Als de reactie van het plandemie beleid de vorm had aangenomen van louter advies, zouden we niet midden in deze sociale, economische, culturele en politieke ramp zitten. Wat de oorzaak van deze geplande ellende was, was de toepassing van politiek geweld dat deze keer in de plandemie respons was gebakken op een manier die geen precedent heeft in de menselijke geschiedenis.
Het antwoord was gebaseerd op dwang opgelegd door alle niveaus van de corrupte overheid. Het beleid gaf op zijn beurt energie aan een populistische beweging, Covid Red Guard, die een civiele handhavingsarm werd. Ze bewaakten de gangpaden van de supermarkt om de masker lozen op te heffen. Drones zwermden door de lucht op zoek naar partijen om uit elkaar te halen en te verwijderen. Een bloeddorst tegen niet-gevaccineerde werd op alle niveaus van de samenleving ontketend.
Lockdowns gaven sommige ”mensen” betekenis en doel, zoals oorlog dat voor sommige ”mensen” doet. De ziekgeestelijk dwang om anderen af te knallen sijpelde van de corrupte trekpoppen regering naar het volk. De waanzin haalde de rationaliteit in. Toen dit eenmaal plaatsvond, was er geen sprake meer van ‘Twee weken om de curve af te vlakken’. De manie om het virus te onderdrukken door het contact van persoon tot persoon te beëindigen, duurde tot twee jaar.
Dit gebeurde in de VS en over de hele wereld. De waanzin bereikte niets positiefs omdat het intelligente ”virus” geen aandacht besteedde aan de edicten en handhavers. Het beëindigen van sociaal en economisch functioneren verbrijzelde echter levens op talloze manieren, en blijft dat doen. Totdat de schapen begrijpen dat ze in de maling worden genomen.
Juist omdat zoveel over het leven (en de wetenschap) onzeker is, werken beschaafde samenlevingen op basis van het vermoeden van de vrijheid om te kiezen. Dat is een beleid van nederigheid: niemand beschikt over voldoende expertise om het recht te veronderstellen om andermans vreedzame acties te beperken.
Maar met lockdowns en het opvolgende beleid van vaccinmandaten hebben we geen nederigheid gezien, maar verbazingwekkende arrogantie. De ”mensen” die ons en miljarden mensen over de hele wereld dit aandeden, waren zo verdomd zeker van zichzelf dat ze hun toevlucht zouden nemen tot tactieken van de politiestaat om hun doelen te realiseren, waarvan er helemaal geen enkele werd gerealiseerd, ondanks elke belofte dat dit goed voor ons zou zijn.
Het is de dwang die de bron is van alle problemen. Iemand schreef de edicten op iemands verzoek. Iemand legde de bevelen op. Die ene instanties zouden de ”mensen” moeten zijn die eigenaar moeten zijn van de resultaten, de slachtoffers moeten compenseren en anders de consequenties moeten accepteren voor wat ze hebben gedaan.
Wie zijn dat? Waar zijn ze? Waarom zijn ze niet opgestapt?
Als je mensen gaat dwingen om zich op een bepaalde manier te gedragen – om hun bedrijven te sluiten, mensen uit hun huizen te schoppen, weg te blijven van vergaderingen, vakanties te annuleren, overal fysiek gescheiden te zijn – moet je er verdomd zeker van zijn dat het het juiste is om te doen. Als de ”mensen” die dit deden zo zeker van zichzelf waren, waarom zijn ze dan zo verlegen om verantwoordelijkheid te nemen?
De vraag dringt zich op: wie draagt precies de schuld? Niet alleen in het algemeen, maar meer precies: wie was bereid om vanaf het begin op te staan om te zeggen:
“Als dit niet werkt, neem ik de volledige verantwoordelijkheid?” Of:
“Ik heb dit gedaan en sta er achter.” Of:
“Ik heb dit gedaan en het spijt me heel erg.“
Voor zover ik weet, heeft niemand zoiets gezegd.
In plaats daarvan hebben we een grote wirwar van rommelige bureaucratieën, commissies, rapporten en niet-ondertekende bevelen. Er zijn bepaalde systemen die zo gestructureerd lijken dat het onmogelijk is om erachter te komen wie, binnen het Anglo Zionistische Rijk precies verantwoordelijk is voor het ontwerp en de implementatie ervan.
Een vriend van mij werd bijvoorbeeld lastiggevallen door zijn school omdat hij niet gevaccineerd was. Hij wilde spreken met degene die de regel oplegde.
