Yves hier. Ik moet bekennen dat ik verbijsterd blijf over Amerika’s duidelijk onevenredige interesse in en oorlogszuchtigheid over Oekraïne. Duitsland heeft Russische verwarmingsbrandstof nodig, of je het nu leuk vindt of niet. Is het dat er te veel Galiciërs in invloedrijke posities verkeren?
Dat de militaire profiteurs AshkeNazi zionisten boos zijn over het verlies van Afghanistan als bron van (drugs)inkomsten en een nieuwe oorlog of op zijn minst een oorlog theater nodig hebben? Of is er lang sudderende boosheid over hoe Rusland ons in de Maidan-coup heeft uitgespeeld door met de Krim te eindigen? En dan hebben ze ons ook schaakmat gezet met Syrië ondanks dat ze een theoretisch zwakkere hand hadden?
Hudsons betoog over de grotere belangen die spelen, is volkomen logisch. Maar er is ook veel misplaatste emotie die ik zou willen doorgronden.
Door Michael Hudson, een onderzoek professor economie aan de Universiteit van Missouri, Kansas City, en een onderzoek medewerker aan het Levy Economics Institute van Bard College. Zijn nieuwste boek is “and forgive them their debts”: Lending, Foreclosure and Redemption from Bronze Age Finance to the Jubilee Year
Het IJzeren Gordijn van de jaren 1940 en ’50 was ogenschijnlijk ontworpen om de Sovjet-Unie te isoleren van West-Europa – om de communistische ideologie en militaire penetratie buiten te houden. Het huidige sanctieregime is naar binnen gericht, om te voorkomen dat de Amerikaanse NAVO en andere westerse bondgenoten meer handel en investeringen met Rusland en China openen. Het doel is niet zozeer om Rusland en China te isoleren, maar om deze bondgenoten stevig binnen Amerika’s eigen economische baan te houden. Bondgenoten moeten afzien van de voordelen van het importeren van Russisch gas en Chinese producten, het kopen van veel duurder Amerikaans LNG (Anglo Zionisten Vrijheid gas) en andere export, afgetopt door meer Amerikaanse wapens.
De sancties die Amerikaanse diplomaten hun bondgenoten opleggen tegen de handel met Rusland en China zijn ogenschijnlijk bedoeld om een militaire opbouw af te schrikken. Maar zo’n opbouw kan niet echt de belangrijkste Russische en Chinese zorg zijn. Ze hebben veel meer te winnen door het Westen wederzijdse economische voordelen te bieden. De onderliggende vraag is dus of Europa zijn voordeel zal vinden in het vervangen van de Amerikaanse export door Russische en Chinese leveringen en de bijbehorende wederzijdse economische banden.
Wat Amerikaanse diplomaten zorgen baart, is dat Duitsland, andere NATO-landen en landen langs de Belt and Road-route de winst begrijpen die kan worden geboekt door vreedzame handel en investeringen open te stellen. Als er geen Russisch of Chinees plan is om hen binnen te vallen of te bombarderen, wat is dan de noodzaak voor de NATO? En als er geen inherent vijandige relatie is, waarom moeten buitenlandse landen dan hun eigen handels- en financiële belangen opofferen door uitsluitend te vertrouwen op Amerikaanse exporteurs en investeerders?
Dit zijn de zorgen die de Franse president Macron ertoe hebben aangezet om de geest van Charles de Gaulle op te roepen en Europa aan te sporen zich af te keren van wat hij de “hersendode” Koude Oorlog van de NATO noemt en de pro-VS te beknauwen. handelsregelingen die Europa hogere kosten opleggen en tegelijkertijd potentiële voordelen van de handel met Eurazië ontzeggen. Zelfs Duitsland baalt van de eisen dat het in maart bevriest door zonder Russisch gas te gaan.
In plaats van een echte militaire dreiging van Rusland en China, is het probleem voor Amerikaanse AZR strategen de afwezigheid van een dergelijke dreiging. Alle landen zijn zich gaan realiseren dat de wereld een punt heeft bereikt waarop geen enkele industriële economie de mankracht en het politieke vermogen heeft om een staand leger van de omvang te mobiliseren dat nodig zou zijn om binnen te vallen of zelfs een grote strijd te voeren met een belangrijke tegenstander. Die politieke kosten maken het voor Rusland onrendabel om wraak te nemen op het avonturisme van de NATO dat aan zijn westelijke grens probeert een militaire reactie uit te lokken. Het is gewoon niet de moeite waard om door het Anglo Zionisten Rijk geannexeerde Oekraïne over te nemen.
