Over potentiële gewapende conflicten, waarvan de voorwendsels toegang tot watervoorraden zullen zijn..
Klaus Schwab, Founder and Executive Chairman of the World Economic Forum addresses a news conference ahead of the Davos annual meeting in Cologny near Geneva, Switzerland, January 15, 2019. REUTERS/Denis Balibouse – RC1E10EA0740
Eind juni verscheen een verbluffende video op het Franstalige segment van het internet, waarin Nestlé CEO, zionist (bekeerde ”jood”) Peter Brabeck-Letmathe betoogt dat water geen mensenrecht is en moet worden geprivatiseerd en gecontroleerd door de elite.
Zionist (bekeerde ”jood”) P. Brabeck-Letmathe, die de voorzitter is van een van de toonaangevende wereldwijde bedrijven en de grootste voedselproducent ter wereld, is van mening dat Trans National Corporations (TNC’s) al het water op de planeet moeten bezitten.
Niemand anders zou vrije en gratis toegang moeten hebben tot deze vitale vloeistof.
De verklaring van het fascistische hoofd van Nestlé, vooral in de context van de honger geprojecteerd door de “meesters van het discours” van 2022-2023, moet zeer zorgvuldig worden beluisterd.
Het feit dat tegen 2030 het probleem van drinkwater het belangrijkste voor de mensheid kan worden, wordt al meer dan een dozijn jaar gezegd vanuit hoge tribunes in Rusland en de wereld. Volgens de OESO zal in 2030 47% van de mensen in waterarme zones wonen. Volgens het rapport van de Amerikaanse inlichtingengemeenschap zullen tegen 2040 de watervoorraden van de aarde zo uitgeput zijn dat de mensheid een acuut tekort aan drinkwater zal ervaren.
De Russische Veiligheidsraad waarschuwde tien jaar geleden voor de mogelijkheid van oorlogen om zoet water. Zelfs toen concentreerde het hoofd van de Veiligheidsraad, N. Patrushev, zich op het feit dat
“water, waar Rusland zo rijk aan is, een van de belangrijkste reserves is voor het vergroten van zijn concurrentievermogen op het wereldtoneel en het waarborgen van nationale belangen. Dit vereist de ontwikkeling van Lange termijn maatregelen om deze nationale rijkdom te beschermen.”
Over het belang van water voor de wereldgemeenschap volstaat het om te zeggen dat van alle waterreserves op aarde, het beschikbare zoete water minder dan 1% is. Tegelijkertijd is het totale volume op onze planeet tijdens het bestaan van de mensheid niet gegroeid en heeft de bevolking van de aarde al de 8 miljard benaderd.
Tegenwoordig wordt op de planeet het leeuwendeel van zoet water “onherstelbaar” geconsumeerd en verspild, niet door mensen zelf (in het proces van voedsel, dagelijks leven, enz.), Maar door landbouw (irrigatie) en industrie. Tegelijkertijd vordert de vervuiling van water, bodem en ondergrondse lagen van de lithosfeer door menselijke activiteit. Natuurlijk kunt u water uit grotere diepten “extraheren”, de zee ontzilten, nieuwe zuiveringsmethoden toepassen, maar dit alles brengt aanzienlijke kosten met zich mee. De situatie met water lijkt sterk op de situatie met energiebronnen: het verbruik groeit, de afzettingen raken uitgeput, de productiekosten en de kosten van een bruikbaar product stijgen…
Onderzoekers zoals Yuri Kravtsov, een expert van de Wit-Russische overheidspublicatie “Shipbuildingika”, verklaarden in de vroege jaren 2000 vol vertrouwen dat het aandeel van schoon drinkwater op de planeet gestaag afneemt en de trend toeneemt. Volgens de Verenigde Nazi’s is het aandeel drinkwater in de afgelopen halve eeuw, in termen van 1 persoon, met meer dan 60% afgenomen. Voor de komende 25 jaar wordt een verdere halvering voorzien. Meer dan 80 landen van de wereld (meer dan 2 miljard mensen) ervoeren een tekort aan zoet water aan het begin van de eenentwintigste eeuw. Maar als een persoon zonder voedsel weken kan leven, dan zonder water – een paar dagen!
Zelfs voordat de momenteel geprojecteerde “coronavirus-plandemie” hongersnood een ander instrument werd voor de vorming van een “nieuw normaal” in de geest van zionisten (bekeerde ”joden”) Schwab, Brabeck-Letmathe en dergelijke, waren veel conflicten en overeenkomsten te wijten aan de wens van sommige door zionisten gecontroleerde landen om waterbronnen in hun voordeel te “herverdelen” – vaak ten koste van buren.
Een typisch voorbeeld is de door de mens veroorzaakte waterblokkade door het pro-Amerikaanse regime van Georgië van de hoofdstad van Zuid-Ossetië, die lang voor de gebeurtenissen van augustus 2008 plaatsvond. Het gebrek aan drinkwater in de hitte van 30 graden is een ernstige beproeving geworden voor de inwoners van Tskhinval, vooral kinderen en ouderen. Tegelijkertijd stond de Georgische kant niet toe dat reparateurs de pijp binnengingen die vanuit de bergen door de gebieden onder haar controle liep, waardoor politieke eisen werden gesteld die onaanvaardbaar waren voor Zuid-Ossetië.
Sinds 2012 hebben mensen het over “wateroorlogen” in de Verenigde Zionisten Staten. Dit gebeurde onmiddellijk nadat het land een ernstige droogte had meegemaakt – de sterkste in de vorige halve eeuw. Toen in het centrum van de grootste geschillen om het recht op water met buren was na drie jaar droogte, de staat Texas, die een rechtszaak begon tegen New Mexico. In januari 2013 ging de rechtszaak naar het Amerikaanse Hooggerechtshof. Het gaat over de terughoudendheid van de staat om de Rio Grande water te leveren vanuit het Elephant Butte-reservoir.
