The City of London

Het zal je misschien verbazen dat de stad Londen en de City of London twee heel verschillende dingen zijn, die meestal met elkaar verbonden zijn door historisch toeval en geografische nabijheid, en vandaag naast elkaar bestaan in een nogal gecompliceerd machtssysteem waarin de City of London glorieus lijkt te zegevieren.

Ten eerste werd de City of London, een klein gebied van ongeveer een vierkante mijl groot, opgericht als een toevluchtsoord door de Khazar “Joden” tijdens hun uitroeiing uit Khazaria bijna 1.000 jaar geleden, en werd destijds ‘Londen’ genoemd. En ja, ik weet dat de Romeinen er eerst waren geweest.

De stad Londen, met de Bridge en Harrods, en de fish and chips en de mensen die aan de verkeerde kant van de weg reden, werd veel later opgericht, nam dezelfde naam aan en breidde zich geleidelijk uit met de bevolking totdat het de ”Joodse” enclave van de City of London volledig omringde. U kunt de posities en relatieve groottes op de kaart zien. Als je leest over “The Lord Mayor of London”, lees je niet over de chief executive van de stad, maar over de chief executive van de City.

De City of London Corporation, met zijn vierkante mijl direct in het centrum van Londen, bezit duidelijk een aantal zeer dure onroerend goed, dit naast een groot aantal andere eigendommen ook in het stadscentrum, maar dit komt neer op slechts misschien $ 10 miljard in totaal en, zoals we zullen zien, is triviaal.

De City of London is in feite een onafhankelijke stadstaat * die bestaat in Groot-Londen. [1] [2] [3]

De aard ervan is echter uniek en ingewikkeld. Het is niet zo netjes en opgeruimd als bijvoorbeeld het Vaticaan, dat duidelijk een aparte soevereine entiteit is genesteld in de stad Rome. Toch heeft de City of London zijn eigen regering en politiemacht, maakt zijn eigen wetten en heft zijn eigen belastingen. Het heeft zijn eigen vlag, wapen en ceremoniële strijdkrachten.

Ik heb een verwijzing gezien waarin staat dat de stad ook een eigen haven heeft. Ik kon hier geen onafhankelijke bevestiging van vinden, maar het zou in het patroon passen en de City heeft wel wat verantwoordelijkheden voor Londense havens, dus dit is plausibel. Als het waar is, zou het verbluffend zijn, want dat zou betekenen dat de stad producten van welke aard dan ook zou kunnen binnenbrengen, waaronder valuta, edelmetalen, cocaïne en ook mensen, zonder de toestemming of zelfs kennis van de Britse douane en immigratie of de Britse regering.

* Bij het uitvoeren van een zoekopdracht onlangs, werd ik voor het eerst geconfronteerd met een bericht in hoofdletters die me vertelden dat “De City of London geen soevereine staat is”, gevolgd door een kleine lawine van websites die allemaal “fact-checking” en “misinformation-debunking” deden om me te verzekeren dat de City of London GEEN onafhankelijke staat was. Er is nauwelijks een teken dat zekerder is dat we op iets belangrijks zijn gestuit, dan wanneer 25 zionisten ”Joodse” websites opspringen om ons te vertellen: “Er is hier niets te zien”.

De stad is het centrum en de thuisbasis van ’s werelds bank- en verzekeringssector. Het is de thuisbasis van de Bank of England (die zogenaamd werd geprivatiseerd maar nog steeds eigendom is van Rothschild zionisten), het huis van Lloyd’s of London, [4] [5]
en het letterlijke hoofdkantoor van veel van ’s werelds grootste banken (waarvan je sommige kent en waarvan je er nog veel van hebt gehoord).

Het bevat nog steeds het thuiskantoor van de voormalige Britse Oost-Indische Compagnie, [6] [7] [8] die altijd een Khazar ”Joods” bedrijf was en ongetwijfeld de grootste criminele organisatie in de geschiedenis van de wereld – tot die tijd – en waarvan de archieven nog steeds gesloten zijn voor de wereld om goede redenen.

De City of London is ook de thuisbasis van de oudste vrijmetselaarstempel ter wereld. Onze geschiedenisboeken vertellen ons dat de oorsprong van de vrijmetselaars verloren is gegaan voor de geschiedenis, maar dat is niet echt waar. De vrijmetselarij was een Khazar ”Joodse” cultus die in de vroege jaren 1700 in de stad werd geformaliseerd. [9]

De juridisch-politieke relatie tussen de City of London en het Verenigd Koninkrijk is een beetje troebel. Aan de ene kant is de stad op zijn minst theoretisch onderworpen (of kan worden onderworpen) aan ten minste enige Britse wetgeving, hoewel dit in de praktijk zelden of nooit is gebeurd om redenen die ik hieronder zal beschrijven. Aan de andere kant is de City zo soeverein dat de koning van Engeland zelf door zowel de Britse als de City-wet verboden is om zelfs de City of London binnen te gaan zonder eerst een “speciale uitnodiging” te verkrijgen, welk proces te ingewikkeld is om te bespreken. De uitnodigingsceremonie is niet wettelijk verplicht, maar de uitnodiging zelf wel. [10]

