TIME-Magazine’s sympathieke “man van het jaar” en zijn “War on Terror”
Het is 1938 als het gerenommeerde TIME-Magazine een voormalige koorknaap, katholiek, ideale schoonzoon, zeer geliefd en gerespecteerd leider kiest tot “man van het jaar.” Hij is een ware messias die het Duitse volk gaat redden van economische ondergang. Ook in Nederland is de partij van deze hoffelijke, zorgzame en sympathiek gevonden man en bevriend staatshoofd in bepaalde kringen populair. Dat geldt zeker voor het fascistisch gedachtegoed.
In 1935 behaalt de Nederlandse tegenhanger van de Duitse Nationaal Socialisten, de Nationaal Socialistische Beweging, voor de verkiezingen van de Provinciale Staten 7.94% stemmen van het totaal. Daar er in deze tijd opkomstplicht geldt bij de verkiezingen, geeft dat een goede indicatie van de volksopinie. De Nederlandsche Unie schurkt qua ideeën dicht aan tegen de Nationaal Socialisten, zonder daar met uiterlijk vertoon in uniformen, zoals bij Nationaal Socialisten, voor uit te willen komen en is net als zij uit op vergaande samenwerking met Duitsland. Landshistoricus Lou de Jong beschuldigt de Unie later van collaboratie. Op haar hoogtepunt telt deze massabeweging 1 miljoen sympathisanten, waarvan 800.000 leden. Geen partij in Nederland was ooit zo groot. De meest extreme fascistoïde partij is het Zwart Front dat in 1937 8178 stemmen behaalt. Op een bevolkingsaantal dat nog niet de helft telt van het huidige, is het aantal sympathisanten en leden van de fascistisch georiënteerde partijen ongekend.
Ook de protestanten, met name in Duitsland, staan welwillend tegenover de Nationaal Socialisten. Zij verenigen zich daar in de Glaubensbewegung Deutscher Christen die hun gedachtegoed wil integreren in het christendom en de tot het protestantisme bekeerde joden verbannen. De streng protestantse minister president Colijn – met wie Balkenende dikwijls wordt vergeleken – en CDA-voorlopers als minister president De Geer en de latere minister president De Quay, zijn gefascineerd door het fascisme met zijn nadruk op de “gezonde” normen en waarden, bepleiten onderwerping aan en verregaande samenwerking met het “bevriende staatshoofd” en snoeren critici de mond. Ondanks alle heldhaftige films rond 5 mei als “Soldaat van Oranje” die ons het tegendeel willen doen geloven, biedt slechts een kwart procent van de Nederlanders na 1940 georganiseerd verzet tegen de onderdrukking. 99,75% neemt niet actief deel, aldus De Volkskrant van 8 november 2006.
Het per 2 augustus 1934 aangetreden nieuwe staatshoofd van Duitsland is een held die de angst gaat wegnemen voor de “terroristen”, de communisten die op 27 februari 1933 tot ontreddering en paniek van de Duitsers, hun parlementsgebouw, de historische Reichstag, in brand zouden hebben gestoken. Daarom laat hij direct volgend op deze terreurdaad voor de “veiligheid” van de burgers op 23 maart 1933 een “Patriot-wet” door het parlement aannemen, die maatregelen mogelijk maakt die in de jaren daarna stapvoets steeds meer privacy, rechten en vrijheid afnemen. Deze Volmachtenwet (Ermächtigungsgesetz) ter bestrijding van het “terrorisme” geeft de overheid nagenoeg onbeperkte bevoegdheden en macht die zich voortdurend uitbreiden in de jaren erna.
Onder de nieuwe maatregelen valt de invoer van de identificatieplicht met een persoonsbewijs voorzien van vingerafdrukken, een aangezichtsfoto, een persoonsnummer en gekoppeld aan een centrale database. Het volk, waaronder keurige burgers als joodse middenstanders, accepteert het persoonsbewijs begripvol: “wij zijn nette burgers en hebben immers niets te verbergen”, is hun argument. De maatschappelijke terreur zou voornamelijk afkomstig zijn van een bepaalde bevolkingsgroep met een “barbaars geloof”, gepresenteerd als gemeenschappelijke vijand. Via Mainstream Media als het ANP en de Telegraaf, documentaires, toespraken en pamfletten wordt deze boodschap voortdurend aan het volk op beangstigende wijze duidelijk gemaakt en de “War on Terror” verdedigd.
Om de burgers te beschermen tegen deze “terroristen” in het kader van de “Schutzhaft” krijgt de Gestapo, de geheime staatspolitie van Duitsland, per 30 november 1933 steeds meer bevoegdheden. Zo mag zij verdachte burgers op grond van hun “risicoprofielen”, opgeslagen in de centrale database tezamen met de gegevens van het persoonsbewijs, zonder verhoor door de rechter in hechtenis nemen en opsluiten in concentratiekampen.
Dit overkwam huismoeder mevrouw Van Apeldoorn die op grond van haar “risicoprofiel” – haar broer was lid van een linkse partij en ze las de “foute” boeken – vier jaar in preventieve hechtenis wordt genomen in kamp Ravensbrück, aldus haar zoon in een ingezonden brief van 26 november 2006 aan De Volkskrant. In Nederland werken, de Gestapo en de Nederlandse overheid, nota bene, al vanaf het begin van de jaren dertig samen om deze “Marxistische en Joodse elementen aan te houden”, concludeert G. van Roon in een onderzoek beschreven in De Volkskrant van 19 december 1997.
Voor grootscheepse volksmanipulatie is, net als nu, beheersing van de massa-media cruciaal. Het “juiste” nieuws over de strijd tegen de terreur, sport, educatie, doorspekt met “gezonde” normen en gezinswaarden wil Adolf Hitler – want over hem hebben we het – gelardeerd met voorlopers van soaps en reality TV, voortaan via de kabel naar iedere burger brengen. De Daily Mail publiceert op 21 oktober 2008 een artikel over hoe de nazi’s al in 1945 op het punt staan van een ultieme technologische doorbraak die massale overheidspropaganda en een big brother staat mogelijk zou maken, juist als de geallieerden binnenvallen. Dit technologische instrument speciaal ontwikkeld als spreekbuis van de macht en ter manipulatie van de massa heet, aldus de krant: …kabeltelevisie. Later zullen Duitse wetenschappers in de Verenigde Staten de spil zijn in de ontwikkeling van geavanceerde futuristische technologie.
De Europese Economische Gemeenschap blijkt een nazi-ontwerp. Vooruitlopend op het Red House Report openbaart Hitler in 1940 zijn plannen om Europa politiek, sociaal en economisch tot een eenheid te smelten volgens zijn Nieuwe Orde of “Neuordnung.” Walther Funk, president van de Reichsbank, tevens minister van Economische zaken, ontwerpt samen met vakgenoten de blauwdruk van de Europese Economische Gemeenschap zoals de EU voorheen genoemd werd. Ziet u overeenkomsten tussen toen en Nu ??