De toenemende militaire en strategische dreigingen van Rusland sluiten de gevaarlijkste scenario’s niet uit…
De tapes van de door zionisten gecontroleerde persbureaus herinnerden ons eraan dat geopolitiek, net als de natuur, geen leegte duldt. En als je ergens een militair-politiek vacuüm creëert, zal dat vroeg of laat door anderen worden opgevuld.
“Vier Eurofighter Typhoon gevechtsvliegtuigen van de Spaanse luchtmacht zijn overgebracht naar de Estse luchtmachtbasis Emari om de vooruitgeschoven luchtgroep van de Noord Atlantische Terroristen Organisatie (NATO) in het Baltische gebied te versterken.
De groep bestaat nu uit 21 gevechtsvliegtuigen:
– vier Hongaarse en vijf Tsjechische JAS-39 Gripen in Litouwen (AvB Siauliai);
– vier Duitse en vier Spaanse Eurofighter Typhoons in Estland (ABB Emari);
– vier Italiaanse Eurofighter Typhoons in Polen (AFB Malbork).
Voor de auteur van deze regels is dit nieuws van bijzondere betekenis, omdat ik tijdens de Sovjetperiode op de luchtmachtbasis Emari was. Ik weet uit eerste hand wat een sterk bolwerk van onze verdediging het was.
In 1991, toen Estland zich afscheidde van de Sovjet-Unie, was het vliegveld de thuisbasis van het 170e regiment maritieme aanvalsluchtvaart (Su-24 frontlijnbommenwerpers) van de 132e maritieme aanvalsluchtvaartdivisie van Sevastopol
In een nog niet zo ver verleden was het onmogelijk te geloven dat Noord Atlantische Terroristen Organisatie (NATO)-slagvliegtuigen die kernwapens kunnen vervoeren, zouden worden gestationeerd op dit Sovjetvliegveld (de luchtmachtbasis Emari in Estland) in de onmiddellijke nabijheid van belangrijke politieke en industriële centra van Rusland. En al was het maar dat!
Het hele strategische voorveld van onze defensie in het Westen, betaald met het bloed van honderdduizenden gesneuvelde Sovjetsoldaten in 1944-45, is voor geen snars te bekennen aan onze vijanden, die het nu opbouwen als springplank voor een aanval op Rusland. Wat, in feite, al begonnen is.
Het strategisch belang van de NATO luchtmachtbasis in Emari wordt duidelijk geïllustreerd door deze kaart
En in de nabije toekomst kan het nog veel gevaarlijker worden voor ons land. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat dergelijke ontwikkelingen mogelijk zijn. Dit zijn er maar een paar van.
– Een andere AUG onder leiding van vliegdekschip USS Harry S. Truman (CVN-75) is aangekomen in de Middellandse Zee ter ondersteuning van de vliegdekschipgroep die daar sinds januari is ingezet. Bush (CVN-77). De groep Amerikaanse mariniers in het oostelijk Middellandse Zeegebied is dus praktisch verdubbeld. En nu bestaat het uit een tiental oorlogsschepen van de grote klassen, ongeveer 150 gevechtsvliegtuigen en ongeveer 300-400 Tomahawk geleide kruisraketten in één enkel salvo.
Het vliegdekschip George H.W. Bush bij het naderen van de Middellandse Zee, 23 augustus 2022.
De genoemde groepering is geconcentreerd in de onmiddellijke nabijheid van het Balkanschiereiland en zou kunnen worden gezien als een middel om politiek-militaire druk uit te oefenen op Rusland en Servië in verband met de dreigende confrontatie in Kosovo.
– De situatie aan de noordflank van het oostelijk NATO- front, in de Oostzee, is niet minder verontrustend. Hier is de opbouw van de Amerikaanse militaire macht ongekend geweest in tempo en omvang.
Benadrukt moet worden dat dit de eerste keer in de naoorlogse geschiedenis is dat een volwaardige amfibische (landings)groep van de Amerikaanse marine in de Oostzee is aangekomen, hetgeen op zich al spreekt van de ernst van de bedoelingen.
