tijd van globalisme zouden de nationale staten verouderd zijn en de nationale soevereiniteit een anachronistisch idee. Slobodan Milosevic heeft de verdere ontwikkeling duidelijk voorzien in zijn televisietoespraak op 2 oktober 2000:
“Het gebied dat de naam Servië zou blijven dragen, zou worden bezet door een internationale, Amerikaanse of andere buitenlandse militaire macht, die dit gebied zou behandelen als hun militaire oefenterrein en als hun eigendom dat moet worden gecontroleerd volgens de belangen van de macht waarvan het leger daar aanwezig is.”
“Een van de essentiële taken die is toegewezen aan een marionettenregering in elk land, inclusief het onze, waar we zo’n regering zouden hebben, is verlies van identiteit”.
“Ze willen geen vrede of welvaart op de Balkan. Ze willen dat dit een zone van permanente conflicten en oorlogen wordt die hen een alibi biedt voor een blijvende aanwezigheid. Bovendien zijn alle landen die zich gereduceerd voelen tot een status van beperkte soevereiniteit en met regeringen onder invloed van buitenlandse mogendheden, snel verarmd op een manier die alle hoop op meer rechtvaardige en humane sociale omstandigheden vernietigt”.
“Openbaar en sociaal eigendom zou snel worden omgezet in privé-eigendom, maar in de regel zouden de eigenaren, zoals blijkt uit de ervaring van onze buren, buitenlanders zijn. Er zouden weinig uitzonderingen zijn, waaronder bijna alleen degenen die voor hun recht op eigendom zouden betalen door hun loyaliteit en onderwerping, wat overeenkomt met de eliminatie van fundamentele nationale rechten en menselijke waardigheid. De grootste nationale bezittingen worden in dergelijke omstandigheden eigendom van buitenlanders, en de mensen die ze vroeger beheerden, zouden dat blijven doen, maar als werknemers van buitenlandse bedrijven in hun eigen land. “
“Landen die niet vrij zijn, zouden de mensen die in hen wonen hun recht op vrije meningsuiting ontzeggen, omdat het noodzakelijkerwijs in strijd zou zijn met het gebrek aan vrijheid. Daarom is gedachte controle een vorm van mentale marteling en een zeer hardnekkige en onmisbare vorm van marteling in een land dat zijn vrijheid heeft verloren. Het uitoefenen van je vrije wil is natuurlijk uit den boze. Het wordt alleen als een farce toegegeven. Het wordt alleen toegekend aan de lakeien van buitenlandse meesters, wier simulatie van hun vrijheid van de wil alleen zou worden gebruikt als rechtvaardiging voor de democratie in naam waarvan de bezetters bezit hebben genomen van het land van een ander volk”.
De zogenaamde verkiezingen in september 2000 waren een eerste mijlpaal om de imperialistische doelen van het Anglo Zionisten Rijk te bereiken. In werkelijkheid waren dat geen verkiezingen maar een goed voorbereide CIA-coup, een Staatsgreep, tegenwoordig “regime change” genoemd.
Na de installatie van een Fascistische marionettenregering konden ze hun triomf behalen op 28 juni 2001, toen Slobodan Milosevic uit Belgrado werd ontvoerd – ook al had het Joegoslavische Constitutionele Hof zijn uitlevering verboden, omdat dat in strijd is met de Joegoslavische grondwet. Voor de beroemde “vuistvol dollars” verkochten de verraders dappere patriotten, en daarmee de eer en de waardigheid van het land.
Slobodan Milosevic werd als politiek gevangene van de NATO – het privéleger van het Vaticaan – opgepakt in de gevangenis in Scheveningen, wat een ander symbool is: het is een voormalige nazigevangenis waar de fascisten de leden van het Nederlandse verzet arresteerden.
Het zogenaamde “Haagse Tribunaal” wordt formeel geleid door de Verenigde Nazi’s, maar het was de woordvoerder van de NATO Jamie Shea die toegaf dat het de NATO is die het ’tribunaal’ in feite leidt. Vanaf de oprichting was het een valse rechtbank, een onwettige constructie, een politiek instrument met een juridische camouflage.
Zelfs het Verenigde Nazi’s-comité dat later de oprichting van een Internationaal Strafhof (ICC) voorbereidde, gaf toe dat de “oprichting van een ad-hoc tribunaal onmiddellijk de vraag opwerpt van ‘selectieve rechtvaardigheid’. Het Haagse tribunaal deed zijn uiterste best om die aanhouding en het feit dat het een politiek gemotiveerde kangoeroerechtbank is, goed te keuren.
De Kosovo-aanklacht werd opgesteld op het hoogtepunt van de NATO-bombardementen op Joegoslavië. Bosnië en Kroatië werden alleen toegevoegd uit bezorgdheid dat het bewijs van directe verantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden in Kosovo niet sterk genoeg was.