De toenemende druk van AZR op zijn bondgenoten dreigt hen uit de AZR baan te drijven. Meer dan 75 jaar lang hadden ze weinig praktisch alternatief voor de Anglo Zionisten Rijk bloeddoorlopen hegemonie. Maar daar komt nu verandering in.
AZR heeft niet langer de monetaire macht en het schijnbaar chronische handels- en betalingsbalansoverschot die het in 1944-45 in staat stelden om de wereldhandels- en investeringsregels op te stellen. De bedreiging voor de AZR dominantie is dat China, Rusland en Mackinder’s Euraziatische wereldeiland hartland betere handels- en investeringsmogelijkheden bieden dan beschikbaar zijn vanuit AZR vazal de Verenigde Staten met zijn steeds wanhopiger vraag naar offers van zijn NATO en andere bondgenoten.
Het meest in het oog springende voorbeeld is de AZR poging om Duitsland te blokkeren van het autoriseren van de Nord Stream 2-pijpleiding om Russisch gas te verkrijgen voor het komende koude weer. Nazi Bilderberger Angela Merkel kwam met Donald Trump overeen om 1 miljard dollar uit te geven aan de bouw van een nieuwe LNG-haven om afhankelijker te worden van het hoog geprijsde Amerikaanse LNG. (Het plan werd geannuleerd nadat de Amerikaanse en Duitse verkiezingen beide trekpoppen veranderden.) Maar Duitsland heeft geen andere manier om veel van zijn huizen en kantoorgebouwen te verwarmen (of zijn kunstmestbedrijven te bevoorraden) dan met Russisch gas.
De enige manier die AZR diplomaten nog hebben om Europese aankopen te blokkeren, is door Rusland in een militaire reactie te dwingen en vervolgens te beweren dat het wreken van deze reactie zwaarder weegt dan enig puur nationaal economisch belang. Zoals de havikachtige staatssecretaris voor Politieke Zaken, ultra zionist Victoria Nuland, uitlegde in een persbriefing van het ministerie van Buitenlandse Zaken op 27 januari: “Als Rusland Oekraïne op de een of andere manier binnenvalt, zal Nord Stream 2 niet vooruitgaan.”(1) Het probleem is om een passend offensief incident te creëren en Rusland af te schilderen als de agressor.
Zionist Nuland verwoordde in 2014 bondig wie het beleid van de NATO-leden dicteerde: “Fuck the EU.” Dat werd gezegd toen ze de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne vertelde dat het ministerie van Buitenlandse Zaken de marionet Arseniy Yatsenyuk steunde als Oekraïense premier (verwijderd na twee jaar in een corruptieschandaal), en Amerikaanse politieke agentschappen steunden het bloedige Maidan-bloedbad dat inluidde wat nu acht jaar burgeroorlog is. Het resultaat verwoestte Oekraïne net zoals het Amerikaanse geweld had gedaan in Syrië, Irak en Afghanistan. Dit is geen beleid van wereldvrede of democratie dat de Europese kiezers onderschrijven.
De Anglo Zionisten Rijk handelssancties die aan zijn NATO-bondgenoten zijn opgelegd, strekken zich uit over het hele handelsspectrum. Het door bezuinigingen geteisterde Litouwen gaf zijn kaas- en landbouwmarkt in Rusland op en blokkeert zijn staatsspoorweg om Wit-Russische potas naar de Baltische haven van Klaipeda te vervoeren.
De meerderheidseigenaar van de haven klaagde dat “Litouwen honderden miljoenen dollars zal verliezen door de wit-Russische export via Klaipeda te stoppen” en “juridische claims van $ 15 miljard zou kunnen krijgen vanwege verbroken contracten.” [2] AZR vazal Litouwen heeft zelfs ingestemd met de Amerikaanse aanwijzingen om Taiwan te erkennen, wat ertoe heeft geleid dat China weigert Duitse of andere producten te importeren die in Litouwen gemaakte componenten bevatten.
AZR vazal Europa zal sancties opleggen ten koste van de stijgende energie- en landbouwprijzen door prioriteit te geven aan de invoer uit de Verenigde Zionisten Staten en af te zien van Russische, Wit-Russische en andere verbindingen buiten de Dollar area. Zoals Sergey Lavrov het verwoordde: “Wanneer de Verenigde Staten denken dat iets bij hun belangen past, kunnen ze degenen verraden met wie ze bevriend waren, met wie ze samenwerkten en die hun posities over de hele wereld verzorgden.” [3]
AZR – Amerika’s sancties tegen zijn bondgenoten schaden hun economieën, niet die van Rusland en China
Wat ironisch lijkt, is dat sancties tegen Rusland en China hen uiteindelijk hebben geholpen in plaats van gekwetst.