Lezers zijn zich er misschien niet van bewust dat democratieën “smaken” kunnen hebben, de Britse versie is er zo een met een zeer duidelijke smaak. In dit geval bevindt zich op de vloer van het Britse parlement, recht tegenover de voorzitter van het Huis, een speciale stoel. [11]

Zie het als een soort troon. De persoon die deze stoel bezet, is een vertegenwoordiger van de City of London, bijgewoond door zes advocaten. Zijn doel is om alle debatten in het Britse parlement te volgen en alle voorgestelde en opgestelde wetgeving in uitputtend detail te onderzoeken om elk mogelijk effect op de “belangen” of activiteiten van de City of London te bepalen, en om passende actie te ondernemen als dergelijke belangen worden aangetast. De “passende actie” leidt er onvermijdelijk toe dat de wetgeving wordt gedood. Dit gebeurt niet noodzakelijkerwijs met geweld, maar door wat we “lobbyen” zouden kunnen noemen, soms door afpersing en vaak gewoon door een alomtegenwoordige invloed op Britse politici.

Lobbyen en/of afpersen

Er zijn veel nieuwsartikelen beschikbaar over het soort en de omvang van de lobby die door de stad is gedaan om naleving door het Britse parlement te garanderen. De financiële dienstengroep van de stad besteedt meer dan $ 100 miljoen per jaar aan het winnen, dineren, omkopen en seksueel bevredigen van Britse politici en toezichthouders. Een plek om te dineren is de weelderige Guildhall, die zelfs gasten op hoog niveau beschrijven als “bedwelmend” vanwege de pure kracht die in die kamer zit.

Er zijn meer dan 100 verschillende stadsorganisaties en meer dan 800 mensen betrokken bij het waarborgen van stabiliteit, geheimhouding en een belastingvrije status voor de activiteiten van de stad. [12] [13] Deze groepen zijn herhaaldelijk succesvol in het verlagen van bank- en verzekeringsbelastingen die hen miljarden besparen.

Ze zijn ook bijzonder succesvol in het doden van voorgestelde wetgeving voor elke vorm van toezicht of “waakhond” -inspanning die niet alleen bankactiviteiten, maar ook beursgenoteerde bedrijven op de London Stock Exchange wil controleren. Ze hebben zelfs met succes een pensioenregeling voor laagbetaalde en tijdelijke werknemers om zeep geholpen. Ik heb geen idee hoe of waarom dit wetsvoorstel de “belangen” van de stad zou hebben beïnvloed, maar ze vonden van wel en de wetgeving werd geschrapt. [14] [15]

Velen geloven dat de stad haar belangen boven die van de natie stelt, en natuurlijk hebben ze gelijk, wat blijkt uit een lange reeks van dergelijke wetgevende “overwinningen” op het parlement. “Al bijna 1000 jaar verzet de City of London Corporation zich tegen vrijwel elke poging van monarchen, regeringen of onderdanen om haar enorme financiële rijkdom en invloed te beteugelen. De politieke en economische invloed van de Corporation is zo groot dat sommigen vandaag de dag suggereren dat de Britse staat, in plaats van de Corporation te controleren, er in feite ondergeschikt aan is.” [16]

Volgens de Financial Times, “. . . omdat het bedrijf recht heeft op speciale belasting- en wettelijke privileges, maakt dit het een offshore-eiland in Groot-Brittannië en een belastingparadijs op zich, en geeft het degenen die bedrijven binnen zijn grenzen bezitten een duidelijke overhand op alle anderen.” [17]

Maar het is ook waar dat de zionisten ”Joden” in de City Britse politici zo veel in hun zak hebben dat zelfs de Britse premier zal lobbyen tegen elke regelgeving die de financiële misdaden van de stad zou kunnen belemmeren. [18] De Britse Labour-partij probeerde ooit verkiezingen binnen de City te verkrijgen, om de macht te hebben om enkele excessen van binnenuit te repareren, maar faalde. [19]

De stad, belastingparadijzen en geldstromen

De City of London is inderdaad een “belastingparadijs”. Dit is niet bijzonder relevant voor ons hoofdonderwerp, dus ik zal er niet anders over nadenken dan te stellen dat de zionisten ”Joodse” bankiers die de stad runnen dit doen in combinatie met bijna alle belastingparadijzen ter wereld, met geld dat door die labyrinten stroomt op manieren om voor altijd de bron en het eigendom van fondsen te verhullen.

Het is geen geheim dat een stille discussie vereist dat bijna al het verdovende geld van de wereld thuiskomt in de stad om te worden witgewassen door de Rothschild zionisten gecontroleerde banken, met name de HSBC, maar ook anderen. Evenzo wordt algemeen erkend dat dictators, oligarchen, legale en illegale wapenhandelaren, bankrovers, juwelendieven, seksslavernijkoninginnen en criminelen in het algemeen hun geld van nature naar de Rothschild zionisten banken in de stad zullen doorsluizen voor witwassen, voor anonimiteit en voor privacy en veiligheid.

