Hoe en waarom het Westen internationale instellingen transformeert. Deel Twee

Hervorming van de Verenigde Nazi’s (VN)
en de “top van democratieën“

DEEL 1 Gemist lees het hier..

De wortels van de hervormingsvoorstellen van de VN en de Veiligheidsraad liggen in de verandering in het wereldevenwicht na de ineenstorting van de USSR. Tot 1991 werden hierover geen vragen gesteld en in de 45 jaar na de oorlog onderging de Veiligheidsraad slechts één verandering: in 1971 ging het Chinese mandaat, dat toebehoorde aan het Kwomintang Taiwan-regime, over naar de Chinese autoriteiten op het vasteland in Peking.

De vernietiging van de Sovjet-Unie gaf aanleiding tot vele processen, en de kwestie van de hervorming van de VN werd aan de orde gesteld in de algemene context van de “routekaart” van de Club van Rome, in het kader van voorstellen voor een “meer adequate” weerspiegeling van het huidige machtsevenwicht en de “bijdrage” van verschillende landen aan de VN, in plaats van de historische. Dit is precies wat aanleiding was om het principe van regionalisme in de structuur van de organisatie te introduceren.

De logica van het stellen van deze vraag was tweeledig. Ten eerste in de ontwikkeling en het testen van dit principe op het niveau van de genoemde triade van elite schaduw conceptuele instellingen (“Chatham House” en CFR + Bilderberg + Trilateral).

En ten tweede, de implementatie van het regionale principe in de activiteiten van een van de belangrijkste VN-organen – de Economische en Sociale Raad (ECOSOC), die is omgezet in zijn “proefproject”. De uiteindelijke betekenis van dit principe is om Rusland en China op de een of andere manier afhankelijk te maken van de instellingen van het globalisme.

REFERENTIE:

ECOSOC bestaat uit vijf regionale economische commissies – de Economische Commissie voor Europa (ECE), de Economische en Sociale Commissie voor Azië en de Stille Oceaan (ESCAP), de Economische en Sociale Commissie voor West-Azië (ESCWA), de Economische Commissie voor Afrika (ECA) en de Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC).

Het ontbreken van een Noord-Amerikaanse regionale vertegenwoordiging in deze lijst duidt indirect op het “superieure”, administratieve of coördinerende karakter van deze regio ten opzichte van de rest.

Het Verenigd Koninkrijk, als naaste partner van de Verenigde Staten, valt na het verlaten van de EU ook buiten het bereik van de EEG. Rusland ontbreekt ook op deze lijst, maar om andere redenen. Zoals reeds opgemerkt, zijn de globalisten die de VN controleren niet tot een definitief besluit gekomen over de toekomst van Rusland; de Euraziatische Economische Commissie (EGA) functioneert sinds 2012 als palliatief in het kader van de EAEU, maar maakt geen deel uit van ECOSOC en heeft geen relatie met de Verenigde Nazi’s-structuur.

Gelijktijdig met de invoering van het regionalisme en de ineenstorting van de Sovjet-Unie, begon de kwestie van het afbouwen van het vetorecht te worden overwogen, wat de laatste obstakels zou wegnemen om van de VN een “leidend” -instrument van de Verenigde Staten en het Westen te maken. Ten eerste werd het onderwerp van de uitbreiding van het permanente lidmaatschap van de VN-Veiligheidsraad op slinkse wijze geïntroduceerd en actief besproken, ondersteund door een populistisch beroep op de ambities van een aantal ontwikkelingslanden, voornamelijk India en Brazilië. Ondertussen werden Anglo Zionisten Rijk vazallen Duitsland en Japan beschouwd als de belangrijkste kandidaten voor een permanent lidmaatschap.

Deze symbolische stap was bedoeld om “een streep te trekken” onder de “erfenis” van de Tweede Wereldoorlog en de VN te veranderen in een “moderne” organisatie, niet verenigd rond een militaire overwinning, maar rond “universele waarden”, dat wil zeggen westerse waarden en de eliteprincipes van de nieuwe mondiale organisatie die door hen wordt gedicteerd.

Het is de hervorming van de Veiligheidsraad die werd beschouwd als een aanbeveling in het eerder genoemde rapport “Een veiligere wereld …”, ontwikkeld, zoals we ons herinneren, op initiatief van de secretaris-generaal van de VN. Het gezamenlijke verzet van Rusland en China tegen deze plannen maakt de uitvoering ervan eerlijk gezegd echter onwaarschijnlijk.