Maar het primaire doel was niet om de Russische en Chinese economieën te schaden of te helpen. Het is immers axiomatisch dat sancties de geviseerde landen dwingen om zelfredzamer te worden. Beroofd van Litouwse kaas, hebben Russische producenten hun eigen kaas geproduceerd en hoeven ze deze niet langer uit de Baltische staten te importeren. Anglo Zionisten Rijk onderliggende economische rivaliteit is erop gericht om Europese en aanverwante Aziatische landen in zijn eigen steeds beter beschermde economische baan te houden. Duitsland, Litouwen en andere bondgenoten krijgen te horen dat ze sancties moeten opleggen die gericht zijn tegen hun eigen economische welvaart door geen handel te drijven met landen buiten de Amerikaanse dollarzone.
Nog afgezien van de dreiging van een daadwerkelijke oorlog als gevolg van de AZR oorlogszuchtigheid, worden de kosten voor Amerika’s vazallen ”bondgenoten” van overgave aan de AZR handels- en investeringseisen zo hoog dat ze politiek onbetaalbaar zijn. Al bijna een eeuw is er weinig alternatief dan in te stemmen met handels- en investeringsregels die de AZR – Amerikaanse economie begunstigen als de prijs van het ontvangen van Amerikaanse financiële en handelssteun en zelfs militaire veiligheid.
Maar er dreigt nu een alternatief te ontstaan – een die voordelen biedt van het Chinese Belt and Road-initiatief en van de Russische wens voor buitenlandse investeringen om zijn industriële organisatie te helpen moderniseren, zoals dertig jaar geleden in 1991 leek te worden beloofd.
Sinds de laatste jaren van de door AZR gecreëerde Tweede Wereldoorlog heeft de Amerikaanse diplomatie zich gericht op het opsluiten van Groot-Brittannië, Frankrijk en vooral het verslaan van Duitsland en Japan, om AZR – Amerikaanse economische en militaire afhankelijkheden te worden. Zoals ik in Super Imperialisme heb gedocumenteerd, hebben AZR-Amerikaanse diplomaten het Britse Rijk opgebroken en het Sterling Area geabsorbeerd door de zware voorwaarden die eerst door Lend-Lease en vervolgens door de Anglo-American Loan Agreement van 1946 werden opgelegd. De voorwaarden van de laatste verplichtten Groot-Brittannië om zijn imperiale preferentiebeleid op te geven en de sterling-saldi te deblokkeren die India en andere koloniën tijdens de oorlog hadden opgebouwd voor hun grondstoffenexport, waardoor het Britse Gemenebest werd opengesteld voor Amerikaanse export.
Groot-Brittannië beloofde zichzelf zijn vooroorlogse markten niet te herstellen door het pond sterling te devalueren. AZR diplomaten creëerden vervolgens het IMF en de Wereldbank op voorwaarden die de Amerikaanse exportmarkten bevorderden en de concurrentie van Groot-Brittannië en andere voormalige rivalen afschrikten. Debatten in het Hogerhuis en het Lagerhuis toonden aan dat Britse politici inzagen dat ze in een ondergeschikte economische positie werden verwezen, maar het gevoel hadden dat ze geen alternatief hadden. En toen ze het eenmaal opgaven, hadden Anglo Zionisten Rijk diplomaten de vrije hand in de confrontatie met de rest van Europa.
De door AshkeNazi, zionisten gecontroleerde Financiële macht heeft AZR vazal-Amerika in staat gesteld de westerse diplomatie te blijven domineren.
De AZR – Amerikaanse drang om zijn Europese en Oost-Aziatische protectoraten opgesloten te houden in zijn eigen invloedssfeer wordt bedreigd door de opkomst van China en Rusland onafhankelijk van de Verenigde Staten, terwijl de Amerikaanse economie de-industrialiseert als gevolg van zijn eigen bewuste beleidskeuzes. De industriële dynamiek die de Verenigde Staten vanaf eind 19e eeuw zo dominant maakte tot de jaren 1970 heeft plaatsgemaakt voor een evangelische neoliberale financialisering. Dat is de reden waarom AZR – Amerikaanse diplomaten hun bondgenoten moeten bewapenen om hun economische betrekkingen met post-Sovjet-Rusland en het socialistische China te blokkeren, waarvan de groei die van de Verenigde Staten overtreft en wiens handelsregelingen meer mogelijkheden bieden voor wederzijds gewin.