Al honderden jaren is de stad de veilige bewaarplaats van ”Joodse” fondsen verkregen uit slavenhandel, belasting, landbouw, plundering, opium- en drugshandel, en ook de tijdelijke toevluchtsoord voor fondsen toen zionisten ”Joden” door de eeuwen heen uit verschillende landen werden verdreven.

Zeker, niet al het geld dat door de stad stroomt, is afkomstig van illegale criminele activiteiten. Ongeveer de helft van de dagelijkse $ 4 biljoen aan normale valutahandel stroomt via de Rothschild zionisten gecontroleerde banken van de stad, net als bijna 50% van de derivatenhandel in de wereld en 70% van de handel in euro-obligaties. En de London Stock Exchange is nog steeds de op drie na grootste ter wereld, waarbij veel van deze verwerking legitiem is en dus een goede dekking biedt voor het saldo.

Vanwege de unieke relatie tussen de City of London en het Verenigd Koninkrijk, verschijnen de tientallen biljoenen dollars die elke dag in en uit de Joodse banken in de City stromen echter niet in Britse kapitaalstromen of transactierecords en er is dus geen manier om te weten hoeveel geld er binnenkomt, passeert en verlaat de Stad, noch is er een manier om de bron of toepassing van die fondsen te kennen.

Wat de oorspronkelijke bedoeling van het financiële ontwerp van de stad door de zionisten ”Joodse” eigenaren ook is, een duidelijk resultaat is dat het hele ontwerp op maat is gemaakt ten behoeve van de georganiseerde misdaad van elke aard. Valuta’s, goud en edelmetalen, financiële certificaten, worden door een enorm labyrint van belastingparadijzen geleid en verdwijnen dan gewoon in het zwarte gat van de private zionisten gecontroleerde ”Joodse” banken van de stad, de geheimhouding volledig beschermd door de “unieke relatie” van de stad met zijn gastland.

“Achter dit alles ligt de City of London, die erop gebrand is om de toegang tot het vuile geld van de wereld te behouden. De City of London is een witwasfilter waarmee de City betrokken kan raken bij vuile zaken en tegelijkertijd voldoende afstand biedt om plausibele ontkenning te behouden . . . een crypto-feodale oligarchie die op zichzelf. . . gevangen door de internationale offshore banksector. Het is een gangsterregime, gehuld in de ‘respectabiliteit’ van de attributen van het Britse establishment. gegarandeerde bescherming. Hoe naakt wetteloos hun eigen gedrag ook is.” [20]
“De stad wordt nu vaak beschreven als het grootste belastingparadijs ter wereld en fungeert als het grootste centrum van het wereldwijde belastingontwijkingssysteem. Naar schatting 50% van de wereldhandel gaat via belastingparadijzen en de stad fungeert als een enorme trechter voor veel van dit geld. ” [21]
Hier is een belangrijke website die veel links bevat met betrekking tot de City of London en het gebruik van belastingparadijzen om geld wit te wassen. [22]

De Hydra

De hydra was een van de meest angstaanjagende monsters in de Griekse mythologie, een meerkoppige slang die afstamde van een lange rij vreselijke beesten, dodelijke vergiften bezat en met de kracht van regeneratie. Een vrij nauwkeurige beschrijving van de City of London vandaag en zijn Joodse Khazar-bewoners, althans door sommige maatregelen. De City of London is ook de moeder van alle belastingparadijzen en is ongetwijfeld de thuisbasis van al het vuile geld van de wereld vandaag.

Hier zijn verschillende verwijzingen die de City of London beschrijven als “A Global Spider’s Web of Deceit” [23] , een van de UK Guardian die beweert dat “Shrinking the City de enige manier is om te voorkomen dat de criminelen van de wereld floreren in het Verenigd Koninkrijk” [24], en twee andere van belang. [25] [26]

George Monbiot schreef een uitstekend artikel voor de UK Guardian [27]
waarin hij Nicholas Shaxson’s Treasure Islands citeerde en verklaarde dat “de Corporation bestaat buiten veel van de wetten en democratische controles die de rest van het Verenigd Koninkrijk beheersen. De City of London is het enige deel van Groot-Brittannië waarover het parlement geen gezag heeft.” Zijn laatste opmerking is misschien niet helemaal waar, hoewel het in de praktijk wel zo werkt. Monbiot zegt verder dat “de Corporation optreedt als het superieure orgaan” (superieur aan het Britse parlement), en dat deel is zeker waar. Monbiot begint met te schrijven: “[De stad is] het donkere hart van Groot-Brittannië, de plaats waar de democratie sterft, immens krachtig, even onverantwoordelijk.”