Ten tweede wordt, naast de hervorming van de Veiligheidsraad, de bredere kwestie van de hervorming van de VN als geheel aan de orde gesteld. In deze versie zijn de opstellers van het ontwerp geneigd het vetorecht volledig af te schaffen door een nieuw orgaan in de structuur van de organisatie op te richten, parallel aan de Veiligheidsraad.

De nieuwe “raad” wordt voorgesteld om de belangrijkste huidige activiteiten over te dragen, waardoor de “oude” Veiligheidsraad aan de zijlijn blijft, met zuiver representatieve functies, waarin het vetorecht wordt tenietgedaan door het feit dat er geen mogelijkheden en gebieden van toepassing zijn.

De eerste poging om in deze richting te gaan werd in 1995 gedaan door de auteurs van het bovengenoemde rapport “Our Global Neighbourhood” (Commission on Global Governance and Cooperation I. Carlsson). Tegelijkertijd werd de Veiligheidsraad voorgesteld om een bepaalde Economische Veiligheidsraad (ESC) op te richten met niet meer dan 23 leden, geselecteerd in overeenstemming met de bijdrage aan de financiering en vredeshandhaving van de VN.

Het verslag verbond de oprichting van het ESC (dat werd beschouwd als een lapmiddel om de huidige Veiligheidsraad om te vormen tot het ESC) nauw verbonden met “duurzame ontwikkeling”. In het bijzonder werd de fundamentele formule van de “ecologische imperatief” gereproduceerd in de vorm van het verbinden van ecologie met de sociaal-economische sfeer in de “brede” lezing van veiligheid [12]. Dienovereenkomstig werd benadrukt dat het ESC-project gebonden is aan het regionalisme als instrument voor onderlinge samenhang tussen de “belangrijkste economische zones” [13].

Het is belangrijk dat werd voorgesteld de prerogatieven van het ESC uit te breiden tot buiten de VN. En sluit het op aan de “Grote Zeven” als een gelijktijdige publieke vertegenwoordiging van het collectieve Westen en niet-publieke vertegenwoordiging van de Trilaterale Commissie [14]. Tijdens de overdracht werden de uitbreiding van de vertegenwoordiging en de aanpassing van de structuur van de VN-commissie voor duurzame ontwikkeling aan het regionalisme overwogen op weg naar het ESC (het beëindigde zijn actieve werking in 2011; sindsdien zijn er geen sessies meer gehouden).

Het mislukken van het ESC-project zette het Anglo Zionisten Rijk (het Westen) ertoe aan zijn inspanningen te diversifiëren om instellingen van de “nieuwe wereldorde” op te bouwen. Binnen de VN werd de focus verlegd naar de hervorming van de Veiligheidsraad (het eerder genoemde “A Safer World…” verslag); buiten de VN werd een gefaseerd project gelanceerd dat grootschalige integratie van het Westen combineerde met een radicale herstructurering van de mondiale financiële en economische architectuur.

De belangrijkste elementen van dit project, dat werd ontwikkeld in het kader van de zogenaamde Texas-overeenkomsten (2005) tussen de Verenigde Staten, Canada en Mexico, kunnen worden beschouwd als:

– de eenwording van deze landen tot de “Noord-Amerikaanse Unie” (NAU) met de overgang van nationale valuta naar de nieuwe munt “Amero” (gepland tegen 2010); met andere woorden, de dollar default was een integraal onderdeel van het project;

– de Europese sector van het Westen – met deze processen verbinden met de oprichting tegen 2015 van de Trans-Atlantische Unie (TAU) met een andere gemeenschappelijke munt (vermoedelijk het pond sterling);

– Tussentijdse doorvoer van NAU naar TAU via de Greater Bay Area South Asian Triangle Alliance (Guangzhou-Hong Kong-Macao), Singapore en Australië. Blijkbaar werd voor dit doel een project voorbereid om het zuidelijke deel van het land van China te scheiden binnen de grenzen van ten minste de meest ontwikkelde provincie Guangdong (het equivalent van dit project was het “pilot” -programma “Zuid-China” van de Rockefeller Brothers Foundation, dat tot 2015 duurde).