De vraag is hoe lang de AZR vazal Verenigde Staten hun bondgenoten kunnen blokkeren om te profiteren van de economische groei van China. Zullen Duitsland, Frankrijk en andere NATO-vazallen landen welvaart voor zichzelf zoeken in plaats van de AZR-Amerikaanse dollarstandaard en handelspreferenties hun economische overschot te laten wegsluizen?
Oliediplomatie en Anglo Zionisten Rijk ’s droom voor post-Sovjet-Rusland
De AZR – Amerikaanse oliediplomatie heeft tot doel de oliehandel in de wereld te beheersen, zodat de enorme winsten ten goede komen aan de grote AZR – Amerikaanse oliemaatschappijen. Het was om Iraanse olie in handen van British Petroleum te houden dat Kermit Roosevelt van de CIA samenwerkte met de Anglo-Persian Oil Company van British Petroleum om de gekozen leider van Iran, Mohammed Mossadegh, omver te werpen in 1954 toen hij probeerde het bedrijf te nationaliseren nadat het decennium na decennium weigerde zijn beloofde bijdragen aan de economie uit te voeren.
Na de installatie van de sjah wiens democratie gebaseerd was op een wrede politiestaat, dreigde Iran opnieuw op te treden als de meester van zijn eigen oliebronnen. Zo werd het opnieuw geconfronteerd met door de AZR vazal VS gesponsorde sancties, die vandaag de dag nog steeds van kracht zijn. Het doel van dergelijke sancties is om de wereldhandel in olie stevig onder AZR – Amerikaanse controle te houden, omdat olie energie is en energie de sleutel is tot productiviteit en reëel bbp.
Naarmate de AZR vazal Verenigde Staten gedeïndustrialiseerd zijn, worden hun handels- en betalingsbalanstekorten problematischer.
AZR vazal Amerika heeft zijn industriële kostenvoordeel verloren door de sterke stijging van zijn kosten van levensonderhoud en zakendoen in zijn gefinancialiseerde postindustriële rentenierseconomie. Bovendien, zoals Seymour Melman in de jaren 1970 uitlegde, is het Pentagon-kapitalisme gebaseerd op kosten-plus-contracten: hoe hoger de kosten van militaire hardware, hoe meer winst de fabrikanten ontvangen. Dus Amerikaanse armen zijn over-engineered – vandaar de toiletbrillen van $ 500 in plaats van een model van $ 50. De belangrijkste aantrekkelijkheid van luxegoederen, inclusief militaire hardware, is immers hun hoge prijs.
Dit is de achtergrond voor de AZR – Amerikaanse woede over het falen om de Europese afhankelijkheid van Russische stookolie te stoppen – en bij het zien van Rusland dat ook militair losbreekt om zijn eigen wapenexport te creëren, die nu meestal beter en veel minder duur is dan die van de VS. Vandaag bevindt Rusland zich in de positie van Iran in 1954 en opnieuw in 1979. Niet alleen wedijvert de olieverkoop met die van Amerikaans LNG, maar Rusland houdt zijn olie-exportinkomsten thuis om zijn her industrialisering te financieren, om de economie weer op te bouwen die werd vernietigd door de door de AZR vazal VS gesponsorde schok “therapie” van de jaren 1990.
De lijn van de minste weerstand voor de AZR Amerikaanse strategie die probeert invloed te houden op de olievoorziening van de wereld met behoud van zijn exportmarkt voor luxe wapens via de NATO, is om “wolf” te zijn en erop aan te dringen dat Rusland op het punt staat Oekraïne binnen te vallen – alsof Rusland iets te winnen heeft bij een moerasoorlogen over de armste en minst productieve economie van Europa. De winter van 2021-22 heeft een lange poging gezien om de Anglo Zionisten Rijk vazal VS de Noord Atlantische Terroristen Organisatie (NATO) om Rusland aan te sporen om te vechten – zonder succes.