Monbiot citeert de klaagzang van Clement Attlee dat “we keer op keer hebben gezien dat er in dit land een andere macht is dan die welke zijn zetel in Westminster heeft.” Hij vervolgt: “De stad heeft deze opmerkelijke positie uitgebuit om zich te vestigen als een soort offshore-staat, een geheimhoudingsjurisdictie die het netwerk van belastingparadijzen controleert die zijn gehuisvest in de kroonafhankelijkheden van het VK en overzeese gebieden. Deze autonome staat binnen onze grenzen is in een positie om het onrechtmatig verkregen geld van oligarchen, kleptocraten, gangsters en drugsbaronnen wit te wassen.” Dat is allemaal zeer waar, en de macht van de Joden in de City heeft elke effectieve regulering van de wereldwijde financiën onmogelijk gemaakt, Amerikaanse bedrijven zoals AIG en Lehman Brothers verhuizen gewoon naar de City of London om hun criminele machinaties buiten de balans uit te voeren die zoveel mensen failliet hebben gemaakt. Amerikaanse en andere bedrijven hebben vaak gebruik gemaakt van de “diensten” van de stad om de financiële wetten van hun eigen regeringen te omzeilen. De City is, in reële termen, een enorme criminele onderneming gerund door gangsters.

Het lijkt niet algemeen bekend dat Lehman vlak voor de financiële ineenstorting hun bedrijfsobligaties verkocht “ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van Lehman Brothers”, aan nietsvermoedende beleggers die geen idee hadden dat het faillissement al vrijwel in gang was gezet. Ik weet niet waar al deze obligaties werden verkocht, maar ik weet dat miljarden dollars ervan werden weggegooid in Hong Kong, het geld van deze verkopen verdween blijkbaar in de ingewanden van de City of London.

Joseph Stiglitz ging ook tekeer tegen de Joden in de Stad en vertelde de Britse wetgevers: “. . . deze mensen gebruiken gewoon uw rechtsstaat om geld te beschermen dat ze in andere landen hebben gestolen . . . Vanuit een mondiaal oogpunt ben je medeplichtig aan diefstal.” [28]
Een Brits parlementslid zei dat de City of London “een magneet is voor zwart geld”. [29]
Tegelijkertijd nam de minister van Antifraude van de regering ontslag omdat de Joden in de stad opnieuw wetgeving hadden gedood om economische criminaliteit door de stad te bestrijden, zeggende dat “niemand [in de Britse regering] zich bekommerde om het stoppen van kleptocraten, oligarchen en georganiseerde misdaadbaronnen die hun buit in het VK opbergen.” En een ander artikel dat ons vertelt hoe de stad een veilige haven blijft voor al het vuile geld van de wereld. [30]
Hier is nog een interessant artikel van de UK Guardian, met een 5-stappengids die vertelt hoe de Joden in de stad je kunnen helpen weg te komen met het stelen van miljoenen. [31]

Een indicatie hiervan is het officiële Britse bedrijvenregister van het VK dat bezaaid is met valse namen, omdat er geen identiteitscontroles vereist zijn. Eén bedrijf is bijvoorbeeld geregistreerd in de naam van “Heilige Jezus Christus”, met zijn verklaarde beroep als “schepper”, zijn nationaliteit als “Engelachtig” en zijn land van verblijf als “Hemel”. Een andere is in de naam van “Adolf Tooth Fairy Hitler”, met een City-verkoopbedrijf in de naam van “Donald Duck”, enzovoort. De Britse regering beweert dat het niet de middelen heeft om het bedrijfsregister te controleren, maar de waarheid is dat ze het toestaan om door te gaan omdat het mooi de doelen van de gangsters in de stad dient. [32]
Er werd controlewetgeving voorgesteld, maar de Joden in de Stad lieten het vermoorden.

Een artikel in de Eurasia Review noemde de City of London “A Parasites’ Paradise, Or The Best Criminal Sanctuary Money Can Buy”. [33]
“Londen is het centrum van het wereldwijde financiële kapitaal geworden door op lange termijn op grote schaal actief samen te werken met drugs-, wapen-, mensensmokkel- en seksslavinnenkartels van meerdere miljarden ponden. De [Joden in de stad] zijn gespecialiseerd in het witwassen van geld van de Mexicaanse, Colombiaanse, Peruaanse, Russische, Poolse, Tsjechische, Nigeriaanse narco-koningen. witte slavendrijvers hebben hun “private bankers” bij prestigieuze City-banken . . . kleptocraten, levenslange belastingontduikers van miljarden dollars, op de vlucht voor hun geplunderde thuisland.” Het vervolgt dat “The City Boys” “elke gangster/oligarch” verwelkomen. Het vervolgde door te stellen: “Het Londense heiligdom voor ’s werelds rijkste plunderaars en parasieten biedt ongekende diensten, met name bescherming tegen uitlevering en strafrechtelijke vervolging op de plaats van hun misdaden.”

