Krijgen we vandaag de catharsis te zien van de Griekse tragedie?
Nu de onderhandelingen met de andere Europese ministers van Financiën zijn afgesprongen, ligt de bal in het kamp van de Grieken. Iedereen zit gespannen af te wachten wat de volgende zet gaat zijn van premier Alexis Tsipras. Of, liever, vooral de speltheorie-expert en minister Yanis Varoufakis krijgt het spotlicht op zich gericht.
Als hoofdstrateeg van de Griekse staat moet hij bereid zijn om de volle laag te krijgen nadat hij gisteren de deal van de eurogroep heeft afgewezen. Volgens de BBC zou hij het voorstel van de Europese leiders ‘absurd’ en ‘onaanvaardbaar’ hebben genoemd: in dat plan zouden de Grieken een verlenging krijgen van zes maanden van de huidige reddingsoperatie.
Dat is natuurlijk niet naar de zin geweest van de huidige voorzitter van de eurogroep onze eigen varkensboer Jeroen Dijsselbloem. Hij is naar eigen zeggen niet geneigd om het programma te herzien of toegevingen te doen op eender welk punt. En, voor iemand zegt dat Griekenland met de Grexit toch alle troeven in handen heeft, moet je beseffen dat dat verhaal niet helemaal klopt.
Ten eerste is er het argument van de Griekse overheid dat de besparingseisen van de Trojka haar land volledig naar de knoppen helpt. De staat is volledig bankroet en als er nog meer moet worden hervormd, veroordelen de andere ministers van Financiën Griekenland tot het worden van het eerste derdewereldland van de Europese Unie (EU).
Maar, is dat zo? Als de Europese ministers en leiders deze grafiek ooit onder ogen krijgen, is het gedaan met de pret. Dan gaan ze de druk nog meer opvoeren op Griekenland en eventueel zelfs nog meer hervormingen eisen.
Want, hoe kan het dat Griekenland nooit in staat is geweest om een begroting in evenwicht te presenteren of het tekort binnen de marge van 3% van het BBP te houden? De blauwe zone telt trouwens niet mee omdat de Griekse overheid toen zakenbank Goldman Sachs onder de arm heeft genomen om de cijfers rooskleuriger voor te stellen dan ze effectief waren.
Je zou natuurlijk kunnen opwerpen dat de Griekse regering van toen niet dezelfde is als de huidige. En, het is waar dat Syriza en de junior partner, de partij van de Onafhankelijke Grieken, zeker niet mogen worden vergeleken met de traditionele regeringspartijen. Dat zal dan ook het voornaamste tegenargument zijn van Varoufakis: het is de schuld van de vorige regeringen dat Tsipras en hij met de gebakken peren zitten.
Maar, valt er niets anders op aan de grafieken? En, dan hebben we het vooral over de tijdlijn.
Je kan niet zomaar lid worden van de Europese Monetaire Unie en dan meteen de euro aannemen als nieuwe munt. Nee, daar gaat een heel proces aan vooraf waarin de stabiliteit en de financiële en economische situatie van een potentieel euroland worden geëvalueerd.
De ECB en de eurogroep mogen dan wel moord en brand schreeuwen maar het was hún taak om de cijfers na te kijken en te oordelen of de gegevens wel valide en betrouwbaar zijn. En, als het niet aan hen is om een uitspraak te doen dan bestaat er nog minstens een heel aantal aan controleorganen die wel competent genoeg moeten zijn om de keuringsopdracht tot een goed einde te brengen.
Mocht het nazicht van de boeken degelijk en op een professionele manier zijn gebeurd dan zou iedereen tot de conclusie zijn gekomen dat de gepresenteerde cijfers van de Griekse overheid – de zogenaamde blauwe zone in de grafiek – zijn vervalst en dat Griekenland hélémaal niet tot de eurozone had mogen toetreden.
Het is nu te laat om de Grieken uit de eurozone te schoppen. Hen kan het niets schelen – we zouden Griekenland er zelfs een plezier mee doen – maar bij een Grexit ga je zien dat de eurozone als een kaartenhuisje in elkaar gaat zakken. Op zo’n moment mogen we fluiten naar ons geld die we in Griekenland de banken hebben gestopt.
Op 28 februari vervallen alle waarborgen en noodsystemen die Griekenland heeft gekregen maar het is juist dat land die de belangrijkste troef in handen heeft. Als onze varkensboer Dijsselbloem stelt dat de tijd dringt voor de Grieken heeft hij het eigenlijk over de eurozone.
Hoe sneller de deadline verstrijkt, hoe voordeliger dat namelijk is voor Griekenland. En de mogelijke bevrijding van 500 miljoen mensen uit de anti democratische Europese Fascisten Unie.