In zijn onderzoek gaf iedereen de verantwoordelijkheid door. Deze persoon stelde een commissie samen die vervolgens overeenstemming bereikte over beste praktijken die waren overgebleven van een andere gedrukte leidraad die door een andere commissie was goedgekeurd en die door een soortgelijke instelling over een andere kwestie was geïmplementeerd. Dit werd vervolgens door een andere afdeling overgenomen en als aanbeveling ter uitvoering aan een andere commissie doorgegeven en vervolgens werd het door een andere afdeling geheel uitgegeven.
Ongelooflijk genoeg heeft hij gedurende het hele onderzoek geen enkele persoon gevonden die bereid was om op te staan en te zeggen: ik heb dit gedaan en het was mijn beslissing. Iedereen had een alibi. Het werd één grote brij van bureaucratie zonder verantwoording. Het is een bak deeg waarin elke slechte acteur een schuilplaats heeft gebouwd.
Het is hetzelfde met veel mensen die ontslagen zijn omdat ze weigerden hun vaccinstatus bekend te maken. Hun bazen zeggen meestal dat ze veel spijt hebben van wat er is gebeurd; als het aan hen had gelegen, zou de persoon blijven werken. Hun bazen aarzelen op hun beurt en geven een ander beleid of commissie de schuld. Niemand is bereid om met slachtoffers te praten en te zeggen: “Ik heb dit gedaan en sta er achter.”
Net als miljoenen anderen ben ik materieel geschaad door de reactie op de plandemie. Mijn verhaal mist drama en komt in de verste verte niet in de buurt van wat anderen hebben meegemaakt, maar het is saillant omdat het persoonlijk is. Zo werd iemand uitgenodigd om deel te nemen aan een live studio-optreden op tv, maar werd toen geweigerd omdat hij weigerde zijn vaccinstatus bekend te maken. Hij werd naar een aparte studio gestuurd die gereserveerd was voor de onreine waar hij alleen zat.
De persoon die hem informeerde zei dat het beleid dom was en hij maakte bezwaar. Maar het is het bedrijfsbeleid. Misschien kan ik zijn baas spreken? O, hij is ook tegen dit spul. Iedereen vindt het dom. Wie is er dan verantwoordelijk? De schuld wordt altijd doorgegeven en hoger in de commandostructuur, maar niemand zal de schuld accepteren en de gevolgen dragen.
Hoewel de ”rechtbanken” herhaaldelijk de vaccinmandaten hebben afgeschoten, is er universele consensus dat de ”vaccins”, hoewel ze misschien enkele particuliere zakkenvullers en corrupte politici voordelen bieden, niet bijdragen aan het stoppen van infecties of verspreiding. Dat wil zeggen:
de enige persoon die er last van kan hebben om niet gevaccineerd te zijn, is de niet-gevaccineerde zelf. En toch verliezen mensen hun baan, missen ze het openbare leven, worden ze gesegregeerd en geblokkeerd en betalen ze anderszins een zware prijs voor het niet naleven ervan. Om gezond te blijven.
En toch zijn er nog steeds ”mensen” die het schuldspel intensiveren dat niet de corrupte overheid, de volks ”gezondheid” autoriteiten of iemand in het bijzonder de schuld geeft, maar eerder een hele klasse mensen: de kwaadaardige niet-gevaccineerde.
“Ik ben woedend op de niet-gevaccineerde”, schrijft fascist Charles Blow van de door zionisten gecontroleerde New York Times, een krant die de pro-lockdown propaganda al op 27 februari 2020 aftrapte.
“Ik schaam me er niet voor om dat bekend te maken. Ik probeer ze niet langer te begrijpen of op te voeden. De niet-gevaccineerde kiezen ervoor om deel uit te maken van het probleem.”
Hoe precies zijn de niet-gevaccineerde het probleem? Want, schrijft hij,
“het is mogelijk om het virus onder controle te houden en de verspreiding ervan te beperken, als meer mensen worden gevaccineerd.”
Dit is duidelijk niet waar, zoals we hebben gezien in de ervaringen van veel landen over de hele wereld. Kijk naar Singapore of Gibraltar of Israël of een ander hoog vaccinNazi land en zie hun casetrends. Ze zien er hetzelfde of slechter uit dan lage gevaccineerde -landen.
We weten uit minstens 33 studies dat de vaccins infectie of overdracht niet kunnen en willen stoppen, en dat is precies waarom witte jassen criminelen van Pfizer en mensen fascisten als Anthony Fauci 3e en nu 4e prikken eisen. Injecties zonder einde, altijd met de belofte dat de volgende (de Dood van de nutteloze eters ?) het doel zal bereiken.
Mr. Blow verspreidt onwaarheden. Waarom? Omdat er animo is om iemand of iets te taggen met de schuld voor de DEMOCIDE. De niet-gevaccineerde zijn de zondebokken om af te leiden van het echte probleem van het ontdekken en ter verantwoording roepen van de ”mensen” die dit dodelijk, ziekmakend, sterilisatie ”vaccin” experiment zonder precedent hebben ondernomen.