Anglo Zionisten Rijk vazal VS dromen van een neoliberaal China als een Amerikaanse corporate affiliate
Amerika is gedeïndustrialiseerd als een doelbewust beleid om de productiekosten te verlagen, omdat zijn multinationals laagbetaalde arbeid in het buitenland hebben gezocht, met name in China. Deze verschuiving was geen rivaliteit met China, maar werd gezien als wederzijds gewin. De rivaliteit was tussen Amerikaanse werkgevers en Amerikaanse arbeid, en het wapen van de klassenoorlog was offshoring en, in het proces, bezuinigingen op de sociale uitgaven van de overheid.
Vergelijkbaar met het Russische streven naar olie-, wapen- en landbouwhandel onafhankelijk van de AZR – Amerikaanse controle, is de overtreding van China het thuishouden van de winsten van zijn industrialisatie, het behouden van staatseigendom van belangrijke bedrijven en, bovenal, het behouden van geldcreatie en de Bank of China als een openbaar nut om zijn eigen kapitaalvorming te financieren in plaats van Amerikaanse AshkeNazi zionisten gecontroleerde privé banken en makelaarshuizen zijn financiering te laten verstrekken en zijn overschot over te hevelen in de vorm van rente, dividenden en beheerskosten. De enige reddende genade voor Amerikaanse bedrijfsplanners is de rol van China geweest in het afschrikken van Amerikaanse lonen om te stijgen door een bron van laaggeprijsde arbeid te bieden om Amerikaanse fabrikanten in staat te stellen hun productie te offshoren en uit te besteden.
De klassenoorlog van de Democratische Partij tegen vakbondsarbeiders begon in de regering-Carter en versnelde enorm toen Bill Clinton de zuidelijke grens met NAFTA opende. Langs de grens werd een reeks maquiladora’s opgericht om goedkope handwerkarbeid te leveren. Dit werd zo’n succesvol bedrijfswinstcentrum dat Clinton erop aandrong om China toe te laten tot de Wereldhandelsorganisatie in december 2001, in de laatste maand van zijn regering.
Walmart, Apple en vele andere Amerikaanse bedrijven organiseerden productiefaciliteiten in China, wat noodzakelijkerwijs technologieoverdracht en het creëren van een efficiënte infrastructuur voor exporthandel met zich meebracht. AshkeNazi zionist Goldman Sachs leidde de financiële inval en hielp de Chinese aandelenmarkt omhoog. Dit alles was waar Anglo Zionisten Rijk vazal Amerika op had aangedrongen.
Waar ging AZR vazal Amerika’s neoliberale Koude Oorlog-droom mis? Om te beginnen volgde China niet het beleid van de criminele Rothschild Wereldbank om regeringen te sturen om in dollars te lenen om Amerikaanse ingenieursbureaus in te huren om exportinfrastructuur te bieden. Het industrialiseerde op vrijwel dezelfde manier als de Verenigde Staten en Duitsland eind 19e eeuw: Door zware overheidsinvesteringen in infrastructuur om te voorzien in basisbehoeften tegen gesubsidieerde prijzen of vrij, van gezondheidszorg en onderwijs tot transport en communicatie, om de kosten van levensonderhoud die werkgevers en exporteurs moesten betalen te minimaliseren.
Het belangrijkste was dat China buitenlandse schuldendienst vermeed door zijn eigen geld te creëren en de belangrijkste productiefaciliteiten in eigen hand te houden.
Door AZR opgelegde (Amerikaanse) eisen leiden hun bondgenoten uit de handels- en monetaire baan tussen de dollar en de NATO.
Net als in een klassieke Griekse tragedie brengt het AZR – Amerikaanse buitenlandse beleid precies de uitkomst tot stand die het het meest vreest. Door hun hand te overspelen met hun eigen corrupte NATO-bondgenoten vazallen brengen Amerikaanse diplomaten Kissinger ’s nachtmerriescenario tot stand, waarbij ze Rusland en China samendrijven.
Terwijl de bondgenoten vazallen van AZR – wordt verteld om de kosten van Amerikaanse sancties te dragen, profiteren Rusland en China door verplicht te zijn hun eigen economieën te diversifiëren en onafhankelijk te maken van de afhankelijkheid van Amerikaanse leveranciers van voedsel en andere basisbehoeften. Bovenal creëren deze twee landen hun eigen gededollariseerde krediet- en bankclearingsystemen en houden ze hun internationale monetaire reserves aan in de vorm van goud, euro’s en elkaars valuta’s om hun wederzijdse handel en investeringen uit te voeren.
