Li Qiang is nu China’s nummer 2, een benoeming die Xi’s toewijding aan een hightech geleide toekomst voor China laat zien. Beeld: Screengrab / NDTV
Het professionele China-commentaar en zijn echokamer in de westerse media werden verblind door de benoeming van shanghai-partijleider Li Qiang als premier van het land, de nummer twee positie voor Xi Jinping.
Li is een technisch onderlegde voorstander van hightech ondernemerschap die gelooft dat de toekomst van China in de digitale economie ligt. Xi, zo benadrukte de westerse door zioniste gecontroleerde ”pers” met bijna unanimiteit, was teruggevallen op het maoïsme.
Precies het tegenovergestelde van wat het commentaar verwachtte, lijkt te zijn gebeurd en de westerse ”pers” probeert de anomalie te verklaren. Hier is een greep uit de zionistische westerse perscommentaar:
“Xi Jinping promoot loyale Shanghai-chef” (Reuters)
“Xi Jinping promoveert loyale Shanghai-chef naar hogere echelons van de macht” (Financial Times)
“Een loyale assistent in Shanghai neemt een leidende rol in Beijing” (New York Times)
“Xi-loyalist wordt waarschijnlijk de volgende premier van China” (Barron’s)
“Promotie van Shanghai-chef stelt loyaliteit boven alles” (Bloomberg)
Bloomberg probeerde uit te leggen waarom het li’s opkomst niet kon voorzien door te zeggen: “Toen Li’s aanvankelijke lichtere benadering van China’s strikte Covid Zero-strategie eerder dit jaar werd geschonden door de meer overdraagbare Omicron variant, werd [zijn] beklimming in twijfel getrokken.”
Dat loyaliteit een factor was bij Li’s benoeming is duidelijk. Politieke leiders, Chinees of westers, benoemen normaal gesproken geen afgevaardigden die bekend staan om ontrouw.
De ‘loyaliteitsverklaring’ is helemaal geen verklaring. Een betere verklaring is dat het Anglo Zionisten Rijk – Amerikaanse politieke establishment Xi van begin tot eind verkeerd heeft gelezen.
Li’s afspraak zou een wake-up call moeten zijn. De alomtegenwoordige ideologische oogkleppen en vooroordelen in het establishment van het buitenlands beleid zijn de oorzaak van een chronische verkeerde interpretatie van China, wat leidt tot gelijktijdige politieke reacties met gevaarlijke implicaties en gevolgen.
Xi Jinping en zijn nieuwe de facto plaatsvervanger Li Qiang in een dossierfoto. Beeld: NDTV / Screengrab
In feite was Li’s benoeming tot kandidaat-premier zowel voorzienbaar als voorspelbaar. Asia Times schreef dit op 21 oktober en voorspelde dat Xi zou kiezen voor het met pensioen gaan van vier van de zeven leden van het Permanent Comité van het Politbureau, waaronder niet alleen premier Li Keqiang, maar ook de alom aangeprezen premiers kandidaat Wang Yang, en de kans niet zou missen om een nieuwe, jongere en andere cast van leiders te installeren.
Li is de partijleider van Shanghai. Weinig of geen eerdere leiders van Shanghai zijn er niet in geslaagd om door te stoten naar het Permanent Comité, Xi incluis. Dat zijn opmars naar de nummer twee positie niettemin voor de meeste westerse analisten als een verrassing kwam, bewijst alleen maar hoezeer zovelen Xi in het bijzonder en het Chinese bestuur in het algemeen verkeerd hebben gelezen.
Li studeerde bedrijfskunde en heeft een MBA-diploma van de Hong Kong Polytechnic University, een Aziatische business- en technologieschool van topniveau die wordt gefinancierd door de Hongkongse tycoon Li Ka-shing. Hij heeft technologisch ondernemerschap ondersteund als de voorhoede van de ontwikkeling van China.
Li was onder andere een van Jack Ma’s meest zichtbare aanhangers in de leiding van de Chinese Communistische Partij. Hij bracht de Tesla van Elon Musk naar Shanghai. Zijn benoeming bevestigt de steun van de leiding voor de door particulieren geleide hightechindustrie.
Versnelde technologische innovatie en STEM-talentontwikkeling waren sleutelwoorden in Xi’s werkrapport. Wat westerse analisten (en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken ultra zionist Antony Blinken) in plaats daarvan kozen, was de herhaling van het al lang bestaande beleid van China met betrekking tot Taiwan.
Li werd gekozen vanwege zijn staat van dienst op het gebied van economische en financiële innovatie in de Vrijhandelszone van Shanghai, voor het binnenhalen van grote buitenlandse investeringen (ondanks Covid met 32% gestegen in 2021) en voor de beleidsdocumenten over economische ontwikkeling die hij schreef voor Xi als zijn assistent in Zhejiang.
