Uit berichten van diverse media is op te maken dat de betreffende verslaggevers weinig of niets gesnapt hebben van de “afspraken” die er zijn gemaakt op EU niveau rond het omvallen van banken. Dijsselbloem zou zijn finest moment hebben bereikt. Net als dit bij Cyprus al het geval was zouden de Europese banken in de toekomst eerst zichzelf moeten proberen te redden. De belastingbetalers, wij burgers dus, zouden helemaal niet, of veel minder risico gaan dragen. Wie het gelooft die kan rustig gaan slapen. De rijken zullen ondertussen flink druk zijn met het verschuiven, lees veiligstellen van geld. Dat is in elk geval zeker.
Een EU afsprakengedrocht
De plannen waren groot. De banken zouden in de toekomst hun eigen broek moeten gaan ophouden. Geen of nog slechts een gering beroep kunnen doen op regeringen en dus belastingbetalers. Aandeel- en obligatiehouders, rijke spaarders en een garantiefonds van andere banken zouden er eerst aan moeten geloven, althans voor maximaal 8% van de totale som. Groot Brittannië en Frankrijk, landen die kennelijk de bui rond bad banks, gitzwart zien hangen, zagen deze afspraken echter helemaal niet zitten, wilden ruimte houden om anders te beslissen en dus eerder de EU-belastingbetalers (lees ons Nederlanders, Duitsers etc.) te laten opdraaien voor de schulden. In Duitsland is men vreselijk boos dat Merkel het zover heeft laten komen, dat er ondanks alle mooie verhalen weer allerlei uitwijkmogelijkheden zijn, waardoor die mooie bankenunie eerder een gatenkaas wordt dan een veiligheidsscherm.
De aandeel- en obligatiehouders alsmede de rijken zien de bui al hangen
Omdat het ook nog eens tot 2018 gaat duren voor een en ander rond moet zijn, hebben de gegoeden alle tijd om hun gelden in veiligheid te stellen. Nu al vliegt het virtuele geld in een ongekend tempo over onze aardkloot. De banken die straks krakend in elkaar dreigen te storten, zullen niets anders meer zijn dan lege karkassen en uitgeholde Halloween pompoenen die sinister de nacht inkijken.
De taal is gewillig en de afspraken zijn buigzaam
Wie het hele EU gedoe een beetje volgt die is er al lang achter gekomen dat niets is wat het lijkt. Elke afspraak is van elastiek, multi interpretabel zoals dat zo mooi heeft. De bedragen waar het in zijn totaliteit om gaat zijn inmiddels zo groot geworden dat niemand ze meer kan bevatten. Het zijn vertrekken met vele deuren. Achter elke deur zit weer een nieuwe onverwacht grote ruimte volgestopt met contracten betreffende leningen, schulden, onderpanden en rechten op terugbetaling.
Spanje, Italië en Frankrijk zijn als kwijlende monsters, die rukken en trekken aan hun kettingen. Als ze eenmaal zijn losgekomen is er geen redden meer aan. De geur van geld is gekmakend en niet te weerstaan. Wie als eerste opgevreten zullen worden is wel duidelijk. Het is leuk u gekend te hebben. Zorg nog voor wat vet op uw botten zodat de monsters een lekker hapje tegemoet kunnen zien.