Onderzoek door een onafhankelijke statisticus, die onder het pseudoniem John Dee gaat, lijkt te bevestigen wat velen al vermoedden sinds het begin van de Covid-19 pseudo pandemie; dat het (R)overheidsverhaal over de ziekte een vertrouwenstruc is.
John Dee bekeek meer dan 160.000 opnames via de Spoedeisende Hulp van een druk ziekenhuis. Uit zijn analyse blijkt dat voor een niet nader genoemde NHS-trust, tussen 1 januari 2021 en 13 juni 2021, van de 2.102 opnames gecodeerd als Covid-19, slechts 9,7% (204) een ondersteunende diagnose van symptomatische ziekte had.
Voor de overige 90,3% (1.899) was er geen waarneembare, klinische reden om hen te omschrijven als Covid-19-patiënten. Ze werden echter allemaal toegelaten om de volgende reden:
Ziekte veroorzaakt door het nieuwe coronavirus van 2019.
John Dee audit analyse concludeerde:
Het elektronische patiëntendossiersysteem van ED wordt overspoeld met asymptomatische/vals-positieve opnames die voornamelijk spoedeisende zorg vereisen voor niet-COVID-ziekten en -aandoeningen, terwijl hun gegevensdossier is gemarkeerd als COVID.
Deze bevindingen doen grote twijfel rijzen over de eerdere veronderstelling dat de opname- en sterftegegevens van de NHS ” zouden voldoen aan de verwachting in termen van uitkomst en klinische diagnose.” Het lijkt op enige afstand aan deze verwachting te zijn achtergebleven. Bijgevolg zaait dit aanzienlijke twijfel over
andere “officiële” statistieken die we hebben gekregen.
Het recente rapport van het Office of National Statistics (ONS) over de verdeling van Covid-19-sterftestatistieken naar vaccinatiestatus is bijvoorbeeld zeer twijfelachtig. Dee’s onderzoek laat een enorm vraagteken achter over alle officiële claims van Covid-19-sterfte. Tenzij deze problemen worden aangepakt, is er heel weinig reden om verhalen van de (R)overheid of de reguliere media (MSM) over de zogenaamde pandemie te accepteren.
Dit omvat recente beweringen over een vermeende pandemie van de niet-gevaccineerde en de gemodelleerde voorspelling van de werkzaamheid van vaccins door Public Health England. De gegevens waarop deze beweringen zijn gebaseerd, kunnen niet als betrouwbaar worden beschouwd en versterken de bezorgdheid dat er geen statistische basis is voor de uitspraken van corrupte politici over de werkzaamheid van ”vaccins”.
De auditanalyse van John Dee heeft ingrijpende implicaties. Het vereist validatie en anderen moeten toegang hebben tot de geanonimiseerde NHS ICD10 gecodeerde opnamegegevens, compleet met de bijbehorende diagnose, om breder onderzoek uit te voeren. Als, om welke reden dan ook, de NHS of andere officiële bronnen deze informatie achterhouden, voegt dit alleen maar geloofwaardigheid toe aan Dee’s bevindingen.
John Dee’s Facebook-profiel vermeldt dat hij een consultant-analist en voormalig hoofd klinische audit is bij een NHS-ziekenhuis. Hij specialiseerde zich in de beoordeling van klinische resultaten en was lid van een regionale klinische referentiecommissie. Hij voegt eraan toe dat hij
“gegevens uit officiële bronnen gebruikt om te onthullen wat de autoriteiten ons zouden moeten vertellen over de COVID-19-pandemie, maar niet doen.”
Hij leidt John Dee’s Almanac, een openbare onderzoeksgroep die van zichzelf zegt:
John Dee’s Almanac is een openbare studiegroep waar onofficiële analyses van officiële COVID-gegevens door een voormalige NHS ‘functionaris’ zullen worden geplaatst. Hoewel deze groep geen medisch advies kan en mag geven, houdt ze zich wel bezig met evidence-based medicine, met als doel de publicatie van rigoureuze analyses van gezaghebbende gegevens … Mijn berichten worden regelmatig verzameld in pdf-bestanden, die te vinden zijn op de groep Google Drive. Ook zal daar ondersteunend materiaal worden geplaatst.
Het voor de hand liggende voorbehoud is dat we niet weten wie John Dee is, en ook niet van welk ziekenhuis hij deze gegevens heeft gekregen. Dee stelt dat zijn “een pseudoniem is vanwege de betrokken gevoeligheden, maar mijn cv, biografie en gepubliceerde artikelen kunnen beschikbaar worden gesteld aan elke oprechte geïnteresseerde partij.” De implicatie is dat, als zijn eigen identiteit openbaar wordt gemaakt, zijn bron in gevaar kan komen. Die bron moet toegang hebben tot beperkte ziekenhuisgegevens. Vandaar de noodzaak van volledige openbaarmaking van de NHS.