“Tegenwoordig , . . . de City of London is een anachronisme van de ergste soort. De Corporation, die de stad bestuurt als een ministaatje van één partij, is een niet-gereconstrueerd old boys’-netwerk waarvan de mediëvistische praal de zeer reële macht en rijkdom die het bezit camoufleert. De City of London Corporation geldt als een politieke macht zonder rivaal in Groot-Brittannië, mogelijk in de wereld. Het heeft zijn macht gebruikt om enorme politieke invloed uit te oefenen om zich te verzetten tegen regulering en belastingvrijstelling te verkrijgen. Het heeft criminaliteit bevorderd door ervoor te zorgen dat de stad behoort tot de minst verantwoordelijke financiële centra op aarde.” De website van TaxJustice noemt de City of London “Een staat binnen een staat; de machtigste politieke lobby op eigenbelang ter wereld.” [34]

Er is nog veel meer, waaronder de financiering van het zionisme door de Rothschild Bank en de gruweldaden die in Palestina voortduren sinds vóór de oprichting van Israël, allemaal door en onder auspiciën van de Joden in de City of London. [35] [36] [37]
Ook had Sinhalanet een artikel dat je misschien interessant vindt, waarin wordt beweerd dat “drie bedrijven de wereld besturen: City of London, Washington DC en Vaticaanstad”,[38]
en dat ze samen politici, economieën en 80% van de rijkdom van de wereld beheersen. [39]

De koning van Engeland ontmoet zijn meester

Noord-Amerikanen besteden zelden veel aandacht aan nieuwsdetails in het Verenigd Koninkrijk en zijn zich misschien niet bewust van de terugkerende korte mediacampagnes over “Moet de monarchie worden afgeschaft?” Deze verschijnen normaal gesproken abrupt zonder waarschuwing of duidelijke oorzaak, waarbij alle gebruikelijke kwesties van een monarchie als een anachronisme worden opgesomd, de Britse koninklijke familie als een nutteloos aanhangsel van de regering, een onnodige uitgave, enzovoort. Ze verdwijnen even plotseling, alle Britse media leggen tegelijkertijd hun gluurders het zwijgen op. Deze kleine campagnes zijn geen ongelukken; het zijn “herinneringen” of, in sommige gevallen, een waarschuwing, door de kabouters die de City of London controleren, dat ze de macht hebben om het Britse publiek in een razernij op commando te werken en ook de invloed om een stemming in te voeren en door het parlement te duwen die inderdaad de monarchie zou ontbinden. Dit zou de “Koning” en al zijn prinsen niet berooid of dakloos maken, maar alleen, gemeden en werkloos.

Kijk naar de foto van (toen nog) prins Charles en Evelyn de Rothschild, met zelfvoldane Rothschild die Charles in de borst prikt. Dat is een heel agressief gebaar, en niet iets wat je een meerdere zou aandoen. Kun je je voorstellen dat je naar je baas of de voorzitter van de raad van bestuur loopt, hem in de borst steekt en zegt: “Ik heb je iets te vertellen”? Absoluut niet. We zouden dit alleen doen met een duidelijke minderwaardige, en iemand die we pestten, bijna met minachting behandelden. Het gebaar is niet alleen om een punt te accentueren, maar is een soort bedreiging, een bedreiging die we ons kunnen voorstellen dat een politieagent maakt bij het uitvaardigen van een bevel. Uit de foto blijkt de relatie tussen deze twee mannen heel duidelijk. We kunnen het gespreksonderwerp niet kennen, maar Rothschild vertelt Charles in wezen: “dit is hoe het is, en je hoeft het niet leuk te vinden”.

Maar waarom zou Rothschild dat kleine twerp niet in de borst prikken? Charles is niets voor hem, een handige overlastgever, een beetje een publiek schild, maar niet meer. Rothschild heeft rijkdom die Charles nauwelijks kan doorgronden, en macht die die van Charles in ordes van grootte overtreft, inclusief over het Britse parlement en de Britse publieke opinie. Beide mannen weten dat Rothschild de “Koning” op elk moment kan onttronen, dat Charles als Royal alleen bestaat naar het plezier van de Joden. Charles, de veronderstelde “koning van Engeland”, kan niet eens het huis of de vestigingsplaats van Rothschild betreden zonder een specifieke uitnodiging. Hoe dienstbaar kun je zijn? Het zijn de verschillende Rothschilds, Sebag-Montefioris en anderen die worden beschouwd als de echte “royalty” van Engeland, Charles, Andrew, Edward, als marionetten-karikaturen.

Wie is de eigenaar van de stad?

Welnu, de entiteit wordt beschreven als “The Corporation of The City of London”, maar aangezien dit een particulier bedrijf is, hebben we geen aandeelhouderslijst. Mij is verteld dat er 13 Joodse families zijn die centraal staan in deze onderneming, de Rothschilds zijn de eerste onder hen. De stad kan in sommige opzichten heel goed opereren als een bedrijf, maar kan nauwkeuriger worden omschreven als een typische georganiseerde misdaadfamilie die heren van hun eigen ministaat zijn en effectief opereren met vrijwel absolute straffeloosheid over de hele wereld. Deze straffeloosheid lost in de eerste plaats op vanuit hun financiële macht, maar in tweede instantie vanuit de politieke macht en invloed die door die financiële macht wordt verkregen. Het is nauwelijks een geheim dat nationale regeringen zoals de VS, het VK, Frankrijk, Italië, Duitsland, Nederland, Canada en anderen fundamenteel en in wezen door Joden gecontroleerde staten zijn, met die controle afkomstig van de City of London.

