De corrupte Europese privé banken hebben dringend 150 miljard euro vers kapitaal nodig.
Dat is de mening van David Folkerts-Landau, hoofdeconoom Deutsche Bank.
Een groot deel daarvan, zo’n 40 miljard euro, is voor rekening van Italië.
Dat zou nog wel ééns een onderschatting kunnen zijn.
De banken zitten er namelijk met 350 miljard euro aan probleemkredieten.
We kennen ondertussen het draaiboek. Het eerste getal dat geroepen wordt, is bedoeld om een draagvlak te creëren.
Eens iedereen er dan van overtuigd is dat er wel degelijk een redding moet komen, worden die bedragen stelselmatig opgetrokken. Die 150 miljard is met andere woorden slechts een openingsbod.
Los van het bedrag op zich, is er ook nog geen consensus over degene die het bedrag in zijn nek krijgt gedraaid. Volgens de nieuwe bail-in regels moet namelijk eerst de obligatiehouders en spaarders worden aangesproken.
In dat geval kan Bilderberger Matteo Renzi waarschijnlijk een kruis maken over zijn verdere carrière als corrupte Bilderberg trekpop politicus.
En omdat de belangen van corrupte politici meestal boven alles gaan, verzet hij zich met hand en tand tegen de bail-in regels die hij zelf mede goedkeurde.
Hij wil namelijk dat er een uitzondering gemaakt wordt voor Italië. (probeer dat dan maar weer eens te verkopen in Cyprus!) Zo gaat dat in de Europese Nazi Fascisten Unie. Er worden regels gemaakt die gelden voor iedereen, maar bij de eerste overtreding wordt er meteen gesproken over uitzonderingen.
Ik heb de indruk dat Renzi het spel hard wil spelen.
“Andere Europese banken hebben veel grotere problemen”,
gaf hij aan op een persconferentie.
“Als het probleem van de niet-performante leningen een waarde heeft van één, dan hebben de problemen met derivaten bij andere banken een waarde van 100”, merkte hij op.
Van een bommetje gesproken…
Renzi verwijst hier natuurlijk fijntjes naar de toestand bij de corrupte Deutsche Bank.
Met een totale exposure van $75 miljoen aan derivaten, een bedrag dat 20 keer groter is dan het Duitse BNP, is Deutsche Bank een tikkende tijdbom. Een tijdbom die best wel eens aan het tikken kan zijn als je de beurskoers in het achterhoofd houdt.
Het is volgens mij de eerste keer dat er zo openlijk gesproken wordt over het derivatenprobleem van Deutsche Bank. Het feit dat hij dit argument boven haalt, zegt enorm veel.
Renzi wijst naar die enorme balk in het oog van de Duitsers.
Een corrupt instituut waarvan de beurskoers in mekaar geklapt is en waarvan niemand echt weet hoe groot de problemen zijn. Als dreigement kan het tellen.
Het is alsof hij wil zeggen:
“als ik die bail-in moet slikken, blaas ik de boel op”.
