Belastingbetaler zal redding van nog ’tientallen zombiebanken’ moeten financieren – Opwekken woede burgers onderdeel strategie om nieuw wereldwijd financieel systeem geaccepteerd te krijgen.
Het Duitse financiële adviesbureau Finpolconsult heeft na een onderzoek geconcludeerd dat de banken bij de reddingen van Griekenland, Spanje en Cyprus de EU keihard hebben afgeperst door te dreigen dat de staatsobligaties -en daarmee de staatsschulden- veel duurder zouden worden als de banken niet met belastinggeld zouden worden gered. Uit de studie blijkt tevens dat de belastingbetaler tot 2018 hoogstwaarschijnlijk voor tientallen nieuwe ‘banken reddingen’ zal moeten opdraaien.
Finpolconsult voerde het onderzoek uit in opdracht van Gerhard Schick en Sven Giegold, parlementariërs van de Duitse Groenen.
Schuldenkwijtschelding was een farce
Omdat overheden doorgaans liever meer schulden maken dan hun burgers te moeten vertellen dat bepaalde zaken onbetaalbaar zijn geworden, zijn de regeringen in Madrid, Athene en Nikosia voor de banken door hun knieën gegaan door het de bankeigenaren en -investeerders mogelijk te maken om nog meer (belasting)geld te krijgen om de schulden van insolvente banken te betalen.
In Griekenland werden de bankeigenaren zelfs voor 70% schadeloos gesteld. De ‘schuldenkwijtschelding’ was dan ook een farce: de banken zouden hebben afgezien van € 28 miljard, maar kregen van de belastingbetaler vervolgens € 20 miljard ’terug vergoed’. De investeerders bleven zelfs van meet af aan buiten schot.
Politiek verplaatste verantwoordelijkheid banken naar belastingbetaler
De Spaanse banken zijn bijzonder gewiekst te werk gegaan door met belastinggeld hun eigen aandelen op te kopen, zodat hun situatie er op papier beter uitzag dan in werkelijkheid het geval was. In Griekenland is hetzelfde gebeurd. Schick vergeleek deze praktijken met ‘een regering die bij een naderende orkaan de verzekeringen voor gebouwen opzegt, om daarna de kosten uit de publieke begroting te financieren. Dit is duidelijk niets anders als het verplaatsen van de verantwoordelijkheid (van de banken naar de belastingbetaler) bij een verwachte crash.’
In het geval van Cyprus werden de risico’s simpelweg op de Europese Centrale Bank afgewenteld. De verliezen van de Laiki bank werden verplaatst naar de Bank of Cyprus, en de belastingbetaler werd met verliezen van tussen de € 4 miljard en € 10 miljard opgezadeld.
€ 35 miljard onnodig betaald
Bij de bankenreddingen in Europa werd in totaal € 35 miljard teveel betaald. Dit had voorkomen kunnen worden als men de banken onmiddellijk medeverantwoordelijk had gemaakt voor de verliezen. Wat tevens opvalt is dat terwijl de ‘reddingen’ van Spanje en Cyprus al in volle gang waren, de banken in Griekenland nog steeds geld van de Europese belastingbetaler ontvingen. De Trojka (EU, ECB en IMF) heeft er niet voor gezorgd dat ook de aandeelhouders van de banken bij ‘redding’ van Griekenland werden betrokken.
Regeringen voor druk van banken gezwicht
Volgens Finpolconsult werd dit alles mogelijk gemaakt door de nauwe verbintenis tussen de banken en de regeringen. De grootste potentiële verliezers hebben enorme druk op de politiek uitgeoefend, ‘wat zich in klinkende munt heeft uitbetaald,’ aldus Schick. In Spanje zakte de markt voor ’terugkoop’obligaties hierdoor van € 101 miljard in 2009 naar € 56 miljard in 2012. Schick: ‘Voor de investeerders is iedere uitbetaalde euro een geschenk uit de hemel. Uit het onderzoek blijkt duidelijk dat er voldoende tijd was om ook de schuldeisers volledig mee te laten doen,’ iets wat echter niet gebeurde.