Blijkbaar had de door de mens veroorzaakte crisis van 2008-2009 moeten dienen als een soort signaal voor actieve acties. Er is voldoende reden om aan te nemen dat de gecreëerde financiële en economische ineenstorting gericht was op een wereldwijde wanbetaling met het begin van de bovenstaande wereldwijde formattering, die echter met succes werd voorkomen door de gezamenlijke acties van Rusland en China.

Als gevolg hiervan werden de architecten van het project geconfronteerd met het vooruitzicht van de ongecontroleerde ontwikkeling van de gebeurtenissen en gaven ze er de voorkeur aan om het te beperken, waarbij de escalatie van de crisis door de terugbetaling ervan werd vervangen door een grootschalige uitgifte in het kader van de overeenkomstige QE-programma’s van de door Rothschild zionisten gecontroleerde Bank of England, de Fed en de ECB. Deze evenementen gingen gepaard met:

– de Groep van Twintig, een groep die in 1999 voorzichtig is opgericht in de vorm van hoofden van Rothschild gecontroleerde centrale banken en ministers van Financiën, op het niveau van de staatshoofden en regeringsleiders te brengen;

– de oprichting van een raad voor financiële stabiliteit (FSB) op basis daarvan, in samenwerking met de Rothschild zionisten gecontroleerde Bank voor Internationale Betalingen (BIS), die tot taak had lijsten op te stellen van wereldwijde Rothschild zionisten banken die QE-injecties ontvingen;

– een reeks rechtszaken waarbij een aantal wereldwijde door Rothschild zionisten gecontroleerde banken in de VS, het VK en continentaal Europa betrokken zijn;

– het hervormen van de processen van wereldwijde integratie van de mislukte Texas-akkoorden tot de vorming van trans-Atlantische en trans-Pacifische handels- en investeringspartnerschappen, die in wezen later door de Amerikaanse president Donald Trump werden gesloten.

Het mislukken van het tweede wereldwijde transformatieproject, na de ESC, in het belang van de “nieuwe wereldorde”, gaf aanleiding tot een interne crisis in de Verenigde Staten, verbonden met het presidentschap van D. Trump. Na het overwinnen ervan met behulp van een staatsgreep die eind 2020-begin 2021 werd uitgevoerd door het establishment van de Democratische Partij, en het aan de macht komen van J. Biden, keerden de Deep state ~~elites~~ psychopaten zich bewust van de conceptuele aard van de tegenstellingen met de versterkende Russisch-Chinese alliantie, terug naar het idee om de VN te transformeren.

Twee projecten worden tegelijkertijd ontwikkeld. Een daarvan heeft te maken met de zogeheten ’top van democratieën’, waarvan de eerste sessie in december 2021 onder voorzitterschap van J. Biden op afstand werd gehouden. Een ander project omvat de introductie van een “nieuwe ESC” in de VN-structuur – de Human Security Council (HSC), waarvan de oprichting eind vorig jaar werd aangekondigd door het bovengenoemde rapport van de Amerikaanse National Intelligence Council (NIC) “Global Trends 2040”.

Het vestigt de aandacht op het feit dat, in tegenstelling tot het ESC-project, het HSC-project niet door de Verenigde Nazi’s is gepubliceerd, maar door de Amerikaanse inlichtingengemeenschap, wat symptomatisch lijkt. Het NIC-rapport specificeert niet de specifieke parameters van de HSC, maar er is een grote kans op herhaling van de “goed vergeten” versie van de ESC met de overdracht van echte bevoegdheden aan de nieuwe “raad” ten koste van de Veiligheidsraad.

Het valt niet uit te sluiten dat er een gecombineerde optie in de plannen zit: als het project succesvol is, zal het HSC proberen de deelnemers aan de “top van democratieën” in zijn context te verpakken, waarvan de tweede sessie in 2022, al persoonlijk, wordt beloofd tijdens de decembersessie.

Het is veelbetekenend dat ze proberen hun vertegenwoordiging in de “top van democratieën” uit te breiden door aanvragen te verzamelen van nieuwe potentiële deelnemers, wiens toelating wordt bepaald door de toepassing van programma’s van “democratisering” van deze landen om ze te integreren in de wereldwijde fairway van Anglo Zionisten Rijk politbureau Washington.

De “top van democratieën” heeft een achtergrondverhaal dat belangrijk is voor zijn oorspronkelijke filosofische en politieke bedoeling. Het idee komt van Anne-Marie Slaughter, een politicoloog en politica van de Democratische Partij, die het eind vorige eeuw naar voren bracht in een reeks openbare toespraken en artikelen, en het in 2004 formaliseerde in twee monografieën.