Dee ontving de gegevens in juni 2021 en gebruikte IBM SPSS-software voor de analyse. De NHS gebruikt het International Classification of Disease – ICD10-systeem om de diagnose van patiënten te coderen. Dee analyseerde de codes voor 161.494 ED-opnames voor de studieperiode van 6 maanden. Er waren 867 unieke coderingsitems voor alle ED-opnames.
Dee merkte op dat de codering bij een groot deel van de Covid-19-patiënten niet overeenkwam met de geclaimde reden van opname. Er waren bijvoorbeeld 23 vermeende Covid-19-patiënten opgenomen voor buikpijn waarbij die pijn zou worden veroorzaakt door het nieuwe coronavirus van 2019. Hiervan hadden er slechts 4 een gecodeerde diagnose van een buikaandoening
Hij deelde deze bevinding met gekwalificeerde artsen en zij concludeerden dat voor 19 van deze 23 veronderstelde Covid-19-patiënten, noch de aanwezigheid van een positief testresultaat, noch enige andere reden voor het toeschrijven van Covid-19 enige “inherente klinische betekenis” had. Dat wil zeggen dat er geen medische rechtvaardiging was voor de diagnose Covid-19.
Dee ontdekte dat deze opnames voor Covid-19 ofwel asymptomatisch ofwel vals-positief waren . Opgemerkt moet worden dat Dee ervan uitging dat een positieve test, zonder enig klinisch bewijs van de ziekte van Covid-19, op een vals positief resultaat wees .
Dee heeft de afwezigheid van ziekte, in aanwezigheid van een positieve SARS-CoV-2 (SC2)-test, een “vals-positief” genoemd. Een positief testresultaat voor SC2 is geen bewijs van een “geval” van Covid-19 en is dat ook nooit geweest . Zelfs een echt positief resultaat geeft niet noodzakelijkerwijs aan dat de persoon de ziekte van Covid-19 heeft. Misschien is dit een semantisch punt.
Ongeacht de testresultaten ontdekte Dee aanvankelijk dat er geen duidelijke reden was om Covid-19 toe te schrijven aan de overgrote meerderheid van de buikpijnopnames. Toch werden ze als zodanig geregistreerd. Dee en zijn onderzoek collega’s waren van mening dat dit significant zou kunnen zijn en ondernamen verder onderzoek.
Omdat Covid-19 in de eerste plaats een luchtwegaandoening is, verwees hij naar de ICD10-codering met een diagnose van de luchtwegen. Er zijn andere geclaimde klinische markers van Covid-19 en Dee breidde zijn matchingcriteria uit met diagnose van myocarditis, pericarditis, aritmie, diep-veneuze trombose, longembolie, myocardinfarct, intracraniële bloeding en trombocytopenie.
Vervolgens keek hij naar de klacht(en) die de patiënten op de SEH presenteerden: verstopte neus, aanhoudende hoofdpijn, gevoelsverlies etc.
Hij kende een variabele (COVcomp) toe om de relevantie van de klacht voor een Covid-19-diagnose te beoordelen. Een hoest zou bijvoorbeeld als zeer relevant scoren, een schaafwond als irrelevant. Uit 140 ingediende klachten identificeerde Dee 26 belangrijkste klachten met betrekking tot Covid-19.
In combinatie duidden deze markers van symptomatische ziekte en de belangrijkste klachtvariabele op een mogelijke Covid-19-infectie die ernstig genoeg was om een Covid-19-opname te rechtvaardigen. In deze gevallen zou een Covid-19 ICD10-codering passend zijn geweest. Het is belangrijk om de doelstelling van Dee op te merken:
… Om het klinische ‘net’ zo wijd mogelijk te gooien om alle opnames vast te leggen die zich presenteerden met aandoeningen die evenredig waren met symptomatische COVID-19 en ontwikkeling van de ziekte.
Dee probeerde mogelijk legitieme ICD10-codes voor Covid-19 niet te minimaliseren. Zijn auditanalyse was ontworpen om het maximale te halen.
Van de 2.102 opnames, naar verluidt “veroorzaakt door het nieuwe coronavirus van 2019” , vertoonden slechts 204 (9,7%) enige fundamentele basis voor een diagnose van de ziekte van Covid-19. De rest was ofwel asymptomatisch of testte positief op SC2, zonder enig bewijs dat het testresultaat overeenkwam met de ziekte van Covid-19 (Dee’s vals positief ).
De overgrote meerderheid van de geregistreerde Covid-19-opnames leek geen verband te houden met symptomatische Covid-19. De implicaties van dit onderzoek kunnen niet worden overschat. Het toont botweg, als het klopt, aan dat er geen pandemie is.