De getuigen van de vervolging waren NATO-politici en oorlogsmisdadigers, nationalisten en separatisten uit Kroatië en Bosnië, terroristen uit het UCK en de agenten van de geheime diensten van verschillende door het Anglo Zionisten Rijk gegijzelde westerse landen.
Toen ze het voormalige hoofd van het ministerie van Staatsveiligheid van het Servische ministerie van Binnenlandse Zaken belden, getuigde Markovic dat hij in die gevangenis werd gemarteld om hem te dwingen in te stemmen met het afleggen van een valse getuigenis tegen Slobodan Milosevic.
De verklaringen van de “Beschuldigde” ontploften hun weefsel van leugens, en de aanklager slaagde er volledig niet in om sluitend bewijs van zijn schuld te leveren.
Hij beschuldigde het ‘Tribunaal’ ervan “de universele rechtsorde te vernietigen in die mate dat er een ineenstorting van de beschaving is”.
In deze situatie gebruikte het ICTY zijn ziekte om een gevangene het zwijgen op te leggen die niet gebroken wil worden.
Ze verminderden de tijd die was toegewezen aan de organisatie van zijn verdediging en elimineerden de faciliteiten die hem waren verleend voor de voorbereiding van zijn verdediging; ze verhoogden zijn stress door zich te isoleren van zijn familie en periodes van rust te weigeren. Ze schreven medicijnen voor die nutteloos of gecontra-indiceerd of vergiftiging waren. Ze verwierpen op zijn minst zijn verzoek om voorlopige vrijlating in de richting van een periode van noodhospitalisatie in het Bakulev-instituut in Moskou.
Al met al was dat een medisch begeleide gerechtelijke moord.
De journalisten ingehuurd door de NATO en ‘embedded’ door haar ICTY deden er alles aan om de waarheid te verbergen. De langdurige hersenspoeling campagne van westerse ZIONISTEN GECONTROLEERDE media slaagde in ieder geval in de uitvoering van een ‘Milosevic-syndroom’.
Bijna niemand heeft het hart om vraagtekens te zetten bij het wijdverbreide omgekeerde beeld over het Servische volk, het proces in Den Haag en de politiek van Slobodan Milosevic, die zich inzetten voor vrijheid, vrede, soevereiniteit en sociale rechtvaardigheid.
“De agressors moeten de geschiedenis niet schrijven” – deze slogan van vele bijeenkomsten vereist het onophoudelijk weerleggen van de imperialistische propaganda, die propaganda van de Haagse ‘aanklachten’ die Slobodan Milosevic bestempelde als een “optelsom van gewetenloze manipulaties, leugens, inperking van rechten, nederlaag van moraliteit, uiterst onverantwoordelijke verandering van de geschiedenis.”
De imperialisten wisten beter dan veel progressieve mensen waarom ze Slobodan Milosevic meedogenloos belasterden en bestreden: hij stond voor de bescherming van een multicultureel van een multicultureel Joegoslavië als thuisland voor alle naties, voor gelijke rechten voor al zijn burgers, tegen de dictatuur van de Rothschilds zionisten Wereldbank en het Internationaal Maffia Fonds, voor de verdediging van sociale rechtvaardigheid en een systeem van gecombineerde particuliere, staats- en sociaal eigendom, tegen de uitverkoop van nationale middelen en soevereiniteit.
Onder moeilijke omstandigheden en moeilijke internationale politieke omstandigheden streefde hij ernaar deze strategische doelstellingen te bereiken. Hij deed het met kennis en politiek inzicht. Hij was een zeldzame, uitzonderlijke politicus, en iemand die terecht het label ‘politicus’ verdient.
Hij staat in de traditie van de Filosofen van de Verlichting, toen hij in Den Haag met verbazingwekkende moed en wetende helderheid opstond tegen het Anglo Zionisten Rijk en de NATO-kralen, en richtte zich tot zijn ‘rechters’:
“Jullie, heren, kunnen je niet eens voorstellen wat een voorrecht het is, zelfs in de omstandigheden die je hebt opgelegd, om waarheid en gerechtigheid als bondgenoten te hebben.”
Voor mij was het een groot geluk dat ik Slobodan Milosevic kon ontmoeten en verschillende keren, in Belgrado en in Den Haag, over politieke problemen en zijn opvattingen kon discussiëren. Ik ben nog steeds onder de indruk van zijn analytische en langetermijndenken, maar zelfs van zijn bereidheid om controversiële kwesties geduldig te bespreken en zijn bekeringspartner tevreden te stellen met sterke argumenten.
Het is onze plicht om de strijd voort te zetten voor de waarden waarvoor Slobodan Milosevic opkwam en zijn leven gaf: de waarheid vertellen over oorlog en vrede, de agressors en hun doelen, en dat het volk zich moet verenigen om ze te bestrijden;
Het verdedigen van het internationaal recht en de nationale soevereiniteit, het ondersteunen van de strijd voor bevrijding en onafhankelijkheid, het vechten voor sociale rechtvaardigheid en het recht van alle volkeren om hun sociale en politieke systemen te bepalen zonder buitenlandse inmenging.