In zijn interpretatie moet de “wereldwijde alliantie” of “liga” van landen die “aanhangers van de democratie” (Pax Americana) zijn, eerst de VN aanvullen en vervolgens vervangen [15]. Het idee werd overgenomen door minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright. Onder haar beschermheerschap werd zelfs de oprichtingsconferentie van de ‘alliantie van democratieën’ gehouden, maar in die fase bleef alles daartoe beperkt.

In 2008, tijdens de presidentiële campagne, werd de ontwikkeling van A.M. Slaughter onderschept door de “bezeten” Republikeinse senator John McCain, die voorstelde om de VN “onmiddellijk” te vervangen door een “League of Democracies” [16]. J. McCain verloor echter de verkiezingen van Barry Soetoro aka Barack Obama, die van de verspreiding van ‘kleurenrevoluties’ een prioriteit maakte.

In 2016, tijdens de campagne van Hillary Clinton, publiceerde A.M. Slaughter nog een monografie die het plan om de VN te vervangen combineerde met een “democratische alliantie” met de ideeën van wereldwijde hegemonie op het “grote schaakbord” van Zbigniew Brzezinski.

De komst van Donald Trump in het Witte Huis vertraagde het project vier jaar lang. Het item over het bijeenroepen van de “top van democratieën” werd opgenomen in het verkiezingsprogramma van J. Biden, die na de overwinning begon met de uitvoering ervan. Een symbolisch gebaar in deze zin was de ondertekening door Anglo Zionisten Rijk gecontroleerde J. Biden en de Britse premier Boris Johnson in juni 2021 van het “New Atlantic Charter”, dat werd uitgeroepen tot opvolger van het Atlantisch Handvest van 1941 [17].

Met andere woorden, de ”leiders” van het Angelsaksische Zionisten Rijk (het Westen) kondigden daarmee plannen aan om de bestaande wereldorde te herzien, gericht tegen Rusland en China, en riepen ook andere landen op, zoals ze 80 jaar geleden deden, om zich bij het nieuwe “handvest” aan te sluiten.

Dat wil zeggen, “maak een keuze”, die politbureaus Washington en Londen nu van iedereen eisen in verband met de situatie in Oekraïne.

Momenteel zijn de data van de tweede, persoonlijke sessie van de top niet vastgesteld en zijn de discussies hierover afgenomen tegen de achtergrond van de Russische militaire operatie in Oekraïne. Misschien is de reden voor de hapering bepaalde problemen met het radicaal verhogen van het aantal deelnemers. De eerste top werd bijgewoond door iets meer dan de helft van de staten in de wereld; er is geen informatie beschikbaar over aanvragen voor nieuwe potentiële leden, wat erop kan wijzen dat het proces stagneert.

Lees ook heeft Amerika heeft geen bondgenoten alleen gijzelaars

Het lijkt erop dat als de Verenigde Staten erin slagen het aantal deelnemers te verhogen tot ten minste 70-75% van het VN-lidmaatschap, de tweede sessie van de “top van democratieën” zal worden gehouden. Het is mogelijk dat het een cursus zal volgen voor de daaropvolgende vervanging van de VN door deze associatie. Technisch gezien kan dit worden bereikt door een combinatie van visumverboden op de activiteiten van soeverein democratische landen die politbureau Washington niet bevalt in de VN en een eigen terugtrekking uit de organisatie.

Tegelijkertijd kan de kwestie van de “privatisering” van de materiële activa van Anglo Zionisten Rijk vazal de Verenigde Staten en de organisatie -structuur van de VN, met name de belangrijkste organen zoals het secretariaat, de Algemene Vergadering, ECOSOC en het Internationaal Gerechtshof, niet worden genegeerd.

Een andere optie, die waarschijnlijk zal worden gebruikt wanneer er een tekort is aan deelnemers aan de tweede zitting van de top van (gegijzelde)democratieën, is om tijdelijk of permanent de onafhankelijkheid van deze organisatie op te geven, samen met het behoud van de VN, maar met een poging om een groep van de belangrijkste, voornamelijk westerse deelnemers aan de top te introduceren, evenals vertegenwoordigers van de ontwikkelingslanden die ”loyaal” aan hen zijn, een nieuwe Verenigde Nazi’s -Veiligheidsraad met de feitelijke vernietiging van de bevoegdheden van de huidige Veiligheidsraad.