Als we denken aan Jeffrey Epstein en zijn seks-beknellingsbedrijf dat decennialang bloeide, is het logisch dat de City of London de bron van de planning en financiering zou zijn geweest. Epstein’s operatie was zeker Joods en wereldwijd, en er is geen ander kandidaat-orgaan in de wereld met een belang bij het controleren van de politici van alle naties, althans niet met die vuile middelen. Als we denken aan de massamedia van de wereld die grotendeels en in toenemende mate in Joods bezit zijn, en die van vitaal belang zijn voor de propaganda om het standaardverhaal te beheersen, is het logisch dat toenemende mediacontrole voornamelijk uit dezelfde bron zou voortkomen. Dit zou duidelijk de ontwikkeling van de sociale en internetmedia verklaren, bijna de noodzaak dicteren voor de oprichting van een Google, een Facebook, een Wikipedia, een Instagram, een Telegraaf en de overname van Twitter.

Er is hier nog iets anders, omgaan met de inlichtingendiensten, voornamelijk de CIA en Mossad, hoewel MI5 hier vrijwel zeker in zou passen. Ik heb een kopie van een document dat door de CIA is vrijgegeven op basis van een FOIA-verzoek. Het is geen CIA-document en het is niet duidelijk waarom het in het bezit van de CIA zou zijn geweest. Het document is niet geredigeerd, maar de oorspronkelijke auteur is niet geïdentificeerd. Het saillante punt van dit document duidt op het bestaan van een groep ergens binnen de CIA die onafhankelijk opereert, handelend onder auspiciën en gezag van de CIA, maar met een eigen doel en agenda die geen verband houdt met de rest van de organisatie. Het document mist gekmakend precieze details, maar de implicatie is dat deze groep niet rapporteert aan een deel van de CIA en dat haar activiteiten misschien niet eens bekend zijn bij de CIA-uitvoerende macht. Ik had eerder gelezen van, of geruchten gehoord over, zo’n groep, maar dit was het eerste stukje gedocumenteerd bewijs ervan.

Edward Snowden verwees hier in een artikel getiteld “De CIA is niet je vriend” ook naar. Hij schreef dat na de oprichting van de CIA: “Binnen een jaar had het jonge agentschap al de leiband van zijn beoogde rol van het verzamelen en analyseren van inlichtingen om een geheime operatiedivisie op te richten, laten glippen. Binnen een decennium leidde de CIA de berichtgeving over Amerikaanse nieuwsorganisaties, waarbij democratisch gekozen regeringen omver werden geworpen (soms alleen maar om een begunstigd bedrijf te bevoordelen), propaganda-outfits oprichtten om het publieke sentiment te manipuleren, een langlopende reeks mind-control experimenten op onwetende menselijke proefpersonen lanceerde . . . en bemoeienis met buitenlandse verkiezingen.” [40] [41]

Dit is een heel groot onderwerp met zoveel verweven draden dat zelfs een heel lang artikel het nauwelijks recht zou kunnen doen, maar ik wilde één punt aan de orde stellen over de geheimhouding, de agenda en het ontbreken van een CIA-rapportageketen. Als voorbeeld was op verschillende plaatsen gemeld dat noch het Amerikaanse Congres noch het Witte Huis enige kennis had van het MK-ULTRA-programma van de “CIA”. Ik heb dit in veel detail behandeld in een vorig artikel over MK-ULTRA. [42]

Tijdens hoorzittingen van het Congres over een niet-gerelateerde kwestie, bracht een getuige een collega mee die begon te getuigen over een bizar mind-control-programma dat tot die datum onbekend was, wat leidde tot de blootstelling van MK-ULTRA – en de snelle vernietiging (zo zeiden ze) van alle gerelateerde documenten. Het belangrijkste punt is dat dit enorme en gruwelijke programma, dat tientallen jaren omspande, aan externe aandacht ontsnapte. MK-ULTRA was volledig een Joods programma. Ik heb een lijst van de top 30 luitenants van MK-ULTRA, van Gottlieb naar beneden, en ze zijn allemaal Joden. Dit staat buiten kijf, en in feite geloof ik dat van de top 50 of 60 mensen er hooguit twee of drie geen Joden zijn. De vraag is hoe het zou gebeuren dat een interne groep van de “Amerikaanse CIA” zo’n vastberaden interesse zou hebben gehad in zo’n gruwelijk programma en het volledig met Joden zou hebben bemand.

