Wat al jaren bij specialisten en diplomaten een goed gekend geheim was is nu ook publiek. Twee belangrijke figuren uit die landen stonden op 4 juni zij aan zij voor de Amerikaanse Council on Foreign Relations in het openbaar elkaar hun liefde te belijden. Dit terwijl beide landen officieel aartsvijanden zijn die elkaar niet eens erkennen. Joden mogen Saoedi Arabië zelfs niet binnen en Arabieren zijn niet welkom in Israël. Door en door racistische staten dus die goede vrienden blijken.
Hezbollah
Recent stonden de Israëlische diplomaat Dore Gold en de Saoedische majoor-generaal op rust Anwar bin Majed bin Anwar Eskhi samen op het podium en vertelden daar dat ze de voorbije zeventien maanden elkaar 5 maal in het geheim hebben ontmoet om te spreken over Iran en bijna zeker ook over de oorlog tegen Syrië. (1)
Israël en Saoedi Arabië zijn stiekem al decennia strategische partners in de regio maar lieten op 4 juni voor het eerst hun ware aard aan het publiek zien. Ze kwamen eindelijk uit de kast. Een historische handdruk van Dore Gold (links) met de Saoedische generaal Anwar bin Majed bin Anwar Eskhi (rechts). Geen verrassing dus dat al Qaeda nog nooit een Israëlisch doelwit aanviel. (2)
De gesprekken hadden volgens beiden plaats in Indië, Tsjechië en Italië. Een van de deelnemers hierbij was de Israëlische generaal op rust Shimon Shapira, een expert over Hezbollah, de Libanese groep die nu met het Syrische leger meevecht tegen die salafistische groepen. Het toont aan dat de gesprekken vooral een militair doel hadden en dus zeker ook Syrië betroffen en hun steun aan al Qaeda en andere terreurgroepen.
Dore Gold is een gekend woordvoerder van de Israëlische regering en een gewezen ambassadeur bij de Verenigde Nazi’s die deze maand benoemd werd tot directeur-generaal van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken. Een man van de keiharde lijn dus.
Lomp versus doortrapt
Saoedi Arabië wou de Russen 15 miljard dollar schenken in ruil voor het hoofd van de Syrische president Bashar al Assad. Ze willen het land overnemen en er hun salafistische staatsvorm invoeren. Met steun van o.m. de ‘mensenrechtenspecialisten’ van Pax Christi, Amnesty International en Human Rights Watch en de dames die daar aan de leiding staan.
Generaal Eskhi is baas van het Saoedische Middle East Center for International Relations en gewezen adviseur van prins Bandar bin Sultan al Saoed, de vroegere Saoedische ambassadeur in Washington via welke deels de financiering liep van de terroristen die op 11 september 2001 het WTC in New York aanvielen.
Prins Bandar aarzelde er ook niet voor om in Moskou president Vladimir Poetin te bedreigen met terreuraanslagen tegen de Olympische Winterspelen in Sotsji. Poetin kreeg de keuze: Vijftien miljard dollar in ruil voor het hoofd van Assad of terreuraanslagen tegen Sotsji.
Omkoperij en een lomp en hondsbrutaal optreden zijn het basiskenmerk van de Saoedische diplomatie. Ook hier met generaal Eski. Een wezenlijk verschil met de Israëlische praktijk die normaal zeer doortrapt is en zelden of nooit in haar kaarten laat kijken.
Prins Bandar bin Sultan al Saoed, toen nog baas van de Saoedische veiligheidsdienst, met Vladimir Poetin. En lachen dat ze doen. Eerste lekte uit dat de Saoedi’s voor 15 miljard dollar aan Russische wapens zouden kopen in ruil voor de kop van Assad. Waarna de Russen de rest van het gesprek onthulden, namelijk het dreigen met terreuraanslagen tegen de Olympische Winterspelen in Sotsji. Er gebeurde echter niets. De bedreigingen waren gewoon inhoudsloos gebrul.
Ook Dore Gold zweeg over de echte doelstellingen van de zionistische buitenlandse politiek. Die is nochtans simpel: Gebiedsdiefstal en de creatie van zoveel mogelijk tegenstellingen onder de Arabieren. Het motto: de enige goede Arabier is een dode Arabier.
Opdelen van Turkije
Terwijl Gold qua prioriteiten grotendeels op de vlakte bleef stelde Eshki wel de essentie van de Saoedische buitenlandse politiek voor. Als eerste op het lijstje der doelstellingen was er aanknopen van diplomatieke betrekkingen van de Arabische wereld met Israël met als tweede verlangen het omverwerpen van de Iraanse regering.
De derde Saoedische prioriteit was de creatie van een Arabisch leger. Uiteraard maar onuitgesproken onder Saoedische leiding. Men wou alle Arabische landen dus onder Saoedische controle brengen.
Niet alleen de kop van de Syrische president Assad maar ook die van de Iraanse geestelijke leider Ali Khamenei (foto) moet van het Huis van Saoed rollen. Hetzelfde geld ongetwijfeld voor dat van Hassan Nasrallah, baas van de Libanese Hezbollah.
Merkwaardig genoeg stond op het lijstje van generaal Eshki ook de creatie van een Koerdische staat die delen van Irak, Iran, Syrië en Turkije moest omvatten. Zonder enige twijfel een erg ambitieus programma dat maar weinig realistische lijkt.