Het genoemde gebrek aan informatie over de dynamiek van mogelijke deelname aan de tweede sessie van de “top van (corrupte/gegijzelde) democratieën” vermindert de betrouwbaarheid van de analyse van mogelijke opties voor de verdere ontwikkeling van de situatie aanzienlijk.

“De vier ruiters van de Apocalyps“

De strijd tussen de westerse en Russische geplande mise-en-scènes – de militaire operatie in Oekraïne tegen het onderwerp COVID en ”vaccins” – is opmerkelijk vanwege het feit dat het westerse project werd “afgesneden” in de beginfase van het implementeren van een hele reeks stappen om een “nieuwe wereldorde” te planten.

Geplande acties zijn in een stroomversnelling geraakt en over de hele wereld verspreid; de planningscentra hebben zich voorbereid om op dit succes voort te bouwen en zijn daartoe begonnen met het publiceren van verdere vooruitzichten, met name het onderwerp van de voedselcrisis. En dit alles, na een “gat” te hebben gekregen, bezwijkt plotseling niet alleen onder invloed van de Oekraïense kwestie, maar rolt ook terug van een aantal wereldwijde overeenkomsten die zijn bereikt in het kader van de westerse mise-en-scene.

Met name in de context van de beperking van het plandemie thema zijn de vooruitzichten van de wereldwijde plandemie overeenkomst die op de planning voor ondertekening staat, niet duidelijk.

De omvang van de projectstrijd die zich heeft ontvouwd, waarbij het lot van de VN een gijzelaar is geworden, moedigt ons aan om terug te keren naar het project van de “grote reset”, gepubliceerd door liberaal fascist Klaus Schwab in de zomer van 2020 in verband met de “vierde industriële revolutie” [18].

Het is duidelijk dat het hoofd van het World Economic Forum (WEF) niet de echte auteur van dit project is. Hij is slechts het “pratende hoofd”, handelend in het belang van de hoogste kringen van het transnationale “diepe” establishment.

Deze ontwikkelingen, die een radicale vermindering van de wereldbevolking en de feitelijke eliminatie van de industrie vereisen, vertegenwoordigen het uiteindelijke doel van de routekaart van de Club van Rome. Ze zijn gebaseerd op een fundament van misantropische opvattingen geworteld in de rassentheorieën en koloniale praktijken van De Britse elites, nauw verbonden met eugenetica (Francis Galton) en bevolkingstheorie (Thomas Malthus) en geërfd door fascisme en nazisme.

Tegelijkertijd wordt het zakelijke aspect dat het fascisme domineert, dat een privé-machtsmodel claimt, in het kader van de “grote reset” aangevuld door de nazi-“uitverkorenheid”, gebaseerd op de segregatie van de mensheid in “hoger” en “lager”. In de optica van het nazisme hebben we het over de “Arische” en “Gondwanan” rassen. In het programmarapport van de Trilaterale Commissie “Crisis van de Democratie” (1975) werd de komst van een “nieuw” fascisme voorspeld door de auteur van de Europese sectie Michel Crozier [19].

Moderne volgelingen benadrukken het contrast tussen de theorieën van de “creatieve” klasse (Richard Florida) en het “precariaat” – een reeks gedeclasseerde, marginale elementen: gekleurd, “groen”, LGBT, enz., Die zich in de plaats van het industriële proletariaat (Guy Standing) bevinden. Deze opvattingen worden ook gesteund door Russische liberalen [20].

De filosofische betekenis van dit soort segregatie wordt volledig onthuld door Jacques Attali, een globalistische theoreticus, adviseur van drie Franse presidenten, voormalig hoofd van de EBRD en leraar van de huidige president Emmanuel Macron. In zijn geschriften voorspelt hij het ontstaan van een wereld van ‘nieuwe nomaden’, mensen zonder familie of thuisland, die zaken doen waar meer vrijheid is en lagere belastingen.

Globalisering is volgens J. Attali de kracht van een nieuwe ‘nomadische’ elite, ‘wereldburgers’ die aan geen enkel land gebonden zijn. De scheiding tussen de armen, die een traditioneel leven leiden, en de rijke “nomaden” wordt voor hen verwacht op de schaal van niet individuele landen, maar de hele mensheid [21].