Een soortgelijke bezorgdheid komt voort uit de hoorzittingen van het Congres over de ontmaskering van het “CIA”-programma, opnieuw tientallen jaren, van het vermoorden van ongeveer 150 wereldleiders en senior politici. Bij onderzoek van het bewijs van al die moorden is het geenszins duidelijk dat veel, of zelfs de meeste, van hen van enig voordeel zouden zijn geweest voor de Amerikaanse regering. In feite, net als de wereldwijde gouddiefstallen uitgevoerd door het Amerikaanse ministerie van Financiën in de jaren 1930, of de kaping van de Iraakse olie vandaag, is het gemakkelijker om te geloven dat deze werden uitgevoerd namens de “geheime regering” ten voordele van en bedacht door de City of London. Terugkijkend op zoveel wereldgebeurtenissen, is het geenszins zeker dat een deel van de Amerikaanse regering enig belang zou hebben gehad bij, of enig voordeel zou hebben gezien in, die activiteiten. Ik kan hier alleen maar speculeren, maar als we aannemen dat al die activiteiten, programma’s en evenementen zijn uitgevoerd op instructie van de kabouters in de City of London, lijkt alles logisch, als een legpuzzel waarbij alle stukjes perfect in elkaar passen om een totaalbeeld te maken.

We kunnen ons herinneren dat Jeffrey Epstein gespaard bleef van zijn eerste arrestatie omdat “hij intelligentie is” en “boven je salarisschaal”. Maar zoals ik hierboven heb aangegeven, is er geen enkele manier waarop de Amerikaanse CIA een wereldwijd seks-beknellingsplan zou hebben gecreëerd met of zonder medeweten van enig deel van de Amerikaanse regering. Er zou simpelweg een te groot gebrek aan interesse en voordeel zijn voor elk deel van de VS, en de enige conclusie die ik kan zien is dat het afkomstig moet zijn uit de City of London, waar het perfect in het algemene plaatje zou passen. In een vergelijkbare context hebben de Boerenoorlogen geen zin als we ze aan Groot-Brittannië toeschrijven, maar Engeland stuurde haar leger om verbazingwekkende misdaden en wreedheden te plegen zonder enig voordeel voor Engeland. Maar als we begrijpen dat dit werd gedaan op bevel van de Joden in de City of London om alle goud- en diamantmijnen van Zuid-Afrika over te nemen voor een Rothschild, dan passen alle stukken en is alles logisch.

Nogmaals, er zijn misschien honderden artikelen en veel boeken over de CIA die heroïne en cocaïne importeert en in het algemeen drugs verhandelt. Nu maak ik me geen illusies over de kuisheid van de CIA, en ik weet zeker dat veel van hun medewerkers voldoende kwaadaardig zijn om precies dit te doen. Maar het rekent niet. Het is zeker mogelijk, maar het is niet logisch dat de “Amerikaanse CIA”, geheel voor eigen rekening, zo diep betrokken zou raken bij de internationale drugshandel. Maar de Joden in de Londense City beten hun tanden stuk op de drugshandel; in feite was dit de bron van veel van hun aanvankelijke fortuinen. De Khazar Joden zijn altijd een van ’s werelds grootste drugsdealers geweest. Dus als we de drugshandel toeschrijven aan deze centrale “privé” kern in de CIA die rapporteert aan de City of London, passen alle stukjes in elkaar en is alles logisch. Dit zou zelfs verklaren waarom de HSBC in de VS herhaaldelijk zo zwaar wordt beboet voor het witwassen van drugsgeld; dit is waar de HSBC 150 jaar geleden voor werd opgericht en het hoofdkantoor bevindt zich in de stad. Zelfs de kleine stukjes passen perfect.

Denk nog eens aan het moordprogramma van de “CIA”. Er is geen enkele manier waarop de CIA op zichzelf, schurkengroep of anderszins, zou besluiten om 150 presidenten, premiers en andere hoge overheidsfunctionarissen te doden die in het grootste deel geen enkel voordeel voor de VS zouden hebben. En geen enkele CIA-groep, schurk of niet, zou het op zich nemen om de secretaris-generaal van de VN te doden, opnieuw zonder duidelijk voordeel voor de VS. Maar als we in deze vergelijking de politieke hegemonie-ambities van de Joden in de City of London invoegen, passen de stukken weer goed in elkaar.

Het is waar dat dit speculatie van mijn kant is. Ik kan geen bewijs leveren voor deze beweringen. Ik heb ze gewoon in elkaar geflanst op basis van logica en indirect bewijs.

Voorzichtigheid is geboden

Zeker, deze mensen zijn meedogenloos. Er is geen tekort aan bewijs dat ze iedereen zullen vernietigen die hen uitdaagt en iedereen zullen doden die dreigt hun plannen te ontmaskeren of te frustreren. En dit geldt niet alleen voor heidenen. Ze zijn even meedogenloos voor zichzelf. Je hebt gelezen wat ze Dominique Strauss-Khan hebben aangedaan. [43]

Het is belangrijk op te merken dat deze man de directeur van het IMF was en bijna zeker de volgende president van Frankrijk, en toch was hij een buitenstaander, ver van het centrum van de macht. Zoals ik in mijn artikel vermeldde, vertrouwde hij zijn vrouw en anderen toe dat “ze erop uit zijn om me te pakken te krijgen”. Om dergelijke terminologie te gebruiken, we kunnen begrijpen dat dit geen mensen waren die dicht bij hem stonden, maar die tegelijkertijd ver boven hem stonden, en hij hoopte duidelijk dat hij voldoende onbeduidend zou zijn dat ze hem gewoon zouden negeren. Hij had het mis.