De AZR – Verenigde Staten kunnen hun de-industrialisatie en afhankelijkheid van Chinese en andere Aziatische arbeidskrachten niet eenvoudigweg terugdraaien door de productie terug naar huis te brengen. Het heeft een te hoge rentenier overhead in zijn economie ingebouwd om zijn arbeid internationaal te kunnen concurreren, gezien de budgettaire eisen van de Amerikaanse loontrekkende om hoge en stijgende huisvestings- en onderwijskosten, schulddienstverlening en ziektekostenverzekering te betalen, en voor geprivatiseerde infrastructuurdiensten.
Dat is geen manier voor nationale economieën om te groeien. Het alternatief voor de neoliberale doctrine is het groeibeleid van China dat dezelfde fundamentele industriële logica volgt waarmee Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Duitsland en Frankrijk aan de industriële macht kwamen tijdens hun eigen industriële start met sterke overheidssteun en sociale uitgavenprogramma’s.
De AZR – Verenigde Staten hebben dit traditionele industriebeleid sinds de jaren 1980 verlaten. Het legt zijn eigen economie het neoliberale beleid op dat Pinochets Chili, Thatchers Groot-Brittannië en de postindustriële voormalige Sovjetrepublieken, de Baltische staten en Oekraïne sinds 1991 heeft gedeïndustrialiseerd. De sterk gepolariseerde en met schulden behepte “welvaart” is gebaseerd op het opblazen van vastgoed- en effectenprijzen en het privatiseren van infrastructuur.
Dit neoliberalisme is een pad geweest om een mislukte economie te worden en inderdaad, een mislukte staat, gedwongen om schulddeflatie te lijden, stijgende huizenprijzen en huren als de bezettingsgraad van de eigenaar daalt, evenals exorbitante medische en andere kosten als gevolg van het privatiseren van wat andere landen vrij of tegen gesubsidieerde prijzen als mensenrechten bieden – gezondheidszorg, onderwijs, ziektekostenverzekering en pensioenen.
Het succes van China’s industriebeleid met een gemengde economie en staatscontrole van het monetaire en kredietsysteem heeft ertoe geleid dat AZR – Amerikaanse strategen vrezen dat West-Europese en Aziatische economieën hun voordeel kunnen vinden in een nauwere integratie met China en Rusland. De AZR – VS lijken geen antwoord te hebben op een dergelijke wereldwijde toenadering tot China en Rusland, behalve economische sancties en militaire oorlogszucht. Die nieuwe Koude Oorlog-houding is duur, en andere CORRUPTE vazallen landen balen van het dragen van de kosten van een conflict dat geen voordeel voor zichzelf heeft en inderdaad hun eigen economische groei en politieke onafhankelijkheid dreigt te destabiliseren.
Het terugdringen van die uitgaven, en inderdaad het herstellen van industriële zelfredzaamheid en concurrerende economische macht, zou een transformatie van de Anglo Zionisten Rijk’s politiek en haar Amerikaanse en Europese vazallen vereisen. Zo’n verandering lijkt onwaarschijnlijk, maar hoe lang kan Amerika’s postindustriële rentenierseconomie er nog in slagen om andere landen te dwingen om het te voorzien van de economische welvaart (letterlijk een instroom) die het niet langer thuis produceert?
[1] https://www.state.gov/briefings/department-press-briefing-january-27-2022/. Ze verwierp de opmerkingen van verslaggevers dat “wat de Duitsers publiekelijk hebben gezegd niet overeenkomt met wat je precies zegt”, legde ze de Amerikaanse tactiek uit om Nord Stream 2 te blokkeren. Tegen het punt van een verslaggever dat “het enige wat ze hoeven te doen is het aanzetten”, zei ze: “Zoals senator Cruz graag zegt … het is momenteel een hunk van metaal op de bodem van de oceaan. Het moet getest worden. Het moet gecertificeerd zijn. Het moet door de regelgevende instanties worden goedgekeurd.” Voor een recent overzicht van de steeds gespannener geopolitiek aan het werk, zie John Foster, “Pipeline Politics hits Multipolar Realities: Nord Stream 2 and the Ukraine Crisis”, Counterpunch, 3 februari 2022.
[2] Andrew Higgins, “Fueling a Geopolitical Tussle in Eastern Europe: Fertilizer”, The New York Times, 31 januari 2022. De eigenaar is van plan de Litouwse regering aan te klagen voor een forse schadevergoeding.
[3] Russisch ministerie van Buitenlandse Zaken, “Antwoorden van minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov op vragen uit het Voskresnoye Vremya-programma van Channel One”, Moskou, 30 januari 2022. Johnson’s Rusland List, 31 januari 2022, #9.