Opgemerkt moet worden dat prins Charles, de erfgenaam van de Britse troon, die bekend staat om zijn inzet voor “groene” deïndustrialisatie, samen met Karl Schwab deelnam aan de presentatie van de “grote reset”. VN-secretaris-generaal A. Guterres en IMF-directeur Kristalina Georgieva spraken uit solidariteit hun steun uit voor dit project.

Onlangs heeft de Amerikaanse minister van Financiën Janet Yellen, die als voormalig voorzitter van de Raad van Bestuur van de Federal Reserve nauw verbonden is met de “diepe” elites, de “grote reset” actief gepromoot in combinatie met vernietigende kritiek op de Russische militaire operatie en zijn aanhangers in andere landen. Zo is er een alliantie van de VN-leiding met de oligarchische kringen die de “grote reset” promoten, die op hun beurt nauw verbonden zijn met het wereldwijde nazisme, dat na de Tweede Wereldoorlog opging in de structuur van het collectieve Westen.

Een vergelijkende analyse van de belangrijkste plannen van de “grote reset” met het “VN-transformatie” -project, dat centraal staat in het bovengenoemde rapport van de Amerikaanse National Intelligence Council, onthult vier hoofdgebieden die in prioriteitsvolgorde worden bevorderd.

Er moet ook worden opgemerkt dat deze aanwijzingen vaak aan het publiek worden gepresenteerd in het allegorische beeld van de “vier ruiters van de apocalyps”; de Bijbelse plot wordt in dit geval opzettelijk gebruikt, om de implementatie van de “routekaart” als Gods Voorzienigheid te verhullen, waardoor de publieke wil om weerstand te bieden wordt verlamd.

Deze bronnen noemen de COVID-pandemie in verband met de invoering van verplichte vaccinatie als de eerste “ruiter van de apocalyps”. Het uiteindelijke doel is, zoals reeds werd opgemerkt, de wijdverbreide vestiging van een strikte sanitaire dictatuur, waarvan de normen op mondiaal niveau worden vastgesteld.

Het ontwerp van de bovengenoemde wereldwijde pandemieovereenkomst vereist dus de overdracht van de controle over voorheen soevereine volksgezondheidsstelsels in handen van de WHO; in december 2021 werd dit direct geëist door de voormalige president en ex-premier van Rusland Dmitry Medvedev [22].

Ondertussen wordt de aandacht gevestigd op het slot en blijkbaar niet toevallige correlatie van steun voor deze COVID-paniek in ons land met protestopstand tegen de militaire operatie in Oekraïne. Volgens sociologische gegevens heeft ongeveer 20% van de tegenstanders van de operatie te maken met 80% van de voorstanders, die tegelijkertijd tegen lockdowns en gedwongen vaccinatie zijn.

De tweede “ruiter van de apocalyps”, nauw verwant aan de mise-en-scène van COVID – is de oprichting van een “digitaal concentratiekamp”; de belangrijkste verenigende rol van het totale controlesysteem is gebaseerd op de kunstmatige intelligentie van “big data”. En ook op de toepassing voor de universele invoering van QR-codes en sanitaire (vaccinatie)paspoorten, gezichtsherkenningssystemen, sociale classificatie, enz.

Opgemerkt moet worden dat de noodzaak van bevolkingsvermindering deze innovaties een bijzonder onheilspellende connotatie geeft. De derde “ruiter van de apocalyps” is de “groene transitie” – de hele reeks aspecten die verband houden met “duurzame ontwikkeling”. Bovendien gebeurt dit in de context van wetenschappelijke onbewezen invloed van antropogene factoren op klimaatprocessen, evenals ondanks de voor de hand liggende grote kosten van het opgeven van traditionele energieproductie in individuele landen en over de hele wereld.

Als we het over Rusland hebben, dan chanteren externe en interne voorstanders van de “groene transitie” openlijk de Russische economie door een koolstofbelasting in te voeren op geïmporteerde producten in de EU [23]. Ondertussen toont de ontwikkeling van de crisis in de betrekkingen tussen Rusland en de EU aan dat de oplossing voor dit probleem wordt gevonden in het gebied van radicale vermindering van de interactie in de energiesector. Dit heeft ook een gunstig effect op het importsubstitutieproces, waardoor de zelfvoorziening van de binnenlandse economie wordt gewaarborgd.

