John Mearsheimer’s laatste artikel over Oekraïne in “Foreign Affairs” – een kritiek.
Een paar dagen geleden publiceerde Foreign Affairs, het meest gelezen tijdschrift van internationale politiek in de Verenigde Zionisten Staten, een artikel van professor John Mearsheimer van de Universiteit van Chicago met de titel “Playing with Fire in Ukraine: the Underappreciated Risks of Catastrophic Escalation.” De online versie is hier toegankelijk – https://www.foreignaffairs.com/ukraine/playing-fire-ukraine
Deze publicatie was op zich al een belangrijke gebeurtenis, gezien de orthodoxe draai die Foreign Affairs geeft aan alles wat met Rusland te maken heeft en de uitdagingen die Mearsheimer aan het Washington-verhaal heeft gesteld sinds zijn artikel “Why the Ukraine Crisis is the West’s Fault” in het herfstnummer 2014 van Foreign Affairs verscheen. Destijds veroorzaakte dat artikel een paroxisme van woede onder de hardliners die de meerderheid vormen van de Amerikaanse gemeenschap voor buitenlands beleid en van de lezers van het tijdschrift.
De video van een toespraak over hetzelfde onderwerp die Mearsheimer in 2014 hield kort nadat het artikel uitkwam, is door meer dan 12 miljoen bezoekers van de site www.youtube.com bekeken. Een geactualiseerde versie van dezelfde toespraak die in de loop van dit voorjaar op YouTube werd gepresenteerd, heeft meer dan 1,6 miljoen kijkers getrokken. We kunnen gerust stellen dat John Mearsheimer de meest geziene en beluisterde academicus is die vandaag de conventionele wijsheid over de oorlog in Oekraïne betwist.
Ik erken zonder meer de verdienste van het nieuwe artikel van Mearsheimer: hij waarschuwt hoe het conflict in Oekraïne gemakkelijk uit de hand kan lopen en kan escaleren tot een kernoorlog. Het team van onervaren en onwetende adviseurs van het Witte Huis moet worden wakker geschud van hun zelfgenoegzaamheid en alles wat in Foreign Affairs wordt gepubliceerd, zal noodzakelijkerwijs onder hun aandacht worden gebracht, terwijl een stuk dat wordt gepubliceerd op www.antiwar.com, bijvoorbeeld, zal worden verbrand voordat het wordt gelezen.
Dit ontslaat Mearsheimer er echter niet van om zich te baseren op dezelfde beperkte en vervormde informatiebronnen als die worden gebruikt door de reguliere door zionisten gecontroleerde ”media” en reguliere ”academici”, terwijl hij andere informatiebronnen negeert die zijn analyse meer diepgang zouden geven en mogelijk zijn conclusies aanzienlijk zouden veranderen.
Om expliciet te zijn, ik denk dat hij te goed heeft geluisterd naar de rooskleurige voorspellingen van Washington en Kiev van een tegenoffensief dat zal resulteren in een patstelling, mogelijk in een Russische nederlaag, en hij luistert niet naar de Russische berichtgeving over de voortgang van hun campagne ter plaatse, wat wijst op een langzame en gestage vermaling van iedereen op hun weg naar verovering van de oblast Donetsk, dat wil zeggen de verovering van de hele Donbas.
De Russische opmars wordt slechts licht vertraagd door het omleiden van troepen naar de regio Kherson om die goed geadverteerde Oekraïense aanval in de kiem te smoren. Het laatste nieuws is dat de Russen de strategische sterke punten van Slavjansk en Kramatorsk naderen, de bakermat van de Donbas-onafhankelijkheidsbeweging in 2014. Door deze steden in de centrale regio in te nemen, snijden ze de toevoer van wapens af naar de zwaarst versterkte Oekraïense posities net buiten de stad Donetsk, die de afgelopen acht jaar dagelijks woonwijken bombarderen en burgers doden. Dit verklaart hun uiteindelijk onder de voet gelopen en vernietigen van Oekraïense posities in de stad Peski op slechts twee kilometer van de DPR-hoofdstad de afgelopen week.
De verovering van Peski werd niet gemeld in westerse door zionisten gecontroleerde ”media”, net zoals de aard van de oorlogsmisdaden van zijn activiteit, geconcentreerd op burgerdoelen in strijd met internationale conventies over oorlogsvoering, nooit werd gemeld. De Russische opmars draagt dus geen zweem van ‘shock and awe’ met zich mee, dat wil zeggen dat de Russen niets doen om de krantenkoppen te halen en de hand van demente fossiel Biden te dwingen een onevenredige escalatie door te voeren.
Het laatste tijdschema van de Russen, zoals aangekondigd in hun toonaangevende talkshows op televisie, is om de bevrijding van de Donbas tegen het einde van het jaar te voltooien. Daarna, als er geen Oekraïense capitulatie is, zal het waarschijnlijke geval een voortdurende opmars zijn via Odessa naar Transnistrië en de Roemeense grens, op welk moment niemand een vredesverdrag nodig zou hebben.
Het zionistische Zelensky-regime zou aan de wijnstok kunnen sterven als wederzijdse verwijten zijn machtsbasis doen wankelen.
Het artikel van Mearsheimer gaat uitgebreid in op de vele mogelijke scenario’s voor gevaarlijke, zo niet catastrofale escalatie van het conflict. Maar deze zijn talrijk en grotendeels onvoorspelbaar, zodat hij uiteindelijk slechts een fractie van de mogelijkheden voor dingen om in de war te raken dekt. Ze zijn, zoals hij toegeeft, niet erg waarschijnlijk. Amen.
