Alle hierboven afgebeelde peperzaailingen werden gedurende 200 dagen onder identieke omstandigheden opgekweekt, op één verschil na. De planten in de bovenste drie kaders (A, B en C) kregen dagelijks kraanwater dat eerst een uur in een glazen kolf had gestaan. De planten in de onderste drie kaders (D, E en F) kregen dagelijks leidingwater in een identieke glazen fles, maar de fles had eerst een uur naast deze WiFi-router gestaan:
Die studie, gedaan aan de Islamitische Universiteit van Gaza, werd gepubliceerd in 2020.
Dezelfde wetenschappers hadden eerder maïszaailingen en peperzaailingen gedurende 30 dagen water gegeven met water dat in een magnetron was verwarmd en vervolgens was afgekoeld. Het tijdschrift waarin dat artikel werd gepubliceerd bevatte geen foto’s van de planten, maar de resultaten waren net zo dramatisch. Planten die bewaterd werden met water dat eerder in de microgolfoven was verwarmd, deden het niet goed. “De bladeren van zaailingen die waren bewaterd met water uit de magnetron hadden een bleekgroene kleur en hun textuur was glad in vergelijking met de controle. In het geval van de controle hadden de bladeren daarentegen een donkergroene kleur en was de textuur ruw.”
Wetenschappers in Pakistan, in een studie gepubliceerd in 2019, verkregen soortgelijke resultaten met zes verschillende soorten planten, in een experiment dat ook 30 dagen duurde. Water dat eerder één minuut in de magnetron was gegooid, verminderde de lengte van de wortels en scheuten van de planten, hun diameter, hun gewicht, hun chlorofylgehalte en hun bladoppervlakte, en vertraagde hun bloei. Maar nogmaals, de gepubliceerde foto’s vertellen het verhaal beter. De “controle” planten werden bewaterd met water dat niet eerder was verwarmd. De “leidingwater”-planten kregen water dat op een fornuis was verwarmd en daarna was afgekoeld. De “microgolf”-planten kregen water dat gedurende één minuut in een microgolfoven was verwarmd en daarna was afgekoeld:
Dieren die microgolfvoedsel krijgen, doen het net zo slecht. Wetenschappers van de Federal University of Technology in Nigeria voerden twee groepen jonge ratten een identiek dieet met gekookte rijst en stoofpot, bonen, yams en gekookte vis — identiek behalve dat het voedsel voor de ene groep gedurende vier minuten in de magnetron werd verhit en daarna werd afgekoeld. Na drie maanden waren alle bloedparameters aangetast bij de ratten die microgolfvoeding kregen. De rode bloedcellen daalden met 12%, de witte bloedcellen met 30%, het verpakte cel volume daalde met 25% en de hemoglobineconcentratie met 19%. Lymfocyten, monocyten en eosinofiele namen allemaal significant af, terwijl neutrofielen significant toenamen. Deze studie werd gepubliceerd in 2015.
In een vervolgstudie, gepubliceerd in 2017, kregen ratten 42 dagen lang een identiek dieet dat ofwel niet was gemicrowaved, ofwel gedurende 2, 4 of 6 minuten was gemicrowaved en vervolgens was afgekoeld. Alle ratten die microgolfvoedsel kregen, hadden significant lagere niveaus van antioxidant-enzymen, vitamine A en vitamine E in hun bloed. Hoe langer het voedsel in de magnetron was geweest, hoe lager het gehalte aan antioxidanten en vitaminen in het bloed van de ratten.
Een ander onderzoeksteam, aan de Universiteit van Lagos, mat de antioxidantniveaus in de hersenen en lever van ratten die zes weken lang microgolfvoedsel te eten kregen, met vergelijkbare resultaten, gepubliceerd in 2014. “Uit het resultaat bleek dat de activiteiten van antioxidant-enzymen drastisch afnamen (p<0,05) bij ratten die het gemicrowaved voedsel kregen, vergeleken met hun controles.”
Een onderzoeker van de Koya-universiteit in Irak voerde zwangere ratten gedurende 18 dagen ofwel voedsel dat in een conventionele oven was gekookt, ofwel voedsel dat in de magnetron was gekookt, waarna ze werden opgeofferd en de pancreas van hun embryo’s werd onderzocht. De alvleesklier van de embryo’s waarvan de moeder microgolfvoedsel had gegeten, vertoonde pathologische veranderingen. Het pancreasweefsel was beschadigd, waaronder de β-cellen van de eilandjes van Langerhans, de cellen die insuline produceren.
En in 2021 voedde een ander team van Nigeriaanse onderzoekers, aan de Crawford University, ratten gedurende drie weken met rattenbolletjes die ofwel niet waren gemagnetiseerd ofwel gedurende 1 minuut en 30 seconden waren gemagnetiseerd. De ratten die gevoed werden met microgolfkorrels hadden na de derde week significant veranderde niveaus van totaal cholesterol, totaal triglyceriden, HDL, LDL, ALP, AST, ALT, totaal eiwit, en totaal en indirect bilirubine. En ze hadden al na één week significante veranderingen in het aantal witte bloedcellen, het aantal rode bloedcellen, hemoglobine en het volume van de verpakte cellen.
En een ander team van onderzoekers, aan de National University of Medical Sciences in Pakistan, voerde volwassen muizen gedurende vier weken microgolf muizenbolletjes en onderzocht vervolgens hun teelballen. De muizen die met microgolfvoedsel werden gevoederd, hadden een aanzienlijk kleinere diameter van de zaadbuisjes en een aanzienlijk kleinere hoogte van het kiemepitheel in hun testes.
In de jaren tachtig vroeg ik me af waarom ik buikpijn kreeg na het eten van restaurantvoedsel, een pijn die ongeveer 30 minuten aanhield. Het gebeurde niet elke keer als ik naar een restaurant ging, maar alleen soms, en willekeurig. Op een dag begon ik, bij wijze van experiment, bij elke maaltijd die ik in een restaurant bestelde, aan te geven dat ik niet wilde dat het eten in de magnetron was gekookt of verhit. Vanaf die dag tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer zo’n buikpijn gehad van eten in een restaurant. Ik heb ook nog nooit, in mijn leven, thuis voedsel in de magnetron opgewarmd.
Een microgolfoven verwarmt je eten niet direct. In plaats daarvan wordt er elektrische energie in je eten gestopt, die indirect in warmte wordt omgezet. Water is een polair molecuul, wat betekent dat het een positieve en een negatieve pool heeft. Een elektrisch veld dwingt elk polair molecuul om zich in de richting van het elektrische veld te richten. Aangezien een microgolfoven werkt op een frequentie van 2,45 GHz, d.w.z. 2,45 miljard hertz, dwingt het alle watermoleculen in uw voedsel om zich in dezelfde richting op te stellen, en 2,45 miljard keer per seconde heen en weer te bewegen. De wrijving van al die bewegingen verwarmt je voedsel. Maar het verhit niet alleen je voedsel, het zet ook een soort elektrische lading in je voedsel, en als je het voedsel meteen opeet, wordt die elektrische energie naar je maag overgebracht, en dat kan pijn doen.
Het is duidelijk dat er ook langetermijneffecten op het lichaam zijn, aangezien uit de bovengenoemde studies is gebleken dat het eten van voedsel dat in de magnetron is bereid, zeer schadelijke effecten heeft op je bloed en organen.
