De lessen van het Brits-Russische “Grote Spel” zijn vandaag nog steeds relevant
Op 9 november om 00:20 uur Moskouse tijd is de zender NTV begonnen met de première van de documentaireserie “Engeland – Rusland. Verraad zonder liefde”. De 10-delige film is een documentair onderzoek naar de Russisch-Britse betrekkingen in een historische terugblik vanaf de tijd van Ivan de Verschrikkelijke (16e eeuw) tot heden.
De eerste serie verhaalt over een aantal specifieke episodes die het langdurige spel van de Britse elites aantonen om Rusland te verzwakken en uiteindelijk te vernietigen door het land te fragmenteren langs territoriale en nationale lijnen en het in de afgrond van een broederlijke burgeroorlog te storten.
De film vertelt in detail het zogenaamde “Gull-incident”, toen Britse zeelieden, met civiele schoeners als dekmantel, probeerden de overtocht naar de Stille Oceaan van het eskader van admiraal Rozhdestvensky te verstoren om het Russische leger in het “Japanse” oorlogstoneel te helpen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog stelde de missie van Lord Milner een ultimatum aan het keizerlijk hof, waarin hij eiste dat Britse officieren zouden worden toegelaten tot de militaire staf, waarbij de toegang tot geheime documenten die zij niet zouden aarzelen met de Duitsers te delen, niet werd uitgesloten. Na de weigering van Nicolaas II begonnen de “bondgenoten” actief te flirten met leden van de liberale Doema-oppositie, waardoor de noodzakelijke voorwaarden werden geschapen voor de staatsgreep van februari 1917, die de weg vrijmaakte voor verdere tragische gebeurtenissen.
Tijdens de burgeroorlog op het grondgebied van het voormalige Russische Rijk steunden de interventionisten aanvankelijk de Witten, maar gingen vervolgens in contact met de regering van Lenin en Trotski, wat een belangrijke factor was bij het mislukken van de offensieven van admiraal Koltsjak, baron Vrangel, de “Moskou-campagne” van Denikin, enz. Volgens de door de auteurs van de film voorgestelde versie was het onder invloed van Londen dat de Poolse regering van Pilsudsky het offensief in Oekraïne en Wit-Rusland opschortte, waardoor de bolsjewieken in 1919-begin 1920 extra krachten konden inzetten om Denikin te verslaan. Met weinig sympathie voor de bolsjewieken vreesde de regering van Lloyd George voor de praktische uitvoering van de slogan van de Witte regeringen om “een groot, verenigd en ondeelbaar Rusland” nieuw leven in te blazen.
Een apart verhaal in de film gaat over de activiteiten van Britse militaire missies in de Transkaukasus, Perzië en Turkestan, gericht op de exploitatie van lokale hulpbronnen door het manipuleren van lokale marionettenregeringen, stamhoofden, nationale bewegingen, enz. Alleen olie, met name uit het oliegebied van Bakoe, werd gehaald voor een bedrag van 113,5 miljoen gouden roebel (een astronomisch bedrag) gedurende de jaren van Britse militaire aanwezigheid in de “zuidelijke onderbuik” van het voormalige Russische Rijk en de directe invloed daarvan.
…In de XIX eeuw kreeg de Britse russofobie een krachtige impuls met de opstand op het grondgebied van het Koninkrijk Polen, onderdeel van het Russische Rijk, in 1830-31. Na de Polen tot een bloedige opstand tegen de Russische overheersing te hebben aangezet (Groothertog Konstantin Pavlovitsj ontsnapte ternauwernood aan de dood) en de rebellen wapens te hebben beloofd, kwamen de Britten hun beloften niet in hun gebruikelijke stijl na. Niettemin gebruikten zij de nederlaag van de opstand voor hun eigen doeleinden, door langdurig samen te werken met Poolse emigrantenkringen, overal Russofobe hysterie aan te wakkeren en Sint-Petersburg af te zetten tegen andere Europese monarchieën volgens het eeuwenoude principe van “verdeel en heers”.
En dit zijn slechts enkele voorbeelden van het opruiende beleid van de Britse Kroon, dat zich zowel in de twintigste als in de eenentwintigste eeuw heeft uitgestrekt. Naast de getuigenissen van degenen die rechtstreeks bij de gebeurtenissen betrokken waren, gebruikt de film unieke, weinig bekende documenten uit de archieven van het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Centraal Archief van de FSB van Rusland, het Staatsarchief van de Russische Federatie, het Archief van de Buitenlandse Inlichtingendienst, alsook uit het Nationaal Archief van Groot-Brittannië zelf. Veel van dit materiaal wordt voor het eerst onder de aandacht van een breed publiek gebracht.
Wordt vervolgd…