Jeremy Corbyn was vergelijkbaar. Corbyn, voormalig leider van de Britse Labour Party, verdiende de vijandschap van de zionisten ”Joden” in de Stad en ze vernietigden hem. Hij werd permanent bezoedeld als een antisemiet en absoluut verguisd vanwege zijn ongehoorzaamheid aan de zionisten ”Joden” en zijn goede bedoelingen jegens het Britse volk. De Labour Party stelt stellig dat Corbyn nooit meer hun deur zal oversteken omdat hij nu “te giftig” is.

Er was nog een andere kwestie, met krantenkoppen enkele jaren terug van “Amschel Rothschild pleegt zelfmoord”. Deze man, een 6e generatie bank Rothschild, was gepland om de teugels over te nemen van zijn neef Sir Evelyn Rothschild, als voorzitter van N.M Rothschild &Sons. Zijn lichaam werd gevonden door een kamermeisje in een Parijse hotelkamer. Maar er was niets aan dat enige zin had. De eerste politieagent ter plaatse vertelde verslaggevers dat Rothschild werd gevonden met een touw om zijn nek bevestigd aan een badkamerarmatuur waaraan hij zogenaamd “zichzelf hing”, maar de politieagent zei dat hij aan het touw trok en het hele armatuur loskwam van de muur. Hij zei dat de man zich op geen enkele manier had kunnen ophangen omdat het armatuur geen gewicht kon dragen, dat het touw daar daarna was vastgebonden. Die politieman verdween snel en het verhaal werd volledig van internet geveegd. Ik zag een e-mailkopie van Rupert Murdoch, waarin al zijn kranten werden opgedragen dit te vermelden “als zelfmoord, als je het al noemt”.

De officiële verhalen die volgden, waren allemaal onzin, te zielig om zelfs maar leugens te worden genoemd. De UK Mirror was typisch en zei: “. . . het leek erop dat de echte strop om Amschel’s nek zijn fortuin van £ 18 miljoen was”, dat “enorme rijkdom en invloed niet altijd groot geluk hebben gebracht”, en dat van zijn grote fortuin “Je zou het kunnen beschrijven als een vergulde molensteen”. Zijn “grote fortuin van 18 miljoen pond”? Dat zou twee Ferrari’s kopen, een Bugatti, en genoeg los wisselgeld achterlaten voor een emmer Häagen-Dazs-ijs, maar deze “vergulde molensteen” leidde tot zo’n depressie dat de man zichzelf ophing. Een ander verhaal was dat de man depressief was bij de dood van zijn moeder, en dus hing hij zichzelf op. Anderen, en dat waren er veel, waren even dom. Van alle mensen zouden de Rothschilds de invloed hebben gehad om bijna de hele Parijse politiemacht op de zaak te zetten en elke aanwijzing naar de uiteinden van de aarde te jagen. Maar dat deden ze niet. Ze vertelden gewoon veel dwaze leugens en begroeven het.

Ik weet niet wat er echt is gebeurd, maar ik moet zeggen dat bij het lezen van het eerste politierapport en vervolgens de hectische doofpotverhalen, mijn instinctieve reactie was dat dit “een familie moord” moest zijn geweest. We zullen het nooit weten. En het was misschien niet de eerste. Kun je je voorstellen dat je zelfmoord pleegt door je eigen keel door te snijden? Waarom niet? De Rothschilds doen het. Volgens het Jewish Telegraph Agency pleegde Nathaniel Rothschild, de tweede zoon van de eerste Lord Rothschild, zelfmoord door zijn keel door te snijden. De specifieke redenen voor de daad worden niet bekendgemaakt.” [44]
Evenmin worden de redenen onthuld voor de domheid van de methode. Van alle beschikbare opties om mezelf te doden, zou het doorsnijden van mijn eigen keel niet mijn eerste keuze zijn. Hier zijn enkele mediaberichten. Beslis zelf. [45] [46] [47] [48] [49]

Hoe moet het nu verder?

Nergens, voor zover ik kan zien. Veel lezers zien graag dat er een oplossing wordt geboden. Die is er. Als koning Karel voldoende moed en een vastberaden vastberadenheid kon verzamelen, kon hij ermee omgaan. Hij kon de door zionisten gecontroleerde Britse media commanderen en de situatie aan de mensen uitleggen op een manier die ze konden begrijpen. Als hij dat zou doen, zou hij zeker de steun hebben van het hele land, en ook van het leger. Nu is het Britse leger weliswaar niet veel, maar zelfs zij hebben de militaire macht om een totale aanval uit te voeren op een onbeschermd stadslandschap van een vierkante mijl. Verzamel alle raketten en artillerie en sloop de City of London volledig. Laat geen steen op een ander rusten en dood alles wat beweegt. Als het hoofd en de hersenen van de hydra zo worden gedood, zou het lichaam ook langzaam sterven. Maar dit is een droom.