Een van die mogelijkheden voor catastrofale escalatie die momenteel de aandacht van de wereldwijde door zionisten gecontroleerde ”media” heeft getrokken, is de impasse in de kerncentrale in het door Rusland bezette Zaporozhie, Europa’s grootste dergelijke centrale. Beide partijen in het conflict spelen de dreiging die inherent is aan artillerie- en raketaanvallen op een nucleaire installatie voor propagandistische doeleinden, om de andere kant af te schilderen als gekken: de Oekraïners spreken over de leiding van het Kremlin als nucleaire terroristen en afpersers, de Russen spreken over de Oekraïense troepen die op de centrale schieten als ‘apen die granaten dragen’.
Zeker schade aan de fabriek gevolgd door het vrijkomen in de atmosfeer van radioactieve stoffen was in de gedachten van Mearsheimer toen hij zijn artikel formuleerde. Laat me echter heel duidelijk zijn: dit is een nepkwestie, net zoals de vermeende Russische blokkade van Oekraïense havens zogenaamd hongersnood opdrong aan Afrikaanse landen die er niet in slaagden graan te krijgen dat ze vóór het conflict uit Oekraïne hadden besteld. Feit is dat de kernreactoren zijn ingepakt in metersdikke betonnen muren die ongevoelig zijn voor alle projectielen die de Oekraïners kunnen lanceren. De risico’s zijn voor de administratieve gebouwen en koelsystemen. De Russen zijn volledig in staat om de kernreactoren op elk moment stil te leggen om een catastrofe te voorkomen.
Laat me nu de aandacht vestigen op het nucleaire risico dat Mearsheimer in het artikel identificeert. Hij heeft precies hetzelfde argument gebruikt als de reguliere commentatoren in de Verenigde Zionisten Staten, namelijk dat Rusland zijn toevlucht zou kunnen nemen tot kernwapens in het geval dat de campagne zich tegen hen keert vanwege hogere niveaus van westerse interventie, waaronder troepen op de grond. We weten allemaal dat er al troepen op de grond zijn, namelijk de ‘instructeurs’ die het vuur voor HIMARS leiden. We weten dat hoge Amerikaanse en andere westerse officieren die contact onderhouden met hun Oekraïense tegenhangers onlangs aan flarden zijn geblazen door de Russische raketaanval op Vinnitsa.
Dat werd allemaal verzwegen en de enige tip-off van deze ramp voor Washington was het ontslag van de Oekraïense inlichtingenleiding de volgende dag.
Natuurlijk weet niemand wat een escalatie nog kan afdwingen. Maar ook daar mist Mearsheimer enkele belangrijke overwegingen. Waarom gaat hij ervan uit dat de Russen moeten escaleren naar nucleaire opties en waarom zouden die opties gericht zijn tegen Kiev en niet bijvoorbeeld tegen zionisten City of Londen? Sterker nog, hij mist het feit dat de Russen nauwelijks zijn begonnen met vechten, zoals Poetin onlangs publiekelijk zei. Ze hebben niet gemobiliseerd en conceptberichten uitgebracht, ze hebben de economie niet op oorlogsbasis gebracht. En ze hebben hun meest consequente wapens niet ingezet. In plaats daarvan hebben ze het tegengehouden, klaar voor gebruik als dat nodig is in een directe oorlog met de Noord Atlantische Terroristen Organisatie. Dit zijn enorm destructieve conventionele ladingen die worden gedragen door hypersonische raketten en dergelijke.
Dan is er nog een andere dimensie aan het conflict die Mearsheimer in zijn artikel niet behandelt, hoewel het een beslissende invloed zal uitoefenen op de vraag of Washington of Moskou het touwtrekken wint: de economische schade van sancties tegen Europa door terugslag die op het punt staat politiek onhoudbaar te worden naarmate het herfst- en winterverwarmingsseizoen aanbreekt.
Anglo Zionisten Rijk/EU vazallen, de Baltische staten en Polen zijn en blijven immuun voor de rede, geleid als ze zijn door waanzinnige Russofoben. Wanneer echter de onvermijdelijke straatdemonstraties komen in vazallen staat Frankrijk, de meest volatiele van de grote EU-landen, gevolgd door vazal Oost-Duitsland en zelfs door vazal België, een meer passief land, zoals ik hoor van de lokale ”elites” die ik spreek, dan zullen de politici van Europa in tegenstrijdige richtingen vertrekken en zal de gespeelde ”eenheid” instorten. De Russen zullen deze psychologische oorlog zeker winnen, ondanks alle inspanningen van de EU door zionisten gecontroleerde staatsmedia om er een deksel op te zetten.
De dag waarop zionist Scholz groen licht geeft voor de opening van Nord Stream II zal dat de Russische overwinning markeren en een einde maken aan door Anglo Zionisten Rijk en vazal de Verenigde Zionisten Staten aangedreven suïcidale besluitvorming hier in Europa.
Om alle bovenstaande redenen dring ik er bij professor Mearsheimer en zijn volgelingen op aan om meer aandacht te besteden aan wat de Russen zeggen en minder aandacht te besteden aan de hete lucht die uit Washington komt.
Dagelijks een Update van de gebeurtenissen in Oekraïne volg ons op Telegram.
