Aanval op Iran lijkt onafwendbaar
De waarschuwing van de Premier van Israël Binyamin Netanyahu op 27 september 2012 tijdens de 67ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om in de lente-zomer van 2013 Iran aan te vallen, verdient ons aller aandacht. Het is nu lente en over een maand, op 21 juni, begint de zomer. Volgens Netanyahu nadert Iran de fase dat het over voldoende verrijkt uranium beschikt om er een atoombom van te maken. En hij wil dat voorkomen door de Iranese uranium verrijkingsfabrieken aan te vallen.
Volgens zijn zeggen is in een land zo groot als Engeland. Duitsland, Frankrijk en Italië het bijna onmogelijk om een werkplaats te vinden ter grootte van een klaslokaal waar het ontstekingsmechanisme wordt gemaakt of de bom zelf. Wat men wel weet te vinden zijn de fabrieken waar in duizenden centrifuges het uranium verrijkt,. Fabrieken die diep onder de grond zijn verstopt.
Israël gaat eraan voorbij dat het zelf over een stevig arsenaal aan atoomwapens beschikt (1). Volgens de auteur Warner D. Farr van “The third temple’s holy of holies: Israëli’s nucleair weapons” heeft het land meer dan 400 thermonucleaire en nucleaire bommen (2). En in juli 2012 ontdekt het Duitse tijdschrift Der Spiegel dat Israël de in Duitsland gebouwde onderzeeërs uitrust met kruisraketten voorzien van een atoomkop. De Israëlische Minister van Defensie vertelt het tijdschrift dat de Duitsers er trots op kunnen zijn dat de Duitsers het bestaan van de staat Israël voor jaren hebben veilig gesteld (3). Dus wanneer Iran een paar atoombommen zou hebben, is dat niet het begin van een atoomoorlog tussen Israël en Iran, want Iran heeft met een paar bommen versus de 400 van Israël geen enkele kans om zo’n oorlog te winnen.
Inzet olie en de US dollar
De reden van het conflict is dat Iran de oliebelangen van de Verenigde Staten aantast. En met de oliebelangen het voortbestaan van de Amerikaanse petrodollar en daarmee het voortbestaan van de Amerikaanse economie.
Eerder wilde op 6 november 2000 Saddam Hussein de Irakezen olie in euro’s verkopen. De dollar zakt weg en in juli 2002 wordt de situatie zo kritisch, dat het IMF waarschuwt dat de dollar dreigt om te vallen. Een maand later vertelt Dick Cheney, vicepresident onder George W. Bush, dat Irak massa vernietigingswapens heeft. Op 19 maart 2003 vallen de geallieerden het land binnen en op 5 juni 2003 wordt de Iraakse olie weer in dollars verkocht.
En deze geschiedenis staat op het punt om te worden herhaald:
In 1999 geeft Iran openlijk te kennen, dat het euro’s voor haar olie wil gaan accepteren. Ondanks Bush dreigende taal, hij noemt Iran een onderdeel van de “as van het kwaad”, zet Iran zijn zin door.
In 2008 richt Iran een oliebeurs op, de Kish Commodity Exchange, die de concurrentie aangaat met de twee bestaande beurzen die tot nu toe de wereldhandel in olie in handen hebben: de New York Mercantile Exchange (Nymex) en de Londense International Petroleum Exchange (IPE).
In maart 2012 kan op de Iraanse oliebeurs niet meer met de Amerikaanse dollar worden betaald. De Kish Commodity Exchange accepteert alleen euro, yen, yuan, rupee en nog wat andere munteenheden. Als gevolg hiervan worden op 17 maart 2012 de Iraanse banken van het in Terhulpen, België, gevestigde internationale financiële transfer netwerk de Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) afgesloten. Dit gebeurt op verzoek van de Europese Unie in het kader van de economische sancties tegen Iran.
De Iranese oliebeurs kan ertoe leiden dat op den duur de OPEC landen hun olie op deze beurs tegen een andere valuta dan de dollar gaan verhandelen.
Gebeurt dit van de ene dag op de andere dan is dit een ramp voor de Amerikaanse dollar. Voor de Verenigde Staten met een enorme buitenlandse schuldenlast is de dollar de belangrijkste transactiemunt, beleggingsmiddel en reservemunt voor de nationale banken. Enkel en alleen omdat er zo’n grote vraag naar dollars bestaat, kan de Amerikaanse Federale Reserve Bank ongestoord dollars bijdrukken en de Amerikaanse staatskas wat bijvullen. Dit ongelimiteerd bijdrukken stopt wanneer de petrodollar zijn macht in de oliehandel en als ’s werelds belangrijkste betaalmiddel verliest. De kredietcrisis waarmee de Verenigde Staten dan zal worden geconfronteerd, zal catastrofale vormen aannemen. In 1950 had de dollar vergeleken met de dag van vandaag een koopkracht van $ 4.51. Dertig jaar later in 1980 was dat nog maar $1.21. Weer dertig jaar later in 2013 zien we dat wanneer de petrodollar zijn basis verliest, deze munt in elkaar zal storten. En met de dollar valt ook de Amerikaanse beurs op Wall Street om, gaan er banken failliet en dreigt er net zoals in de jaren dertig hyperinflatie.
Derde Wereldoorlog
De situatie is dreigend en kan uitlopen in een Derde Wereldoorlog en een enorme economische chaos. Het Europees Parlement kan samen met de verenigde Staten militair ingrijpen in Libië. En dat lokte op 2 maart 2011 een dreiging uit van de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad: “Als de Verenigde Staten [en dus ook Europa, red.] militair ingrijpen in Libië, zal dat land veranderen in een kerkhof voor Amerikaanse [en Europese, red] militairen”.
Volgens Ahmadinejad heeft de vorige Amerikaanse president, George Bush, “een bedrog genaamd 11 september” gebruikt om Irak en Afghanistan aan te vallen. “Als jullie nog eens militair ingrijpen, in welk land in Noord-Afrika of het Midden-Oosten dan ook, zullen de regionale naties opstaan en jullie soldaten begraven“, aldus het staatshoofd van de islamitische republiek.
En zo wordt het Nederlandse volk meegesleurd in mogelijke oorlogen die door de Verenigde Staten en Europa worden bedacht. Is dat wat u wilt?