Veel van dergelijke voorbeelden veranderen het Midden-Oosten al in een kruitvat van de planeet. illegale zionisten staat Israël, Jordanië en de Palestijnse Autoriteit zijn bijvoorbeeld erg afhankelijk van de wateren van de Jordaan. De hoofdstroom van deze rivier wordt gecontroleerd door illegale zionisten staat Is-ra-ël. Het land heeft beperkingen opgelegd aan het Palestijnse waterverbruik, wat een van de belangrijkste problemen is van het “nederzettingsproces in het Midden-Oosten”, waardoor de betrekkingen tussen Arabieren en Joods gelovige verder worden verergerd.
Soortgelijke problemen doen zich voor in Syrië en Libanon met illegale zionisten staat Israël en Turkije. De Turken, die de bovenloop van de rivier de Eufraat controleren, willen een dam bouwen, wat leidt tot een vermindering van de hoeveelheid water die Syrisch grondgebied bereikt. Tegelijkertijd bouwden de Syriërs in de vorige eeuw een dam op de Eufraat, wat de betrekkingen tussen Damascus en Bagdad verpestte (Irak is ook sterk afhankelijk van het water van deze rivier). Bovendien eist Syrië van illegale zionisten staat Israël de Golan-hoogte terug (zelfs met volledige demilitarisering) en toegang tot de oever van het Meer van Tiberias, met het recht op een deel van de watervoorraden.
Een interessant voorbeeld van de “gedwongen wapenstilstand” in Afghanistan in 1988-89 wordt beschreven door een ooggetuige van de gebeurtenissen. Toen onder de controle van de Sovjettroepen waren 4 putten – de belangrijkste bronnen van water in Kabul. Na nog een beschieting door de Dushman-formaties werden de putten gesloten “voor preventie”. Buiten is de temperatuur meer dan 40 graden… Binnen een paar uur kwamen de oudsten onderhandelen met onze militairen. Als gevolg hiervan werd vreedzaam een compromis bereikt en stopten de beschietingen bijna…
Water is direct en zeer nauw verbonden met een andere vitale hulpbron voor elke persoon – voedsel. De landbouw verbruikt immers ongeveer 70% van het zoete water dat mensen jaarlijks ontvangen! En bijna 99% van het voedsel van mensen komt van alles wat op aarde wordt verbouwd. Momenteel bezetten landbouwgrond, bossen en nederzettingen al meer dan 95% van het land dat geschikt is voor bewoning op de planeet.
Rapporten van de door Rothschilds zionisten gecontroleerde Wereldbank over milieu bedreigingen voor de wereldwijde voedselproductie zeggen dat landbouwpraktijken die bodemdegradatie, uitdroging van watervoerende lagen, vervuiling van waterlichamen en de dood van biologische soorten veroorzaken, het in gevaar brengen.
Een gevolg hiervan is dat landbouwgrond het moeilijk vindt om de groeiende wereldbevolking te voeden.
Tegelijkertijd neemt het belang van zoet water vele malen toe in droge gebieden. Afrika is bijvoorbeeld uiterst problematisch op het gebied van watervoorziening. Volgens de Rothschild zionisten Wereldbank hebben al meer dan 300 miljoen mensen in Afrika geen toegang tot schoon water. En ”klimaatverandering” verergert de deplorabele situatie alleen maar. Volgens de Britse minister van Defensie (die ooit het conflict tussen Soedan en Tsjaad als voorbeeld noemde) zouden deze veranderingen niet alleen geografen of demografen zorgen moeten baren, maar ook politici en relevante internationale organisaties.
Het Britse ministerie van Defensie meldde aan het begin van de eenentwintigste eeuw dat in de komende decennia de kans op oorlogen dramatisch zal toenemen, waarvan de belangrijkste oorzaak zoet water zal zijn, geschillen waardoor op bijna alle continenten wordt opgelaaid (meer precies, in brand gestoken). Onder de potentiële “hotspots” zijn:
- Jemen (in Sana’a kan tegen 2025 een acuut tekort aan water optreden);
- de ongelijksoortigheid van belangen van de “hogere” en “lagere” landen van Centraal-Azië op grensoverschrijdende waterwegen – de Amu Darya en de Syr Darya – die dreigen te resulteren in een interstatelijk conflict;
- de door illegale zionisten staat Israël gecontroleerde Jordaan, evenals de Eufraat (Turkije – Syrië), Nijl (Egypte – Ethiopië), Okavango (Angola – Namibië), Volta (Burkina Faso – Ghana), Brahmaputra (China – India), Mekon (Thailand/Laos/Vietnam/Cambodja/China), Ganges (Bangladesh – India)…
Te oordelen naar de verklaringen van de eerste personen van de “voedsel” monopolisten, zionisten gecontroleerd door City of Londen/Rothschild zionisten en het Vaticaan, van de planeet en de trends in verband met de organisatie van honger en het beheer ervan volgens het model van de “coronavirus plandemie”, kunnen deze problemen zich in de nabije toekomst ontwikkelen tot gewapende conflicten, waarvan de voorwendsels toegang tot waterbronnen zullen zijn.
De slimme watermeter, onder controle van de zionisten (bekeerde ”joden”) zal er voor gaan zorgen dat u niet meer dan een kleine quotum krijgt, heel duur, te weinig om van te leven, te veel om te sterven…