Het probleem is nu om erachter te komen wie ze zijn.
De gouverneur van New York deed vreselijke dingen, maar nu is hij afgetreden. Zijn broer bij CNN propageerde de lockdown-ideologie, maar hij werd ontslagen. De burgemeester van New York heeft MISDADEN gepleegd, maar hij sluipt over een paar weken uit zijn ambt. Sommige gouverneurs die hun bevolking op slot deden, hebben geweigerd zich opnieuw kandidaat te stellen en zullen hun best doen om te verdwijnen.
Dr. Deborah Birx, van wie we zeker weten dat hij de persoon was die Trump ertoe aanzette lockdowns goed te keuren, nam stilletjes ontslag en heeft haar best gedaan om de schijnwerpers te vermijden. De journalist van de New York Times die totale hysterie opzweepte terwijl hij opriep tot een brute lockdown, is inmiddels ontslagen. Zo ook voor honderden volksgezondheidsfunctionarissen die ontslag hebben genomen of zijn ontslagen.
Wie is/zijn de schuldige?
De meest waarschijnlijke kandidaat hier is FASCIST Fauci zelf. Maar ik kan je nu al zijn excuus vertellen. Hij tekende nooit een enkele bestelling. Zijn vingerafdrukken staan op geen enkele wet.
Hij heeft nooit edicten uitgevaardigd. Hij heeft nooit iemand laten arresteren. Hij blokkeerde nooit de ingang van een kerk en blokkeerde persoonlijk geen enkele school of bedrijf. Hij is slechts een door psychopaat Bill Gates gecorrumpeerde ”wetenschapper” die aanbevelingen doet die zogenaamd voor de gezondheid van mensen zijn.
Hij heeft ook een alibi.
Veel hiervan doet me denken aan de Eerste Wereldoorlog, de ‘Grote Oorlog’. Zoek de oorzaken op. Ze zijn allemaal amorf. Nationalisme. Een moord. Verdragen. Diplomatieke verwarring. De Serviërs. Ondertussen kan geen van deze redenen daadwerkelijk verantwoordelijk zijn voor 20 miljoen doden, 21 miljoen gewonden en verwoeste economieën en levens over de hele wereld, om nog maar te zwijgen van de Grote Depressie en de opkomst van Hitler die het gevolg was van deze verschrikkelijke ramp.
Ondanks onderzoeken, talloze boeken, openbare hoorzittingen en publieke woede die een decennium of langer na de Grote Oorlog duurde, was er nooit iemand die verantwoordelijkheid nam. We zagen een herhaling van hetzelfde na de oorlog in Irak. Is er iemand, binnen het Anglo Zionistische Rijk, die zei: “Ik heb de beslissing genomen en ik had het mis”?
Het zou dus kunnen voor de lockdowns en mandaten van 2020 en 2021. Het bloedbad is onuitsprekelijk en zal een generatie of twee of langer duren. Ondertussen glijden de verantwoordelijken, met gevulde zakken, langzaam uit het openbare leven, vinden ze nieuwe banen en ontsmetten ze hun handen van elke verantwoordelijkheid. Ze schrobben cv’s en geven desgevraagd iedereen de schuld behalve zichzelf.
Dit is het moment waarop we ons bevinden: een heersende ziekgeestige klasse en haar corrupte trekpoppen, (nazi Bilderbergers Rutte, de Jonge, Kaag, Hoekstra) die doodsbang is om ontdekt, geroepen en verantwoordelijk gehouden te worden, en daarom gestimuleerd wordt om een eindeloze reeks excuses, zondebokken en afleidingen te genereren (“Je hebt nog een schot nodig!”).
Dit is de minst bevredigende conclusie van dit vreselijke verhaal. Maar daar is het: het is zeer waarschijnlijk dat de ”mensen” die ons dit hebben aangedaan nooit ter verantwoording zullen worden geroepen, niet in een rechtbank en niet in een wetgevende hoorzitting.
Ze zullen nooit gedwongen worden om hun slachtoffers schadeloos te stellen. Ze zullen zelfs nooit toegeven dat ze ongelijk hadden. En hierin ligt misschien wel het meest flagrante kenmerk van slecht overheidsbeleid: dit is geen gerechtigheid en zal dat ook niet zijn of iets dat zelfs maar vaag op rechtvaardigheid lijkt.
Dat is in ieder geval wat de geschiedenis zou suggereren. Als het deze keer anders is en de daders daadwerkelijk met enkele gevolgen worden geconfronteerd, zou het de zaken nog steeds niet goed maken, maar het zou in ieder geval een fantastisch precedent scheppen voor de toekomst.