Ten slotte verwijst de “vierde ruiter van de apocalyps” naar de zich verdiepende voedselcrisis, die zich manifesteert in wijdverspreide tekorten en stijgende voedselprijzen. De wereldwijde media staan vol met waarschuwingen dat voedseltekorten naar verwachting het ernstigst zullen zijn in ontwikkelingslanden, vooral in Afrika, waar ze hongersnood dreigen.

Ze proberen de verantwoordelijkheid voor de verslechtering van de situatie af te schuiven van de organisatoren van de pandemie en lockdowns die de logistieke toeleveringsketens verstoorden naar Rusland, en geven het de schuld van de verstoring van de graanexport en de stijgende wereldprijzen. We hebben herhaaldelijk het argument gehoord over de cruciale rol van Rusland en Oekraïne bij het handhaven van het evenwicht op de mondiale graanmarkten.

Gezien de toon van de verklaringen van de Amerikaanse president Joe Biden en VN-secretaris-generaal Antonio Guterres, is het zeer waarschijnlijk dat de wereld na het Global Pandemic Agreement dezelfde voedselovereenkomst zal krijgen aangeboden onder auspiciën van het Wereldvoedselprogramma van de VN (WFP).

De neonazistische wortels van het ‘grote reset’-project wijzen op het cruciale belang van denazificatie, het doel van de Russische militaire operatie in Oekraïne. Gezien het feit dat het volgens de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov gaat om het einde van de Amerikaanse en westerse hegemonie [24], dat wil zeggen dat er in Oekraïne een botsing is tussen Rusland en de Verenigde Staten en de NATO, is er een zeer nauwe verwevenheid van het moderne Westen en zijn politiek met het nazisme. De organisatievorm van deze verweving wordt onthuld door de oprichting van de zogenaamde Raad voor Inclusief Kapitalisme in het Vaticaan in het kader van de “grote reset” [25].

Deze instelling, vertegenwoordigd door haar oprichters – paus Franciscus, die behoort tot de jezuïetenorde, en Lynn de Rothschild, de vrouw van de ex-leider van de Britse tak van deze oligarchische dynastie, is in wezen een unie van de belangrijkste conceptuele centra van het Europese Westen. Het financieel-economische centrum, dat de belangen van de oligarchie weerspiegelt, verweven met haar verbindingen en belangen via bancaire netwerken, ontvangt quasi-spirituele steun van de Heilige Stoel in het Vaticaans Concilie, dat, als onderdeel van zijn oecumenische koers, een postchristelijke wending naar de metafysica van geld verkondigt.

In feite is het collectieve Westen bezig met het vormen van het “vierde Rijk”, dat zich daarin verenigt tegen Rusland, evenals China, op het occulte, satanische platform van ontmenselijking en dus voltooiing van de geschiedenis en het Goddelijke “Mens” -project.

Conclusies

Eerste. De wereld ondergaat een verandering van Bijbelse proporties. De Russische militaire operatie in Oekraïne is een projectie van een directe botsing tussen de onderwerpen van de belangrijkste tegenstrijdigheid van onze tijd – natiestaten en globalisme. De huidige wereldwijde crisis omvat alle aspecten van het sociaaleconomische en politieke leven, met inbegrip van het systeem van internationale instellingen; de mogelijkheden om daarin compromissen te sluiten zijn uitgeput.

Het is deze omstandigheid die de lokale crisis van de VN bepaalt, die sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie heeft gediend als een instrument om de globalisering in te voeren, die vandaag omkeert en verandert in deglobalisering. Een soortgelijke crisis ontwikkelt zich en zal waarschijnlijk binnen afzienbare tijd uitbreken in de regio Azië-Stille Oceaan, waar de Verenigde Staten en het Westen proberen de hereniging van Taiwan met het vasteland van China te voorkomen.

Het globalistische project, gebaseerd op het concept van de “grote reset”, heeft verschillende nazi-wortels en is begiftigd met continuïteit met betrekking tot het hele koloniale beleid van het Westen en de postchristelijke metafysica van geld die het voedt, gepromoot door de alliantie van de oligarchie met de jezuïeten die in het Vaticaan regeren.

Tweede. Strevend naar totale wereldhegemonie, streeft het Westen naar de onomkeerbaarheid van de implementatie van de “routekaart” van de Club van Rome die bij de VN is geïmplementeerd. Het veto van de permanente leden van de Veiligheidsraad – Rusland en China – geeft aanleiding tot verschillende VN-hervormingsprojecten. In het recente verleden en in de huidige context heeft het Westen drie opties overwogen.