ECB-president Mario Draghi en andere (al dan niet oud-) Goldman Sachs bankiers hebben ‘natuurlijk’ enkel het belang van de banken op het oog en niet dat van de belastingbetaler, ondanks het feit dat de ECB officieel onafhankelijk dient te zijn.
De regeringen zijn voor de enorme druk van de banken gezwicht, omdat deze dreigden de rente die over de staatsschulden moet worden betaald te laten exploderen als zij niet direct met belastinggeld overeind zouden worden gehouden.
Politici logen met bewering dat zij niet anders konden
Bovendien blijkt uit het onderzoek dat de verklaringen van Europese politici dat zij om wettelijke redenen niet anders konden handelen, smoesjes -om niet te zeggen regelrechte leugens- waren. Omdat bankenreddingen nationale aangelegenheden zijn, hadden de regeringen van de schuldenlanden eenvoudig wetten kunnen invoeren om de investeerders te verplichten aan de reddingen deel te nemen. Op deze manier hadden de Grieken, Spanjaarden en Cyprioten hun eigen problemen kunnen oplossen, zonder een beroep te doen op Europees belastinggeld.
Belastingbetaler moet nog tientallen zombiebanken redden
Kortom: wettelijk was er geen enkele noodzaak om Duitse, Nederlandse en Oostenrijkse belastingmiljarden te gebruiken om de banken te ‘redden’. Bovendien waarschuwt Finpolconsult dat deze waanzin nog lang niet ten einde is. Omdat de nieuwe regels voor bankenreddingen pas op zijn vroegst in 2018 in werking treden, bestaat het gevaar dat de belastingbetaler tot die tijd de redding van nog eens ’tientallen zombiebanken’ op dezelfde wijze zal moeten financieren.
De banken zullen hun gezamenlijke verliezen dus blijven verhalen op belastingbetalers uit landen, die niets met deze banken van doen hebben. De Duitse financiële experts zeggen dat alleen een hogere rente op de staatsschulden kan voorkomen dat de belastingbetaler gedwongen wordt nieuwe schuldenexcessen te financieren.
Euro-ideologen en banken laten u betalen, betalen en nog eens betalen
Helaas is dat precies wat er wél gaat gebeuren. De euro-ideologen en de banken zitten wat dit betreft namelijk op één lijn en weten dat de belastingbetaler de meest zeker bron van inkomsten is. In 2008 en 2010 werd ditzelfde principe gevolgd toen de banken in Duitsland, Groot Brittannië en Nederland zonder deelname van de investeerders door de belastingbetalers moesten worden gered.
Deze bailouts vormen zelfs een onderdeel van het zakenmodel van de financiële wereld, die zichzelf als geheel zo snel mogelijk het predicaat ‘systeemrelevant’ wil verlenen. De banken beseffen dat er geen zekerdere garantie bestaat dan het geld van de belastingbetaler. Om daar nog veel meer van te krijgen zullen ze blijven liegen, bedriegen, manipuleren en afpersen. ‘Onze’ politici zijn daarvoor gezwicht en hebben hun onderdanen bewust in deze schuldenval gedreven. En daaruit bestaat maar één uitweg: betalen, betalen en nog eens betalen.*
2e Kristallnacht, woede van de burgers bewust opgewekt
* Een lezer merkte onlangs op dat we moeten oppassen dat de volkswoede zich niet (eenzijdig) op de bankiers richt en we misschien wel een tweede ‘Kristallnacht’ krijgen. Terecht, aangezien het ‘onze’ politici zijn die deze reddingen met miljarden belastinggeld al jaren mogelijk maken, en de Nederlanders vorig jaar toch weer massaal op deze partijen hebben gestemd. Gezien de talloze eerdere leugens over de euro en de redding van de banken hadden we kunnen weten dat alle verkiezingsbeloften wat dit betreft opnieuw bedrog zouden blijken te zijn.
Tevens moet bedacht worden dat de machtselite alleen steun van de bevolking voor nieuw wereldwijd financieel systeem krijgt als de burgers het oude systeem gaan haten en hiervan af willen.
Het ‘redden’ van de banken met miljarden belastinggeld is daarom een onderdeel van de strategie om u straks zover te krijgen dit nieuwe totale-controlesysteem te accepteren en misschien zelfs wel te eisen.