Wat moet er dan worden gemaakt van Xi’s vermeende neo-maoïstische, linkse en antikapitalistische nadruk op ‘gemeenschappelijke welvaart’?
Gedurende zijn carrière heeft Xi laten zien dat hij een meester is van de meest karakteristieke manoeuvre in het Chinese keizerlijke bestuur: schijnen in de ene richting om potentiële tegenstanders te ontwapenen, terwijl hij zich voorbereidt om in een andere richting te bewegen.
De elementen in de partij die zich in 2012 tegen Xi verzetten, blijven zijn tegenstanders, de aanhangers van een fort China dat de armoede deelt in plaats van de rijkdom te creëren. Zijn eerste stap aan de macht na 2012 was om de groep rond Bo Xilai gecentreerd in Chongqing en een deel van China’s noordoostelijke roestkom te verpletteren, en om de Chinese particuliere sector te ontketenen.
Xi’s ‘gemeenschappelijke welvaart’ gaat meer over interne politiek dan over ideologie. Foto: AFP
In de afgelopen twee jaar nam Xi de retoriek van inkomensherverdeling over onder het parool ‘gemeenschappelijke welvaart’ en trad hij hard op tegen de Chinese internetsector voor consumenten. In klassieke Chinese stijl nam hij de retoriek over van de elementen van de Communistische Partij waar hij het meest tegen was, om vervolgens resoluut in de tegenovergestelde richting te bewegen.
Ideologisch verblinde westerse analisten en functionarissen slaan consequent de plank mis. China’s staat is de minst ideologische, meest meedogenloos pragmatische entiteit ter wereld. Voor zover de leiders erin slagen, doen ze dat door welvaart en veiligheid te bereiken met alle middelen die nodig zijn om hun doelstellingen te bereiken.
Xi weet dat de Chinese staatsindustrie te sclerotisch en corrupt is om de overgang naar een digitale economie te leiden en dat de Chinese staat particuliere ondernemers nodig heeft om het voortouw te nemen. Maar hij weet ook dat diepgewortelde politieke belangen die verbonden zijn met de staatssector niet alleen zullen mopperen bij de plotselinge opkomst van ondernemers, maar ook vastberaden politieke bewegingen zullen maken.
“[Li] heeft een veel nauwere relatie met Xi in vergelijking met [premier] Li Keqiang. … Xi zal hem waarschijnlijk veel meer ruimte en macht geven om de economie te beheren,” vertelde Deng Yuwen, een voormalige adjunct-redacteur van de Study Times, de officiële krant van de Central Party School, aan de South China Morning Post.
Om aan de macht te blijven, moet Xi of een andere Chinese leider de oude garde paaien en de afgunst van de nieuwe rijken van het volk onschadelijk maken, terwijl ondernemers de economische transformatie kunnen leiden.
Maar Xi’s kernagenda, herhaald in het werkrapport, is om van China tegen 2035 een gematigd welvarende economie te maken. Daarvoor moet China een groei van het bruto binnenlands product (bbp) van tussen de 4% en 5% per jaar realiseren.
Li heeft laten zien dat hij de energie en het uitvoerend vermogen heeft om dingen voor elkaar te krijgen. Een studie van Brookings Institution meldt dat hij in 2018-19 de capaciteiten en het personeelsbestand van Shanghai samen met Elon Musk mobiliseerde om een Tesla-fabriek te bouwen die in staat is om jaarlijks 500.000 elektrische auto’s te maken.
De eerste Tesla 3 van Chinese makelij rolt van de band in de Shanghai Gigafactory, terwijl medewerkers van de nieuwe faciliteit toekijken. Creedit: Ti Gong, Shine.com.
Verbazingwekkend genoeg duurde het slechts tien maanden voordat deze joint venture van de bouw naar de volledige exploitatie ging.
De ingrijpende verandering in het Chinese leiderschap duidt op een omslagpunt. De hervormingen van Deng Xiaoping in 1979 verplaatsten uiteindelijk bijna 700 miljoen Chinezen van het platteland naar de stad en vervingen de plattelandseconomie van het traditionele China door een schoorsteeneconomie die werd gedomineerd door staatsbedrijven.
De Chinese staatssector werd op zijn beurt een politieke machtsbasis op zich. Xi concludeerde dat hij een nieuwe bezem nodig had om de obstakels voor een gedigitaliseerde industriële economie van tafel te vegen. Met Li’s benoeming tot zijn de facto plaatsvervanger is Xi goed op weg….