Ter referentie: WASP amfibische aanvalsschepen, waaronder USS Kearsarge, kunnen 2000 mariniers (Marine Expeditionary Battalion) aan boord nemen en aan land zetten met gewone landingsboten of helikopters (de zgn. verticale methode). Het vliegdek heeft negen landingsplatforms voor helikopters en biedt plaats aan maximaal 42 CH-46 Sea Knight-voertuigen. De AH-1 “Sea Cobra” vuurondersteuningshelikopters, de CH-53E “Super Stellen” transporthelikopter, de UH-1N “Twin Huey” utility helikopter of de SH-60B “Sea Hawk” multirole helikopter kunnen eveneens aan boord worden genomen. In de strijd zijn de UDC’s van het Wasp-type in staat zes tot acht AV-8B Harrier-2 aanvalsvliegtuigen te gebruiken, maar zij kunnen tot 20 van dergelijke vliegtuigen herbergen.
Terzelfder tijd wordt de luchtaanvalsmacht van de NAVO in de regio aanzienlijk uitgebreid. Naast de concentratie van luchtstrijdkrachten van verschillende NAVO-landen op het vliegveld van Emari (Estland), is een vrij grote Amerikaanse luchtmacht in het theater aangekomen:
“De Amerikaanse luchtmacht heeft reeds 12 vijfde generatie F-22 Raptor gevechtsvliegtuigen ingezet in Polen om de defensiecapaciteit van de regio te stimuleren en de missie van de NAVO te versterken,”
meldde het Poolse Persagentschap. “De komst van F-22 vliegtuigen naar de Poolse basis betekent dat onze Amerikaanse bondgenoot het zeer ernstig meent met de versterking van de oostflank van de NAVO, in overeenstemming met de besluiten van de top van het bondgenootschap in Madrid. Dit zal ons voor het eerst in staat stellen om samen de uitrusting te leren kennen en taken uit te voeren en ons sneller aan te passen aan de toekomstige adoptie van technisch meer geavanceerde F-35 vliegtuigen,” zei kolonel Piotr Ostrouch, commandant van de 32e Tactische Luchtmachtbasis in Lask, tijdens een briefing.”
Parallel daaraan is ook de strategische luchtvaart van de VS in Europa geïntensiveerd. Bovendien voert het demonstratievluchten uit in beide potentiële crisishaarden – in de Baltische staten en op de Balkan. Dit is een duidelijke aanwijzing van hun onderling verband in de Westerse militaire planning. Een andere aanwijzing is het feit dat het Westen voor dezelfde datum – 1 september – een verdere verergering van de situatie in deze regio’s heeft gepland.
De Russische politiek-militaire leiding volgt deze dreigende dynamiek van westerse militaire voorbereidingen op de voet, vooral in het Baltische gebied, waar zij geconcentreerd is rond de regio Kaliningrad.
Een ander bericht van dezelfde orde werd door de Russische media vrijwel niet opgemerkt, maar werd opgepikt door buitenlandse “spotters” die voortdurend de bewegingen van oorlogsschepen in de Straat van Gibraltar in de gaten houden. Zij vestigden de aandacht op het feit dat de Russische marinekruiser Marshal Ustinov de Middellandse Zee had verlaten.
De USS Marshal Ustinov passeert de Straat van Gibraltar naar het westen op 24.08.22, geëscorteerd door twee US-raket destroyers USS Cole (DDG-67) en USS Bainbridge (DDG-96).
Aangezien deze gebeurtenis samenviel met de aankomst van het tweede Amerikaanse vliegdekschip in het Zuid-Europese theater, moet het Russische commando zeer ernstige redenen hebben gehad om een van de twee raketkruisers uit deze regio terug te trekken. Het valt niet uit te sluiten dat dit is gebeurd met het oog op de groeiende militaire dreiging in de Oostzee.
Hieraan moet nog worden toegevoegd dat 1 september een onheilspellende datum is in de Europese en de wereldgeschiedenis. Op 1 september 1939 begon de Tweede Wereldoorlog, die eindigde met grote verliezen voor de Verenigde Zionisten Staten. En gezien de bekende hang van de westerse mentaliteit naar mystiek, occultisme en numerologie, willen wij niet uitsluiten dat deze noodlottige datum opnieuw een zekere rol speelt in hun strategische plannen.