De eerste optie behelst de oprichting van een nieuw orgaan in de VN-structuur, zonder vetorecht, met de overdracht van de belangrijkste bevoegdheden van de Veiligheidsraad aan de VN-structuur; de tweede optie houdt in dat deze laatste opnieuw wordt geformatteerd in overeenstemming met het regionalismebeginsel, met de daaropvolgende uitbreiding van het aantal deelnemers en de uitholling van het vetorecht.

De derde optie, die de meest radicale is en verder gaat dan het behoud van de VN, beschouwt het geleidelijk in diskrediet brengen van deze organisatie onder het voorwendsel van de fundamentele onmogelijkheid van interactie tussen “democratische” staten en “autoritaire” staten. Dit wordt gevolgd door de splitsing en de facto eliminatie door de overgang van een groep vazallen van de Verenigde Staten en het Westen naar een ander, nieuw gecreëerd internationaal platform.

Rusland en China gaan deze trends tegen en proberen de VN te behouden als de “kern” van het moderne wereldsysteem. Het potentieel van deze tegenwerking is echter niet oneindig. Moskou en Peking kunnen hun positie niet opleggen tegenover eenzijdige acties van westerse zijde. Daarnaast is het duidelijk dat aan de ene kant de vernietiging van de VN zou leiden tot de vernietiging van het hele systeem van internationaal recht, dat het Westen wil vervangen door “een wereld gebaseerd op (Amerikaanse) regels”.

Aan de andere kant doet dit echter een hele reeks verplichtingen teniet die Rusland in de post-Sovjetperiode op zich heeft genomen en die onze soevereiniteit op grove wijze met voeten treden. Tegelijkertijd zal de controverse over internationale juridische kwesties voortduren, omdat de Verenigde Staten en het Westen nooit een andere extraterritorialiteit zullen erkennen dan die van henzelf.

Derde. De wens om het evenwicht van belangen te vernietigen dat nog steeds bestaat in de VN moedigt de Verenigde Staten en het Westen aan om de inspanningen op te voeren om parallelle mondiale instellingen te vormen, waarvan de centrale plaats wordt gegeven aan de “top van democratieën”. Het project om deze instelling te creëren als een alternatief platform voor VN-gelieerde aanhangers van de Verenigde Staten is consequent gepromoot sinds het einde van de 20e eeuw.

Gehouden in december 2021 op initiatief van J. Biden, was de eerste sessie van de “top van democratieën” bedoeld om de kring van deelnemers uit te breiden en zich voor te bereiden op de tweede sessie, die projecten moet publiceren en bepaalde conceptuele documenten moet aannemen die verband houden met zijn doelen en doelstellingen.

Rusland en China verzetten zich tegen deze plannen en protesteren tegen de kunstmatige segregatie van staten en zijn verwikkeld in een gespannen discussie met het Westen, waarin ze de beschavings- in plaats van universele westerse interpretatie van de categorieën democratie en mensenrechten bewijzen, evenals de onredelijkheid, schade en gevaar voor het wereldsysteem van hun monopolisering door Washington. De vooruitzichten voor de uitkomst van deze discussie lijken echter onzeker.

Vierde. In een gematigd scenario, als de VN volhardt, zal het Westen blijven proberen de praktijk van het gebruik van het vetorecht te veranderen, gerelateerd aan de hervorming van de Veiligheidsraad of de oprichting van parallelle organen binnen de organisatie.

Als de situatie rond de VN zich begint te ontwikkelen volgens het meest radicale en destructieve scenario, wat de scheiding van de “top van democratieën” van de VN in een afzonderlijke internationale organisatie impliceert, zullen Moskou en Beijing geen andere keuze hebben dan bestaande internationale instellingen te ontwikkelen en hun eigen nieuwe te creëren. Na verloop van tijd zullen onze landen hoogstwaarschijnlijk geconfronteerd worden met de kwestie van hun hereniging in een onafhankelijk internationaal politiek systeem, onafhankelijk van het Westen.

In dit geval wordt een wereldwijde confrontatie verwacht, mogelijk langdurig, die de intensiteit van de eerste Koude Oorlog tussen de USSR en de Verenigde Staten in de tweede helft van de 20e eeuw aanzienlijk overtreft.