Hoe men dan de Iraanse regering zonder Amerikaanse steun gaat omverwerpen is wel een heel groot raadsel. Het Iraanse leger is nu eenmaal sterk met moderne wapens terwijl het Saoedische amper bestaat. Maar gelukkig voor beide sprekers mocht men vanuit het publiek geen vragen stellen.
Maar de Saoedische ideeën over de Koerden lijken misschien nog het meest verrassend. Recentelijk legden Saoedi Arabië en het Turkije van president Recep Tayyip Erdogan in het publiek hun geschillen bij, dit wegens het akkoord tussen de VS en Iran over het Iraanse kernprogramma.
Deze wensdroom van Riaad over een Koerdistan is echter roepen om oorlog met Turkije. De door zijn forse verkiezingsnederlaag al zwakke positie van Erdogan (3) zal er niet op verbeteren.
Bij de vooral op het Koerdische nationalisme steunende HDP mag dit misschien onderhuids op bijval rekenen, bij de andere partijen zal dit werken als de spreekwoordelijke rode lap op een zeer wilde stier.
Zionisten staat Israël steunt voluit en zelfs bijna openlijk de salafisten in Syrië. Via enkele gerichte aanvallen op het Syrische leger aan de grens met Israël hielpen zij hen het grensgebied tussen Israël en Syrië grotendeels te veroveren, incluis de elektronische luisterpost van het Syrische leger in Tal al Harra. Hier brengt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een bezoek aan een gewonde salafist die in een mobiel hospitaal van het Israëlische leger verzorging krijgt. Vele honderden salafisten werden aldus opgelapt om daarna verder te kunnen vechten.
Zeker nu Erdogan op zoek moet naar een coalitiepartner is dat een voor hem vervelende zaak. Geen van de drie oppositiepartijen steunt immers zijn oorlog tegen Syrië en dus dreigt hij hier op dit vlak essentiële toegevingen te moeten doen. Waarbij de Saoedische uitlatingen zonder twijfel koren op de molen van de Turkse oppositie zijn.
Iran
Natuurlijk is die Israëlische en Saoedische bekentenis een uit de kast komen, maar voor kenners is dit niets nieuws. Alleen het feit dat ze het nu en voor de Amerikaanse Council on Foreign Relations toegaven is schokkend.
De Amerikaanse Council on Foreign Relations dient gezien als de meest invloedrijke club op het vlak van het Amerikaanse buitenlandse beleid in Washington. Het omvat alle belangrijke figuren die in het heden en verleden vorm gaven aan dat beleid.
Alle gewezen Nationale Veiligheidsadviseurs en ministers van Buitenlandse Zaken maken er deel van uit. Naast onder meer ook het hoofd van de afdeling Midden-Oosten van Human Rights Watch.
Het dreigende definitieve akkoord van de VS met Iran over het Iraanse kernprogramma noopt blijkbaar tot gekke sprongen. Het akkoord zal Iran immers meer financiële en politieke slagkracht geven en dat is het laatste dat men in Israël en Saoedi Arabië wenst. Het gaat immers hun slooptocht door Syrië, Libanon en Irak belemmeren.
1) Bloomberg, Eli Lake, 4 juni 2015, ‘Israelis and Saudis Reveal Secret Talks to Thwart Iran’. http://www.bloombergview.com/articles/2015-06-04/israelis-and-saudis-reveal-secret-talks-to-thwart-iran
2) Het is belangrijk hier nog eens te herinneren aan de affaire met de Belgische Marokkaan Abdelkader Belliraj die naast zijn werk voor onze Staatsveiligheid ook volgens een serie goedgeplaatste bronnen werkte voor de Mossad, de Israëlische spionagedienst.
Belliraj had voor de aanslagen op het WTC in New York in Afghanistan een gesprek onder vier ogen met Bin Laden, de man achter al Qaeda. Belliraj kreeg nadien in Marokko een levenslange celstraf wegens zijn centrale rol bij het opzetten in Marokko van een islamitisch terreurnetwerk. Marokko is dan ook sterk op zijn hoede voor salafistische infiltraties.
3) De AKP van Erdogan is in de Turkse politiek de enige partij die achter het steunen van die salafisten in Syrië staat. De CHP, erfgenamen van het seculiere Turkije van Kemal Ataturk, de uiterst rechtse MHP, gekend van de terreurgroep de Grijze Wolven, en de pro-Koerdische HDP hebben samen een meerderheid der zetels in het nieuwe parlement.
Onderling waren die partijen in het verleden grote tegenstanders van elkaar. Zelfs geweld schuwde men niet. Maar die spanningen zijn sterk verminderd zodat zelfs een coalitie tussen die drie door waarnemers als mogelijk wordt gezien.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan met de Saoedische koning Salman. Ogenschijnlijk goede vrienden. Tot de vertegenwoordiger van Salman in Washington in het publiek onomwonden stelde dat men de vernieling van de Turkse staat wil. Echte vrienden dus!!
Dit zou een schok veroorzaken binnen het front tegen Syrië daar alle drie de partijen gekend staan als tegenstanders van de steun aan die salafisten. De onderhandelingen voor het vormen van een nieuwe Turkse regering worden dan ook op veel plaatsen scherp in de gaten gehouden, zeker in Damascus.
Het zou de oplossing voor Turkije zijn dat aan de uitlatingen van de Saoedische generaal Eshki te horen nergens nog vrienden heeft, ook niet in Riaad. De uitlatingen van de generaal zijn in wezen immers een oorlogsverklaring aan het adres van Ankara.