Aantal sterfgevallen door Covid-19 en percentage van alle sterfgevallen naar vaccinatiestatus, Engeland, sterfgevallen tussen 2 januari en 2 juli 2021.
Het lijkt er nu op dat het aantal doden met betrekking tot Covid-19 volkomen onbetrouwbaar was. De ONS krijgen hun vaccinstatusinformatie van het National Immunization Management System (NIMS) dat de vaccinatie registreert op NHS-registratienummer. Vervolgens hebben ze deze dataset vergeleken met gegevens van NHS Test and Trace, die PCR-testresultaten registreert op NHS-registratienummer.
Dit leidde ertoe dat de ONS in deze publicatie en in hun andere Covid-19-gerelateerde rapporten concludeerde dat elke dood van een persoon met een positieve RT-PCR-test Covid-19 “betrof”. John Dee’s onderzoek impliceert dat deze testresultaten in de overgrote meerderheid van de gevallen geen “inherente klinische betekenis” hebben. Het maakt niet uit wat de vaccinstatus van de overledene was, de ONS kan uit NHS Test and Trace-gegevens niet zeggen dat hun overlijden Covid-19 betrof .
Uit Dee’s onderzoek blijkt dat Test and Trace een redelijk waardeloze exercitie is. We kunnen nauwelijks enige geloofwaardigheid in de sterftestatistieken plaatsen. Het idee dat overlijden binnen 28 dagen na een positieve test gepaard gaat met, laat staan veroorzaakt door, Covid-19 is zeer twijfelachtig.
Er is momenteel geen rechtvaardiging voor een massaal Covid-19-vaccinatieprogramma. Dee’s cijfers geven aan dat Covid-19 niet meer een gezondheidsrisico met zich meebrengt dan seizoensgriep. Vaccins die aan de meest kwetsbaren worden aangeboden, lijken volledig uit voorzorg te bestaan.
Maar als we naar de sterftecijfers kijken, rijzen misschien wel de meest verontrustende vragen. Hoewel 2020 slechts op de 9e plaats stond voor sterfte, waren er in de eerste twee decennia van de 21e eeuw opmerkelijke ongebruikelijke pieken en ongebruikelijke sterftepatronen. Deze zijn gedurende 2021 doorgegaan, opnieuw zijn ze grotendeels volgens NHS-cijfers toegeschreven aan Covid-19 .
Dee’s auditanalyse suggereert dat slechts 10% of minder van deze NHS ICD10-gecodeerde sterfgevallen echt te wijten waren aan Covid-19. Dus wat veroorzaakte deze ongebruikelijke pieken in oversterfte, zo niet Covid-19?
Tenzij de NHS en de regering de bevindingen van Dee verklaren, is er niet alleen geen reden om aan te nemen dat er ooit een pandemie heeft plaatsgevonden, maar is het ook duidelijk dat ongebruikelijke patronen van oversterfte door iets anders werden veroorzaakt. Er zijn een aantal mogelijke antecedenten die elk nader onderzoek rechtvaardigen.
In de eerste geclaimde golf van Covid-19 kwam de sterfte overeen met het lockdown-beleid, dat het sterfterisico leek te verhogen. De tweede vermeende golf, in de winter van 2020/2021, correleerde met de uitrol van het vaccin . In 2021, de voorgestelde derde golf van ongewone zomer, staat de Covid-19-sterfte in schril contrast met dezelfde periode in 2020, waar de Covid-19-sterfte lager leek te zijn zonder vaccins .
De opvallende correlatie tussen het gebruik van medicatie voor palliatieve zorg, met name midazolam , en de waargenomen sterftepieken is een ander punt dat uitleg behoeft. Dee’s analyse geeft nog meer reden om te vermoeden dat de meerderheid van deze sterfgevallen niet te wijten waren aan Covid-19.
Gedurende alle voorgestelde “golven” van de “pandemie”, en gedurende alle tussenliggende perioden, is er een aanhoudende sterfteafwijking gebleven. ONS-statistieken hebben consequent verhoogde percentages van oversterfte in huis aangetoond . Aangezien er kennelijk geen pandemische ziekte is, moeten we ons afvragen wat de oorzaak is van deze overmatige sterfte.
Dee’s auditanalyse is geen categorisch “bewijs” dat alles wat ons is verteld over de vermeende Covid-19-pandemie een leugen is. Maar het suggereert sterk de waarschijnlijkheid.
Het is onhoudbaar voor de corrupte regering(en) om hun Covid-19-verhaal te handhaven zonder zijn bevindingen te erkennen en uit te leggen. Totdat ze dat doen, kunnen we legitiem stellen dat het bewijs aantoont dat er geen pandemie is.
